Συναίνεση vs κακοποίηση

Gilles Deleuze, Felix Guattari - Τι είναι έννοια;

"Η έννοια είναι κάτι ασώματο, παρ' ότι ενσαρκώνεται και πραγματώνεται σε σώματα. Ένας λόγος περισσότερο για να μην συγχέεται με την κατάσταση πραγμάτων στην οποία πραγματώνεται."


"Δεν υπάρχει απλή έννοια. Κάθε έννοια έχει συνιστώσες και ορίζεται μέσω αυτών. Έχει επομένως ένα συνδυασμό. Είναι πολλαπλότητα - αν και δεν είναι κάθε πολλαπλότητα εννοιακή.

(...)Η έννοια είναι ένα όλον διότι ολοποιεί τις συνιστώσες της, πλην όμως όλον αποσπασματικό.

(...)Κοντολογίς, λέμε ότι κάθε έννοια έχει πάντοτε μιαν ιστορία, παρά το γεγονός ότι αυτή η ιστορία είναι τεθλασμένη και περνά σε περίπτωση ανάγκης από άλλα προβλήματα και διαφορετικά επίπεδα. Σε μιαν έννοια υπάρχουν, πολύ συχνά, κομμάτια ή συνιστώσες που προέρχονται από έννοιες οι οποίες απαντούσαν σε άλλα προβλήματα και προϋπέθεταν άλλα επίπεδα.Πράγμα που είναι υποχρεωτικό, αφού κάθε έννοια επιτελεί μιαν νέα κατάτμηση, αποκτά νέα περιγράμματα και πρέπει να επανενεργοποιηθεί ή να επανασυνδεθεί.

Ωστόσο, από την άλλη πλευρά, μια έννοια έχει ένα γίγνεσθαι το οποίο, εν προκειμένω, αφορά τη σχέση της με τις άλλες έννοιες, που βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο. Εδώ, οι έννοιες συναρμόζονται η μια με την άλλη, ξανακόβουν η μια την άλλη, συντονίζουν τα περιγράμματά τους, συνθέτουν τα αντίστοιχα προβλήματα, ανήκουν στην ίδια φιλοσοφία - έστω κι αν είναι διαφορετικές οι ιστορίες τους. Όντως, κάθε έννοια, εφ' όσον έχει πεπερασμένο αριθμό συνιστωσών, θα διακλαδωθεί σε άλλες έννοιες, που παρ' ότι έχουν διαφορετική σύνθεση αποτελούν άλλες περιοχές του ίδιου επιπέδου, οι οποίες με τη σειρά τους απαντούν σε ενδεχομένως συνδεόμενα προβλήματα, συμμετέχουν σε μιαν από κοινού δημιουργία. Μια έννοια δεν απαιτεί μόνον ένα πρόβλημα, βάσει του οποίου μετασχηματίζει ή αντικαθιστά τις προηγούμενες έννοιες, αλλά ένα σταυροδρόμι προβλημάτων, όπου συνδέεται με άλλες συνυπάρχουσες έννοιες.

(...)Κατά πρώτον λόγο, η εκάστοτε έννοια παραπέμπει σε άλλες έννοιες, όχι μόνο μέσα στην ιστορία της, αλλά και μέσα στο γίγνεσθαι ή τις παρούσες συνδέσεις της. Κάθε έννοια χωριστά έχει συνιστώσες, οι οποίες μπορούν με τη σειρά τους να εκληφθούν ως έννοιες. Οι έννοιες βαίνουν, επομένως, ως το άπειρο και άρα, δημιουργημένες καθώς είναι, δεν δημιουργούνται ποτέ εκ του μηδενός. Κατά δεύτερον λόγο, το ίδιον της έννοιας είναι να καθιστά τις συνιστώσες αχώριστες εντός της: διακριτές, ετερογενείς και όμως αχώριστες - αυτό είναι το καθεστώς των συνιστωσών ή εκείνο που ορίζει την συνέπεια της έννοιας, την ενδοσυνέπεια της.

Πρόκειται για το ότι η εκάστοτε διακριτή συνιστώσα παρουσιάζει μιαν μερική επικάλυψη, μιαν ζώνη γειτονίας ή ένα κατώφλι αδιακριτότητας της από μιαν άλλη: για παράδειγμα, στην έννοια του Άλλου ο δυνατός κόσμος δεν υπάρχει πέρα από το πρόσωπο που τον εκφράζει, αν και διακρίνεται από αυτό, όπως διακρίνεται το εκφραζόμενο από την έκφραση· το δε πρόσωπο είναι με την σειρά του η εγγύτητα των λέξεων, των οποίων είναι ήδη ο τηλεβόας.

Οι συνιστώσες παραμένουν διακριτές, αλλά υπάρχει κάτι που περνά από την μια στην αλλή, κάτι που παραμένει ανεπίκριτο μεταξύ αυτών των δυο: υπάρχει ένα πεδίο αβ που ανήκει τόσο στο α όσο και στο β, όπου το α και το β «γίνονται» μη διακριτά. Αυτές οι ζώνες, τα κατώφλια ή τα γίγνεσθαι, αυτός ο αχώριστος χαρακτήρας είναι που ορίζουν την εσωτερική συνέπεια της έννοιας. Όμως αυτή διαθέτει και μια εξωσυνέπεια, με άλλες έννοιες, αφού η αντίστοιχη δημιουργία εκείνων συνεπάγεται την κατασκευή μιας γέφυρας στο ίδιο επίπεδο. Οι ζώνες και οι γέφυρες είναι οι αρμοί της έννοιας.

Κατά τρίτο λόγο, η εκάστοτε έννοια μπορεί κατά συνέπεια να θεωρηθεί ως το σημείο σύμπτωσης, συμπύκνωσης ή συσσώρευσης των δικών της συνιστωσών. Το εννοιακό σημείο διατρέχει αδιάκοπα τις συνιστώσες, ανεβοκατεβαίνοντας μέσα σε αυτές. Υπ' αυτό το νόημα, κάθε συνιστώσα είναι ένα εντασιακό γνώρισμα, μια εντασιακή τεταγμένη, που δεν πρέπει να νοηθεί ούτε ως γενική ούτε ως καθ' έκαστον, αλλά απλώς ως ενικότητα - «ένας» δυνατός κόσμος, «ένα» πρόσωπο, «επί μέρους» λέξεις· αυτή η ενικότητα γίνεται καθ' έκαστον πράγμα ή γενικεύεται, ανάλογα με το αν της δίνουμε κάποιες μεταβλητές τιμές ή αν της ορίζουμε μιαν σταθερή συνάρτηση. Όμως, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στις επιστήμες, στην έννοια δεν υπάρχει ούτε σταθερά ούτε μεταβλητή και δεν διακρίνουμε τα μεταβλητά είδη ως προς ένα σταθερό γένος, όχι περισσότερο απ' ότι διακρίνουμε ένα σταθερό είδος για κάποια μεταβλητά άτομα.

Οι σχέσεις μέσα στην έννοια δεν είναι ούτε σχέσεις βάθους ούτε έκτασης αλλά μονάχα τάξης, οι συνιστώσες της έννοιας δεν είναι ούτε σταθερές ούτε μεταβλητές αλλά απλώς μόνο παραλλαγές - διατεταγμένες ανάλογα με τη γειτονία τους. Πρόκειται για σχέσεις διαβάθμισης και μετατόνισης. Η έννοια ενός πτηνού δεν έγκειται στο γένος ή το είδος του αλλά στη σύνθεση των στάσεών του, των χρωμάτων και του κελαηδίσματός του: πρόκειται για κάτι δυσδιάκριτο, που είναι μάλλον συνειδησία παρά συναισθησία· η έννοια αποτελεί ετερογένεση, δηλαδή μια διάταξη των συνιστωσών της σε ζώνες γειτονίας. Είναι διατακτική, είναι μια ένταση παρούσα σε όλα τα γνωρίσματα που την αποτελούν. Διατρέχοντας μάλιστα συνεχώς όλες τις συνιστώσες, σύμφωνα με μια τάξη δίχως απόσταση, η έννοια είναι σε κατάσταση επισκόπησης[1] ως προς αυτές.Είναι άμεσα συμπαρούσα, χωρίς καμία απόσταση, σε όλες τις συνιστώσες ή τις παραλλαγές της, περνά και ξαναπερνά από αυτές - είναι μια επανάληψη, ένα [λ.χ. μουσικό] έργο που διαθέτει τον συνδυασμό του.

Η έννοια είναι κάτι ασώματο, παρ' ότι ενσαρκώνεται και πραγματώνεται σε σώματα. Ένας λόγος περισσότερο για να μην συγχέεται με την κατάσταση πραγμάτων στην οποία πραγματώνεται.Δεν διαθέτει χωροχρονικές συντεταγμένες αλλά μόνο εντασιακές τεταγμένες. Δεν έχει ενέργεια αλλά μόνο εντάσεις, είναι μη ενεργειακή (η ενέργεια δεν είναι η ένταση αλλά ο τρόπος που αυτή αναπτύσσεται και ακυρώνεται σε μια εκτασιακή κατάσταση πραγμάτων).

Η έννοια λέει το συμβάν και όχι την ουσία ή το πράγμα. Πρόκειται για ένα Συμβάν καθαρό, μια haecceitas[2], μιαν οντότητα - το συμβάν του Άλλου ή το συμβάν του προσώπου (όταν το πρόσωπο με την σειρά του εκλαμβάνεται ως έννοια). Ή το πτηνό ως συμβάν. Η έννοια ορίζεται μέσω του αχώριστου χαρακτήρα ενός πεπερασμένου αριθμού ετερογενών συνιστωσών, τις οποίες διατρέχει με άπειρη ταχύτητα ένα σημείο σε κατάσταση απόλυτης επισκόπησης. Οι έννοιες αποτελούν «απόλυτες επιφάνειες και όγκους», μορφές που δεν έχουν άλλο αντικείμενο από τον αχώριστο χαρακτήρα των διακριτών παραλλαγών[3].

Η «επισκόπηση» είναι η κατάσταση της έννοιας, η ίδια της η απειρότητα, αν και τα άπειρα είναι μεγαλύτερα ή μικρότερα ανάλογα με τον συνδυασμό των συνιστωσών, των κατωφλιών και των γεφυρών. Από αυτή την άποψη, η έννοια είναι όντος ενέργημα της σκέψης, η δε σκέψη κινείται με άπειρη ταχύτητα (αν και άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο μεγάλη).

Η έννοια είναι επομένως συνάμα απόλυτη και σχετική: σχετική ως προς τα ίδια της τα συστατικά, ως προς τις υπόλοιπες έννοιες, ως προς το επίπεδο που πάνω του οριοθετείται, ως προς τα προβλήματα που λογίζεται ότι επιλύει, αλλά απόλυτη μέσα στη συμπύκνωση που επιτελεί, τον τόπο που καταλαμβάνει στο επίπεδο, από τους όρους που επιβάλλει στο εκάστοτε πρόβλημα. Είναι απόλυτη μεν ως όλον, σχετική δε καθ' ότι αποσπασματική. Είναι άπειρη κατά την επισκόπηση ή την ταχύτητά της αλλά πεπερασμένη κατά την κίνηση που χαράζει το περίγραμμα των συνιστωσών της.

(...)Αυτό που εν τούτοις παραμένει απόλυτο, είναι ο τρόπος που τίθεται η δημιουργημένη έννοια καθ' εαυτήν και σε σχέση με τις άλλες. Η σχετικότητα ή η απολυτότητα της έννοιας αποτελούν, όπως η παιδαγωγική και η οντολογία της, την δημιουργία και την αυτοθεσία της, την ιδεατότητα και την πραγματικότητά της.Πραγματική χωρίς να είναι ενεργεία, ιδεατή χωρίς να είναι αφηρημένη... η έννοια ορίζεται μέσω της συνέπειάς της, της ενδοσυνέπειας και της εξωσυνέπειας, χωρίς ωστόσο να έχει αναφορά: είναι αυτοαναφορική, θέτει τον εαυτό της και θέτει το αντικείμενό της ενώ συγχρόνως δημιουργείται. Ο κονστρουκτιβισμός ενοποιεί το σχετικό και το απόλυτο.

Μετάφραση: Σταματίνα Μανδηλαρά

___________________________________


[1]. Ο συγγραφέας εδώ κάνει λογοπαίγνιο με τη λέξη survol που στα γαλλικά σημαίνει και εξετάζω και πετώ. Έτσι μπορεί να σημαίνει τόσο πτήση όσο και επισκόπηση. Γι' αυτό και χρησιμοποιεί προς επίρρωσιν των ισχυρισμών του την καντιανή εικόνα του πτηνού.

[2]. Haecceitas: όρος του Duns Scotus. Στον Duns Scotus δηλώνει αυτό, δια του οποίου το κάθε ένα συγκεκριμένο πράγμα, που ανήκει σε ένα είδος, διακρίνεται από τα άλλα μέλη του ίδιου είδους. Αυτό που κάνει τον Σωκράτη να είναι ο συγκεκριμένος Σωκράτης, ο δάσκαλος του Πλάτωνα, που ήπιε το κώνειο.
Ο όρος χρησιμοποιείται και στην τροπική λογική. Στα ελληνικά, έχει αποδοθεί και ως αυτότητα.

[3]. Σχετικά με την επισκόπηση, τις επιφάνειες ή τις εντάσεις ως πραγματικές βλέπε Raymond Ruyer, Neo-finalisme, P.U.F., κεφ. ΙΧ-ΧΙ.

Πηγή:http://maxylismos.blogspot.gr/2016/07/gilles-deleuze-felix-guattari.html

 

κακοποίηση αλλά με συναίνεση!

 

Mία ενδιαφέρουσα ομιλία για την ασυμφωνία βούλησης, σωματικής ανταπόκρισης. 

 

Εσύ καλά τα βάζεις, αλλά ποιος σ' ακούει..?   

 

διαβασα ετσι απο περιεργεια αυτο το θεμα. διαπιστωσα οτι υπαρχουν αρκετες ανακριβειες αναφορικα με την κακοποιηση, τον εξαναγκασμο, την ελευθερη βουληση, δλδ εννοιες που εξ αρχης πρεπει να γνωριζουμε ωστε να μπορουμε να συνεννοουμαστε. τεθηκε η ερωτηση αν το bdsm εμπεριεχει κακοποιηση. προφανως και εμπεριεχει κακοποιηση ασχετως αν συμβαινει με συναινεση η οχι. κακοποιω σημαινει προκαλω σε καποιον βλαβη κακο ειτε σωματικα ειτε ψυχολογικα. πονος εξευτελισμος, ασχετως αν ερεθιζουν η εν μεσω αυτων επερχεται ηδονη, ειναι κακοποιηση. καπου αλλου διατυπωθηκε οτι οτιδηποτε δεν εμπεριεχει συναινεση και στερει την ελευθερη βουληση, ειναι κακοποιηση. σωστο. διαβασα ομως καποια σχολια που εισηγαγαν την εννοια της πλυσης εγκεφαλου, με σκοπο να υποβαθμισουν το θεμα της συναινεσης. το σκεπτικο ηταν απλο. πλυση εγκεφαλου γινεται σε κοινωνικο πολιτικο πολιτισμικο επιπεδο, αρα γενικα δεν υπαρχει ελευθερη βουληση, αρα γενικοτερα δεν υπαρχει συναινεση, αρα οκ γιατι να μεγαλοποιησουμε το θεμα αυτο στα πλαισια του bdsm. εκει μαλιστα, καποιοι υποστηριξαν οτι μπορει να μην υπαρχει αρχικα συναινεση, αλλα στο τελος μπορει με πλυση εγκεφαλου να αλλαξει αυτο. ολο αυτο το σκεπτικο φαινεται να ειναι σωστο αλλα ειναι λαθος. σε τοσο ευρεια κλιμακα το συνολο της προσωπικοτητας μας και του χαρακτηρα μας ειναι επηρεασμενο και δομημενο συμφωνα με οσα εχουμε δει, οσα εχουμε ακουσει, οσα εχουμε αντιγραψει υποσυνειδητα απο ολο τον περιγυρο μας και μαλιστα απο πολυ μικρη ηλικια. ακομα και αν καποιος αλλαξει κατι μεταγενεστερα παλι θα ειναι λογω επιρροης ή επιδρασης απο κατι αλλο. ειναι λοιπον προφανες οτι δεν μπορουμε να μιλαμε για ελευθερη βουληση σε τοσο ευρεια κλιμακα, διοτι τοτε δεν θα υπηρχε πουθενα ελευθερη βουληση και κατα συνεπεια δεν θα υπηρχε και η αναγκη να κατασκευασουμε την εννοια <<ελευθερη βουληση>>. οποτε η ελευθερη βουληση νοειται απο την ελευθερια που εχει το ατομο να κανει επιλογη και για να επανελθουμε και στο θεμα. αλλο υποχρεωνω ενα ατομο να κανει κατι εκβιαστικα, στερωντας του καθε δικαιωμα επιλογης, χρησιμοποιωντας βια οποιασδηποτε μορφης, και αλλο εξαπατω, κατευθυνω, παραπλανω καποιον να κανει κατι. στη δευτερη περιπτωση παρολαυτα εχει την δυνατοτητα της κρισης και της ελευθερης επιλογης, εκτος αν πλατιασουμε και ξεχυλωσουμε παλι την εννοια της ελευθερης βουλησης οπως προανεφερα. οποιαδηποτε πραξη χωρις συναινεση, η οποια προκαλει βλαβη, αποτελει κακοποιηση

 

Τα πραγματα ειναι απλα.
Τα μεγαλα λογια, συνηθως ερχονται ´´μετα´´.
Ας προσεχαν.

 

Μια απλότη, ένα πράμα...
Προσοχή: Η απλότη για να σκάσει μύτη, περνάει από εξαιρετικά δύσκολα και επίπονα στη περπατησιά τους μονοπάτια...

 

Σου προτείνω να αλλάξεις το στάτους σου σε "σαδιστής".
Από περιέργεια είπα να διαβάσω κι εγώ το σχόλιο σου και βασανίστηκα  
Ολόκληρο σεντόνι χωρίς μια παράγραφο.
Κάποια στιγμή δε, που τράβηξα τα μάτια μου απ το κείμενο , έχασα εντελώς το σημείο που είχα μείνει  

 

Εχεις δικιο οποτε θα το διορθωσω

 

Διαβασα ετσι απο περιεργεια αυτο το θεμα. Διαπιστωσα οτι υπαρχουν αρκετες ανακριβειες αναφορικα με την κακοποιηση, τον εξαναγκασμο, την ελευθερη βουληση, δλδ εννοιες που εξ αρχης πρεπει να γνωριζουμε ωστε να μπορουμε να συνεννοουμαστε.

Τεθηκε η ερωτηση αν το bdsm εμπεριεχει κακοποιηση. Προφανως και εμπεριεχει κακοποιηση ασχετως αν συμβαινει με συναινεση η οχι. Κακοποιω σημαινει προκαλω σε καποιον βλαβη, κακο, ειτε σωματικα ειτε ψυχολογικα. Πονος, εξευτελισμος, ασχετως αν ερεθιζουν η εν μεσω αυτων επερχεται ηδονη, ειναι κακοποιηση.

Καπου αλλου διατυπωθηκε οτι οτιδηποτε δεν εμπεριεχει συναινεση και στερει την ελευθερη βουληση, ειναι κακοποιηση. σωστο. Διαβασα ομως καποια σχολια που εισηγαγαν την εννοια της πλυσης εγκεφαλου, με σκοπο να υποβαθμισουν το θεμα της συναινεσης.
Το σκεπτικο ηταν απλο.
Πλυση εγκεφαλου γινεται σε κοινωνικο πολιτικο πολιτισμικο επιπεδο, αρα γενικα δεν υπαρχει ελευθερη βουληση, αρα γενικοτερα δεν υπαρχει συναινεση, αρα οκ γιατι να μεγαλοποιησουμε το θεμα αυτο στα πλαισια του bdsm. Εκει μαλιστα, καποιοι υποστηριξαν οτι μπορει να μην υπαρχει αρχικα συναινεση, αλλα στο τελος μπορει με πλυση εγκεφαλου να αλλαξει αυτο.
Ολο αυτο το σκεπτικο φαινεται να ειναι σωστο αλλα ειναι λαθος. Σε τοσο ευρεια κλιμακα το συνολο της προσωπικοτητας μας και του χαρακτηρα μας ειναι επηρεασμενο και δομημενο συμφωνα με οσα εχουμε δει, οσα εχουμε ακουσει, οσα εχουμε αντιγραψει υποσυνειδητα απο ολο τον περιγυρο μας και μαλιστα απο πολυ μικρη ηλικια. Ακομα και αν καποιος αλλαξει κατι μεταγενεστερα παλι θα ειναι λογω επιρροης ή επιδρασης απο κατι αλλο. Ειναι λοιπον προφανες οτι δεν μπορουμε να μιλαμε για ελευθερη βουληση σε τοσο ευρεια κλιμακα, διοτι τοτε δεν θα υπηρχε πουθενα ελευθερη βουληση και κατα συνεπεια δεν θα υπηρχε και η αναγκη να κατασκευασουμε την εννοια <<ελευθερη βουληση>>.
Οποτε η ελευθερη βουληση νοειται απο την ελευθερια που εχει το ατομο να κανει επιλογη και για να επανελθουμε και στο θεμα. Αλλο υποχρεωνω ενα ατομο να κανει κατι εκβιαστικα, στερωντας του καθε δικαιωμα επιλογης, χρησιμοποιωντας βια οποιασδηποτε μορφης, και αλλο εξαπατω, κατευθυνω, παραπλανω καποιον να κανει κατι. Στη δευτερη περιπτωση παρολαυτα εχει την δυνατοτητα της κρισης και της ελευθερης επιλογης, εκτος αν πλατιασουμε και ξεχυλωσουμε παλι την εννοια της ελευθερης βουλησης οπως προανεφερα.

Οποιαδηποτε πραξη χωρις συναινεση, η οποια προκαλει βλαβη, αποτελει κακοποιηση

 

Ναι τι για πες? Αν σου κακοφαινεται να αλλαξουμε την σημασια των λεξεων για να νοιωσεις καλα.