Συναισθηματική ηλικία στο bdsm & συναισθηματική αξία της παρθενίας

Μια μικρή παρατήρηση για την οικονομία της κουβέντας.
Θα συμφωνείτε φαντάζομαι πως όταν εξετάζουμε έννοιες όπως «η παρθενία» πριν μπούμε στα ενδότερα της παρατήρησης και του σχολιασμού πρέπει να δώσουμε τον ορισμό αυτής.

Δυστυχώς αν και προσπάθησα να μπω στο θέμα τέτοιον ορισμό δεν είδα.

 

καλημερα!εγω νομιζω οτι ενας εφηβος μεσα απο ταινιες και αποκωδικοποιοντας τις φαντασιωσεις του μπορει να καταλαβει που τεινει σεξουλικα απο σχετικα μικρη ηλικια και ισως χωρις να εχει ολοκληρωσει ακομα.σεμενα πως λειτουργησε:στα 15 πρωτη φορα σεξ.για ενα χρονο με το ιδιο ατομο.απογοητευση.μια μαλακια και μιση κανενα ενδιαφερον.στα 16 γνωριζω το παιδι που ημαστε τωρα μαζι.απο τον πρωτο καιρο συζηταμε για δσμ και διαφορα κινκυ και αρχιζουμε τα πρωτα "παιχνιδια".Στο 1 χρονο σπαει ο παρθενικος μου υμενας(ηταν ελαστικος και δυο χρονια ολοκληρωμενες σχεσεις ηταν ανεπαφος!) και σε αρκετα "βιαιο" σεξ.
Ημουν ουσιαστικα παρθενα?εγω λεω οχι.
αν ειχα γνωρισει πρωτα τον τωρινο μου φιλο θα ηταν για μενα τραυματικη εμπειρια?παλι νομιζω οχι,θυμαμαι οτι ειχα στο μυαλο μου περιπου τι μου αρεσει και θα χα και αλλη πρωτη εικονα για το σεξ.καλυτερη.βεβαια να τονισω οτι ο φιλος μου ειναι συνομηλικος και τα βηματα σε αυτους τους χωρους του σεξ τα καναμε και τα κανουμε μαζι.τωρα αν πρωτη φορα ηταν με ενα εμπειρο και προχωρημενο μαστερ με αλλα μετρα ,σταθμα και απαιτησεις μπορει να φας κανα σοκ.
αυτα.δεν ξερω αν βοηθησα καθολου αφου αλλη αποψη για το θεμα δεν εχω παρα μονο οτι πηγαζει απο την προσωπικη μου εμπειρια.

 

Re: Απάντηση: Συναισθηματική ηλικία στο bdsm & συναισθηματική αξία της παρθενίας

@Mikra_Psemata:

Δυο σχολια, χωρις καμια διαθεση να χαθουμε σε γενικευσεις. Το πρωτο ειναι πως αυτο το νημα αποτελει split εκεινου στο οποιο αναφερεσαι. Το ποστ για το οποιο μιλας (και η αμφισβητισιμη ισως πρακτικη η οποια περιγραφεται εκει) υπηρξε απλως η αφορμη για μια συζητηση γυρω απο το θεμα "Συναισθηματική ηλικία στο bdsm & συναισθηματική αξία της παρθενίας".

Το δευτερο ειναι πως διαφωνω εδω:

Δεν θεωρω την "ικανη σεξουαλικη εμπειρια" προυποθεση. Δεν ξερω που υπαρχει αυτος ο κανονας ουτε καταλαβαινω τη λογικη που υπαρχει πισω απο αυτον. Επισης προβληματιζομαι για το ποσο μετρησιμη ειναι η σεξουαλικη εμπειρια και τι εννοεις λεγοντας "ικανη". Πρεπει να εχω κανει σεξ πανω απο 50 φορες; Πανω απο 100; Με περισσοτερους απο ενα παρτενερ;

Εχω την υποψια πως θα βρουμε και πολλες γυναικες στο χωρο του BDSM με μικρη προτερη σεξουαλικη εμπειρια (βαζω στην ακρη την ωριμοτητα, παρολο που εξακολουθω να θεωρω τον ορο πιο σημαντικο). Και δεν πιστευω πως ολες αυτες ηταν αγνα και ανυποψιαστα θυματα, αρνακια στα χερια του κακου λυκου. Υποψιαζομαι πως ισως να μην ειχαν πολλες σεξουαλικες εμπειριες πριν γιατι αυτες που ειχαν δεν τις γεμιζαν, αρα δεν συνεχισαν να τις επιζητουν.

Γενικα νομιζω πως ο μυθος της απορης και αγνης κοκκινοσκουφιτσας που πεφτει στα πλοκαμια του κακου, μεγαλυτερου και εμπειρου Master ειναι ακριβως αυτο: Μυθος. Προεκταση του κοινωνικου φοβου απεναντι σε κατι που δεν κατανοει, το BDSM.

Οχι οτι δεν υπαρχουν κακοι λυκοι. Αλλα θα επαναλαβω για τριτη φορα την ερωτηση που αναφερθηκε πιο πανω:

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Συναισθηματική ηλικία στο bdsm & συναισθηματική αξία της παρθ

Για αυτό ακριβώς χρησιμοποίησα την λέξη ικανή κ όχι αρκετή.. για να μην παραπέμψει σε αριθμητικό μέγεθος..
Με το ικανή εννοώ το σύνολο που συνθέτει την εμπειρια.
Κάνοντας σεξ δεν μετράμε φορές..

δεν θα διαφωνήσω.. είναι άποψη σου..

 

θα συμφωνήσω πλήρως ότι "το να ξέρω γιατι νοιωθω αυτό που νοιθω"
είναι το συμπλήρωμα και η ολοκλήρωση της συναισθηματικής ωριμότητας.

Επιπλέον ας ορισουμε και τι εννοουμε παρθένα όπως σωστά παρατήρησε ο κ. Χάινριχ!
Εγώ τουλάχιστον δεν είχα στο μυαλό μου τίποτε πολυπλοκότερο και περιεργότερο μιας απλής νεαρής κοπέλας που δεν έχει καμμια σχεδον σεξουαλική εμπειρία , περαν ίσως των τρυφέρών φαντασιώσεων της εφηβίας της και κάποιου φλερτ στο σχολείο.

Μ'αυτη την παρθένα στο μυαλό μου έγραφα ότι εγραφα στα προηγουμενα ποστς.

Η βιωματική μου εμπειρία μου λέει ότι έφρασα στα 32-33 για να μπορεσω να συναντήσω τα "γιατι" μου και να νιώσω έτοιμη (μόνη , χωρίς κάποιος 3ος να με σπρώξει), να μπω στη bdsm αναζήτησή μου.

Οι συγκυρίες σαφώς και ασφαλώς βοήθησαν. Αν δεν είχα χωρίσει στα 32 μου και αντίθετα είχα γινει μανουλα και ειχα μπλεξει στις πανες τα σχολεια και τα φροντιστήρια , ίσως να μην είχα αυτή την ευκαιρία ποτέ! Μπορεί να υπηρχε μέσα μου (διοτι απο πολύ μικρη θυμάμαι φαντασιώσεις μου που τωρα πλεον συνδεω με το bdsm και τότε μου φαινόντουσαν τραγικές), όμως δεν θα έφθανα πιθανόν ποτέ στην ωρίμανση μου...οπως φοβουμε ότι έχει συμβεί σε πολλούς/ες.

Το σίγουρο είναι κατ'εμε οτι κατι τέτοιο μάλλον δεν μπορεί να συμβεί στα 17 και στην παρθένα που περιγράφω πιο πανω. Υπο άλλες συνθήκες (και δεν θα μπω σε ακριβή μέτρηση τύπου...στα 18? ή στα 21,5) και άλλες συνθηκες εννοώ :
αλλο ορισμό παρθενίας
άλλα βιώματα
αλλες γνωσεις
και ισως και ιδιαιτερες ψυχολογίες

Τοτε ναι ...μπορει να συμβαινουν τα παντα

 

Και εγώ σέξ έκανα στα 14 προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να κάνω το αγόρι που ήθελα να με δει σαν ώριμη και έμπειρη. Γελάω με τρυφερότητα στην ανάμνηση της άτσαλης ισχυρογνώμων έφηβης και με τον τρόπο που έβλεπε τα πράγματα. Δεν ξέρω αν ήμουν έτοιμη ή όχι για την διείσδυση αλλά είχα ήδη οργασμούς και επιθυμίες, χρειάστηκαν όμως πολλά χρόνια να μάθω τι ακριβώς με εξιτάρει και πως να «διεκδικήσω» σεξουαλικά.

Το σεξ χρησιμοποιήθηκε ποικιλοτρόπως και το κορμί μου έγινε μέσον στην προσπάθεια μου να αποσπάσω την συντροφική αγάπη, ασφάλεια και πάνω απ’ όλα την αίσθηση ότι ανήκω.
Από την απώλεια της παρθενίας μου ανακάλυψα το BDSM 14 χρόνια μετά και το τι σημαίνει M/s 15 χρόνια μετά.

Έως πολύ πρόσφατα ήμουν της παγιωμένης άποψης πως αν δεν πατήσεις τα 25 δεν πρέπει να βιώσεις το M/s θεωρώντας πως είναι πολύ ακραίο και δεσμευτικό και πως απαιτεί εμπειρίες και την ύψιστη ωριμότητα για να αφοσιωθείς σε αυτό. Η πεποίθηση μου για την ηλικία των 25+ προκύπτει από μια μητρική προστατευτικότητα απέναντι στα νεαρά άτομα και τον φόβο του μη αναστρέψιμου της πλύσης εγκεφάλου κλπ.

Σε μια συζήτηση που είχα με Τον Κύριο μου άρχισα να σκέφτομαι κάπως διαφορετικά. Δεν θεωρώ πως το BDSM είναι κάτι κακό και λάθος. Θεωρώ επίσης πως το M/s είναι ένας υγιείς και ισορροπημένος τρόπος ζωής. Βάζοντας λοιπόν τον εαυτό μου σε μια υποθετική κατάσταση όπου το ρολόι θα μπορούσε να γυρίσει πίσω, συνειδητοποιώ πως θα ήθελα χίλιες φορές να είχα ξεκινήσει την εκπαίδευση μου σαν σκλάβα από πολύ νεαρή ηλικία (16+), πιστεύοντας πως θα με προστάτευε από πολλά στραβοπατήματα και περιττές πληγές, αντιστάσεις, αντιδράσεις και αχρείαστα για μένα βανίλλα στοιχεία, με δεδομένο πάντα πως θα είχα το απαιτούμενο mentoring και εκπαίδευση.

Θα μου πείτε, μιλάω με την σιγουριά κάποιας που ξέρει πλέον ότι είναι σκλάβα και θέλει να ζήσει στο M/s. Αν δεν ήμουν όμως? Ιδού η απορία.
Ίσως κάποιος εμπειρότερος να μπορούσε να διακρίνει αν ήμουν κομμένη και ραμμένη για σκλάβα και να αναλάβει αυτήν την ευθύνη για μένα. Το έχω δει σε άλλα επιτυχημένα (φαινομενικά τουλάχιστον) ζευγάρια.

Για άλλη μια φορά βλέπω δύο όψεις στο νόμισμα. Κάθε μια με την επιχειρηματολογία της.
Πάντως δεν είμαι πλέον αρνητική στην μύηση ενός νεαρού ενήλικου ατόμου στο BDSM και ειδικά στο M/s.

 

Νιωθω λιγο σαν να εμμενω επιμονα στο να επιβαλω την αποψη μου με το να επαναλαμβανομαι. Ειλικρινα ομως, δεν ειναι αυτη η προθεση μου. Απλως ειμαι της αποψης πως πρεπει να προσεχουμε να μην κρινουμε εκ των ιδιων και μονο, γιατι τοτε μενουμε μονοπλευροι.

Επισημαινοντας λοιπον πως καθολου δεν διαφωνω πως υπαρχουν κοπελες οπως αυτες που περιγραφονται εδω:

Να αναφερω πως οπως λες κι εσυ υπαρχουν κοπελες με αλλα βιωματα, που δεν ειναι ο τυπος παρθενας που περιγραφεις πιο πανω. Που εφτασαν μονες τους, χωρις να σμπρωξει καποιος τριτος να αναζητησουν και να συναντησουν καποια απο τα γιατι. (Σιγουρα οχι ολα.) Που δεν θεωρουσαν ουτε στα 17 "τραγικες" τις φαντασιωσεις που ειχαν χροια BDSM, forced sex, κτλ κτλ. Που διαχωριζαν την πραγματικοτητα απο την φαντασιωση. Που αναγνωριζαν ως υγιη την αναγκη τους για (σεξουαλικη τουλαχιστον) υποταγη. Και που παρολα αυτα ειχαν αθικτο τον υμενα τους.

Δεν μιλαω για τη superwoman ουτε για προωρη ωριμοτητα ή οτι αλλο. Ουτε λεω πως οι δε ειναι πιο εξυπνες. Αναγνωριζω τις περιπτωσεις που αναφερεις. Και προσωπικα δεν ανηκω ουτε στο (α) ουτε στο (β) αλλα σε ενα (γ). Υποθετω πως τα γραμματα της αλφαβητας δεν φτανουν για να περιγραψουν τις διαφορετικες περιπτωσεις. Προθεση μου με την εμμονη αυτη στο να περιγραφω εναλλακτικα σεναρια: το να μην γενικευουμε και βγαζουμε ηθικοπλαστικα συμπερασματα για τριτους απο τις δικες μας εμπειριες και μονο. (Και δεν λεω πως το κανεις εσυ MPslave, μην το παρεις προσωπικα, μιλαω τελειως γενικα.)

Ο κοσμος δεν ειναι ασπρομαυρος και ειμαστε ολοι διαφορετικοι. Η επικρατουσα κοινωνικη ηθικη δεν ενδιαφερεται να το αναγνωρισει αυτο γιατι δεν μπορει να το ελεγξει με την ιδια ευκολια. Αντιθετα αν μπουμε ολοι σε μια γραμμη, ξεχωριζουν αμεσως τα "μαυρα προβατα" και η γκλιτσα τα πετυχαινει πιο ευκολα. Ειναι πνευματικη ελευθερια το να μην αφηνομαστε να μπαινουμε σε διανοητικα και ηθικα κουτια και ραφια.

Ουφ. Πολλα ειπα και το κοβω. Με συγχωρειτε που ξεφυγα, δεν θα επαναληφθει συντομα.

Ελευθερωστε τα κρικρι!  

ΥΓ. Carissa, σ'ευχαριστουμε για την καταθεση της εμπειριας σου.   Δινει μια ακομη πλευρα του θεματος.

 

???

μέχρι στιγμής δεν ειδα πουθενα ηθικοπλαστικά συμπεράσματα , αλλα ισως άλλος με αλλες οπτικές να τα βλεπει.

Δεν θα διαφωνήσω Dolce , και ουτε το πέρνω προσωπικά... είναι η αποψή σου.

Οσο για αυτό που είπε η carissa , ναι και γω έτσι θα έλεγα τώρα πια! Οτι αν ήμουν στα 16 μου σημερα... Μονο που κρινουμε εκ του αποτελέσματος!!

πολύ σωστή βρίσκω τη διευκρίνηση , πάλι όμως εκ του αποτελέσματος. Διοτι ποιος εγγυάται σε μια αδαη 16 ποιο είναι και τι ειναι το σωστό mentoring? όχι ότι δεν υπάρχει !! αλλα πως το επιλλέγει η όποια 16χρονη?

Απο την άλλη καμμιά εμπειρία ζωής (όχι σεξουαλικη δεν περιοριζω τους οριζοντες μου στο σεξ) δεν πιστεύω ότι ειναι περιττή. Η αποτυχια , η αναζήτηση ακόμη και η πληγές που αποκτάμε είναι μαθήματα ζωής και χωρις αυτες ειμαστε 'άγραφα χαρτιά'.
Δυστυχώς  , το εχω ξαναπεί , η εμπειρία είναι ένα πράγμα που δεν μεταδίδεται απο τον εναν στον άλλο , ουτε διδάσκεται

 

Απάντηση: Συναισθηματική ηλικία στο bdsm & συναισθηματική αξία της παρθενίας

Θα πρότεινα να αναποδογυρίσουμε την οπτική..
Αντι να δούμε πόσο ετοιμη ή όχι ειναι η υπό...
Να δούμε το πόσο έτοιμος για κυριάρχος ειναι αυτός που θα διαχειριστει μια αβγαλτη κ μέλουσα υπό..
Γιατι καλοι οι μυθοι.. ως γνωστόν παντου υπαρχουν.. αλλα εδώ δεν μιλάμε για μπύρες..

 

Είσαι έλεος τελικά!!!
Που ζεις αγαπητέ?
Στον Μεσαίωνα που τιμωρούσαν έτσι τις γυναίκες ή μήπως είσαι κι εσύ μικροτσούτσουνος και χρησιμοποιείς αυτήν την μέθοδο μη μπορώντας να την πηδήξεις κανονικά?
Κάποιος μικροτσούτσουνος το έκανε, λύσε μου την απορία και άσε τα θα σου γαμήσω τον κώλο στα πμ  

 

Επειδή βλεποντας τις ερωτήσεις διαισθάνομαι ότι θα μακρυγορήσω λίγο ,θα απαντήσω σε κάθε ένα ερώτημα ξεχωριστά

Κατ' αρχάς υπάρχει ένα λάθος για μένα στην κουβέντα που σχετίζεται με μια άτυπη προσπάθεια άμεσης διασύνδεσης των σεξουαλικών εμπειριών με την ωριμότητα που απαιτεί το bdsm.Με ευχαριστεί ιδιαίτερα το γεγονός , ότι στην άνωθεν ερώτηση γίνεται σαφές το πλαίσιο αυτής της ωριμότητας και αποδίδεται στο συναίσθημα.
Η συναισθηματική ωρίμανση για μένα που απαιτείται (αν μπορούμε να κάνουμε λόγο για απαίτηση) συνίσταται σε μια επί της ουσίας διαδικασία αποκωδικοποίησης των συναισθημάτων , υπό την έννοια της εξεύρεσης της πηγής αυτών και της κατανόησής τους όχι πλέον σε επίπεδο ασυνειδήτου και παρόρμησης , αλλά στα πλαίσια της συνειδητής προσπάθειας γνωρημίας και αν είναι δυνατό συμφιλίωσης με το εγώ μας.
Τι εννοώ.

Σας έχει τύχει ποτέ να παρευρεθείτε σε κάποιο διάλογο του τύπου

-Μ' αγαπάς ?
-Σ' αγαπώ
-Γιατί μ' αγαπάς?
-..δεν ξέρω.Απλά σ' αγαπώ.(κατόπιν προβληματισμού)

Ο συγκεκριμένος διάλογος με όλες τις ενδεχόμενες παρεμφερείς διατυπώσεις του είναι από τους πλέον συνηθισμένους στα νεαρά άτομα.(αν και όχι μόνο)Και για μένα καταδεικνύει το εξής.

Λαμβάνοντας υπόψη τον άνθρωπο από ηλικιακής πλευράς, θα έλεγα ότι μέχρι μια ορισμένη ηλικία (δε κρίνω σκόπιμο να θέσω απόλυτες τιμές) , έχει την τάση να ζει τη ζωή του μέρα με την ημέρα,για να μην πω στιγμή με τη στιγμή.Αδυνατεί να φέρει κα να μετρήσει τον εαυτό του στα πλαίσια μιας επαλληλίας των πραγμάτων.Για το άτομο αυτό δεν υπάρχει επί της ουσίας παρελθόν και μέλλον παρά μόνο το παρόν.Η στιγμή.
Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι δεν αναπολεί το παρελθόν , ούτε ότι δεν έχει ανησυχίες για το μέλλον.Οι σκέψεις του όμως (και ως εκ τούτου και οι πράξεις) χαρακτηρίζονται από μια αδυναμία τοποθέτησης αυτών σε ένα μοντέλο αλληλουχίας και αλληλοσυνδεσημότητας των πραγμάτων, η οποία ενσαρκώνεται σε μια τάση να βλέπει τον εαυτό του ως αυτοφυή μέσα στην κοινωνία και αποκομμένο από τα όσα συμβαίνουν γύρω του.
Αυτό στο επίπεδο των συναισθημάτων, μεταφράζεται σε μια αδυναμία διασύνδεσης αυτών με τις πηγές και τα σημεία προέλευσης από τα οποία εκπορεύονται.Τόσο η ύπαρξη όσο και η έκφρασή τους χαρακτηρίζεται αυτοσυνειρμικά από μια τυχαιότητα και ανά πάσα ώρα και στιγμή δύνανται να αντιμετωπίζονται ως σημείο τριβής για το άτομο.Κατ' αυτό τον τρόπο οδηγείται σε επιλεκτική χρονικά αποποίηση ή προσεταιρισμό αυτών,διαδικασία η οποία είναι αντικείμενο συνεχούς αλλαγής και μεταστροφής.

Από ένα σημείο και μετά όμως , αρχίζει να διαφοροποιείται ως προς τα ανωτέρω , καθώς αντιλαμβάνεται σταδιακά το γεγονός ότι η ύπαρξή του αυτή καθ' αυτή είναι το αποτέλεσμα των επιλογών που έχει κάνει μέχρι στιγμής.Βλέπει και εντάσει τον εαυτό του μέσα στο χρόνο και στη εξελικτική πορεία των πραγμάτων.Το παρελθόν δεν είναι πλέον απλά μια ανάμνηση αλλά και ένας τόπος αναζήτησης του εαυτού του.Το μέλλον δεν είναι ένα σύννεφο στον ορίζοντα αλλά ένα σύμπλεγμα πιθανοτήτων η έκφραση των οποίων είναι άρρηκτα δεμένη με τις επιλογές του και τον τρόπο αυτοδιαχείρισης που επιλέγει.
Δεν αισθάνεται πλέον αυτοφυές.Αρχίζει και λειτουργεί στο επίπεδο του παρατηρητή ως προς τον εαυτό του και προσπαθεί να επιδράσει στην εξελικτική του πορεία.
Κάπου εκεί νομίζω ότι αρχίζει και συντελείται αυτή η διαδικασία γνωρημίας με το εγώ του που προανέφερα.

Τι σημαίνει συναισθηματική ωριμότητα.Συναισθηματική ωριμότητα για μένα σημαίνει ότι γνωρίζω πλέον το γιατί αισθάνομαι ότι αισθάνομαι και παράλληλα το οποιοδήποτε συναίσθημα το αναγνωρίζω πλέον ως δικό μου κι όχι σαν μια τυχαία έκφραση του ασυνειδήτου , της οποίας μπορώ να οικειοποιούμαι ή αρνούμαι την ιδιοκτησία κατά το δοκούν.
Αυτά περί ωριμότητας.

Απλά να προθέσω ότι στο βαθμό που αναφέρθηκα στη συναισθηματική ωριμότητα στα πλαίσια της ηλικιακής εξέλιξης , θα ήθελα να αποφύγω μια απευθείας διασύνδεση της ωριμότητας και της επιλογής ενασχόλησης με το bdsm σε επίπεδο φυσικής κατάληξης.Το ένα λειτουργεί μεν ως προαπαιτούμενο για το άλλο , αλλά σε καμιά περίπτωση δε θα τολμούσα να υποστηρίξω ότι οδηγεί σε αυτό κατ' ανάγκη.(Το τελευταίο για όσους/ες θεωρούν εσφαλμένα κατά την άποψή μου , ότι όσοι ασχολούμαστε με το bdsm , έχουμε πιάσει τον πάπα απ' τ' αρχίδια)