Συνεδρίες : Quo Vadis Femdomina ?

wow again...

 

Έχω μεγάλη εμπειρία στα pets, πιστέψτε με, είχα σκυλιά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ο Φίλος, ο Μπλάκυ, ο Κανέλλος, η Μπέτυ, η Μπιζού, ο Λόκο, είναι σκυλιά που πέρασαν από το σπίτι μου και την καρδιά μου, μαζί με τον λατρεμένο μου γάτο τον Τζιτζίκο, τον αναρχικό Ντέμη, την φοβισμένη Αμάντα και ένα σωρό άλλα ζώα που φιλοξένησα κατά καιρούς, άλλα τα ανέθρεψα, με άλλα ζήσαμε μαζί για όλη τους την ζωή, άλλα τα έδωσα για ζωοθεσία. Κανένα τους δεν είδα σαν pet. Όλα ήταν φίλοι και συνοδοιπόροι στην ζωή, ποτέ δεν ένιωσα ''Αφεντικό'', δεν μου αρέσει ο χαρακτηρισμός.
Ωστόσο:
Όταν μιλάω στην Joy, την σκυλίτσα μου, που ζει και βασιλεύει ακόμη με τους γονείς μου, πάντα με κοιτάζει, μέσα στα μάτια, είμαι βέβαιη ότι με καταλαβαίνει, άσχετα από το γεγονός ότι ποτέ δεν μου απάντησε. Άραγε θα μπορούσα να πω ότι συνδιαλέγομαι μαζί της? Με την ευρύτερη έννοια της συναναστροφής ναι, με την έννοια του διαλόγου πάλι όχι. Νομίζω...

Αυτό με την τιμωρία, λίγο με άναψε, ομολογώ, θα κάνω το soul digging μου μετά, που θα'χω χρόνο, όσο για τον Άντερ, μην νοιάζεστε, θα πάμε για παγωτά, θα τον γλυκάνω και θα τα ξεχάσει όλα, αυτή είναι η ύπουλη τακτική μου. Όσο είναι στην σφαίρα της επιρροής μου είναι προστατευμένος από δόλια πλάσματα σαν και του λόγου σας.
Aφιερωμένο:

 

Κανένα δάνζεον δεν φρικάρει τον αντερχερφητάκο, δεν με φοβίζετε.
Κατσαρίδες να μην έχει μόνο.

 

Moυ γραφει τώρα ένας φίλος ( ; ) :

«Εντάξει, ωραίες οι φωτογραφιούλες, αλλά πολύ vanilla μου κάνουν. Δεν παίζει τίποτα σε πιο bdsm ?»

Απάντηση : -Sorry mate, ό,τι βλέπεις. Άμα θες πιο ζόρικα πράματα, αγόρασε το Marquis, να σου μείνει και το τεύχος.

Φεύγω τώρα, έχω vanilla party το βράδυ κι έχω να ισιώσω και μαλλί. Κανονίστε όσο λείπω να τα σπάσετε πάλι εδώ μέσα, η συμμορία του σατανικού Αντερχερφητούλη, με επικεφαλής τη βιτριολική @brenda.

  ​

 

Τον φωτογραφο τον εχεις με τον μηνα ή με το κομματι;
Ετσι μουρθε η απορια...  

 

Α, ο συγκεκριμένος φωτογράφος είναι μεγάλη ιστορία. Κανονικά θα πρέπει να τη διηγηθώ στην ενότητα "Εμπειρίες', αλλά έχει ντροπαλά αγόρια εδώ μέσα και κωλύομαι, κατάλαβες ;

Good night, have a nice time !

 

Εμένα μ' αρέσει αυτό στον λαιμό πάντως..!

 

Ουφ.

Air condition : Η μεγαλύτερη εφεύρεση στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους, μεγαλύτερη ακόμη κι απ’ τον τροχό.

Είμαι που λέτε το πρωϊ στην παραλία και λιάζω την κορμάρα μου (hey boys, thanks for the feedback, by the way !), με διπλό στόχο, αφ’ ενός να προχωρήσω τo preparatoire μου στο βαθύ τροπικό μαύρισμα εν όψει Σαντορίνης τον Αύγουστο, αφ’ ετέρου δε να τελειώσω τη «Σκοτεινή Ήπειρο» του δόλιου του Μαζάουερ, που την τυρρανάω από το Πάσχα και με τυρρανάει κι αυτή. Aπάνω λοιπόν που μπαίνω στην κρίση του κοινωνικού συμβολαίου, ο ήλιος έχει πια σκαρφαλώσει στο καμπαναριό του ουρανού και με καίει, όπως ο Αρχιμήδης τον ρωμαϊκό στόλο. Παρατάω λοιπόν το σύγγραμμα –ήμαρτον, δηλαδή !- και γυρίζω και λίγο πρηνηδόν, καθόσον καλή η ασυμμετρία, δεν λέω, αλλά όχι και τόσο όταν επιδιώκουμε το ιδανικό μαύρισμα.

Μπρούμυτα έρχονται πάντα οι καλύτερες ιδέες, να το ξέρετε. Ανάσκελα, το μυαλό αδρανεί. Όλοι οι κοπρίτες ανάσκελα αράζουν, είτε σε κρεβάτι είτε σε καναπέ. Έχετε δει ποτέ τεμπέλη να αράζει μπρούμυτα ; Ανάσκελα, σταυροπόδι και με τα χέρια σταυρωτά πίσω, για υποστήριξη του αυχένα, να η κλασσική στάση του ελληναρά τεμπελχανά και ανεπρόκοπου. Α, και μπύρες, να μην ξεχάσω. Και μπάλα στην τηλεόραση. Σιχαίνομαι τη μπάλα όσο και τις μπύρες, μα ακόμη περισσότερο σιχαίνομαι το μπυρόκοιλο, τρανή άλλωστε απόδειξη ότι ο φορέας του λατρεύει τη μπάλα, τις μπύρες, το ανάσκελα και το σταυροπόδι.

-Μα τι έλεγα προηγουμένως ; Α, ναι. Γυρίζω λοιπόν από την άλλη, βολεύομαι και λέω μέσα μου : «-Γκλόρια, ολέθριο λάθος που δήλωσες vanilla σ’ εκείνο στο φόρουμ. Πατάει τώρα ο καθένας πάνω στο προφίλ, βλέπει vanilla, σου λέει καλά, εντάξει, τραγούδα εσύ όσο θες». «-Μα και τι να διάλεγε η κοπέλα ;» πετάγεται αμέσως ο εσωτερικός μου συνήγορος υπεράσπισης, που με υποστηρίζει πάντα, σε στιγμές αυτοκριτικής. «Αφού οι επιλογές είναι περιορισμένες. Βγάλε έξω κάτι Master, κάτι slave, κάτι Dom, κάτι submissive, κάτι Crossdresser, τι μένει νομίζεις ;». Βουνό το δίκιο του συνηγόρου, εν προκειμένω, το παραδέχομαι και τον παραδέχομαι κι αυτόν για τη μαχητικότητά του. Τι έμενε, όντως ; Λοιπόν, κάτσε να δούμε τι απέμενε.

Απέμενε Mistress, που εγώ με την καμία, λέμε. Σιγά να μη είμαι και Domme. Εντάξει, είπαμε, είμ’ ολίγον σκύλα, αλλά δεν είμαι σκύλα 24/7 ούτε και 100% σκύλα. Πληγώνω λίγο ( ; ) με τα λόγια, αλλά τα χεράκια μου είναι φταγμένα για καλό σκοπό, για χάδια καμιά φορά, αλλά πάντως όχι για βούρδουλα.

Έπειτα, λέει, «switch». Δεν κατάλαβα ποτέ μου τι είν’ αυτό το έργο. -Πώς πάει δηλαδή, με βάρδιες ; Τη μια έτσι, την άλλη γιουβέτσι ; Α, εμένα μ’ αρέσουν οι όμορφες εξηγήσεις εξαρχής. Να ξέρουμε που πατάμε. Όχι, όχι, switch αποκλείεται.

Τί άλλο ; Σαδίστ, μαζοχίστ, σαδομαζοχίστ : -No waaaaayyyy !!! Αυτά είναι τα βαρέα βάρη του bdsm κι εγώ αγωνίζομαι στην κατηγορία φτερού. Δρόμο κι από δω. Και γρήγορα, πριν τα πάρουνε και μας πλακώσουνε στο ξύλο.

Τοp-bottom : Αυτό τώρα πρέπει να ‘ναι σαν παγωτό vanilla με μια σταγόνα tabasco από πάνω, ίσα-ίσα για τη γεύση. Ντεμί κατάσταση, για αναποφάσιστους. Κάτι σαν τον Τζήμερο για τους απογοητευμένους δεξιούς. Άσε που αν το περιορίσουμε στις στάσεις εγώ είμαι κι’ απ’ τα δύο (που νομίζω δηλαδή ότι όλοι κι απ’τα δύο είναι). Μπα, δε μου κάνει. Είπαμε να δηλώσουμε κάτι, όχι να μη δηλώσουμε τίποτε.

Τhat’s all folks, να λοιπόν πώς, μέσ’ από συνθήκες κοινωνικής καταπίεσης, εξωθείται κάποια να δηλώσει vanilla, θέλει και δε θέλει. Αλλά για στάσου :

«-Έϊ, στραβομάρα έχεις;», μου φωνάζει από το έδρανό του ο συνήγορος υπεράσπισης. «-Υπάρχει κι άλλο label ! Γιατί το προσπέρασες ;»

Έχει δίκιο ο γυαλάκιας. Υπάρχει και Perv.-Μα πώς μου διέφυγε ; Μμμμ, τούτο ‘δω δεν είναι κι άσχημο. Perv, σα να λέμε Pervert. Δηλαδή έκφυλη. Λοιπόν, τώρα που το σκέφτομαι, μια φορά στην τρίτη λυκείου, όπως κατέβαινα τις σκάλες ακούω ένα αγόρι από πίσω να λέει χαμηλόφωνα στον διπλανό του :

«-Μαλάκα μου, η Γκλόρια τελείως έκφυλο, έτσι ;»

Κι ο άλλος του απάντησε, με μια παραίτηση στη φωνή του :

«-Γάμησέ τα, ρε πούστη. Εντελώς...»

Perv, λοιπόν : Αυτή που απώλεσε τα χαρακτηριστικά του είδους της. Αυτή που έθεσε εαυτόν εκτός φυλής. Όλοι αντάμα κι ο ψωριάρης χώρια. Έχει έναν άλφα ελιτισμό ο όρος, μ’ αρέσει. Pervs, οι desperados του bdsm. Οι εξόριστοι, οι απόκληροι, οι καταραμένοι.

Κι έτσι μου μπήκε η ιδέα. Μισό λεπτό, δεν τελείωσα.

 

Με τις σκέψεις αυτές και με το σπόρο της Μεγάλης Αλλαγής να έχει ήδη βρει γόνιμο έδαφος στο μυαλό μου, επιστρέφουμε από τη φωλιά της μητέρας του διαβόλου, όπου είχαμε εκδράμει το πρωϊ, με μένα στη θέση του συνοδηγού, ν’ αναλογίζομαι πως η δεύτερη μεγαλύτερη εφεύρεση του ανθρωπίνου γένους μετά το air condition, είναι το air condition αυτοκινήτου. Κοιτάζω εξεταστικά τον δικό μου, που βρίσκεται πίσω απ’ το τιμόνι κι έπειτα, χωρίς προειδοποίηση, τον πετάω στα βαθιά νερά :

«-Κούκλε : -Πιστεύεις ότι είμαστε ζευγάρι vanilla ;»

Με κοιτάζει ερευνητικά, μπας και διακρίνει συμπτώματα ηλίασης.

«-Τι στην ευχή σημαίνει “ζευγάρι vanilla” ;»

«-Θα σου πω. Ζευγάρι vanilla είναι κατά βάση το ανταγωνιστκό ζευγάρι. Αλλά όχι όπως λέμε Ταύρος με Κριό, που αστρολογικώς δεν ταιριάζουν. Εννοούμε ένα ζευγάρι, του οποίου κανένα μέλος δεν υποτάσσεται στο άλλο. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις.»

«-Προσπαθώ. Σε είχα προειδοποιήσει πάντως ότι το μυαλό σου θα γίνει χυλός μ’ αυτό το site που πήγες κι έμπλεξες»

Το κοτσύφι πιάστηκε στις ξώβεργες.

«-Ορίστε, τι ακριβώς εννοώ. Αυτό το σαρκαστικό σχόλιο δεν θα το έκανε ποτέ ένας υποτακτικός στην Κυρία του».

«-Ναι ; Και τί σχόλιο θα έκανε ένας υποτακτικός στην Κυρία του ;»

«-Μάλιστα Κυρία, σας καταλαβαίνω απόλυτα. ‘Η : -συγγνώμη Κυρία δεν κατάλαβα. Μήπως μπορείτε να μου εξηγήσετε τι εννοείτε ;»

«-Μάλιστα Κυρία, κατάλαβα. Ορίστε λοιπόν, Κυρία, εξηγήστε μου παρακαλώ αυτό που δεν κατάλαβα, Κυρία»

«Ναι. Έλεγα λοιπόν, ότι κάποιες σχέσεις λειτουργούν ασύμμετρα, υπό την έννοια ότι το ένα μέρος έχει, με ελεύθερη βούληση, εκχωρήσει στο άλλο μέρος τμήμα ή και το σύνολο ακόμη της αυτοκυριαρχίας του. Δώσε βάση στο «ελεύθερη βούληση», δε μιλάμε τώρα για ενδοοικογενειακό bullying. Μιλάμε για προσχώρηση, με δεσμευτικούς σε μεγάλο, ίσως και απόλυτο βαθμό όρους, σε μια σχέση υποταγής, για άντληση ηδονής και ψυχικής πληρότητας απ’ όλο αυτό. Το απλοποιώ,οκέϋ ; Λοιπόν, σε αντιδιαστολή βρίσκονται οι vanilla σχέσεις, που έχουν σαν κύριο γνώρισμα την ανταγωνιστικότητα»

«-Σαφές. Διελκυστίνδα. Κάθε μέρος τραβάει το σχοινί προς την πλευρά του, ώστε να παρασύρει τον αντίπαλο προς το μέρος του. Απόλυτη ισοδυναμία των αντιπάλων, σημαίνει ότι το σχοινί παραμένει τεντωμένο και τα δύο μέρη καρφωμένα στη θέση τους, συνεχίζοντας να έλκουν.Μόνο που αυτό, ξέρεις, δεν κρατάει για πάντα. Κάποια στιγμή, αργά η γρήγορα, κάποιος από τους δύο θα εξαντληθεί και τότε ο άλλος θα τον παρασύρει προς το μέρος του. Συνεχίζοντας να έλκει, τον σέρνει ξοπίσω του, τουλάχιστον για όσο χρόνο ο άλλος στο έδαφος συνεχίζει να κρατάει το σχοινί. -Μα καλά, τόσα επεισόδια του Survivor έχεις δει, δεν πήρες είδηση τίποτα ; Συμπέρασμα : Μακροπρόθεσμα δεν υπάρχουν vanilla σχέσεις, όπως τις ορίζεις, κι αυτό με τόση βεβαιότητα, όση ισχύει και στο αξίωμα “μακροπρόθεσμα είμαστε όλοι νεκροί”. »

«-Δηλαδή, λες ότι η κυριαρχία υπάρχει πάντα ;»

«-Πάντα και παντού. Ακόμη και τη στιγμή που, στο ξεκίνημα της σχέσης τους, δύο άνθρωποι ορκίζονται σε αιώνια ισοτιμία, στην ουσία ψεύδονται, είτε το ξέρουν είτε όχι, αφού αργά η γρήγορα ο ένας από τους δύο, άγνωστο ποιός, θα κυριαρχήσει, ακόμη και χωρίς πανηγυρική διατύπωση της κυριαρχίας του. Αντίστοιχα, το άλλο μέρος θα υποταχθεί, ακόμη κι αν δεν συνομολογεί ρητά την υποταγή του. Αλλά η κυριαρχία θα είναι συντελεσμένη, ούτως ή άλλως και δεδομένη όσο και η σχέση, καθαυτή. Κουράζομαι, πέφτω κάτω, ο άλλος συνεχίζει να με σέρνει, όσο εγώ κρατάω το σχοινί, όπου σχοινί βάλε τη λέξη σχέση, δεσμός. Περίπτωση απόλυτης και εις το διηνεκές ισοδυναμίας, είναι απλά στατιστική.»

«-Με καλύπτεις. Μόλις επιβεβαιώθηκε η υποψία μου ότι δεν είμαι vanilla. Μια ακόμη ερώτηση και δεν θα σε ζαλίσω άλλο : -Πιστεύεις ότι είμαι έκφυλη ;»

«-Εντελώς !»

«-Εντελώς τι ;»

«-Εντελώς το πιστεύω. Και εντελώς έκφυλη !»

«-Τέλεια. Οδήγα τώρα !»

«-Ό,τι πείτε, κυρία Ντέϊζυ !»

 
"Διχασμένη..."​

 

BDSM άνευ διδασκάλου, μου μοιάζει.
Υπάρχουν τα άτομα που με μια έντονη υποτακτική ή Κυριαρχική προδιάθεση, ψάχνουν και βρίσκουν το φόρουμ.
Υπάρχουν και αυτοί που χωρίς καμία σχετική προδιάθεση, βρίσκουν το φόρουμ κι αρχίζουν να αναρωτιούνται.
Το να είσαι BDSMer σε κατατάσσει γενικά στους "έκφυλους"
Το να είσαι όμως έκφυλος δεν σε κάνει με τίποτε BDSMer.
Ο ανταγωνισμός μέσα στο ζευγάρι δεν είναι η ειδοποιός διαφορά που ορίζει το vanilla.
Ακριβώς το αντίθετο, η απουσία του είναι ένδειξη του μη vanilla.

 

-Πάλι εδώ εσείς ; Θαμώνας έχετε γίνει.

Που λέτε, υπάρχουν πολλοί τρόποι να γίνει κανείς Bdsmer. Γνωριμίες : Ο μπαμπάς μου γνωρίζει πολύ κόσμο. Εδώ έχει διορίσει γνωστό μας στη ΔΕΗ, λέτε να κωλώσει να πάρει τα κατάλληλα τηλέφωνα για με μπάσει στο bdsm ;

Έπειτα, ρουσφέτι : Στη χειροτέρα, εάν δεν βρω άλλη άκρη δηλαδή –διότι να ξέρετε, εγώ το έχω βάλει πρώτο στόχο να γίνω bdsmer κι αν δεν γίνω θα σκάσω- θα λαδώσω κάποιους ανθρώπους, να μου βγάλουνε πλαστά χαρτιά bdsmer.


Κολακεία, κοινώς «γλύψιμο» : Άμα καλοπιάσω τρεις-τέσσερις εγνωσμένου κύρους bdsmers με καμμιά εκατοστή likes στον καθένα, πιστεύετε ότι δεν θα με μπάσουν στα άδυτα των αδύτων ; Δεν με ξέρετε καλά, είμαι σατανική εγώ σε κάτι τέτοια.

Στην Ελλάδα ζούμε κύριε, που νομίζετε επιτέλους ότι βρίσκεστε ; Στη Φινλανδία ;

 

Το θλιβερό είναι ότι κάνετε καλαμπούρι, με τον τρόπο που ζούνε κάποιοι.