Συνδυάζουμε το ιδεώδες με την πράξη;

Απάντηση: Συνδυάζουμε το ιδεώδες με την πράξη;

@MasterPerris αντιλαμβάνομαι πως έχεις συγκεκριμένα παραδείγματα.
Εκείνο που εγώ θα ήθελα να πω είναι πως ζευγάρια γνωρίζω βδσμ κάποια εξ αυτών μάλιστα παντρεμένα.
Απλά κάποιοι δεν επιθυμούν να βρίσκονται με όλους, να πηγαίνουν σε συναντήσεις με άτομα με τα οποία δεν έχουν επιθυμία ούτε μια καλησπέρα να ανταλλάξουν, πόσο μάλλον να βρεθούν στον ίδιο χώρο, για να μη αναφερθώ καν σε παιγνίδι.
Απλά κάποιοι δεν νιώθουν την ανάγκη να διαλαλούν και να κάνουν σε όλο το φόρουμ γνωστές τις συναντήσεις τους ή οτιδήποτε άλλο που αφορά την προσωπική τους ζωή και πως βιώνουν και πραγματοποιούν τις επιθυμίες τους.
Απλά κάποιοι δεν θέλουν να κάνουν οποιαδήποτε παιγνίδια παρά μόνο με άτομα που εκτιμούν και εμπιστεύονται και όχι απλά με όποιον έτυχε με κάποιο τρόπο να ασχολείται με κάποιο κομμάτι του bdsm.
Τολμώ δε να πω, πως αν κάποιοι έβγαιναν και έλεγαν πως παίζουν, οι πλείστοι θα σοκάρονταν.
Δεν είναι δικαίωμα τους?

Πρέπει να δικαιολογούνται και να παίρνουν χαρτί γνησιότητας από σένα προσωπικά...που έχεις μαντικές ικανότητες?
Δεν φαντάζομαι να θεωρείς πως μόνο όσοι και όσα περνάνε μπροστά απ΄ τα μάτια σου ή απ τα ...χέρια σου, ζουν πραγματικά το bdsm και όσοι δεν, περιορίζονται στη φαντασία τους, έτσι δεν είναι?  

 

Re: Απάντηση: Συνδυάζουμε το ιδεώδες με την πράξη;

Συμφωνώ απόλυτα. Δεν είναι ανάγκη σε κανένα bdsm ζευγάρι να επιδεικνύει δημόσια το τι γνωρίζει σχετικά με το bdsm και το τι πράττει κατ' ιδίαν, και μάλιστα ενώπιον και αγνώστων. Άλλωστε πιστεύω (και όλοι θα συμφωνήσετε νομίζω), ότι με τίποτα, η Ελληνική κοινωνία δεν έχει φτάσει σε θέματα ανοχής και αποδοχής "παρεκκλίσεων" αυτές των Σκανδιναβικών χωρών, της Ολλανδίας, της Γερμανίας ή και της Βρετανίας. Για την τελευταία χώρα, γνωρίζω αρκετά και μάλιστα βίωσα και κατάσταση με Ελληνίδα συμφοιτήτρια, που ενώ ποτέ στην Ελλάδα δεν είχε "αναδείξει την "υποτακτική της φύση", κατάφερε μέσα από άλλες (πιο "ελεύθερες") συνθήκες να την "φέρει στην επιφάνεια" και να αφήσει τον εαυτό της ελεύθερο στο να δοκιμάσει κάτι που δεν τολμούσε ως τότε (έχω γράψει περί αυτού στα personal experiences).

Όμως από την άλλη πλευρά συμφωνώ και με το νηματοθέτη, ότι πολλά που γράφονται εδώ μέσα είναι ευσεβείς πόθοι ή ακόμα και απλές απόπειρες εξεύρεσης συντρόφου, αλλά βέβαια μέσα σε μια ανώνυμη κοινότητα όπως αυτή του φόρουμ, δεν είναι δυνατόν να λείψουν και τα Ελληνικά χαρακτηριστικά του "όλα τα γνωρίζω" και επίσης "του ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;"

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Συνδυάζουμε το ιδεώδες με την πράξη;

Ούτε εγώ διαφωνώ με το τελευταίο  

 

Απάντηση: Συνδυάζουμε το ιδεώδες με την πράξη;

Στατιστικά, τα περισσότερα είναι φαντασιώσεις. και σε μερικές περιπτώσεις, φαντασία.
Όχι απαραίτητα κακό βεβαια. Αλλά υπάρχουν και καλύτερα...

 

Εδώ βγαίνουν διάφοροι και δείχνουν τα μούτρα τους στην τηλεόραση, κάνοντας ή/και λέγοντας ένα σωρό μαλακίες. Εδώ που υπάρχει και ανωνυμία δεν θα διαβάζαμε "όνειρα θερινής νυκτός";

Όσοι έχουν μυαλό, γνώσεις και πραγματικές εμπειρίες, πιστεύω ότι κοιτάνε μέσα στα νήματα και απλώς επιλέγουν με τι και πώς θα ασχοληθούν.

 

Απάντηση: Συνδυάζουμε το ιδεώδες με την πράξη;

Αγαπητή μου lara, δεν έγραψα ότι δεν υπάρχουν bdsm ζευγάρια. Είπα ότι αυτά που ξέρω εγώ τουλάχιστον είναι λίγα. Πίστεψέ με ότι κάτι ξέρω γιατί την νόσο... του bdsm την έχω κολλήσει... από 12 ετών και, παρ΄ όλες τις βανίλλα αντιβιώσεις που έχω πάρει, δεν λέει να μου περάσει...  

Στην ερώτησή σου για τον αν θεωρώ ότι μόνο όσα περνάνε από τα χέρια μου ή μπροστά από τα μάτια μου ζουν το bdsm, θα σου πω ότι, δόξα τω Θεώ, ακόμα δεν έχω καβαλήσει καλάμι για να θεωρώ κάτι τέτοιο. Φυσικά υπάρχουν άτομα που ζουν το bdsm και μάλιστα όχι μόνο στο κρεβάτι τους αλλά και γενικά στην ζωή τους πολύ έντονα. Αυτό όμως δεν αναιρεί εκείνο που έγραψα, δηλαδή ότι πολλά άτομα στην Ελλάδα ζουν το bdsm στην φαντασία τους και όχι με πράξεις για τους χ δικούς τους λόγους - φυσικά κανένας δεν τους κατακρίνει γι΄ αυτό.

Άνοιξα αυτό το νήμα, καλή μου, για να προσπαθήσω να πείσω όσους/ες μπορώ (σιγά μην το καταφέρω... ) να σπάσουν τα ταμπού τους και τα κοινωνικά "πρέπει" της πλειοψηφίας. Αφού το βαμπίρ... του bdsm μας έχει δαγκώσει... βαθιά την σάρκα και η νόσος... είναι ανίατη, τουλάχιστον να ζούμε σε όλη της την ένταση την νόσο μας... γιατί έτσι γουστάρουμε γαμώτο και στα @@ μας τι λένε οι άλλοι, οι ντε και καλά ομαλοί... Εμείς γουστάρουμε να είμαστε ανώμαλοι... γιατί έτσι μας αρέσει γμτ και δεν δίνουμε λογαριασμό σε κανένα κακογαμημένο πουριτανό καθώς πρέπει κύριο/α... Γιατί το bdsm, αν το ζεις σε όλη του την πραγματική έκταση, δεν σε αφήνει να ρουτινιάσεις όπως το βανίλλα σεξ.

Εν κατακλείδι, αν πραγματικά το bdsm δεν είναι μόδα για σας αλλά ερωτική έκφραση ή και τρόπος ζωής, τότε ρουφήξτε κάθε σταγόνα του και ζήστε το με πράξεις, έντονα, βίαια, χωρίς ταμπού και πρέπει, γιατί είναι υπέροχο το γαμημένο...  

Ουφ... τα είπα λίγο χύμα, κούκλα μου, αλλά αυτά είναι τα πιστεύω μου για τον ερωτικό χώρο που με εκφράζει ήδη από 12 ετών.

Την καλησπέρα μου, lara.

 

Απάντηση: Συνδυάζουμε το ιδεώδες με την πράξη;

@ΜasterPerris δεν με ενοχλεί το ότι τα λες χύμα, εξάλλου κι εγώ με το δικό μου τρόπο το συνηθίζω.

Όπως και δεν διαφωνώ πως υπάρχουν πολλοί που δεν τολμούν πολλά στη ζωή τους και όχι μόνο τα σχετικά με το bdsm και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παγκόσμια.

Λυπηρό? Αναμφισβήτητα. Μας πέφτει όμως πραγματικά λόγος, για τις επιλογές των άλλων? Αμφίβολο.

Τις προάλλες μετροφυλλώντας ένα βιβλίο κάποιου Alan Cohen (ιδιαίτερα βαρετό κατά τα άλλα βιβλίο κατά τη γνώμη μου, με τον ελληνικό τίτλο Ρούφηξε τη ζωή αντί να σε ρουφάει)- διάβασα τα εξής:

"..Από την περιορισμένη σου ανθρώπινη προοπτική, δεν μπορείς να καταλάβεις όλους τους παράγοντες που κάνουν κάποιο να έχει μια ορισμένη συμπεριφορά, γιατί και σε ποιο επίπεδο την έχει επιλέξει, τη σχέση της με το σκοπό της ζωής του, τι μαθαίνει απ΄ αυτήν, που τελικά τον οδηγεί και πως ταιριάζει με τις επιλογές και τα μαθήματα εκείνων με τους οποίους συναλλάσσεται. Το μόνο που βλέπεις είναι ένα μικρό κομματάκι από ένα παζλ με πολλά εκατομμύρια κομμάτια. Θα ήταν αλαζονικό και παράλογο να φαντάζεσαι ότι βλέπεις ολόκληρο το παζλ.
.... Ελεύθερη επιλογή σημαίνει ότι όλοι έχουν το δικαίωμα να ζουν στον παράδεισο, στην κόλαση ή στο Σικάγο και έχουν επίσης το δικαίωμα να μετακομίσουν. Είναι ελεύθεροι να επιλέξουν προκλήσεις και να οικοδομήσουν τους μυς που χρειάζονται για να τις ξεπεράσουν,- πράγμα που αποτελεί και το λόγο που εμφανίστηκε κατ' αρχάς η δυσκολία."

Η εντύπωση πως είναι δυνατό να αλλάξεις-διορθώσεις κάποιον ενήλικα- όταν ο ίδιος δεν επιθυμεί αυτή την αλλαγή και δεν συναινεί σ αυτήν κατ' εμέ είναι ουτοπική.
Η πραγματικότητα είναι πως ο καθένας είναι ελεύθερος να είναι όσο ανελεύθερος επιθυμεί.

Αν πάρεις ένα κουκούλι και προσπαθήσεις να "βοηθήσεις" την πεταλούδα να βγει απ αυτό προτού είναι έτοιμα τα φτερά της, το μόνο που κατορθώνεις είναι να τη σκοτώσεις.

Οπότε η προσωπική μου άποψη είναι, πως δεν πρέπει να μας νοιάζει τι και πως ζουν τη ζωή τους οι άλλοι, δεν υπάρχει λόγος να συγκρίνουμε τη δική μας ζωή, το δικό μας μυαλό, τις δικές μας αντιλήψεις και τις δικές μας επιλογές με εκείνες των άλλων.
Εκτός κι αν απλά το κάνουμε ως έμμεση αντιπαραβολή προς τη δική μας την τόσο "ξεχωριστή" ζωή, μυαλού, αντιλήψεων κ.ο.κ.

Κάποιος που πραγματικά είναι ικανοποιημένος με όλα όσα έχει, δεν θα είχε λογικά όμως την ανάγκη αντιπαραβολής.
Απλά θα απολάμβανε και θα άφηνε τους άλλους να απολαύσουν αυτό - ότι κι αν είναι- που επιθυμούν, χωρίς να τους καλεί σε κάποιο "εδώλιο" να απολογηθούν και να τους κάνει μάθημα αναφορικά με το πως "οφείλουν" κατά την άποψη του, να ζουν και να χαίρονται τη ζωή τους.

Κι αν απλά επιθυμεί να μοιραστεί όλα όσα ζει, είναι, απολαμβάνει, υπάρχει και η κατηγορία των Προσωπικών Εμπειριών.

Την καλησπέρα μου MasterPerris.