Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

To να το συγκρινεις ομως με τα μπλουζακια του αυτια, ειναι ενας τροπος απορριψης, χωρις εξεταση των στοιχειων. Θυμιζει το πως λειτουργουν στην πραξη σημερα πολλοι επιστημονες, και οχι το πως ειναι θεμελιωμενη η επιστημη.

Εχεις δικιο, κατσε να κατεβασω πανοπλια, και αρχιερατικη ραβδο, γιατι με βαρυναν! Να ταισω και το αλογο...

Δε με διαβασες καλα.. Γιατι αραγε; Λεω:
"Επισης, καποιοι απο μας εχουμε βιωσει σε καποιο διαστημα της ζωης μας μια συνεχη ευτυχια, που διαπερνα τις 'αρνητικες' συναισθηματικες καταστασεις.
Υπηρχε μια περιοδος της ζωης μου οπου η οργη, η θλιψη, η ματαιωση, ο πονος, η λαχταρα, ηταν απαραιτητες γευσεις σε μια διαρκη ευτυχια.
Ρουφουσα ολα αυτα τα συναισθηματα χωρις να προσπαθω να τα αποφυγω. "

Ακριβως αυτο σου λεω εδω. Γι αυτο εχω βαλει το αρνητικες σε εισαγωγικα. Απαραιτητες γευσεις σε μια συνεχη ευτυχια.
Συμφωνουμε λοιπον, και το κειμενο σου ειναι ομορφο, εκτος απ την αναγκη σου (  να διαφωνησεις.

Να σαι καλα, ειμαι ερωτευμενος με το σκοταδι μου, και μ αγαπαει κι αυτο  
Οσο ειναι σε ελεγχο και δε βγαινει να κατασπαραξει κοσμο, ειμαστε μαζι και ειναι κι εκεινο ικανοποιημενο.

Τι ειναι για σενα η πιθανοτητα της συνεχους ευτυχιας; Απουσια συναισθηματων; Κατι με αγγελακια κρεμασμενα με σπαγγο απο ροζ συννεφα που παιζουν αρπα;

Ναι. Ελπιζω οτι εχω προστατευσει πολλα παιδια ως τωρα. Αλλα αν εννοεις οτι θα τα προστατευα απο την σκληρη πραγματικοτητα της καθημερινοτητας, oh, no! Δεν ειναι αυτο που λεμε. Η προστασια ειναι απ το να χτυπηθουν τοσο ωστε να ματαιωθουν και να γονατισουν, να σπασει ο τσαμπουκας τους. Απ το να γνωρισουν τη βια στον τοκετο τους και μεσα στο ιδιο τους το σπιτι. Αλλο προετοιμασια, αλλο κακοποιηση απο τους ιδιους τους γονεις με τη δικαιολογια οτι 'πρεπει να σκληραγωγηθει γι' αυτα που θα βρει εξω'.

Καθε φορα που συζηταω για το Summerhil με ανθρωπους που δεν το γνωριζουν, η ερωτηση αναδυεται: "Δηλαδη, θα βαλω το παιδι μου σε μια γυαλα, οπου θα ειναι προστατευμενο, κατι σα στειρο απο μικροβια περιβαλλον; Και πως θα αναπτυξουν ανοσοποιητικο απεναντι στο σκληρο κοσμο;"

Ας μεταφερω αυτο: Πριν καμια δεκαρια χρονια, ενα συνεργειο ΤV επισκεφθηκε το Summerhill. Εκεινες ειδικα τις μερες, μια παρεα παιδιων, καμια 20αρια, ειχαν κλειστει για μερες σ ενα δωματιο, οπου επαιζαν χαρτια, καπνιζαν και επιναν αλκοολ. Να θυμισω οτι ειναι δημοτικο.
Συμφωνα με τον τροπο λειτουργιας του σχολειου, τα παιδια ειναι ελευθερα να αποφασισουν πώς θα διαθεσουν το χρονο τους, ακομη και να μην πανε σε κανενα μαθημα.
Μετα απο 2-3 βδομαδες, τα παιδια βγηκαν απ το δωματιο. Στη συνεντευξη με το γενικα εκπληκτο συνεργειο, ειπαν ολα περιπου το ιδιο: "Ηθελα να δω τι βρισκουν σ αυτο. Ποια ειναι αυτη η απολαυση που δεν εχω δοκιμασει. Αυτο που ξερω ειναι οτι τα σιχαθηκα και δε θα τα ξαναγγιξω."
Εσυ τι θα εκανες; Θα 'προστατευες' τα παιδια απ αυτη την εμπειρια;

20 χρονια μετα την εμπειρια τους στο Summerhill, καποιοι πρωην μαθητες ρωτηθηκαν σε μια δημοσιογραφικη ερευνα πως πηγε η ζωη τους μετα την εμπειρια, και τι θεωρουν οτι του οφειλουν. Ενα απ τα πραγματα που ακουστηκε συχνα, ιδιαιτερα απο οσους συνεχισαν σε ανωτατη εκπαιδευση, ηταν: "Μου φαινοταν ολο αυτο το δραμα που ζουσαν οι συμφοιτητες μου τοσο ανωριμο, παιδιαστικο, αδιεξοδο... Καναν σαν τρελλοι με τα τσιγαρα, τα ναρκωτικα, για να πηδηξουν. Δεν ειχαν ουτε διαθεση να μαθουν κατι απ τις σπουδες, ουτε να βρουν και να δημιουργησουν μια ομορφη ερωτικη σχεση. Αισθανομουν μονος και διαφορετικος, αλλα μετα βρηκα ανθρωπους να κανω παρεα."
Δεν ειναι καλυτερα, αντι να προβαλλουμε την 'επιστημονικη' σιγουρια μας να κραταμε ανοιχτο μυαλο και να κοιταμε και εξω απ τα 'μεγαλα ονοματα' που καθορισαν με τις εξαιρετικες peer reviewed εργασιες τους την 'πραγματικοτητα' μας;

Αυτο λεω μοναχα...
Αλλα δεν το επιβαλλω..   Λες να παιρνω ποσοστα απ το Summerhill; Δε δινουν, τους ρωτησα χαχαχα...
Δεν ειναι αυτοι που προσπαθω να μεταφερω. Ειναι το τι βγαινει απο τον τροπο που εφαρμοσαν. Το Summerhill ειναι φουλ πια και δε θα μπορεσω ουτε το δικο μου παιδι να στειλω, αν και δε θα το εστελνα. Θα προσπαθησω να το μεγαλωσω με βαση τις γνωσεις που προεκυψαν απο κει. Οχι ομως 'εκει'.

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Πολυ συχνα, και απο πολλους. Τι περιμενεις; Να αρχισω να ονοματιζω και να μοιραζω διαγνωσεις;
Εχεις την αντιληψη οτι δεν υπαρχουν ανθρωποι εδω μεσα που μαλιστα γραφουν συχνα, που διεπονται απο μεγαλομανια και υπεροψια σε αρρωστο βαθμο; Αν ναι, καλα κανεις να εχεις την αποψη σου.
Κατα τα αλλα, που κολλας; Γιατι ειναι προσωπικο θεμα σου αυτο;

Και γιατι ενω εχω δηλωσει ξανα και ξανα οτι δεν ενδιαφερομαι για κοκκορομαχιες, με καλεις και παλι σε εξηγησεις με προσβεβλημενο τονο; Ασχοληθηκα μαζι σου;
Το υφος σου δε με αφορα, ουτε εσυ προσωπικα.
Τελος και παλι, γραψτε οτι θελετε...

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Θαναση,εμενα μου περισσευαν ρεπ και σου'δωσα! 
Καθησα και διαβασα - επι τροχαδην - μια συνοψη αυτης της εργασιας του Ντεμεο που βρηκα στο διαδικτυο. Το ζουμι που προκυπτει θα το χαρακτηριζα μια απλη κοινοτυπια.Βια εμφανιζεται οταν στερευουν η μειωνονται τα μεσα επιβιωσης,οταν πρεπει να αγωνιστεις για να επιβιωσεις.Κατα την ιδια απολυτως λογικη θα πρεπει να αναμενουμε αυξηση της εγκληματικοτητας στη συγχρονη,φιλελευθερη καπιταλιστικη κοινωνια μας,οσο αυτη ωθει ολο και μεγαλυτερα τμηματα πληθυσμου σε καθεστως ανεχειας και φτωχειας.Μια επαναφορα δε της τεχνικης των τοκετων σε πιο φυσικες μεθοδους,σε ευρεια κλιμακα,ωστε να αποφευγεται αυτος ο τραυματικος -εστω - αποχωρισμος μανας-βρεφους, πολυ φτωχα ,κατα την γνωμη μου αποτελεσματα θα ειχε στην ανθρωπινη ψυχοσυνθεση,οταν οι υπολοιπες συνθηκες του βιου παραμενουν ακρως ανταγωνιστικες, οταν οι συγχρονες κοινωνικες φαντασιακες σημασιες ,αποθεωνουν την ανταγωνιστικοτητα ,την συσσωρευση,την καταναλωση.
Αγαπητε Flowform , πολυ ρομαντικο σε βρισκω για Ντομ!!  (οχι οτι ειναι κακο αυτο,ετσι; )

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Ευχαριστω κι εγω για τα σιωπηλα 'rep' που ερχονται. Καλο ειναι να βλεπω οτι καποιοι θελουν να τα διαβαζουν αυτα που γραφω... Ακομη καλυτερα να βλεπω κι αλλες αποψεις. Εδω γινεται πολεμος αποψεων  

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Στοιχεια δεν μπορω να αμφισβητησω χωρις να στηριζω την αμφισβητηση σε αλλα στοιχεια. Καλη τη πιστη τα δεχτηκα και σκεφτηκα οτι η ερημοποιηση αναγκασε αυτους που πειναγανε να μεταναστευσουν και να την πεσουν σ'αυτους που δεν πειναγανε και ειχαν την πολυτελεια να ειναι χαλαροι,ηρεμοι και ευτυχισμενοι .
Απο κει και μετα, η σκληραινεις,η πεθαινεις.
Τοσο απλα(και κοινοτυπα).

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

@ lara[E-p], underherfeet  

Ήθελα να βάλω και την οζονοθεραπεία, να με συμπαθάς.

Ως προς το πώς είναι θεμελιωμένη η επιστήμη:
1. Αμφισβητείς ένα κυρίαρχο μοντέλο.
2. Διατυπώνεις την υπόθεση (οτι η οζονοθεραπεία θα λύσει τα προβλήματα της ανθρωπότητας).
3. Στηρίζεις την οζονοθεραπεία με αρκετό εμπειρικό υλικό.
4. Προβάλλεις (θεμιτά τε και αθέμιτα) την δουλειά σου από ανεξάρτητα ερευνητικά κέντρα και σε ανεξάρτητες επιστημονικές δημοσιεύσεις και όχι στο Ozonotherapy Lovers' Journal.
5. Γίνεσαι εσύ το κυρίαρχο μοντέλο.

Η προβληματική στην οπτική σου ξεκινάει από το 2. Έχεις διατυπώσει μια υπόθεση που στηρίζεται σε ένα θεωρητικό κατασκεύασμα (το τραύμα της γέννησης), το οποίο είναι αφηρημένο και χωρίς το περιθώριο να ελεγχθεί πειραματικά (και ουχί συσχετιστικά).

Πού στο κείμενό μου είδες να μιλάω για συνεχή ευτυχία και το πώς αμβλύνονται/διαπερνώνται τα "αρνητικά" μέσα σε αυτήν;  

Ο,τιδήποτε συνεχές είναι πληκτικό, απωθητικό και μονοδιάστατο για μένα. Αγαπώ τον Chopin, αλλά αν η μουσική μου πραγματικότητα περιοριζόταν σε αυτόν, θα το είχα ρίξει στη μαγειρική.

Οι γονείς, δηλαδή, που δεν ακολούθησαν τη μέθοδο που προτείνεις, έχουν κακοποιήσει τα παιδιά τους;    

Επίσης, σου απαντά καλύτερα από ο,τι θα μπορούσα εγώ, ο underherfeet στα 2 τελευταία του ποστ. Ο,τι και να "θεραπεύσει" ο φυσικός τοκετός ή τα γούτσου [sic] σχολεία, shit is still out there. Ωραία η ατάκα:

"Ηθελα να δω τι βρισκουν σ αυτο. Ποια ειναι αυτη η απολαυση που δεν εχω δοκιμασει. Αυτο που ξερω ειναι οτι τα σιχαθηκα και δε θα τα ξαναγγιξω."

Αλλά μήπως υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι να φτάσει κανείς σε αυτό; Εδώ σε θέλω Μάστορα και κάστορα. Να δούμε πόσο Καβαφικός μπορείς να γίνεις.

Εσύ τι λες; Προσπαθώ να σε ακούσω ή όχι;

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

καπως εσι ας πουμε:



 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Θα ελεγα οτι ετσι εχει 'καταντησει' η επιστημη, και συμφωνω μαζι σου οτι ετσι ειναι τα πραγματα.
Οταν ειπα θεμελιωμενη, μιλουσα για το ερευνητικο, ακουραστο πνευμα, το ανοιχτο μυαλο, τη στηριξη για το καινουργιο.
Δε μιλουσα βεβαια για το καψιμο στην πυρα ανθρωπων και βιβλιων, δε μιλουσα για την εξαφανιση λαμπρων μυαλων επειδη δεν 'εγιναν' το κυριαρχο μοντελο με θεμιτα και αθεμιτα μεσα, που νικηθηκαν απο αλλους με πιο δυνατα μεσα.

Και ποιο ειναι το προβλημα μ αυτο; Επειδη δεν εχει αποδειχθει επιστημονικα δε μπορει να ειναι αληθεια; Δεν εχουμε πια τιποτα μεσα στο κρανιο μας που να μπορει να λειτουργησει αυτονομα και να δει τα αυτονοητα; Εστω.
Αν δεν εχουμε, ας παρουμε την αποψη της ΠΟΥ για τον τοκετο, που παρα το προβληματικο στην οπτικη μου στο 2, υιοθετησε τις αλλαγες που προτεινε ο Odent για τον τοκετο.
Εμεις, θα περιμενουμε να γινει κρατουσα αποψη, οταν θα επιλεξουμε τροπο τοκετου;
Κοιτα, αυτο που μ ενδιαφερει δεν ειναι να νικησω εσενα, ή την 'επιστημη' με τιμια ή ατιμα μεσα.
Αυτο που θα μου εδινε αισιοδοξια, θα ηταν αν ακομη 3 γυναικες που εκτεθηκαν σ αυτη την οπτικη, αρχισαν να χρησιμοποιουν το μυαλο τους και τα ενστικτα τους. Ετσι ωστε ΠΑΡΑ το μη επιστημονικο (αφου δεν κυριαρχησε) της οπτικης, και παροτι στα δικα σου ματια η σημασια του φυσικου τοκετου ειναι στην ιδια κατηγορια με τη βασκανεια (αφου δεν κυριαρχησε), θα αποφασισουν να μελετησουν πριν επιλεξουν.

ΝΑΙ. Η αποψη μου ειναι οτι ολοι οι γονεις, παρα τη συνειδητη τους προθεση να αγαπησουν τα παιδια τους, τα κακοποιουν. Με ενα τροπο που συμφωνα με την κρατουσα αποψη ειναι νορμαλ, ειναι ΠΡΕΠΕΙ, ειναι διαπλαση χαρακτηρα κλπ.
Γνωριζεις εσυ ή ενας παιδιατρος ποσο σημαντικο ειναι να αφησεις τη σεξουαλικη λειτουργια στη φυσικη της εξελιξη; Να αφησεις το μωρο να αυνανιζεται στην κουνια οπως του λεει η φυση του;
Πως να το γνωριζεις, αν δεν το συγκρινεις με μια ομαδα που δεν εχει δεχθει την απαγορευση;
Αν δε γνωριζεις, αν δεν εχεις ομαδα ελεγχου, πως να ξερεις τι προκαλει στον καθενα η απαγορευση της ερωτικης συνευρεσης με συνομηλικους, πριν την ηλικια των 18, ή 15;
Πως να εχεις μια αποψη πως θα ηταν το ανθρωπινο ειδος χωρις τις απαγορευσεις αν δεν πειραματιστεις να αφαιρεσεις τις απαγορευσεις;
Αρα, πως να ξερεις οτι -αν ημασταν πιο φυσικοι- θα ηταν βαρετη (!!) η ευτυχια;
Αυτο κι αν ειναι επιστημονικη αποψη! Προβαλλεις σε μια κατασταση που δε γνωριζεις, χαρακτηριστικα απο μια κατασταση που απλα θεωρειται νορμαλ (οταν ειμαι πολυ καλα, τα γαμαω το κερατο γιατι βαριεμαι).

Ακομη περισσοτερο, εδω εχουμε δειγματα απο πολιτισμους που δε δεχθηκαν την απαγορευση, και παρουσιασαν τελειως διαφορετικη κοινωνικη συμπεριφορα και ψυχικη υγεια. Το απορριπτουμε ολο αυτο ως αδιαφορο;
Εχουμε το παραδειγμα του Summerhill οπου και παλι εχουμε σημαντικες αλλαγες στη συμπεριφορα και στις ικανοτητες των μαθητων, οπως και να εχουν καταγραφει αυτες. Και κυριως, εχουμε ενα σχολειο με ελευθερη σεξουαλικοτητα, με ΚΑΜΜΙΑ υποχρεωση για μελετη ή παρακολουθηση, με ΚΑΜΜΙΑ επιβολη πειθαρχιας, (μετρησιμα ολα αυτα) με αποτελεσματα σε επιτυχια σε ανωτατες σχολες αναλογα με αυτα των πιο ελιτιστικων και κατασταλτικων επιτυχημενων σχολειων της Βρεττανιας. (Μετρησιμο).
Αυτο δε μας απασχολει; Ειναι ανεξαρτητο ερευνητικο κεντρο με υποπτες προθεσεις;
Δεν ειναι αρκετα "επιστημη" για να μας βαλει να σκεφθουμε;

Ελπιζα να καταλαβεις τι εννοω, αλλα μαλλον δεν εγινε αυτο.
Εχει μεγαλη διαφορα το: Σου δημιουργω εγω τα σκατα, για να μαθεις πως ειναι εκει εξω, (και υποσυνειδητα φτιαχνομαι ως μεγας μπαμπας) απ το: Σε αφηνω να γνωρισεις, και ειμαι διπλα σου ΚΑΘΕ στιγμη ως στηριγμα, για οσο το χρειαζεσαι, για να αντεξεις αυτο που μαζευεις εκει εξω.
Γι αυτο σε στελνω σ ενα γουτσου σχολειο, οπου ΔΕΝ σου απαγορευω τη συγκρουση με τα αλλα παιδια, ΔΕΝ σου επιβαλλω να υποτασσεσαι στο κουδουνι, στην προσευχη και στο κυριε, ΔΕΝ σου απαγορευω να φιλησεις τη Μαριτσα, αλλα ειμαι εκει για οτι χρειαστεις.
Στο γουτσου σχολειο, τα παιδια εχουν την πιο αποτελεσματικη μορφη αμεσης δημοκρατιας που εχω γνωρισει. Εχουν την πιο ανεπτυγμενη συναισθηση ατομικης και συλλογικης ευθυνης που εχω γνωρισει. Κι αυτα ΧΩΡΙΣ να τους επιβαλλει κανεις να τα κανουν, χωρις μαλιστα να τους τα προτεινει κανενας ενηλικας. Ναι, θα ηθελα κι εγω να κυλιστω στα χωματα αιμοφυρτος σ αυτο το γουτσου σχολειο, να καπνισω ΤΟΤΕ, αλλα να περασω μετα απο τα σκατα μονος μου και μαζι με τα αλλα παιδια. Με το 3μελες δικαστηριο τους της Πεμπτης, που λυνει τις διαφορες και τους καυγαδες, με το Νομοθετικο τους της Παρασκευης, που αλλαζει τους νομους τους οποτε αισθανθουν οτι δεν τους εκφραζουν. Ολα αυτα τα κοινοτυπα, τα γουτσου, τα βαρετα, τα 'εξω απ τα σκατα της ζωης', θα ηθελα να τα ειχα ζησει. ΕΣΕΙΣ;

Εγω λεω, χρειαζεται προσπαθεια για να μ ακουσεις;  


Στο κατω κατω ρε μαγκες, εγω δηλωσα ενα κινητρο εδω. Σας λεω οτι ολο αυτο το κανω (απο χρονια τωρα) γιατι μου δινει αισιοδοξια, οπου μπορουν να ακουστουν πραγματα που μπορει να ανοιξουν καποιο μυαλο, να ακουγονται.
Εσας ποια ειναι η δικαιολογια σας;
Προσπαθειτε να σωσετε την επιστημη απο τον κομπογιαννιτισμο;
Προσπαθειτε να γλυτωσετε τα νεα παιδια του φορουμ απο τις διεστραμμενες ιδεες μου (οπως χυδαια δηλωσε η αλλη);
Προσπαθειτε να αποκαλυψετε ποσο βρωμικα και ψευτικα ειναι τα κινητρα μου;
Γιατι νομιζω οτι εχει ξεφυγει εδω και μερες το πραγμα απο απλη παραθεση γνωμων και υποστηριξη επιχειρηματων.
Διαφωνει κανεις;

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

θα σου ελεγα οτι θα μπορουσες να γνωρισεις και το σκοταδι μου (sic) αλλα δεν εισαι μια ενδιαφερουσα υποτακτικη  




Αντε, βαρεθηκα. Καντε οτι θελετε με το νημα...

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

...οποτε αστο καλυτερα ε; 

...παντως εγω τουλαχιστον ,αυτη η θεωρια του τραυματος του τοκετου εξακολουθω να την βρισκω ενδιαφερουσα.Υπαρχουν εξ αλλου και αλλες θεωριες για την αισθητικοτητα του εμβρυου στα εξωτερικα ερεθισματα ,οπως η δυνατη και εντονη μουσικη σε σχεση με την κλασσικη πχ,και την επιδραση που αυτα μπορει να εχουν αυτα στην ψυχοσυνθεση του που κινουνται στον ιδιο καμβα.

τελος εδω και απο μενα,το'χουμε ξεχειλωσει τελειως το νημα του ΜΜ. 

 

Re: Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου

Το παρόν νήμα συγκεντρώνει αρκετά ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά. Αφενος στην ερώτηση του νήματος διακρίνω - ίσως και να προβάλω - μία υποψία υπόνοιας ότι η όποια συναισθηματική προσφορά των Μ - σε αντίθεση με εκείνη των s - δεν θεωρείται αυτονόητη, αφετέρου δύο συνομιλητές - εκ των οποίων κανείς φερόμενος ως Μ ή s - έχουν αναρτήσει περίπου το 40% των συνολικών σχολίων.

Για τους δύο παραπάνω λόγους θα ήθελα να τοποθετηθώ μόνο γενικευμένα επί του θέματος, εστιάζοντας σε δύο ζητήματα.

α) Το να νιώθει κανείς - αγάπη, τρυφερότητα, έρωτα ή ό,τι άλλο - δεν αποτελεί επένδυση. Επένδυση είναι το να πλασάρεται αυτό το συναίσθημα ως κάτι που το υποκείμενο 'δίνει' και για το οποίο κάνει να 'λάβει' κάτι άλλο ως αντιπαροχή.

Άλλωστε, αν καθείς 'έπαιρνε' ό,τι ο έτερος του 'έδινε' δεν θα έστεκε να αναρωτιέται κανείς τί 'δίνει' ένα Μ, από τη στιγμή που μπορεί να ρωτήσει τί 'παίρνει' ένα s.

β) Φρονώ πως στερείται νοήματος η διερεύνηση του αν και τί και πόσο 'δίνει' ένας Μ σε μία σχέση, από τη στιγμή που κανένας δεν είναι πανομοιότυπος κάποιου άλλου, και τουτέστιν δεν δημιουργεί πανομοιότυπες σχέσεις. Από τότε μάλιστα που απώλεσε το forum αρκετές κυριαρχικές κυρίες που δήλωναν ότι οι σκλάβοι είναι μόνο σκουλήκια, νομίζω ότι μάλλον δεν συντρέχει λόγος - ούτε καν για λόγους πολιτικής ορθότητας - να αναρωτιόμαστε αν ο Μ 'δίνει' κάτι και τί 'δίνει' ή τί νιώθει και πόσο έντονα το νιώθει. Αν έχει μάθει να αναγνωρίζει την τρυφερότητα ενός σκλάβου - αν έχει βιωματικά τα ερείσματα ώστε να την αναγνωρίσει ταυτοποιώντας την με μία ιστορική του κατάσταση - είναι ευχαριστημένος και ανταποδίδει τρυφερότητα. Αν είναι ευγενής φέρεται ευγενώς. Αν είναι συναισθηματικά ανάπηρος και νευρασθενής, τον ποτίζει με τη μιζέρια του. Καθεις μεταδίδει στους κοντινούς του ανθρώπους ό,τι έχει μέσα του. Το ζήτημα είναι συνεπώς αμιγώς αυτοαναφορικά και ουδώλως δεν άπτεται της φύσης της σχέσης την οποία συνάπτει.

Το ίδιο ισχύει και όσον αφορά το ερώτημα του αν φοβάται ότι θα του ζητηθεί απεμπλοκή του σκλάβου του. Είτε κάποιος εμμένει στο φόβο ότι θα χάσει κάτι που του είναι πολύτιμο - από τη μητέρα του ως το αγαπημένο του ρολόι -, είτε κάποιος απλώς δεν είναι φοβικός. Το θέμα του φόβου χωρά πολλή συζήτηση. Αν σκέπτομαι ότι είναι πολύ πιθανό να χάσω το σκλάβο μου, μπορώ να επιλέξω να μην έχω εξαρχής σκλάβο και να αποφύγω όλη την εμπειρία για να αποτρέψω τον επώδυνο απόηχο. Μπορώ να τον αποχωριστώ με δική μου πρωτοβουλία για να περάσω σύντομα από το στάδιο του πόνου και να βγω από αυτό εξίσου σύντομα. Μπορώ να δουλέψω τόσο καλά τη σχέση μου μαζί του ώστε να μην έχει κίνητρο να φύγει. Μπορώ και να εξακολουθήσω να φοβάμαι. Κάνω ό,τι μου υπαγορεύουν οι αξίες μου.

 

Απάντηση: Συναισθηματική ή/και άλλη επενδυση Κυριαρχου



Αφού τελειώσατε λοιπόν εσείς, ας πω ακόμη δυό κουβέντες εγώ που τις χρωστάω, κι αν είναι να μείνουν αναπάντητες δεν πειράζει, ας μείνουν...

"Πολύ συχνά και από πολλούς", quote όμως, παράθεση, δεν βλέπω καμμία. Τόσο δύσκολο είναι να αποδείξεις αυτό γιά το οποίο διατείνεσαι, αφού συμβαίνει "πολύ συχνά και από πολλούς";

Αν εξαιρέσεις τις κορώνες υπεροψίας που βγάζουν μερικές φορές κάποιες εντός ή εκτός εισαγωγικών Αφέντρες (και που θεωρώ ότι δεν τις πολυπιστεύουν κι οι ίδιες, αλλά τις χρησιμοποιούν κυρίως γιατί πιστεύουν ότι αποτελούν συστατικό στοιχείο της γοητείας τους), κι επειδή είμαι σίγουρος ότι έχω μελετήσει το φόρουμ πολύ εκτενέστερα από τους περισσότερους άλλους κι έτσι έχω μιά πολύ καλή εικόνα γιά το τί έχει και το τί δεν έχει γραφτεί εδώ και χρόνια, κι επειδή τυχαίνει να γνωρίζω και προσωπικά πάρα πολύ κόσμο και να μπορώ να τους κρίνω σφαιρικότερα και όχι μόνο από τα ποστς τους, πράγματι, έχω την αντίληψη ότι δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου άνθρωποι εδώ (και ιδίως μεταξύ αυτών που γράφουν συχνά), που να "διέπονται από μεγαλομανία και υπεροψία σε άρρωστο βαθμό". Τουλάχιστον μεταξύ των ανδρών δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε έναν (εσένα -ευθέως σου λέω και πάλι- δεν σε συγκαταλέγω καθόλου στο παραπάνω "μέτρημα", δεν έχω καταλήξει ακόμη. Από το ότι έχω δει ως τώρα πάντως, η υπεροψία σίγουρα δεν σου λείπει, αλλά πολύ δύσκολα θα μπορούσες να χαρακτηριστείς και "μεγαλομανής").

Γιατί να μην είναι αυτό, "το θέμα μου";

Πρώτον, δεν μιλάμε πιά γιά το θέμα του νήματος, έτσι; Αυτό έχει πάει περίπατο, προ πολλού... Δεύτερον, πολύ συχνά, τέτοια είναι τα δικά μου θέματα. Πολύ συχνά "κολλάω" στις (επιφανειακά ή κατ' επίφασιν) λεπτομέρειες, σε πράγματα που ξεπετιούνται μέσα σε κείμενα τελείως "casually", σαν να βρέθηκαν εκεί σχεδόν τυχαία, αλλά που δεν είναι καθόλου τυχαία, κι όσο κι αν υποκρίνονται ότι είναι, δεν είναι λεπτομέρειες...

Όσο κι αν καταφεύγεις λοιπόν τώρα στην αοριστία του "διαφωνείς ότι υπάρχουν υπερόπτες;", εδώ

δεν ήσουν καθόλου αόριστος. Αναφέρεσαι σε συγκεκριμένες αντιλήψεις και συμπεριφορές. Σε ξαναρωτάω λοιπόν: Ποιόν έχεις δει εδώ μέσα να τις εκφράζει, και πού; Ή δεν τα έχεις δει αυτά, κι απλώς κάνεις υποθέσεις και "διαγνώσεις"; Αν είναι έτσι, αν πρόκειται απλά γιά διαγνώσεις κι υποθέσεις, τότε όντως δεν με αφορά το ζήτημα, και το θεωρώ λήξαν...

Από τέτοια τερτίπια, Flowform, το δικό μου τ' αυτί, δεν ιδρώνει. Κι ας με αποκαλέσεις "κόκκορα", "κότα", ακόμη "άλμπατρος" αν σ' αρέσει καλύτερα, όσες φορές θέλεις... "Τέλος" μπορείς να πεις εσύ όσες φορές θέλεις, εγώ δεν θα πάψω όμως να διυλίζω ό,τι απαιτεί διύλιση, και να σε καλώ, και να σε εγκαλώ, εφ' όσον αυτά που γράφεις μου επιβάλλουν να το κάνω. Και καμμία απολύτως σημασία δεν έχει εάν ασχολήθηκες μαζί μου ή όχι, ή αν σε αφορώ εγώ ή το ύφος μου. "Μαζί σου" δεν ασχολούμαι ούτ' εγώ, στο ξαναείπα, αλλά μιά και δεν το κατανοείς, στο επαναλαμβάνω. Με κάποια απ' αυτά που γράφεις ασχολούμαι, όπως και με κάποια από τα όσα μπορεί να γράφει ο καθένας. Σε φόρουμ βρισκόμαστε, δεν θυμάμαι ποτέ να ήρθα να χτυπήσω το κουδούνι σου, και να σου τα λέω απ' το θυροτηλέφωνο...