Συναίνεση

Δίνουμε τη συναίνεσή μας, πού ακριβώς, σε πρόσωπο ή για βίτσια;

Σε edge play, που δεν γνωρίζουμε οι υποτακτικοί αποδέκτες του, πού θα μας βγάλει, δίνουμε συναίνεση για το edge play καθ εαυτό; ή στον Κυρίαρχο (κατά πάσαν πιθανότητα) που θα μας κάνει το edge play;

Σε ανθρώπους έχω εμπιστοσύνη, υποταγή, υπακοή, πειθαρχία, έρωτα, αντίδραση, συμπάθεια, φιλία, αγάπη, στοργή, αδιαφορία, εκτίμηση και άλλα. Συναισθήματα δηλαδή.

Συναίνεση δίνω για βίτσια, όχι σε ανθρώπους, αφού γι αυτούς έχω άλλα πράγματα.

Μπορεί να υπάρχει το θαυμασιότερο μίγμα συναισθημάτων προς άνθρωπο, το πλέον κατάλληλο, αλλά οι αναστολές για ορισμένα πράγματα, λογικές ή παράλογες ή ένα γενικότερο αίσθημα ευθύνης έναντι του εαυτού να είναι σαφώς ισχυρότερα από την ώθηση προς αποδοχή βιτσίων που μπορεί να δίνουν τα συναισθήματα ή και η άποψη για άνθρωπο.

Μπορεί να συμβαίνει το αντίθετο.

Με εσάς πώς λειτουργεί;

 

Δεν συναινω σε ανθρωπους,επιλεγω (και επιλεγομαι απο) ανθρωπους.
Συναινω (η δεν συναινω) σε πραξεις με τους ανθρωπους που εχω( και με εχουν) επιλεξει.
Απλα πραματα.

 

Ψήφισα την τέταρτη επιλογή. Το ένστικτο όταν είμαστε σε θέση να το ακούσουμε, μπορεί να αποκαλύψει ό,τι η συνείδηση περιχαρακώνει για πολλούς και διαφόρους λόγους και αποδεικνύεται αλάθητο.

 

Απάντηση: Συναίνεση

Εξαρτάται...

 

Που'ναι ο Ντολμανσε τωρα να σ'αρχισει με τα ενστικτα που δεν υπαρχουν και τις ενορμησεις που υπαρχουν ...

 

Συναινώ για πράξεις αλλά πρωτίστως θα συμβουλευθώ το ένστικτό μου..​

 

Δεν συναινώ σε τίποτα. Με πηγαίνουν σέρνοντας. 

Παλιά έδινα λίστα. Αυτή δεν ήταν συναίνεση μάτια μου, αλλά μαζοχιστική Κυριαρχία.

Ως απάντηση θα επαναλάβω κάτι που είπα και στο παρελθόν: η συναίνεση δεν μπορεί παρά να δίνεται μετά το γεγονός της BDSM πράξης. Εκφράζεται δε με την παραμονή μας στη σχέση και με την έλλειψη αρνητικών συναισθημάτων προς τον δράστη της πράξης.

Από την άλλη, μέσα σε σχέση, αποτελεί κοινό μυστικό τι αρέσει και τι δεν αρέσει στον έναν και στον άλλον. Συνήθως, για να είναι βιώσιμη η σχέση, κάποια προσοχή δέον να δίδεται και σε αυτό το κομμάτι. Συμβατότης βιτσίων, θα έλεγα. Αλλά και συνεχής διερεύνηση νέων, ίσως με βάση τα ήδη υπάρχοντα, που λειτουργούν ως γενικός οδηγός, ίσως όμως και όχι. Η χαρτογράφηση νέων περιοχών δεν με αφήνει διόλου αδιάφορη.

Τέλος, δεν νομίζω να μπορούμε να μιλήσουμε για "συναίνεση" σε άτομα. Μπορούμε να πούμε ότι εμπιστευόμαστε κάποιον ή όχι και να μιλήσουμε για διαβαθμίσεις εμπιστοσύνης. Η τυφλή εμπιστοσύνη είναι η ανώτατη βαθμίδα σαφώς. Δύσκολο να επιτευχθεί μετά την ηλικία των τεσσάρων, τότε που μας πήγαινε βόλτα ο μπαμπάς από το χεράκι. Μπορώ μόνο να την φανταστώ πια, ή να θυμηθώ πώς ήταν. Ήταν ωραία.

 

Ω, ναι, σίγουρα, θα μου έψελνε τον εξάψαλμο ! Κατά Freud, το ένστικτο ως κληρονομούμενο σχήμα συμεριφοράς είναι αναλλοίωτο, ανεξάρτητο της μάθησης και απαντά σε μια σκοπιμότητα. Η ενόρμηση είναι η μετεξέλιξη της έννοιας του ενστίκτου, αναφέρεται σε μία δυναμική διαδικασία, που πηγάζει από μια σωματική διέγερση και ωθεί τον οργανισμό να τείνει προς δράση που θα μειώσει τη διέγερση.
Το Id (οι ''άγνωστες και ανεξέλεγκτες'' δυνάμεις που δρουν μέσα στον άνθρωπο βασίζεται στις ενορμήσεις. ''Το Εγώ αναπαριστά ότι μπορεί να θεωρηθεί ως λογική και κοινός νους, σε αντίθεση με το Id που περιέχει τα πάθη''.

Τείνω λοιπόν, να συμφωνησω με την εξαιρετική ατάκα της Ντόρας:

''Δεν συναινώ σε τίποτα. Με πηγαίνουν σέρνοντας''   

 

Το μοναδικό πράγμα στο οποίο μπορώ να δώσω απόλυτη συναίνεση είναι στο ένστικτό μου.
Αυτό είναι η αφετηρία μου.
Με βάση το ένστικτό μου νιώθω ότι μπορώ να εμπιστευτώ έναν άνθρωπο και να κάνω εκείνο ή το άλλο.
Το ένστικτό μου είναι εκείνο που θα μου πει «καλά πας, προχώρα», «βάλτο στα πόδια» ή «ξανασκέψου το».
Το ένστικτο προυπάρχει της συναίνεσης σε ένα πρόσωπο ή ένα βίτσιο. Χωρίς το ένστικτο η συναίνεση μπορεί να πάει περίπατο (λέω εγώ τώρα...)
Φυσικά και δε νομίζω ότι το ένστικτο είναι πάντα ο καλύτερος οδηγός...
Ανάλογα με την περίσταση, μπορείτε ακόμη και να βγάλετε μόνοι σας τίς αποδόσεις και να το παίξετε στο στοίχημα.
Αλλά τουλάχιστον στην περίπτωση που τα πράγματα δεν πάνε καλά, αν κάποιος ακολουθεί το ένστικτό του, θα έχει όλη τη χαρά να μαζέψει μόνος του τα σπασμένα.

 

Για να συναινεσω,πρεπει να προσπαθησει,να δουλε-ψει,να ιδρωσει,να αποδειξει,πρωτα απο ολα στον εαυτο της,να ειναι ετοιμη,για ολα!!!
Να ειναι σαν τον αιλουρο ετοιμη να παρει θεση διπλα μου και να εχει τα νυχια της ΚΑΛΑ λιμαρισμενα για τους παρεισακτους και τους εισβολεις.
Δεν ΣΥΝΑΙΝΩ.
Θα το σκεφτω.Αφου μου δειξει οτι ειναι εκει και οτι το εχει αποφασισει.
Τι?
ΟΛΑ.
ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
ΕΚΕΙ!!!

 

Απάντηση: Συναίνεση

Εχω συναινεσει στο προσωπο Του εδω και αρκετο καιρο απο την αρχη. Ξερει τι να κανει και ποτε.... και εγω ειμαι εκει για να Του δωσω αυτο που θελει... Συναινεσα μια φορα και ηταν αρκετη..

 

σε παιχνιδια..