Συναισθηματα

συναίσθημα το [sinésθima] Ο49 : (ψυχ.) ευχάριστη ή δυσάρεστη ψυχική κατάσταση που προκαλείται από αισθήματα, παραστάσεις ή σκέψεις: Tο ~ της χαράς / της λύπης / της αγάπης / του μίσους / του φόβου. Ευχάριστο / δυσάρεστο / αρνητικό / θετικό ~. Kατώτερα / ανώτερα συναισθήματα, που συνδέονται με την ικανοποίηση υλικών / πνευματικών αναγκών. Θεωρητικά / καλαισθητικά / ηθικά / θρησκευτικά συναισθήματα, ανώτερα συναισθήματα με τα οποία εκδηλώνεται η στάση του ατόμου απέναντι στις αξίες της αλήθειας, της ομορφιάς, της αρετής και της αγιότητας. Εκδηλώνω / εκφράζω τα συναισθήματά μου με λόγια / με έργα. Aνάμεικτα συναισθήματα, π.χ. χαράς και λύπης, ελπίδας και φόβου. || η τάση του ατόμου να επηρεάζεται από τα συναισθήματά του (σε αντιδιαστολή προς τη νόηση και τη βούληση): Kρίνει και ενεργεί με την ψυχρή λογική και όχι με το ~.
[λόγ. < ελνστ. συναίσθημα `κοινή αντίληψη΄ κατά τη σημ. του συναισθάνομαι]

http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides

Αληθεια ποιο ηταν το πρωτο συναισθημα που νιωσαμε οταν ακουσαμε για το bdsm;Χαρα,λυπη,φοβος,αγωνια,ανακουφιση,συμπαθεια,απεχθεια;τι απ ολα;
Μετα απο καιρο εξακολουθουμε να νιωθουμε το ιδιο;Αλλαξε κατι;Το ξεπερασαμε και ακουσαμε τη λογικη μας μηπως;

Ευχαριστω εκ των προτερων για τις απαντησεισ σας

 

Χμ... Εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα. Εγώ, αλλά φαντάζομαι και άλλοι, βίωσα πρώτα ως συναίσθημα την έλξη για τις συγκεκριμένες πρακτικές χωρίς να ξέρω πώς λέγονται ή πώς κατηγοριοποιούνται (τέλος πάντων, χωρίς να μου έχει μιλήσει κανείς γι' αυτό ή χωρίς να έχω διαβάσει κάτι σχετικά), οπότε η ερώτηση βγαίνει κάπως... άκυρη.

Μήπως θα μπορούσες να το αναδιατυπώσεις;

 

Απάντηση: Re: Συναισθηματα

Η ερωτηση δεν αναδιατυπωνεται.Η ερωτηση ειναι πολυ απλη.Τι νιωσαμε οταν πρωτοαισθανθηκαμε αυτη την ελξη που λες..μας προκαλεσε αμηχανια,φοβο,αγωνια; Τι τελοσπαντων;

 

Εξαιρετικό το νήμα. Ότι ήμουν έτοιμη να βάλω κάτι παρόμοιο. Αυτό μελετώ αυτό τον καιρό.

Το συναίσθημα (η ύπαρξή του ή η έλλειψή του) είναι το Α και το Ω. Επιφυλλάσσομαι για περαιτέρω αναλύσεις μετά από το feedback των άλλων.

Πάντως, ως απάντηση στην ερώτησή σου, όταν κατάλαβα για πρώτη φορά ότι αυτό που έκανα επί 25 χρόνια είχε και άλλους θιασώτες, και μάλιστα με συγκεκριμένη ορολογία, φιλοσοφία, βιβλιογραφία κλπ., αισθάνθηκα ανακούφιση. Κυρίως αισθάνθηκα ότι δεν είμαι παράξενη, ανώμαλη κλπ. Ότι υπάρχουν και άλλοι σαν κι εμένα. Είναι πράγματι σημαντικό αυτό, να ξέρεις ότι δεν είσαι ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που έχει τέτοιου είδους ανησυχίες και ιδιαιτερότητες. (Απαντώ στο δικό μου νήμα περί σκλάβας και κοινωνικής συμμόρφωσης - μηδενική τάση προς συμμόρφωση ως προς το σύνολο - αλλά...) 

Το συγκεκριμένο φόρουμ, καθώς και τα άτομα που είχα την τύχη να γνωρίσω μέσα από αυτό, και να κάνουμε παρέα, και να κάνουμε σχέσεις φιλικές ή και σχέσεις ζωής, κατέληξαν να είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου.

Όσο για το BDSM, δεν είναι απαραίτητο για να ζήσει κάποιος τη ζωή του. Εκτός αν έχει υψηλές βλέψεις, ίσως.

 

Απάντηση: Re: Συναισθηματα

Σ ευχαριστω κατ αρχας για τα καλα σου λογια.

Θα μπορουσες να επεξηγησεις καπως την τελευταια σου φραση;

 

Απάντηση: Συναισθηματα

η συνοψη στον ορο bdsm ολων αυτων που αισθανομαι και θελω συγκεκριμενοποιησε τις τασεις μου..τους εδωσε ενα ονομα..η ανευρεση του φορουμ αυτου μου μονο χαρα μου εδωσε..τις λυπες τις κραταω για τον εαυτο μου..

 

Κι εγώ, επίσης, δε μπορώ να το προσδιορίσω με κάποιο συγκεκριμένο συναίσθημα. Όταν συνέβη για πρώτη φορά, ένιωσα κάπως περίεργα, σαν κάτι που ήταν κρυμένο από πάντα μέσα μου να βγήκε στην επιφάνεια. Σίγουρα δε μπορούσα να το προσδιορίσω, το ένιωθα όμως ότι ήταν εκεί. Απλά βρέθηκε η κατάλληλη Γυναίκα στη σωστή στιγμή να με πάρει από το χέρι και να με οδηγήσει εκεί που έπρεπε. Αν τολμήσω να απλοποιήσω τις σκέψεις μου, εκείνες τις στιγμές θα έλεγα ότι ήταν χαρά, ανακούφιση, λύτρωση ίσως. Κι όμως ήταν πιο πολλά... Και είναι ακόμα εκεί. Μετά από τόσα χρόνια το ίδιο. Ίσως κάποτε να καταφέρω να το πω με λόγια τόσο περιεκτικά όπως το νιώθω όταν συμβαίνει.

 

Απάντηση: Re: Συναισθηματα

μπορεις σε παρακαλώ να σταματήσεις να κρυφοκοιτας στο μυαλό μου και να κλεβεις τις απαντήσεις μου;;

 

Ωχ, ωχ, ωχ... Άντε τώρα να απαντήσεις...   [ΑΣΤΕΙΟ, ΑΣΤΕΙΟ!]

Τέλος πάντων...

Το συναίσθημα που ένιωσα όταν ήρθα σε επαφή (δεύτερου τύπου) με βιδιεσεμικά πράματα ήταν απίστευτη έξαψη και κάτι που δεν μπορώ να προσδιορίσω και μπορώ να παρομοιάσω ίσως με ό,τι φαντάζομαι πως θα ένιωσε ο Κολόμβος όταν ανακάλυψε την Αμερική.
Δεν συνοδεύτηκε από κανένα αρνητικό συναίσθημα. Ειλικρινά. Η "ντροπή" που ένιωσα ήταν η ίδια ντροπή που ένιωθα για κάθετί σεξουαλικό, εξαιτίας της κωλοεποχής και της συγκυρίας στην οποία μεγάλωσα.
Και εξαρχής κατάλαβα ότι αυτό είναι "κάτι που κάνουν κάποιοι" -- λίγοι, πολλοί δεν έχει σημασία, αλλά σίγουρα δεν ήμουν ο μόνος που τον συγκινούσε αυτό το πράγμα.
Όταν πέρασε από το στάδιο της φαντασίωσης στο στάδιο της πράξης (δειλά-δειλά στην αρχή) η έξαψη χτύπησε κόκκινο και πλέον δεν υπήρχε κανένα, μα κανένα απολύτως αρνητικό συναίσθημα.

[Η πλάκα είναι ότι πέρα από τη γυναίκα με την οποία ανακαλύψαμε μαζί αυτές τις πρακτικές (ξεκινώντας ως βανιλοζευγάρι που αποφάσισε κάποια στιγμή να πειραματιστεί -- ε, με ποιανού την προτροπή; ) δεν είχα γνωρίσει κανέναν που να ξέρω ότι συμμερίζεται τα ίδια γούστα, μέχρι που μπήκα σε τούτο το φόρουμ (βέβαια, ούτε και τώρα έχω γνωρίσει κανέναν σας προσωπικά).]

[οφτόπικ επισήμανση σε όσους πουν ότι έχω αρχίσει να γράφω τεράστια ποστ για τα μέτρα μου: πάντα τηρείται ο κανόνας "να χωράει ολόκληρο στην οθόνη"]

 

Re: Απάντηση: Re: Συναισθηματα

Ναι, βεβαίως. Θεωρώ ότι το BDSM δεν χωράει στο σούπερ- μάρκετ του έρωτα. Μετά από κοινωνικές / φιλοσοφικές /ηθικές ανακατάξεις, οι οποίες θεωρώ οτι στον Δυτικό κόσμο έχουν ως αφετηρία τους τον Μεσαίωνα, ο έρωτας και οι ανθρώπινες σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα έλαβαν μία συγκεκριμένη μορφή. Αν προσέξετε όλοι γύρω σας, θα καταλάβετε τί εννοώ. Δεν θα υπεισέλθω, είναι αηδές.

Στο BDSM γίνονται λίγο πιο αγνά τα πράγματα. Η συναλλαγή γίνεται πιο ουσιώδης, λιγότερο ρηχή από τον τύπο σου δίνω στάτους λόγω της υπόστασής μου, μου δίνεις το αντίδοτο στη μοναξιά. Και αυτά υπάρχουν ακόμη και εδώ, σίγουρα, απλά εδώ τα καταπολεμούμε καμιά φορά, μερικοί, με υπεράνθρωπες συχνά προσπάθειες. Ακόμη και αν δε το κάνουμε αυτό (άνθρωποι είμαστε, με αδυναμίες), έχουμε μάλλον αλλάξει το νόμισμα συναλλαγής (και τους τη φέραμε). Γι αυτό βλέπεις συχνά να είναι μαζί, άτομα τα οποία δεν καταλαβαίνεις γιατί είναι μαζί. Συναλλάσσονται σε διαφορετικό νόμισμα. Με άλλον στόχο, όχι κοινωνικό, αλλά προσωπικό.

Θα έλεγα επομένως, ότι για να ικανοποιήσω τις ανώτερες βλέψεις στη ζωή μου (αν έχω), αυτές που δεν ικανοποιούνται με το πολύ απλό "δώσε μου δυο κιλά πατάτες, πόσο θέλεις", πρέπει να βγω εκτός σούπερ-μάρκετ έρωτα. Το BDSM είναι ένα όμορφο εργαλείο, όταν δεν τείνει να εντάσσεται (το εντάξανε οι πανέξυπνοι έμποροι ήδη) στο σούπερ-μάρκετ.

Οι βλέψεις αυτές είναι καθαρά προσωπικές για τον καθένα. Για μένα, είναι η ελευθερία. Σχήμα οξύμωρον για μία εκπαιδευόμενη σκλάβα; Ίσως. Με δυσαρεστούν επίσης οι συναλλαγές, που έχουν ως νόμισμα ανθρώπους. Επίσης, η ανάγκη, που οδηγεί στο σκλαβοπάζαρο. Η ανοργασμικότητα, που είναι το αποτέλεσμα της τυφλότητας ως προς την ομορφιά, οπουδήποτε και αν απαντάται αυτή (ακόμη και στην ωμότητα του συντρόφου, την όποία πρόσφατα περιέγραψα με μελανά χρώματα - για να μην αναφέρω τις ευωδίες).  Η περηφάνια, λιγότερο σύνηθες ίσως, αλλά υπαρκτό (θα ακολουθήσει νήμα).

Δεν ξέρω αν γίνονται κατανοητές οι "ανώτερες" βλέψεις. Σίγουρα, δεν θέλω να αγοράσω πατάτες. 

ΥΓ. @fractal, δεν το κάνω επίτηδες. Έχουμε πολλά παρόμοια στοιχεία. Κι αν θέλεις να ξέρεις, πολύ παλιά, στην αρχή της γνωριμίας μας, σε αποκάλεσα αρσενική D., σε κάποιον ο οποίος ενδιαφερόταν πολύ για μένα, τόσο ώστε να θέλει να ξέρει ποιος είσαι. 

 

Re: Απάντηση: Re: Συναισθηματα

Είναι σχεδόν αδύνατο να θυμηθώ...

 

με μια λεξη καυλα