Σχέσεις εξ΄ αποστάσεων (Long Distance Relationships)

a ok, έτσι νόμιζα, άκυρο

 

Δεν θα μπορουσα να μιλησω για σενα μια και δεν ειδα πουθενα την δικη σου αποψη ως προς το συγκεκριμενο θεμα των σχεσεων απο αποσταση Anyway καλυτερα που εληξε ωστε να μην υπαρχουν παρεξηγησεις

 

Αυτό το συγκεκριμένο θέμα με είχε απασχολήσει πολύ στο παρελθόν, μια και Τον Κύριο μου Τον γνώρισα στο νετ, Εκείνος Είναι Ελλάδα ενώ εγώ στην Κύπρο, συναντηθήκαμε μεν μετά από 2 βδομάδες γνωριμίας real και από τότε για 2+ χρόνια πηγαινοερχόμαστε, με μέσο όρο μια συνάντηση των 15 ημερών κάθε 3 μήνες. Αυτό μπορεί να είναι και 2 φορές σ΄ ένα μήνα για 3-5 μέρες, διακοπές των 20+ ημερών, αλλά έτυχε να περάσουν και 2-3 μήνες χωρίς να συναντηθούμε καθόλου.

Οι σχέσεις είναι αναμφισβήτητα από μόνες τους πολύπλοκες και δύσκολες, ακόμη και χωρίς την απόσταση που σίγουρα τις δυσκολεύει ακόμη περισσότερο και κάνει τέτοιου είδους σχέσεις μια μεγάλη πρόκληση και ρίσκο.

Αρκετοί από σας μίλησαν για βανίλλα σχέσεις και για σωματική επαφή.
Αναμφισβήτητα μια σχέση η οποία βασίζεται στην σωματική επαφή, είναι καταδικασμένη είτε σε διάλυση, είτε σε παράλληλες σχέσεις.
Η Ds όμως σχέση δεν έχει το σεξ και την σωματική επαφή σαν βάση!
Όπως Είπε και Ο MasterJp, το σεξ στις Ds σχέσεις δεν είναι παρά το κερασάκι στην τούρτα.
Οπότε η συνεχής σωματική επαφή, δεν είναι σε τέτοιες σχέσεις ότι σημαντικότερο, δεν θέτει σε τόσο κίνδυνο τη σχέση, όσο αν ήταν βανιλλα ή kinky σχέση και παρά το ότι αναμφισβήτητα έχει ιδιαίτερες δυσκολίες, λόγω απόστασης, κάτω από κάποιες προϋποθέσεις, μπορούν όχι απλά να λειτουργήσουν για όσο διάστημα υπάρχει η απόσταση μεταξύ τους, αλλά και να αναπτυχθούν σε σχέσεις με γερά θεμέλια, αξιοποιώντας κιόλας την απόσταση προς ώφελος τους.

Αρκετοί άλλοι μίλησαν για καθαρά cyber καταστάσεις.. και θα συμφωνήσω με Τον KyrioG πως,

Δεν είναι όλες οι σχέσεις εξ΄ αποστάσεως όμως cyber!!!

Είναι κάποια ζευγάρια που τα καταφέρνουν για κάποιο διάστημα να ζουν μακριά ο ένας απ τον άλλο και έχουν κατορθώσει να δημιουργήσουν και να διατηρήσουν μια συμπαγή, ευτυχισμένη κι επιτυχημένη σχέση εξ΄ αποστάσεως, αρκούμενοι στα διαστήματα που περνάνε μαζί, μέχρι να μπορέσουν να είναι συνεχώς μαζί.

Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο, υπάρχουν κάποιες βασικές προϋποθέσεις και κάποια στοιχεία τα οποία θα αναλύσω πιο κάτω, χωρίς τα οποία μια τέτοια σχέση θα ήταν καταδικασμένη και ακόμη κι αν η σχέση αυτή είχε κάποια διάρκεια, δεν θα μπορούσε να ονομάζεται υγιής και ολοκληρωμένη με κανένα τρόπο.

Πολύ σημαντικό είναι οι προσδοκίες του ενός απ τον άλλο, να είναι εξαρχής όσο πιο ξεκάθαρες γίνεται.
Πιστεύω πως ούτε στα 20 μου αλλά ούτε και στα 30 μου δεν θα μπορούσα να αντέξω με επιτυχία, τις δυσκολίες που μια σχέση εξ΄ αποστάσεως προϋποθέτει, πόσο μάλλον μια Ds σχέση της οποίας η απαιτήσεις είναι αυξημένες.
Ιδιαίτερα για μένα που έμπαινα σε μονοπάτια ανεξερεύνητα και άγνωστα αλλά και τρομακτικά.

Αλλά ένιωθα ώριμη, είχα περάσει πολλά, ήξερα τον εαυτό μου, ήξερα τη ήθελα (ή τουλάχιστο έτσι νόμιζα   ) και είχα φτάσει στη ζωή μου, στην απόφαση, πως αν δεν βρω εκείνο που με καλύπτει και με εκφράζει ΑΠΟΛΥΤΑ, προτιμώ να μείνω μόνη.
Ήμουν πρόθυμη να δουλέψω σοβαρά, για αυτό που θέλω, να πονέσω αν χρειαστεί να κουραστώ αλλά δεν θα συμβιβαζόμουν με ημίμετρες καταστάσεις.

Αυτή ήμουν όταν στάθηκα με απόλυτη ειλικρίνεια μπροστά Στον μέλλοντα Κύριο μου. Δεν έπαιξα παιγνιδάκια, δεν προσποιήθηκα πως είμαι κάτι διαφορετικό, δεν υποσχέθηκα τίποτα πέρα απ το ότι θα βάλω τα δυνατά μου και εξέφρασα κάθε μου φόβο και ανασφάλεια.
Το ίδιο Απόλυτος και ίσως πολύ περισσότερο Ήταν και Ο Ίδιος.

Αρχίσαμε λοιπόν μια σχέση, παίρνοντας ουσιαστικά και οι δύο ένα μεγάλο ρίσκο, βασισμένοι στην έντονη χημεία μεταξύ μας, στο ένστικτό μας και στην βαθιά μας επιθυμία να το κάνουμε να πετύχει, με όλες μας τις δυνάμεις.

Γι΄ αυτό μίλησα για ξεκάθαρες προσδοκίες. Αν ο ένας έχει άλλες προσδοκίες απ΄ τον άλλο, τότε στην πραγματικότητα, είναι μαζί μεν αλλά το κάθε άτομο δουλεύει μια διαφορετική σχέση!

Αναμφισβήτητα το σημαντικότερο κλειδί σε μια οποιαδήποτε σχέση εξ΄ αποστάσεως, είτε βανίλλα είτε Ds, είναι η αποτελεσματική επικοινωνία.
Είναι πολύ σημαντικό και για τους δύο να γνωρίζουν πως οποιαδήποτε στιγμή νιώσουν την ανάγκη, ή υπάρχει ανάγκη να μιλήσουν, να γράψουν, να επικοινωνήσουν με κάποιο τρόπο, αυτό θα είναι εύκολο και ο άλλος θα είναι εκεί με διάθεση για ενεργή επικοινωνία. Η ποιότητα της σχέσης αυξάνεται όσο καλυτερεύει η ικανότητα των δύο να εκφράζουν ανοιχτά και να μοιράζονται τα συναισθήματα τους, τις σκέψεις τους, τις ανάγκες τους, τις ανησυχίες τους κ.ο.κ.

Αυτά είναι ίσως εν μέρη αυτονόητα για Τον Αφέντη, αλλά για τη σκλάβα η γνώση πως Ο Κύριος της, ασχέτως απόστασης, όταν Τον χρειαστεί και ζητήσει άδεια για επικοινωνία, θα Είναι εκεί, να την Στηρίξει, να την Κρατήσει, να την Συμβουλέψει ή απλά να της Μιλήσει.
Η γνώση πως αν μη γένοιτο συμβεί κάτι πολύ σοβαρό, Ο Κύριος της θα Είναι εκεί γι΄ αυτήν, οποιαδήποτε στιγμή, μέρα ή νύχτα.
Και μένα αυτή η βεβαιότητα, με γέμιζε ασφάλεια και εμπιστοσύνη.

Και μ΄ αυτό αγγίζω ένα άλλο σημαντικό κομμάτι της σχέσης εξ΄ αποστάσεως.
Την εμπιστοσύνη…

Η εμπιστοσύνη είναι τόσο σημαντική που χωρίς αυτήν δεν υπάρχει λόγος καν να γίνει κάποια προσπάθεια για οποιουδήποτε είδους σχέση, γιατί θα είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη.
Η απόσταση είναι τόσο τρομακτική και έχει τόσα ρίσκα, που αν δεν είναι έτοιμοι και οι δύο να πάρουν αυτά τα ρίσκα, με αμοιβαία εμπιστοσύνη, τότε δεν θα μπορέσουν να νιώσουν ασφάλεια, χωρίς ασφάλεια η σχέση δεν μπορεί να αναπτυχθεί και χωρίς ανάπτυξη η σχέση πεθαίνει.

Και για να υπάρχει εμπιστοσύνη, απαραίτητο στοιχείο είναι η ειλικρίνεια.
Γενικά πιστεύω στην ειλικρίνεια σαν το πιο εύκολο και πιο σύντομο δρόμο - σε τελική ανάλυση -που μπορεί κάποιος να πάρει στη ζωή του.
Είμαι ειλικρινής όσο περισσότερο μπορώ στη ζωή μου γενικότερα, και στη σχέση μου με Τον Κύριο μου ειδικότερα.
Είμαι τόσο ειλικρινής που Ο Κύριος μου μερικές φορές Λέει γελώντας, πως φτάνω σε σημεία ηλιθιότητας, μια και λέω ακόμη κι αυτά που μου κάνουν κακό.
Όμως αν και δοκίμασα αλλιώς, αυτό το κουσούρι παραμένει, και για πρώτη φορά στη ζωή μου, η ειλικρίνεια μου ανταμείβεται με το δώρο της εμπιστοσύνης Του Κυρίου μου.  

Ένα άλλο σημαντικό σημείο είναι η αυτονομία. Η αρρωστημένη εξάρτηση από την σχέση την οποία αναλύσαμε και στο Εξάρτηση : Αναγκαίο κακό ή επιθυμητό αποτέλεσμα ?, η ανικανότητα για ισορροπία μεταξύ της ατομικής ζωής και της σχέσης, είναι ένα μεγάλο μειονέκτημα, όταν πρόκειται για σχέση εξ΄ αποστάσεως.

Η διαφορά στις Ds σχέσεις από τις βανίλλα είναι πως η ζωή της σκλάβας, υπόκειται στον έλεγχο και στις τροποποιήσεις Του Κυρίου της, αλλά για να περάσει κάτι από τον έλεγχο Του, πρέπει να υπάρχει πρώτα, έτσι δεν είναι?
Όπως έγραψα στο πιο πάνω thread

Είναι σημαντικό ακόμη και για τις σκλάβες να έχουν τη ζωή τους και να εκφράζονται ικανοποιητικά στις καθημερινές τους διαπροσωπικές σχέσεις, να είναι αυτόνομες όσο τους Επιτρέπεται και όσο μπορούν μια και αυτό δεν επηρεάζει την συναισθηματική ανάγκη, την ανάγκη υποταγής κ.ο.κ που καλύπτονται μέσα από τη σχέση. Και αφού Ο Κύριος δεν Μπορεί να είναι συνεχώς εκεί, η σκλάβα πρέπει να είναι ικανή να αντεπεξέρχεται, πάντα με την στήριξη, τον έλεγχο και την καθοδήγησή Του.

Ισορροπώντας λοιπόν αναγκαστικά την ανεξαρτησία και την υγιή εξάρτηση, η σκλάβα μπορεί να συνεχίζει να αναπτύσσεται, να καλυτερεύει όχι μόνο μέσα στη σχέση, που αυτό είναι εν μέρει αυτονόητο, αλλά και στις υπόλοιπες εκφράσεις της ζωής της.

Όλα τα παραπάνω, δεν είναι σίγουρα εύκολα. Θέλει δύναμη, σκληρή δουλειά, αντοχές μεγάλες και πάνω απ΄ όλα θέλει αφοσίωση.
Δεν κρύβω πως είναι μέρες, και όσο περνάει ο καιρός, πληθαίνουν, που ουρλιάζω απ΄ την ανάγκη μου γι Αυτόν.
Την ανάγκη να βρεθώ κοντά Του, να Τον κοιτάξω, να Τον μυρίσω, να Τον γευτώ, να Τον υπηρετήσω, ή απλά να κουρνιάσω στην Μεγάλη Του αγκαλιά μέσα στην οποία νιώθω απόλυτα ασφαλής και ολοκληρωμένη.

Αλλά οι συνθήκες είναι τέτοιες που αυτό δεν μπορεί ακόμη να συμβεί για περισσότερο απ΄ εκείνες τις μέρες που έχω την ευτυχία να είμαι κοντά Του.

Οπότε προσπαθώ να είμαι δυνατή, και να αξιοποιώ αυτά που έχω.
Και δεν είναι και λίγα.

Έχω συνεχή συναισθηματική στήριξη, καθοδήγηση.
Έχω χρόνο να σκεφτώ και να δουλέψω ήρεμα αυτά που μου συμβαίνουν, να αφομοιώσω τις αλλαγές, να βγάλω αντιδράσεις, χωρίς την πίεση που θα υπήρχε αν ήμασταν συνεχώς μαζί.
Και θα τολμήσω να πω και το εξής.
Αν ήμασταν μαζί συνέχεια στις αρχές, το πιθανότερο θα ήταν, το φυσικό μέρος της σχέσης να αποπροσανατόλιζε για κάποιο διάστημα, από τη δουλειά που γινόταν με το υλικό απ΄ το οποίο αποτελούμαι. Με την σχετική απουσία του, δυσκολότερα ίσως αλλά αποτελεσματικά, «έσπασαν» πολλές αντιστάσεις και πολλά εμπόδια καταρρίφθηκαν.

Όταν είμαστε μαζί, αξιοποιούμε το χρόνο μας, κάνοντας πράγματα που μας φέρνουν κοντά, μοιραζόμαστε κάθε λεπτό, και αξιοποιούμε ποιοτικά όσο χρόνο έχουμε.
Κάθε χωρισμός πονάει φρικτά και δεν μπορώ να πω πως συνηθίζεται αυτός ο πόνος.  

Αλλά η σχέση αυτή, ακόμη και με τις τόσες δυσκολίες, είναι μια αληθινή σχέση με γερά θεμέλια που αν μη τι άλλο αποδεικνύει μέρα με τη μέρα, βδομάδα με τη βδομάδα, μήνα με το μήνα και χρόνο με το χρόνο πως αντέχει και αναπτύσσεται και καλυτερεύει.

Και παρά το ότι σύντομα-ελπίζω- αυτή η απόσταση θα πάψει να υπάρχει, ακόμη και με αυτή την απόσταση, αυτή η σχέση είναι ότι πιο δυνατό, ότι πιο έντονο, ότι πιο χορταστικό και ότι πιο ολοκληρωμένο έχω ζήσει στη ζωή μου.

 

samoyet πέρασε τόσος καιρός.. άλλαξαν τόσα πράγματα.. κι όμως τα μάτια μου δακρύζουν όταν καμιά φορά, για κάποιο λόγο, θυμάμαι τις νύχτες, όταν την επομένη εκείνος θα έφευγε... κι εγώ δεν ήμουν ανεξάρτητη, ούτε και εκείνος. εμείς δεν δουλεύαμε και δεν πηγαινοερχόμασταν όποτε ήταν δυνατόν.. εμείς είχαμε μαθήαμτα να δώσουμε.. απλά αγαπούσαμε ο ένας τον άλλον πριν η απόσταση το σκοτώσει κι αυτό

 

lara[E-p] υπέροχο το κείμενο σου, σε ευχαριστούμε όλοι πιστεύω που για μια ακόμα φορά άνοιξες την καρδιά σου  

 

RE: RE: Σχέσεις εξ΄ αποστάσεων (Long Distance Relationships)

Πολύ καλό το κείμενό σου lara[E-p], ενισχύει τις υποψίες μου ότι είσαι συγγραφέας   

Θα σταθώ σε 2-3 παραγράφους του κειμένου σου:

Όλα αυτά που ανέφερες είναι πολύ σημαντικά και αν πράγματι τα έχεις πετύχει, εσυ και ο Κύριος σου τότε μιλάμε για πραγματικά σπουδαίο επίτευγμα.

Σε γενικές γραμμές όμως και στη πλειοψηφία των ανθρώπων κάθε μία από τις παραπάνω έννοιες απλά δεν τηρείται. Ο άνθρωπος, όπως γνωρίζουμε είναι από τη φύση του "ζώο" και πολλές φορές λειτουργεί με αυτό το ένστικτο. Και σωματική επαφή (δυστυχώς ή ευτυχώς) είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για να παραμείνει ζωντανή μια σχέση (Vanilla ή BDSM).

Συνεχίζω να θεωρώ λοιπόν τις σχέσεις εξ' αποστάσεως πολύ δύκολο να "επιβιώσουν" χωρίς παρατράγουδα (πχ παράλληλες σχέσεις) και πραγματικά συγχαίρω τους λίγους εκείνους που το έχουν καταφέρει !  

 

Συμφωνώ PD. Και δεν ανέφερα τυχαία την ηλικία μου.
Πριν μερικά χρόνια δεν νομίζω να άντεχα.

Δεν είναι σίγουρα κάτι που θα ήθελα να ζω την υπόλοιπη ζωή μου.
Ειλικρινά είναι μέρες που πέφτω σε κατάθλιψη και αναρωτιέμαι αν θα τα καταφέρω.

ΑΛλά βήμα με βήμα, μέρα με τη μέρα προχωράμε.

Αλλά αν βλέπεις πως αυτό που έχεις βρει το αξίζει, παίρνεις θάρρος να προχωράς.

Σίγουρα λείπει και το σεξ και απλά η σωματική επαφή! Δεν αντιλέγω πως είναι σημαντικά.
Και όταν μείναμε για μεγάλο διάστημα χώρια, υπέφερα.

Αλλά όταν μια φορά το μήνα για μια βδομάδα είμαστε μαζί, φορτίζω τις μπαταρίες μου και μου αρκεί για άλλο ένα μήνα! λολ

Αλλά αν η σχέση βασιζόταν σ΄αυτό κυρίως, δεν θα επιβίωνε, αυτό είναι σίγουρο.

 

Δύο προγραμματάκια παραθέτω εδώ το slave training & το virtual Master.
Μέσα έχει και οδηγείες πως να δημιουργείς δικά σου task και πόσο χρόνο να δίνεις στη σκλάβα για να τα ακολουθεί.

 

Είναι απόλαυση πραγματικά να διαβάζει κάποιος τόσο ξεκάθαρες,ειλικρινείς και μαζί και τόσο απολυτα εμπεριστατωμένες απόψεις αγαπητή lara[E-p]...Διατηρείς μια καταπληκτική σχέση με τον Αφέντη σου,και αξιζουν και στους δυό σας συγχαρητηρια γι'αυτο.

Τελικά αυτό που το κείμενο σου υποδεικνύει είναι ότι όπου υπάρχει θέληση υπαρχει και τρόπος. Αρκεί να εχεις την όρεξη να τον αναζητήσεις...Ας παραδειγματιστούν αυτοί που αρέσκονται να βλέπουν εμπόδια και "βουνά",ακόμα και κάτω από πολύ πιο
ευνοικές γιαυτούς συνθήκες. Συγχαρητήρια και πάλι, τι αλλο να πω...

 

Θα αναφέρω λοιπόν για μια δική μου σχέση εξ' αποστάσεως, που όμως με σημάδεψε αρκετά και σίγουρα έχει επηρεάσει όσο λίγα πράγματα τη ζωή μου. Πριν ξεκινήσω, καλό θα ήταν ν' αναφέρω πως πρόκειται για vanilla σχέση, αν και ορισμένα παιχνίδια μας ξεπερνούσαν κατά πολύ τα όρια των περισσότερων vanilla ζευγαριών.

Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2003. Μόλις είχα τελειώσει το Λύκειο και αποφάσισα να περάσω λίγες μέρες επισκεπτόμενος ένα φίλο μου, σε μια μικρή πόλη στη νότια Γερμανία. Δεν είχαν περάσει παρά μόνο τρεις μέρες που βρισκόμουν εκεί όταν τη γνώρισα. Ήταν συμμαθήτριά του, σχετικά ψηλή, με ωραίο σώμα, μακριά σκουρά καστανά μαλλιά και υπέροχα εκφραστικά πράσινα μάτια. Δεν ξέρω αν ήταν η εμφάνισή της, η αισθησιακή φωνή της ή το έξυπνο χιούμορ της αυτό που μ' έκανε να κολλήσω μαζί της από την πρώτη στιγμή. Μάλλον όλα αυτά μαζί... Ωστόσο, πίστευα πως δε θα γινόταν τίποτα, θεωρούσα πως μια τέτοια κοπέλα δε θα έμπαινε ποτέ στον κόπο να κοιτάξει εμένα. Πού να 'ξερα τι θ' ακολουθούσε...

Βρεθήκαμε ξανά τις επόμενες μέρες, χωρίς ωστόσο να μιλήσουμε αρκετά. Μέχρι που ένα απόγευμα, ο φίλος μου της πρότεινε να έρθει να περάσει το βράδυ της στο σπίτι του. Η ιδέα μ' ενθουσίασε αν και ακόμη δεν ήξερα αν θα προχωρούσα... Ο φόβος της απόρριψης μ' έκανε να διστάζω. Και μόνο όμως το ότι θα την είχα κοντά μου, θα μπορούσα να κοιτάζω τα μάτια της, καθώς θα με κάρφωναν μ' εκείνο το παράξενο βλέμμα μ' έκανε να αισθάνομαι μια πρωτόγνωρη ευτυχία. Τελικά, δε χρειάστηκε να κάνω απολύτως τίποτα, όλα έγιναν μόνα τους... Η ώρα είχε πάει 2 τα ξημερώματα κι ο φίλος μου αποφάσισε να πάει για ύπνο. Έτσι μείναμε μόνοι μας, αυτή κι εγώ, καθισμένοι σ' έναν καναπέ στο σαλόνι. Αποφασίσαμε να δούμε μια ταινία στο DVD. Εκείνη, είχε ξαπλώσει πάνω μου, χάιδευα τα μαλλιά της, το σώμα της... Με κάρφωνε με το υπέροχο βλέμμα της. "Αν σ' ενοχλεί πες μου", είπα. "Συνέχισε, μ' αρέσει", απάντησε. Την ώρα που τελείωσε η ταινία γυρίζει και μου λέει: "Νομίζω πως σου αρέσει κάποια". "Ίσως", απαντάω... Και μ' αυτό το "ίσως" άρχισαν όλα...

Τις επόμενες μέρες τις περνούσαμε συνέχεια μαζί. Μου 'κανε εντύπωση το πόσο σοβαρή και ανοιχτόμυαλη ήταν. Μου δημιουργούσε ένα παράξενο αίσθημα εμπιστοσύνης, ήταν το μόνο άτομο που ήθελα να μοιραστώ τα πάντα μαζί του. Το πώς ήταν το θέμα: αυτή Γερμανία, εγώ Θεσσαλονίκη. Έλα μου όμως που η τύχη ήταν με το μέρος μας. Σε λίγο καιρό θα μετακόμιζε Ελλάδα, αλλά δυστυχώς Αθήνα. Συνεπώς, και πάλι ήταν πολύ δύσκολο να συνεχίσουμε...

Την απόφαση να προχωρήσουμε πέρα από μία καλοκαιρινή περιπέτεια την πήραμε, ή μάλλον την πήρα, δυο μέρες πριν επιστρέψω. Αφού ολοκλήρωσα, έπειτα από τρεις οργασμούς της, της είπα: "θέλω να συνεχίσουμε και στην Ελλάδα". Δεν απάντησε...

30 Ιουλίου 2003: Η ημέρα της επιστροφής μου στην Ελλάδα. Στη διαδρομή μέχρι το αεροδρόμιο είμαστε και οι δυο αμίλητοι... Κανείς δεν έχει όρεξη να πει τίποτα. Λίγη ώρα πριν κατευθυνθώ προς τη gate γυρίζει και μου λέει "πριν από δυο μέρες με ρώτησες κάτι. Η απάντησή μου είναι ναι"... Αν και ήθελα, δεν ήξερα αν μπορούσα... Τουλάχιστον άξιζε να το προσπαθήσουμε.

Δε μας βγήκε σε κακό αυτή η προσπάθεια, κάθε άλλο μάλιστα. Η σχέση μας, αν και από απόσταση, πήγαινε πολύ καλά. Μιλούσαμε καθημερινά στο τηλέφωνο για περισσότερο από μια ώρα (αν δείτε ένα άγαλμα έξω από τα κεντρικά της Vodafone με την επιγραφή μέγας ευεργέτης, για μένα το 'στησαν). Βρισκόμασταν τόσο συχνά που κάποιες αεροσυνοδοί της Ολυμπιακής με ήξεραν με το όνομά μου. Ήμουν κοντά της κι ήταν κοντά μου στα ωραία αλλά και στα δυσάρεστα. Της εμπιστευόμουν τα πάντα, ενώ το ίδιο έκανε κι αυτή. Μπορεί η απόσταση να μας χώριζε, ωστόσο αυτά που μας ένωναν ήταν τόσα πολλά που πραγματικά άξιζε τον κόπο η ταλαιπωρία και με το παραπάνω.

Όσον αφορά το σεξουαλικό κομμάτι της σχέσης μας, μπορώ να πω πως ήταν κάτι παραπάνω από καλό. Όπως κι εγώ, έτσι κι εκείνη θεωρούσε πως δεν υπάρχουν ταμπού και πρέπει στο σεξ, παρά μόνο οι επιθυμίες μας. Συνεπώς, το πεδίο ήταν ανοιχτό για να δοκιμάσουμε αρκετά... όπως και κάναμε, φυσικά.

Όλα κυλούσαν ωραία, μέχρι ένα απόγευμα γύρω στα μέσα του Ιουνίου του 2006. Μόλις επέστρεφα από κάποιο μάθημα γερμανικών, γνωρίζοντας πως είχα πάρει μια υποτροφία για να παρακολουθήσω έναν κύκλο μαθημάτων στη Γερμανία, και συγκεκριμένα κοντά στο μέρος όπου είχαμε πρωτογνωριστεί. Τότε ήταν που μου είπε πως ήθελε να διακόψουμε. Δε λέω, η σχέση μας περνούσε μια κρίση τις τελευταίες εβδομάδες, πίστευα όμως πως δεν ήταν κάτι σοβαρό και πως θα περνούσε. Μάταια όμως: είχε ήδη βρει τον αντικαταστάτη μου  

Δεν τα έβαζα μαζί της. Αντίθετα, θύμωνα με τον εαυτό μου, γνωρίζοντας πως άξιζε κάτι πολύ καλύτερο από μένα...

30 Ιουλίου 2006: Ακριβώς τρία χρόνια από τη μέρα που πήραμε την απόφαση να συνεχίσουμε στην Ελλάδα. Δεν ξέρω τι παιχνίδια παίζει η μοίρα, πάντως βρέθηκα πάλι εκεί, στο αεροδρόμιο της Stuttgart, εκεί που είχαμε αποχαιρετιστεί την πρώτη φορά. Σκεφτόμουν πώς θα ήταν η ζωή μου αν δεν είχαμε συνεχίσει... Μάλλον τα πάντα θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Χειρότερα; Ίσως. Καλύτερα; Μπορεί. Τότε ήταν που διαπίστωσα πως δεν είχα μετανιώσει για τίποτα, παρά τα όσα έλεγα τις προηγούμενες ημέρες... Με το που ανοίγω το κινητό μου, διαπιστώνω πως έχω μήνυμά της: "Δε σε ξέχασα. Καλό σου ταξίδι! Ακόμη κι ας μην είμαστε μαζί σ' αγαπάω!".

Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος μετά το τέλος. Ακόμη δε μπορώ να κάνω κάποια σοβαρή σχέση, είτε vanilla είτε D/s. Ακόμη αισθάνομαι πολλά για εκείνη, και δε νομίζω πως θ' αλλάξει σύντομα. Τουλάχιστον, ξέρω το πόσο μ' επηρέασε και ειλικρινά, την ευχαριστώ, μια και αυτό που είμαι το οφείλω σε πολύ μεγάλο βαθμό σ' εκείνη.

 

Απάντηση: Σχέσεις εξ΄ αποστάσεων (Long Distance Relationships)

Δε νομιζω οτι υπαρχει υποκαταστατο για την πραγματικη επαφη. Το να εισαι εκει, να συμμετεχεις, να νιωθεις τον ηλεκτρισμο και την εξαψη στα ματια και στο σωμα του παρτενερ σου νομιζω οτι δεν αντικαθισταται με τιποτα. Σχεσεις μεσα απο το συρμα του τηλεφωνου και την ινα του δυκτιου ειναι με ημερομηνια ληξης κατα τη γνωμη μου.

 

Re: Απάντηση: Σχέσεις εξ΄ αποστάσεων (Long Distance Relationships)

σιγουρα υποκαταστατο δεν υπαρχει. η διαφορα ειναι πως καποιοι μπορουν να αντεξουν 1 βδομαδα και να πουν ειναι αδυνατο και καποιοι μπορουν εκτιμωντας την ποιοτητα της σχεσης να αντεξουν καθε δυσκολια και καθε εμποδιο για χρονια.

αναρωτιεμαι, οταν εφευγαν μεταναστες για δουλεια ετρεχαν ολονων οι γυναικες τους να τους κερατωσουν? οχι. καποιες ναι το εκαναν καποιες οχι...