Συναισθηματα

Re: Απάντηση: Re: Συναισθηματα

Απ' ότι βλέπω, η προσπάθεια να αποδειχθεί πως οι BDSM σχέσεις είναι ανώτερες από τις άλλες συνεχίζεται. Αλήθεια, ποια η διαφορά ανάμεσα σε μια "Αφέντρα" που δέχεται να μπει σε μία σχέση μόνο όταν βεβαιωθεί πως ο υποτακτικός θα της εξασφαλίζει οικονομική άνεση, δωράκια κλπ, με μία vanillίζουσα γυναίκα που αναζητά ευκατάστατους ερωτικούς συντρόφους; Ή μήπως στο χώρο του BDSM δεν υπάρχουν άντρες, οποιουδήποτε status, που προβάλλουν αν όχι ως το κυριότερο, ως ένα από τα πιο σημαντικά προσόντα τους, την οικονομική και κοινωνική τους επιφάνεια;
Συμπέρασμα: όσο υπάρχουν vanilla σχέσεις του σούπερ μάρκετ, άλλο τόσο υπάρχουν και BDSM. Η ποιότητα της σχέσης δεν έχει να κάνει από το είδος της, αλλά αποκλειστικά και μόνο από τα άτομα που την απαρτίζουν.

 

αυτό που αισθάνθηκα ήταν, και εξακολουθεί να είναι, περιέργεια:xyxwave:

 

Απάντηση: Συναισθηματα

θα παρακαλεσω αγαπητοι συμφορουμιτες να μην ξεφυγουμε απο το θεμα του νηματος 

 

Re: Απάντηση: Re: Συναισθηματα

Χαίρομαι που μου δίνεις τη δυνατότητα να απαντήσω σε μερικά ουσιώδη θέματα, περί διαφοράς των συμβατικών σχέσεων ανάμεσα στα δύο φύλα και των σχέσεων BDSM. Είμαστε μέλη ενός φόρουμ που ασχολείται επισταμένως με θέματα BDSM και άρα, για κάποιο λόγο, όλοι μας αισθανόμαστε ότι κάτι υπάρχει εδώ άξιο λόγου.

Δεν είπα ότι οι BDSM σχέσεις είναι ανώτερες. Μίλησα για ανώτερες βλέψεις, για προσδοκίες. Δεν γνωρίζω αν ο καθένας έχει πραγματικά τη διάθεση ή τις ικανότητες για να κάνει αυτό που είναι απαραίτητο ώστε να ικανοποιήσει τις τυχόν ανώτερες βλέψεις του.

Αυτό που γνωρίζω πλέον καλά, είναι ότι για να ζητάς κάτι παραπάνω από μία σχέση, εννοώ παραπάνω από αυτά που η κοινωνία και η ανατροφή μας ορίζει ως επιθυμητά, πρέπει να κάνεις ορισμένες θυσίες, ορισμένες επενδύσεις, κάποιον κόπο βρε αδερφέ. Όπως όταν θέλεις να χτίσεις μυς στο γυμναστήριο, πρέπει να χύσεις πολύ ιδρώτα. Τα χρήματα, το στάτους, η εξυπνάδα, η ομορφιά, οι γνωριμίες, δεν μπορούν να σαυ εξασφαλίσουν το μυώδες σώμα.

Έτσι ακριβώς είναι και οι διαπροσωπικές σχέσεις. Αν κάποιος θέλει να έχει μια ουσιαστική σχέση, δεν θα δώσει ένα μανταλάκι στη θηλή, ούτε 200 Ευρώ την ώρα, ούτε 2 ώρες την εβδομάδα, ούτε την ευειδή παρέα του σε ένα πάρτι. Θα δώσει κομμάτια της ψυχής του, αυτά που μπορεί και αυτά που δεν μπορεί.

Η ποιότητα της σχέσης δεν έχει να κάνει με τα άτομα, αλλά με αυτό που τα άτομα βάζουν μέσα στη σχέση. Όταν ο άλλος μου δίνει το αίμα του, λες να κάτσω να μετρήσω αν είναι όμορφος, πλούσιος, έξυπνος ή ψωλαράς; Θα του δώσω κι εγώ το δικό μου, αν μπορώ. Ίσως και αν δεν μπορώ.

Γι αυτό το BDSM είναι κατάλληλο εργαλείο για όσους επιθυμούν κάτι διαφορετικό πέραν της πατάτας, όπως ανέφερα. Δεν τα κατάφερα, τόσα χρόνια, παρά την εξυπνάδα και γοητεία πούχω , να καταφέρω μία σχέση πέραν ανταλλαγής σούπερ-μάρκετ. Τώρα, κάτι κουτσοκαταφέρνω. Αλλά με τι κόστος...

'Εχω συμβουλεύσει επανειλλημένως φίλους υποτακτικούς να μην επαναπαύονται στα εύκολα, του τύπου σου δίνω χρήματα - μου δίνεις μια βραχυπρόθεσμη απόλαυση. Να επενδύουν στις σχέσεις τους. Να ανοίγουν τον εαυτό τους στην πιθανότητα της ήττας, του πόνου, της επένδυσης σημαντικών πραγμάτων, όχι χρημάτων, αλλά χρόνου, προσήλωσης, εαυτού. Οι περισσότεροι επέλεξαν να μην το κάνουν. Είναι ευκολότερο να συνεχίζεις να ζεις την ζωή σου όπως έχεις μάθει. Δεκτό. Δεν είπα ποτέ ότι είναι εύκολο. Ούτε είπα ότι πρέπει να έχουμε όλοι τις τάδε βλέψεις. Η λέξη "ανώτερες" είναι δική μου προσωπική κρίση, δεν είναι απαραίτητο να την συμμερίζεται κανένας άλλος. Για μένα είναι κάτι περισσότερο, για τον άλλο είναι μια μαλακία και μισή. No problem. Δεν κρίνω. Όταν όμως κάποιος έρθει και μου πει, είμαι δυστυχισμένος έτσι, είναι λίγο, θα τον συμβουλέψω σύμφωνα με αυτά που γνωρίζω ότι λειτουργούν.

ΥΓ. Durcet, οι περισσότεροι σοβαροί και ευαίσθητοι άνθρωποι που γνώρισα μέσα στο BDSM, και μάλιστα ιδιαίτερα αξιόλογοι και με πολλές γνώσεις, δεν είναι οικονομικά ευκατάστατοι. Είναι όμως ψυχικά.

 

Απάντηση: Συναισθηματα

dora, "τη δυνατότητα να απαντήσεις σε μερικά ουσιώδη θέματα" είπες πως σου την έδωσε ο Durcet, αλλά δεν την εκμεταλλεύτηκες. Δεν διάβασα τίποτε απολύτως που να στηρίζει τη θέση ότι από το BDSM παντοπωλείο της γειτονιάς του, μπορεί να ψωνίσει κανείς ποιοτικότερα προϊόντα απ' ότι από το Vanilla-Champion Marinopoulos, πέραν της πεποίθησής σου, ότι έτσι είναι.
Ενδιαφέρον είναι το θέμα, αν θέλεις ξαναπροσπάθησε.




( Πέραν του ότι πράγματι δεν είδα επιχειρήματα, σε τσιγκλάω και λίγο παραπάνω, γιά να πάψεις να χασμουριέσαι...   ).



Υ.Γ.: Περιμένω εναγωνίως την ανάρτηση του νήματος περί "Υπερηφάνειας".

 

Re: Απάντηση: Συναισθηματα

Ναι, έχεις δίκιο. Επειδή τα λέω και τα ξαναλέω, σε διάφορες περιστάσεις, τα θεωρώ λίγο έως πολύ γνωστά. Λείπει και η Συράχ, που διαβάζει όλα τα ποστ μου ανελλειπώς, όπως κι εγώ τα δικά της, προφανώς έχουν χαθεί επεισόδια στη διάρκεια. 

Αν ήμουν βανίλα επομένως (που ήμουν, για μεγάλο χρονικό διάστημα, παρά τις κίνκυ ενασχολήσεις μου με το S/M), και προσπαθούσα να κάνω ουσιαστική σχέση με κάποιον Έτερο, θα σκόνταφτα σε ένα μεγάλο πρόβλημα. Πέραν της ανατροφής, και των κοινωνικών προσδοκιών (κυριότερος εκπρόσωπος των οποίων ήταν...η μάνα μου ) θα σκόνταφτα σε ένα μεγάλο προσωπικό εμπόδιο: αυτό του τεράστιου εγώ μου. Και ναι μεν, όλα καλά όταν βρίσκεις την ευτυχία μέαα από την χειραγώγηση των άλλων, είτε είσαι σωματική μαζοχίστρια, είτε ψοφοδεής υποτακτικός, είτε είσαι σαδιστής άντρας, με βλέψεις που αφορούν την σεξουαλική εκτόνωση κάποιων τάσεων, είτε είσαι ρομαντικός που θέλει να παντρευτεί, να κάνει τη σχέση της ζωής του, να κάνει παιδιά ενδεχομένως. Να ζήσει τις φαντασιώσεις του με μία γυναίκα που αρέσκεται στο να είναι σεξουαλικό αντικείμενο.

Όλα αυτά είναι προσδοκίες και όνειρα και βλέψεις ατόμων του χώρου μας, όσο είναι και των βανίλα ατόμων εκτός χώρου - ίσως σε άλλο βαθμό. Όμως, διατείνομαι, ότι οι σχέσεις μέσα στο BDSM (όταν αυτό γίνει πραγματικότητα πέραν του κινκ) είναι διαφορετικές. Κατ' αρχάς έχει να κάνει με τον βαθμό ενασχόλησης με το σεξ. Μην μου πεις τώρα ότι εσύ, που περνάς ένα οχτάωρο ημερησίως κατά μέσο όρο εδώ μέσα, σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς μου (ξέρω πόσο περνάει ο καθένας, μη σου μπαίνουν ιδέες), δεν σκέφτεται τα θέματα των διαπροσωπικών και δη ερωτικών σχέσεων λιγότερο από τον μέσο λογιστή ή πληροφορικό ή δημόσιο υπάλληλο. Κάτι παίζει στο BDSM, περισσότερο από ότι παίζει στις "κανονικές" σχέσεις του δίωρου ανά σαββατοκύριακο, που είναι η νόρμα εκεί έξω (μιλάω από εμπειρίες μου, γνωστούς μου κλπ). Μιλάμε για μία εμμονή σε θέματα που αφορούν τον έρωτα, δεν 'ν' κακό.

Διατείνομαι επίσης, ότι τα άτομα που προσέρχονται στον χώρο του BDSM είναι πιο ευνοϊκά διατεθειμένα να αφήσουν κατά μέρος τους αγώνες του Εγώ με στόχο την νίκη επί του "αντιπάλου", έχοντας κατά νου κάτι πολύ σημαντικότερο, που λαμβάνει υπόψη δύο παράγοντες: το κυνήγι της απόλαυσης και την γνώση του εαυτού, ως ορμώμενου από συγκεκριμένο σημείο (υπερβολικά αισόδοξη όπως πάντα, ξεχνώ τους φετιχιστές και τους ψοφοδεείς και τις ραγισμένες ρομαντίζουσες υπάρξεις), ένα εγνωσμένο σημείο της σεξουαλικότητάς τους όπου δεν υπάρχει πάλη των δύο εγώ μέσα στη σχέση.

Επομένως, αν αυτά ισχύουν μέσα στο BDSM, η στοχοθέτηση μίας ουσιαστικής σχέσης που βασίζεται σε μία ασύμμετρη τοποθέτηση των Εγώ, που δεν σχετίζεται με τα συνήθη "νομίσματα " στις σχέσεις που προωθεί η κοινωνία, και η συνεχής ενασχόληση με την σεξουαλικότητα, πράγμα που προφανώς βδελύσσεται η σύγχρονη κοινωνία της παραγωγικότητας, διαφοροποιούν εκ των πραγμάτων τις BDSM από τις βανίλα σχέσεις, λόγω των κριτηρίων που κάνουν αυτές τις σχέσεις λειτουργικές.

Μεγάλη η διαφορά από τς συνήθεις βανίλα με λίγο κινκ σχέσεις, don't you think;

 

Παγερός φόβος (thrill όχι fear), αλλά μπορεί να ήταν πιο πρακτικοί οι λόγοι. Η νύξ ήτο κρύα, άλλωστε. Πολύ έντονη εντύπωση, σεξουαλική διέγερση αλλιώτικη από τη συνηθισμένη, πιο στεγνή και βαθιά, ήσυχη και επίμονη. Και μια αίσθηση deja vu. Σα να βρισκόμουν σ ένα μέρος που δεν είχα ξαναπάει αλλά μου έδινε την αίσθηση ότι πάντα εκεί ήμουν.

Το είδος της σεξουαλικής διέγερσης παραμένει. Μαζί και οι έντονες εντυπώσεις.

Και τότε και νυν και αεί, ακούω τη λογική μου  

 

Αρχικά ανακούφιση και περιέργεια.

Ακολούθησε ενθουσιασμός και λαχτάρα.

Σήμερα υπάρχει ικανοποίηση και διάθεση για περαιτέρω εξερεύνηση.

 

Μετά από παράπονα που εξέφρασε η νηματοθέτις σχετικά με την εκτροπή του νήματός της εξ αιτίας μου, όπως το έθεσε, πράγμα το οποίο προσωπικά δεν αντελήφθην, επαναφέρω το θέμα, το οποίο δεν είχα σκοπό ούτε λόγο να "χαλάσω" με τις απαντήσεις μου, τις οποίες απλά θεώρησα σχετικές.

Το πρώτο συναίσθημα που ένιωσα όταν άκουσα ότι υπάρχει κάτι που το λένε BDSM, στο οποίο ταιριάζουν οι δικές μου ερωτικές προτιμήσεις, ήταν όπως ανέφερα, ανακούφιση που υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι σαν εμένα. Μετά περιέργεια. Ήθελα να μάθω όσα πιο πολλά μπορούσα από αυτούς που ήξεραν παραπάνω. Έμαθα αρκετά και ακόμη μαθαίνω.

Όμως, κατάλαβα στη διάρκεια της εξερεύνησής μου σε αυτό τον χώρο, ότι το BDSM, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί και πλασάρεται από την πλειοψηφία αυτών που ασχολούνται με αυτό, είναι κάτι αλλιώτικο από αυτό που με διεγείρει εμένα. Κάτι άλλο έχω στο νου μου προσωπικά. Θα έλεγα πως η πλειοψηφία των ατόμων ασχολείται με το BDSM σαν να είναι ένα σπορ, με ειδική ορολογία, ειδικές στολές, ειδικές πρακτικές. Πρέπει να ντυνόμαστε κάπως αν θέλουμε να περνιόμαστε για Αφέντρες. Αλλιώς ντύνονται οι σκλάβοι. Υπάρχουν κάθε λογής αξεσουάρ τα οποία πολλοί αγοράζουν σε αρκετά τσουχτερές τιμές. Γίνονται κάποτε και διάφορες συναθροίσεις όπου κάποιοι μαστιγώνονται από κάποιους άλλους, εξευτελίζονται μπροστά σε γνωστούς και αγνώστους, παίζουν παιχνίδια όπου αντέχουν κάποιο συγκεκριμένο μέγεθος πόνου, προσυμφωνημένο συνήθως, ή μέσα σε λογικά όρια, και επιδίδονται σε πρακτικές όπως το γλύψιμο των ποδιών αγνώστων ή γνωστών, την παροχή υπηρεσιών σε διάφορους, είτε τους ξέρουν είτε όχι κ.ο.κ.

Θεωρώ ότι αυτό είναι κάτι πολύ ρηχό και επιφανειακό και δεν έχει καμία σχέση με το BDSM όπως το έχω κατανοήσει εγώ. Δεν είναι δυνατόν κάποιος να έχει ως Αφέντρα μία γυναίκα η οποία απλά φοράει μια δερμάτινη στολή Αφέντρας και μάλιστα συχνά πληρώνεται για να τον δέρνει και να τον εξευτελίζει. Δεν νομίζω ότι επειδή κάποιος άγνωστος σου μαστιγώνει λίγο τον κώλο γίνεται έτσι και Αφέντης σου. Ίσα ίσα, η Κυριαρχική δράση θα πρέπει ιδεωδώς να "ανεβάζει" τον υποτακτικό στα όρια των δυνατοτήτων του, όχι να του αφαιρεί από την αξιοπρέπεια, όχι να τον ενθαρρύνει να ενδίδει στον μαζοχισμό αντί να τον ελέγχει και να τον χαλιναγωγεί. Δεν θα έπρεπε να τον "κουρελιάζει" ως άνθρωπο, αλλά να τον βοηθάει να γίνει πρώτα ένας αξιόλογος άνθρωπος έτσι ώστε να κάνει την σχέση. Διότι τί σχέση να κάνεις με ένα ανθρώπινο κουρέλι; Ποιος άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του το κάνει αυτό;

"Δώσε μου λεφτά και θα σε δέρνω και θα σε εξευτελίζω και θα σε έχω σαν υπηρέτη μου για να καυλώνεις και να χύνεις". Ή ακόμη, "Θα σου δώσω τον πόνο και εξευτελισμό που σε καυλώνει, ακόμη και αν αυτό διαιωνίζει τα προσωπικά σου προβλήματα, γιατί έτσι περνάω εγώ όμορφα. Προσωπικά αδιαφορώ εντελώς για σένα". Αυτή η αντιμετώπιση του BDSM μου προκαλεί μόνο αηδία. Προσβάλλει και τους θύτες και τα θύματα.

Αυτά είναι τα συναισθήματα που έχω για το BDSM. Ελπίζω να παρέμεινα αρκούντως εντός θέματος.

 

Άψογη, ειλικρινής και αυθεντική. Συμφωνώ μαζί σου απόλυτα  

 

Dora, kudos για την συνειδητότητά και την ανεξαρτησία σου.


Κι εγώ με την σειρά μου να πω ότι η πρώτη μου επαφή με το bdsm ήταν σε πολύ μικρή ηλικία μέσα από εικόνες από κόμικ της βαβέλ και του παρα πέντε. Στα 12 δε είχα ξετρυπώσει απ' την βιβλιοθήκη της μητέρας μου ένα βιβλιαράκι που είχε εκδοθεί από κάποιο απ' αυτά τα περιοδικά, με μικρές απαγορευμένες ιστορίες απ' την Αγγλία των αρχών του προηγ. αιώνα.

Φυσικά τα συναισθήματα που ένοιωθα ήτανε καύλα, μιας και ήταν οι πρώτες "τσόντες" στις οποίες είχα πρόσβαση αλλά παράλληλα ένοιωθα μια αποστασιοποίηση για τη βία, ιδιαίτερα για τη βία εναντίον των γυναικών.
Θυμάμαι πως διάβαζα και ξαναδιάβαζα γοητευμένη μια ιστορία με κάποιες αριστοκράτισες πιτσιρίκες που για να σπάσουν πλάκα έντυναν γυναίκα τον ψυχογιό του σπιτιού, με αποτέλεσμα να γουστάρει αυτός τελικά τον ρόλο (παρόλα τα βασανιστήρια) και να θέλει να γίνει γυναίκα.

Όσον αφορά την πρώτη μου επαφή με το bdsm, η αλήθεια είναι ότι συνέβη αρκετά σύντομα αφότου άρχισα να έχω σεξουαλική ζωή, μέσα στο πρώτο εξάμηνο δηλαδή, και θα έλεγα ότι υπήρχε έντονα το αίσθημα της αγωνίας, μιας αγωνίας που θα χαρακτήριζα μάλλον καλύτερα ως έντονη τάση φυγής από την κατάσταση του πόνου (αλλά όχι και της καύλας, για να εξηγηθώ ευχόμουν να αφήσουμε τις μαλακίες και να συνεχίσουμε με hxc vanilla), καθώς και ντροπής για το γεγονός ότι δεν έδειχνα τον σκυλίσιο τσαμπουκά που αναμένει κανείς από δυναμικούς ανθρώπους.

 

Φόβος αλλά περισσότερο με την έννοια της αγωνίας. Νευρικότητα, αμηχανία. Ήταν κάτι που δεν μπορούσα να εξηγήσω με τη λογική και αυτό με τρόμαζε. Αλλά όπως είπε και η tender lilly, πολύ πιο έντονη σεξουαλική διέγερση.