Συναινεση ...

τοτε ζησε συμβατικα ............. με την συναινεση σου .  

 

Μιλουσα για ονειρα-φαντασιωσεις σε πλαισια βδσμ κ οχι για ονειρα που εχω στη ζωη μου   το να ζω συμβατικα το φοβαμαι πολυ κ το αποφευγω οσο μπορω......

 

Από την οπτική μου γωνία, η συναίνεση είναι τρία πράγματα.

Για το βδσμ εν γένει, είναι ο γενικός όρος που μαζί με τους άλλους δύο πείθει τους εκτός ότι οι λαιφσταιλερς είναι άνθρωποι σαν και αυτούς και δεν θίγουν με την ύπαρξή τους τα χρηστά και συνετά ήθη κανενός που δεν επιθυμεί να θιχτεί.

Για μια υποτακτική σαν κι εμένα, "συναινώ" σημαίνει ότι μπαίνω σε μία σαδομαζοχιστική σχέση αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα την ευθύνη μου για οτιδήποτε μου συμβεί. Έχω δεχτεί ότι βρίσκομαι σε σαδομαζοχιστική σχέση, έχω αποδεχτεί τον ρόλο μου σε αυτή και απο κει και πέρα - ευκταία - παραδίδω τον έλεγχο και αφήνομαι, γνωρίζοντας ότι θα πρέπει να δίνω καλό feedback, ώστε να βοηθώ τον Κυρίαρχο να αποφύγει λάθη που αν είχε σωστή πληροφόρηση από μένα δεν θα έκανε.

Για έναν Κυρίαρχο, "συναινώ" μπορεί να σημαίνει ότι γνωρίζει ότι μπορεί και ελέγχει τον εαυτό Του και γνωρίζει να έχει τον έλεγχο της κατάστασης ώστε να μη συμβούν άσκημα πράγματα.

Αν και ισχύει πολύ αυτό που ανέφερε πιο πάνω η Mirella_trans_Domme, το καταλαβαίνω και μάλιστα βρίσκω πολύ ερωτική την ανταλλαγή απόψεων πριν τα βδσμ παιχνίδια, δεν ξέρω αν είναι ο κανόνας ιδίως σε σχέσεις που έχουν σταθερή και έντονη ανταλλαγή ελέγχου.

Αν ήταν ο κανόνας, ποτέ δεν θα άλλαζαν τα σκληρά όρια κανενός υποτακτικού, εκτός και αν το είχε ζητήσει ο ίδιος, γιατί δεν θα είχε πιεστεί για να πάει μπροστά. Και γιατί θα το ζήταγε αν όλα κυλούσαν απολαυστικά και χαλαράαααααα;

Το πρόβλημα για να εφαρμοστεί η συναίνεση δεν είναι στον ορισμό της, που όλο ξεγλυστράει σαν ελιά από πηρούνι, το πρόβλημα είναι ότι η ψυχή των υποτακτικών σηκώνει και ζητά πίεση <χ>.

 

Απάντηση: Συναινεση ...

Συναίνεση? Φυσικά και απαραίτητη. Αλλά προσδιορίζεται? Μπορεί να πηγάζει από συζήτηση πριν την όποια πράξη και αυτό να προσεγγίζει την πραγματικότητα κατά την διάρκεια της? Προσδιορίζεται ή μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ειδικά από πριν το μέγεθος του πόνου? Το εύρος του εξευτελισμού?... Η συνεύρεση δυο ανθρώπων που αναζητούν την ηδονή δεν είναι διαδικασία "βάλε μου μισό κιλό" - 600gr, να το αφήσω?", ούτε μπορεί να αποτελεί προsession συμβολαιογραφική πράξη, έξω βέβαια από κάποιες απαραίτητες γενικές αναφορές στα γούστα.

Οταν υπάρχει η αρχική συναίνεση, για κάποιους ορίζεται ως "χημεία", όλα βγαίνουν στην διάρκεια. Χωρίς να χρειάζονται πολλά λόγια. Κάποιες φορές ένα και μόνο βλέμμα αρκεί. Ο/η υποτακτικός-κη ποτέ δεν γνωρίζει από πριν τα όρια του-της, όση εμπειρία και να έχει. Πολλά πράγματα που μπορεί να αποτελούσαν σφραγισμένες πόρτες και απαγορευμένοι προορισμοί στην εμπειρία τους με κάποιους κυρίαρχους, με κάποιους άλλους μπορεί να γίνουν δρόμοι χωρίς εμπόδια και αγαπημένα ταξίδια.

Απαραίτητη η συναίνεση, ναι σε κάποια αρχική συζήτηση, αλλά όλα ορίζονται από τον Κυρίαρχο. (Βέβαια απύθμενη η συζήτηση περί "κυρίαρχων" και ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ).

 

Απάντηση: Συναινεση ...

Κατοπιν Αδειας Του Κυριου μου

Συναινεση, διαβαζω αυτα που γραφτηκαν και σκεφτομαι. Πριν λιγους μηνες ισως απλα να ελεγα το ιδιο καθαρα και απλα. Ναι συναινεση ειναι απαραιτητη και παντα.
Ομως τωρα μου ερχονται καποιες αλλες σκεψεις στο μυαλο. Μηπως να προσδιορισω πρωτα την συναινεση; Καπως οχι τοσο ετοιμολογικα οσο συναισθηματικα. Ισως και καπως πιο πρακτικα στον χωρο μας. Συναινεση λεμε, θελω αυτα που γινονται και για αυτο τα κανω. Θελω να υποτασσομαι και για αυτο το κανω. Καποιος Σαδιστης να ελεγε ισως μου αρεσει να την ποναω αλλα μονο οταν της αρεσει.... Αυτα ισως να ειναι τα πολυ απλα....Ενας Σαδιστης ισως να θελει ενα αβουλο πλασμα, ενα αντικειμενο διπλα Του, εκεινη ισως να αποζητουσε παντα να γινει ακριβως αυτο....

Τα ορια διασπωνται μεσα στην αρχικη συναινεση και οχι καθε φορα και εκ νεου για καθε οριο γιατι αυτο δεν θα ειχε ουσια. Εξαλλου, Εκεινος Ξερει, με την πιστη οδευουμε. Η σχεση μεγαλωνει, τα αισθηματα πλυθαινουν και αυξανονται, η σχεση μεγαλωνει προοδευει και ολα ειναι τελεια και οι δυο αισθανονται τελεια. Ερχεται μια στιγμη που ενα οριο δεν διασπαται, μια στιγμη που ενα οριο δεν μπορει να διασπαστει....ενα οριο τοσο μεγαλο. Ο πυχης μεγαλωνει, ο πυχης φτανει εκει που δεν μπορει να πηδηξει κανεις. Τοτε η υποτακτικη φοβαται....τεντωνει ποδια χερια λεει δεν μπορω ειναι αδυνατον προσπαθησα τοσες φορες δεν θα τα καταφερω. Ξερει ομως πως για Εκεινον αυτο το οριο ειναι πολυ σημαντικο.....και πηδαει και προσπαθει και πληγωνεται, ομως περισσοτερο πληγωνεται ξεροντας πως δεν καταφερνει αυτο που Εκεινος Θελει και Πιστευει πως εκεινη θα τα καταφερει. Προσπαθει να πηδηξει λοιπον και δεν τα καταφερνει.....Εκεινος ομως Προσπαθει να της Δειξει εκει πανω τον πυχη και της Λεει....πηδα θα τα καταφερεις.....και εκεινη πηδαει και παλι.....τελος αγνωστο...

Αναρωτιεμαι που ειναι η συναινεση στις Μ/ς σχεσεις εκτος απο την αρχικη..... "θελω να Του ανηκω"...

Μηπως τα ορια ειναι καπως πιο πολυπλοκα και οι ορισμοι επισης;

 

Απάντηση: Συναινεση ...

Οταν η υποτακτικη εχει πληρη εμπιστοσυνη στον Κυριο της τοτε κανει οσες προσπαθειες της πει να κανει ωσπου να ξεπερασει καθε οριο που της ζηταει Αυτος γιατι ξερει οτι ο Κυριος της και μονο αυτος ξερει ποτε πρεπει να σταματησει της προσπαθειες της.

 

Απάντηση: Συναινεση ...

  Κυριε μου, οπως παντα.....

Μονο που μερικες φορες ο πυχης ανεβαινει τοσο ψηλα μα τοσο ψηλα.....και ολα τελικα ξεκινουν απο την εμπιστοσυνη εκεινης σε Εκεινον....και τελικα Εκεινου προς εκεινη....πως εκεινη θα τα καταφερει.... ενα τοσο ομορφο συναισθημα....ωωωωω και εκεινο το βλεμα της περηφανειας Του οταν εκεινη αληθεια τα καταφερνει......ολη της η ζωη σε εκεινο το βλεμα.....

Μονο που πια η συναινεση δεν εχει σημασια....ειναι μονο εκεινη η αρχικη... "θελω να ανηκω σε Εκεινον" ολα τα αλλα δεν εχουν σημασια....

 

Σήμερα μιλώντας με Τον Κύριο μου, Του είπα γελώντας πως η συναίνεση μέσα σε μια Ms σχέση είναι απλά μια λεξούλα για εφισηχασμό των φοβιών της σκλάβας και στην πραγματικότητα η μοναδική φορά που συναίνεσα ήταν στο να γίνω σκλάβα Του και να μην Χρειάζεται πλέον καμία συναίνεση από μένα για το οτιδήποτε.
Και σκεφτόμενη όλα αυτά τα χρόνια πραγματικά απόλαυσα πράγματα που σίγουρα δεν θα είχα συναινέσει αν με Ρωτούσαν, αλλά πάρ΄αυτά τα απόλαυσα, αν όχι όσο συνέβαιναν - όταν τελιωναν.
Τελικά κατέληξα πως αν ήθελα να συναινώ συνεχώς για τα πάντα θα επέλεγα μια σχέση μέσα στην οποία θα είχα λόγο. Αλλά δεν επιθυμώ να συναινώ, επιθυμώ να είμαι απόλυτα στο έλεος Του.
Αν μου έλεγε κάτι τέτοιο κάποιος βέβαια στην αρχή, μπορεί και να την έκανα τρομοκρατημένη  

 

Απάντηση: Συναινεση ...

Πέραν του safeword (το οποίο δε θυμάμαι να έχω χρησιμοποιήσει ποτέ)…
όταν πρωτοξεκίνησε η D/s σχέση μου συμφώνησα (συναίνεσα) να μη διαφωνώ
Μπορούσα να έχω μόνο απορίες
Μπορώ να πω ότι ως επί το πλείστον το τήρησα

Σήμερα μετά από αρκετά χρόνια η έννοια της συναίνεσης είναι ήδη πίσω μας
Θέλω ότι θέλει
Σε στιγμές αδυναμίας μπορεί μόνο να θέλω περσότερο (πόνο, έλεγχο)
Αυτό το συζητάμε (υπό μορφή απορίας πάντα)
Αυτός ξέρει

 

οταν παψει να υπαρχει η συναινεση, τοτε θα παψει να υπαρχει κ η σχεση μας. (A bdsm relation must be Consensual... και οταν λεω αυτο σημαινει πως εχω συναινεσει να ειμαι η υποτακτικη Του με οτι συμπεριλαμβανει)

 

Θα έλεγα πως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, τουλάχιστο στα δικά μου μάτια.

Γενικά θεωρώ το όλο SSC απλοϊκό, ανίκανο να καλύψει το εύρος των διαφόρων ειδών σχέσεων και πρακτικών του Bdsm. απλά μια ας την πούμε βάση ίσως πάνω στην οποία βασιζόμαστε ειδικά στα πρώτα βήματα μας, για να νιώθουμε περισσότερη ασφάλεια?

Πόσοι αλήθεια και τι είδους σχέσεις έχουν όσοι περιορίζονται στο απόλυτα ασφαλές?
Ακόμα και ένα απλό bondage μπορεί να έχει κάποιες προεκτάσεις που ξεφεύγουν κατά πολύ, ακόμη κι αν δεν αναφερθούμε σε "σκληρότερα παιγνίδια" πόσο μάλλον σε edge play.

Και ποιός αλήθεια κρίνει το τι είναι λογικό? Δεν είναι εντελώς υποκειμενική η άποψη του τι είναι sane?

Όμως το παρών νήμα δεν αφορά ούτε το Safe ούτε το Sane, αλλά το συναινετικό.

Συναινώ...διαπραγμάτευομαι με άλλα λόγια σε ποιες καταστάσεις και ποιες δραστηριότητες επιθυμώ να λάβω μέρος και σε ποιές όχι.
Προσπαθώ δηλαδή να κάνω πρόγνωση κάθε δυνατής δραστηριότητας και κατάστασης που πιθανόν να συναντήσω μπροστά μου.
Είναι ποτέ δυνατό να προβλέψω τα πάντα? Κι αν δεν έχω καν υπόψη μου που οδηγεί ο δρόμος τον οποίο παίρνω?
Είναι δυνατό να είμαι η μοναδική παντελώς άπειρη υπο που έγινε ιδιοκτησία Κάποιου χωρίς να έχει ιδέα ούτε για το τι πρακτικές καν υπάρχουν αλλά ούτε και να φανταστεί δεν μπορούσε πως υπάρχουν, πόσο μάλλον να είναι σε θέση να συναινέσει ή όχι σ΄ αυτές?
Αν συναίνεσα, συναίνεσα απλά στο ότι από τη στιγμή που γίνομαι ιδιοκτησία Του, Εκείνος Αποφασίζει τι πως και με ποιούς τρόπους Χρησιμοποιεί την ιδιοκτησία Του και δεν υπάρχει παιρετέρω καμία ανάγκη δικής μου συναίνεσης σε οτιδήποτε, είτε μου αρέσει είτε όχι, είτε το κάνω από ευχαρίστηση είτε όχι.
Πέραν τούτου, είναι παράδοξο για κάποια σκλάβα να απολαμβάνει ακριβώς αυτή την έλλειψη ανάγκης συναίνεσης, το γεγονός πως την Χρησιμοποιεί όπως, όταν και με όποιους τρόπους γουστάρει και διόλου δεν Τον Απασχολεί η δική της άποψη και γνώμη?

 

το λεξικο ομως εχει λιγο διαφορετικη αποψη οσον αφορα το τι σημαινει συναινεση...

Δεν τιθεται θεμα διαπραγματευσης λοιπον... αλλα αποδοχης.