Συναίνεση.

Re: Απάντηση: Re: Συναίνεση.

Ο μοναδικός τρόπος που μπορεί να πάψω να είμαι σκλάβα Του, είναι να με Διώξει.
Αποποιήθηκα το δικαίωμα να ζητήσω release εδώ και δύο χρόνια και αντιλαμβάνομαι πως αυτό μπορεί να ακουστεί κάπως παράλογο για όσους μιλούν και αναφέρονται στα νομικά μου δικαιώματα.  

Τι σημαίνει μια σχέση με καλύπτει?
Εδώ πιστεύω βρίσκεται το βασικό ερώτημα.

Εδώ ακριβώς πάω πίσω στους λόγους που αναφέραμε κάπου αλλού που μας ωθούν σε μια οποιαδήποτε σχέση.
Κι είχα γράψει πως εκτός από την ανάγκη να υπηρετώ, να πονάω, να αγαπώ και να αγαπιέμαι, να ανοίγομαι, να έχω σωματική επαφή, η ανάγκη να υποτάσσομαι και μέσα από αυτό να αναπτύσσομαι είναι η σημαντικότερη.

Πολλές από τις ανάγκες μου κατά καιρούς δεν καλύπτονται και υποφέρω γι΄ αυτό.
Αλλά πέρα από το να εκφράσω το πόσο και γιατί υποφέρω, την κατά καιρούς αίσθηση δυστηχίας δεν νιώθω να μπορώ να κάνω κάτι.

Τίποτα δεν είναι όμορφο και υπέροχο συνέχεια. Όλες οι σχέσεις πιστεύω έχουν τις κακές τις καλές και τις καλύτερες τους μέρες.
Απλά σαν σκλάβα μαθαίνω την αρετή της υπομονής σε βαθμό που δεν πίστευα πως ήταν δυνατό να μάθω.  

Αν με Διώξει, επειδή για τους όποιους λόγους δεν θα Επιθυμεί πια να Του ανήκω, τότε θέλοντας και μη θα επιβιώσω και θα προχωρήσω.

Αλλά επειδή τουλάχιστο από τη μεριά μου δεν τίθεται θέμα "δεν με ικανοποιεί η σχέση- φεύγω", έχω περισσότερη ενέργεια να επενδύσω στο "είμαι σ΄ αυτή τη σχέση όσο Εκείνος Επιθυμεί- τι μπορώ να κάνω ώστε να συνεχίζει πάντα να το Επιθυμεί" κάτι που και πάλι δεν κατορθώνω να κάνω πάντα.

Άλλά πάλι όλα είναι δρόμος και εγώ σίγουρα δεν έχω ουδεμία σχέση με το τέλειο είτε σαν άνθρωπος είτε σαν σκλάβα, έτσι απλά συνεχίζω να προσπαθώ. Είναι όλα όσα μπορώ να κάνω.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Συναίνεση.

Συμφωνώ σε αυτό καμία σχέση δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα , θα έλεγα πως ιδικά αυτές οι σχέσεις είναι δύσκολες με πολύ δυνατές στιγμές.
Σε ευχαριστώ lara[E-p] για την απάντηση σου 

 

Συναίνεση δεν υπάρχει πουθενά.Το βλέπουμε αυτό στην κοινωνία έξω εκεί.Το βλέπουμε στην παιδεία.Το βλέπουμε στην πολιτική ζωή του τόπου που βέβαια με αφήνει παντελώς αδιάφορο.

Οπότε και σε μία σχέση bdsm, ποιος είναι εκείνος που ξεχωρίζει το νόημα της συναίνεσης με εκείνο της σύμβασης?Δεν είμαι φανατικός του απόλυτου bddm lifestyle γενικότερα το ομολογώ.Δεν μπορώ να ξέρω πως το βλέπουν εκείνοι που είναι απόλυτα πιστοί σε αυτό.Ίσως όμως να μην είναι τόσο θέμα συναίνεσης όσο συναισθημάτων για το τι θέλεις πραγματικά να κάνεις και τι σε ευχαριστεί.Αν σου αρέσει,τότε το ζεις επειδή το απολαμβάνεις και χαρίζεις απόλαυση στο έτερον ήμισυ.Τόσο απλά.