Συνεργασία και εντιμότητα... μεταξύ πιθήκων

Δείτε το βιντεο:



Ένα ζευγάρι καπουτσίνων (είδος πιθήκου, Cebus Apella) εμφανίζουν πολύ συναρπαστικά τα σημάδια της συνεργασίας και του αισθήματος δικαιοσύνης, δουλεύοντας από κοινού για την επίλυση ενός προβλήματος που χρησιμοποιούν εργαλεία, και στη συνέχεια μοιράζονται την ανταμοιβή.
Επίσης, φαίνεται να κατανοούν την έννοια της δικαιοσύνης: Όταν μια άνιση αμοιβή δοθεί σε έναν πίθηκο και όχι μια ισότιμη, ο πίθηκος που λαμβάνει το μικρότερο αντίτιμο, προτιμάει να πεινάσει παρά να δεχθεί τίποτα λιγότερο από μια ίση αμοιβή.

και μετα ερχομαι και θυμαμαι υο παρακάτω κείμενο του Δημητρη Λιαντίνη απο το σύγγραμά του «Ελληνοχριστιανική Αγωγή»:
Για τους Έλληνες, δηλαδή, αγάπη δε σημαίνει να δίνεις τον ένα από τους δύο χιτώνες σου. Αλλά να μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να ‘χει τρεις χιτώνες, όταν ο διπλανός δεν έχει κανέναν. Η θέση των χριστιανών να δίνεις από τα δύο το ένα σε ‘κείνον που δεν έχει κανέναν, είναι η νοσηρή αντίδραση απέναντι στους νοσηρούς όρους. Η ελεημοσύνη δεν ταιριάζει στον αξιοπρεπή και τον περήφανο άνθρωπο. Γιατί ζητεί να λύσει το πρόβλημα προσωρινά, και εκ των ενόντων να «κουκουλώσει» μια κοινωνική αταξία. Ενώ η θέση των Ελλήνων να μην αποκτήσεις τρία, όταν ο δίπλα σου δεν έχει ούτε ένα, είναι η υγεία. Σου υποδείχνει να προλαβαίνεις στοχαστικά, για να μη χρειάζεσαι ύστερα να γιατροπορεύεις ατελέσφορα. Άλλωστε η θέση αυτή είναι, αλλιώτικα, η βάση εκείνης της υπέροχης σύλληψης στο κοινωνικό πρόβλημα, που οι Έλληνες την είπανε δημοκρατία. Ξέρεις άλλη λέξη με πιο αδρή, πιο γόνιμη, πιο πλούσια, πιο σοφή, και πιο έμορφη αν θέλεις ουσία από τη λέξη δημοκρατία; Εγώ δεν ξέρω. Και γράμματα γνωρίζω, που λένε στα δικαστήρια.
Αυτή την πρωταρχική συμπεριφορά των Ελλήνων, που προφταίνει να σε φυλάγει από τη διολίσθηση στο ηθικό χάος, ο Αριστοτέλης τη χάραξε σε μια πρόταση μαρμάρινη. Μοιάζει με τις εξισώσεις που διατυπώνουν οι μεγάλοι φυσικοί: «Ο αλτρουισμός», λέει, «είναι στον ίδιο βαθμό λανθασμένη προκατάληψη με τον εγωισμό». Ο αλτρουισμός των χριστιανών όμως δεν είναι τέτοιο δώρο. Αλλά είναι η πρόφαση για να διαιωνίζεται ο εγωισμός τους. Σκέφτηκες ποτέ πόσο ατιμωτική είναι για σένα η στιγμή που ελεείς το διακονιάρη; Πώς επιτρέπεις, και πώς ανέχεσαι την υπεροχή σου απέναντί του; Η ελεημοσύνη σου τον φτύνει καταπρόσωπα.



Μηπως εντελει ακολουθούμε λαθος δρόμο;