Συναίνεση

Να μην λησμονούμε επίσης ότι οι κοινότητες χειραγωγούνται πολύ πιο εύκολα από τις ατομικότητες

 

θωρείτε οτι δεν εχουμε κάνει βήματα προοδου απο τότε;

Οπως και να μην λησμονούμε και το πρόσημο της χειραγωγησης

 

κάνουμε διαρκώς βήματα, προς διάφορες κατευθύνσεις, και πάνω και κάτω, και μπρος και πίσω. αδιάκοπα. άλλοι μένουν στάσιμοι.
προφανέστατα δεν κινούμεθα ούτε βαλτώνουμε όλοι μαζί.

ο πουριτανός ιερέας μέσα στην υστερία και τους δαίμονές του, είτε στην υποκρισία της αυτοπροβολής του, εξακολουθεί να τσιρίζει.
«κάνετε όλοι ο,τι λέω, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν κάνετε όλοι το αυτονόητο που σας λέω;», και κρατάει λίστες.

το «από τότε» δεν είναι καθόλου γραμμικό. ήδη τότε οι ψυχραιμότεροι πήραν χαμπάρι, και τον σταμάτησαν τον ψωνισμένο ιερέα και τον ηλίθιο δικαστή του σαλεμ.
δεν είχαν, ίσως, εμπειρία, να τους πιάσουν απ τα μούτρα αμέσως, αλλά στο μεταξύ μάθαμε. καλή ώρα.

 

"Αυτός που θυσιάζει μια ακριβή ελευθερία για λίγη και αβέβαιη ασφάλεια δεν αξίζει ούτε το ένα ούτε το άλλο."

Από τον καιρό του Σάλεμ σίγουρα, από το 1953 που ανέβασε το έργο ο Άρθουρ Μίλλερ όχι πολύ, ιδίως ως προς τον φόβο, την καχυποψία και τον δογματισμό ανάμεσα στους ανθρώπους. Δεν είναι τυχαίο ότι παραμένει ένα επίκαιρο θεατρικό και ενίοτε κινηματογραφικό έργο. Ως προς τη δημιουργία εντυπώσεων, το Σάλεμ, αν γνώριζε για την εποχή μας, θα τρόμαζε.

Η παρέμβαση του νόμου και μάλιστα βάσει του ποινικού κώδικα γίνεται με συγκεκριμένους τρόπους και για συγκεκριμένα αδικήματα που περιγράφονται στο νόμο με ακρίβεια. Αυτής της παρέμβασης έχει προηγηθεί η αξιακή θέσπιση αυτού που πραγματικά θεωρούμε σωστό ως κοινωνία, που δεν είναι παντού και πάντα το ίδιο.

Είναι στο αξιακό κομμάτι που απευθύνεται ο σκεπτικισμός ως προς τα ερωτήματα του νήματος, εξ ου και οι αναφορές στην αστυνόμευση, που διαβάζονται ως αξιακός προβληματισμός και όχι σαν να είχαν χαρακτήρα εντοπισμού συμβάντος.

Άλλωστε ο Ιαβέρης και ο Θερναδιέρος, χαρακτηριστικοί ανθρωπότυποι κάθε δράματος παραβίασης του καλού και του δίκαιου, που οι συγκρούσεις τους παρήγαγαν τις αξίες της σύγχρονης μαζικής δημοκρατίας, δεν βγήκαν από δικογραφίες.

 

Στο μόνο που έχω (μαλλον) διαφορετική άποψη απο αυτά που είπατε είναι στο οτι κάνουμε βήματα προς ολες τις κατευθύνσεις.
Θεωρώ οτι η συνησταμένη είναι προς τα εμπρός και αναγκαστικά "τραβάει" και τους λίγους άλλους (των διαφορετικών κατευθύνσεων)...ισως με άλλη ταχυτητα...αλλά τους τραβάει.

Κάθε εποχή έχει τις δικές της "μάγισσες"...τουλαχιστον πλεον δεν τις καίμε κυριολεκτικά.

 

ούτε στο σαλεμ έκαψαν κανέναν.

 

Εχετε απόλυτο δίκιο...τους κρέμασαν εκεί.

 

1. Μια κοινότητα δεν χρειάζεται να έχει ιεραρχία για να ονομάζεται κοινότητα.

2. Υπάρχουν πλέον διαδικτυακές κοινότητες, δεν είναι απαραίτητη η φυσική παρουσία.

 

Χαρά Μου, που γίνεται προσπάθεια να οριστεί το τι είναι κοινότητα.

Η @Seras Victoria βάζει μια σημαντική παράμετρο στη συζήτηση.

Είναι μια θετική παρέμβαση στο διάλογο.

Διαβάζοντας την εξέλιξη της συζήτησης, Μου γεννήθηκαν οι παρακάτω σκέψεις, τις οποίες θα ήθελα να μοιραστώ.

Δεν υιοθετώ τα περί ατομικής ευθύνης. Τόση ατομική ευθύνη γύρω Μου δεν την αντέχει το σύστημα Μου.

Ακολουθώ μόνο τη συνείδηση Μου.

Η συνείδηση Μου, Μού επιβάλλει να μην καταδικάζω τη βια απο απ΄όπου και αν προέρχεται.

Και να Με σουβλίσουν σαν τον Αθανάσιο Διάκο, τέτοια δήλωση καταδίκης της βιας απ' όπου και αν προέρχεται δεν πρόκειται να κάνω.

Η συνείδηση Μου, Μού επιβάλλει να αναγνωρίζω ως βια μόνο τη βια που ασκεί ο ισχυρός προς τον αδύναμο.

Κατ' επέκταση αν κάποιος φωνάξει "βοήθεια, αυτός εδώ μου έπιασε τον κώλο χωρίς τη συναίνεση μου" δεν θα καθίσω ποτέ να δω και την πλευρά του παραβάτη.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει δικαίωμα ο παραβάτης να υπερασπιστεί τον εαυτό του με κάθε νόμιμο μέσο.

Απλά η συνείδηση Μου δεν Μού επιτρέπει να τον δω με συμπάθεια ή να τον υπερασπιστώ.

Η υπεράσπιση του παραβάτη είναι δική του δουλειά και δεν Με αφορά.

Η συνείδηση Μου, Μού επιβάλλει να σταθώ και να υπερασπιστώ τον αδύναμο.

Έως το τέλος.

Αν τώρα μια στις χίλιες ο αδύναμος έχει πλέξει πλεκτάνη, επειδή υποβόσκει αυτό νομίζω, πάλι θα θεωρήσω πως έπραξα κατά συνείδηση χωρίς ενοχές.

 

ηρωϊκό και μεγαλειώδες.

 

Για τύψεις δεν το συζητάμε καν... ε;

 

Θέλετε να γίνετε σαφής;

Δεν κατάλαβα την ερώτηση