Σχεσεις απο αποσταση...εχουν ελπιδες?

Ή αλλιώς, άλλο σχέσεις και άλλο ζητούμενα...
Πα να πει, πως το να θένε δυο άνθρωπες νάναι μαζί (ή κι ο ένας απ΄ αυτούς με τον άλλονα), δεν σημαίνει πως μεταξύ τους υφίσταται σχέση...
Μπορεί η κάθε είδους συναναστροφή να αποτελεί κάποιας μορφής σχέση, και είναι, αλλά τέτοια σχέση δεν είναι η όποια σχέση ή κάπως έτσι τεσπά...

 

Χεχε  
Η μεγαλύτερη σχέση μου ως τώρα ξεκίνησε από απόσταση και καλά κρατεί...Δηλαδή έγινε το κονέ τυχαία με σημείο αναφορας έναν κοινό μας γνωστό κι ενώ δεν ήθελα να ξεκινήσω από απόσταση απλά έγινε.
Για εμένα είναι πολύ σημαντική η επικοινωνία σε αυτού του είδους σχέσης καθώς και η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός στον προσωπικό "χώρο" του αλλου. Καλά το σθένος δεν το συζητώ...
Επίσης θα πρέπει να υπάρχουν συναντήσεις ώστε να μην χάνεται τελείως το "μαζί" και σίγουρα καποια στιγμή θα πρέπει να μηδενιστεί η απόσταση.
Κάποιος θα πρέπει να κάνει το βήμα...

 

Ίσως και είναι οριστικό.

 

Το αξιοσημείωτο με αυτό το νήμα είναι πως παρατηρούμε μία σημαντική απόκλιση από τα μέχρι τώρα ειωθότα εν τω παρόντι φόρουμ:

Μέλη που σε άλλα νήματα υπογραμμίζουν και τονίζουν το αυθαίρετο της γενίκευσης προσωπικών βιωμάτων και γνώσης που παράγεται από τον κοινωνικό τους κύκλο και την αναγωγή αυτών των βιωμάτων και πληροφοριών σε γενικούς κανόνες και αρχές, στο παρόν αιτούνται σιωπηρής εξαιρέσεως από αυτήν τους την αυστηρή αρχή, με την οποία αξιολογούν βεβαίως και τα γραφόμενα άλλων μελών.

Είναι αντίφαση? Αυθαιρεσία? Επιλεκτική τήρηση αρχών? Ναι, μπορεί να ιδωθεί κι έτσι. Ας μην είμαστε, όμως, τόσο αυστηροί με την ανθρώπινη φύση. Αν στη θεώρησή μας προσθέσουμε λίγο περισσότερο κατανόηση μπορεί και να το ερμηνεύσουμε ως εξής: τελικά ακόμα και αυτοί είναι "άνθρωποι", ακόμα και αυτοί έχουν κάψει τη γούνα τους, ακόμα και αυτών οι προσδοκίες διαψεύστηκαν και νιώθουν την αναπόφευκτη επιδραστική ισχύ της υποκειμενικής ερμηνευτικής να παίρνει τα ηνία.

Το πιο ιδιαίτερο νήμα, indeed, που έχω έρθει σε επαφή μέχρι σήμερα σε αυτό το site. Βοηθάει περισσότερο από άλλα να διαπιστώσει κανείς την υποδώρια πεποίθηση αναλωσιμότητας των σχέσεων...
Διότι οι κόντρες και τα ξεκατινιάσματα που επισυμβαίνουν σε άλλα νήματα είναι ευκόλως διαπιστώσιμο στοιχείο και δεν κομίζει γλαύκας. Το ότι δεν αντιλαμβάνονται τις περισσότερες φορές για ποιο λόγο συγκρούονται ή το ότι δε δομούν έλλογα επιχειρήματα είναι διαγεγνωσμένη πληροφορία προ πολλού αφορούσα το σύνολο του φάσματος της κοινωνικής και προσωπικής δράσης του ατόμου και αν δε συνέβαινε και αυτό κάποιοι άλλοι επαγγελματίες θα στερούνταν το ψωμάκι τους.

Αλλά η απολυτότητα θέσεων και απόψεων σε αυτό το νήμα για ένα ερώτημα επί του οποίου οι απαντήσεις λαμβάνουν ευθέως τη μορφή απαράβατων κανόνων με αυξημένη αναπόδραστη ισχύ φυσικών νόμων, ομολογώ πως μία εντύπωση μου την προκάλεσε.

 

Μην μου πεις πως εξεπλάγης διγιότι ...θα φαρμακωθώ..!

 

Οι σχέσεις, οι κάθε σχέσεις εξαρτώνται από τα μέλη τους. Η απόσταση είναι ακόμα μία αντίξοη συνθήκη.

 

Οι σχέσεις από απόσταση έχουν μια έλξη, γοητεία. Οσο πιο απαγορευμένο, τόσο Πιο καλό.
Μετά έρχεται η καθημερινότητα.
Και οι εύκολες λύσεις.
Μετά από τέσσερα χρόνια δύσκολη σχέση εξ αποστάσεως, έρχεται σήμερα το fb και με ρωτάει " μήπως γνωρίζετε την (Χι Ψι)*.

Και πατάω ignore.

 

Ε πως δεν έχουν. Εμείς δεν έχουμε  

Αμα είσαι όλη την ώρα στο κινητό, να στέλνεις μηνύματα, να περιμένεις απάντηση, γιατί αργεί, τι κάνει αφού παραδόθηκε, που είναι, έγινε αυτο -;- , χωρίς δυνατότητα φυσικού ελέγχου και άμεσης παρέμβασης, θα είσαι μονίμως στην τσίτα, με αποτέλεσμα αυτά να συμβούν :

- Θα σε πατήσει αμάξι, την ώρα που θα περνάς το δρόμο.
- Θα τσακιστείς με τη μηχανή πουθενά στην προσπάθεια να απαντήσεις.
- Θα πάρεις λάθος λεωφορείο και θα αργήσεις να πας στη δουλειά σου, στο ραντεβού σου
- Θα σε απολύσουν από τη δουλειά σου, γιατί το κωλοβαράς.

Οταν ο πόθος ή το πάθος - όλη η γκάμα- δεν εκτονώνεται, ειδικά στο βδσμ, θα γίνει μαλακία.
Και το κινητό είναι μεγάλο μπουρδέλο, κολλάς.

 

 

Σε μια σχέση που υπάρχει απόσταση απλά απαιτούνται πιο λεπτοί χειρισμοί ώστε να μην υπάρξουν κάποια θέματα που είναι πιο εύθραυστα από ότι σε μια σχέση με καθημερινή επαφή. Τωρα αν έχει μέλλον η όχι? Θα έχει το ίδιο μέλλον που θα είχε εάν το ζευγάρι ζούσε καθημερινά μαζί και αυτό εξαρτάται καθαρά από το ίδιο το ζευγάρι, απλά αλλάζουν τα χρονικά διαστήματα που θα γίνουν κάποια πράγματα.
Στην απόσταση πάντως χρειάζεται πολύ προσοχή στα παιχνίδια που παίζει το μυαλό, θετικά ή αρνητικά.

 

Σε ένα φόρουμ που οι μισές Θεσσαλονικιές πηδιούνται στην Αθήνα και οι μισές Αθηναίες πηδιούνται στην Θεσσαλονίκη, το να λες ότι δεν έχουν ελπίδες οι σχέσεις από απόστση είναι μεγάλη μαλακία.

Οι λέξεις "Θεσσαλονικίες", "Αθηναίες" και "μαλακία" χρησιμοποιούνται συμβατικά.

ΥΓ
Δεν αναφέρομαι σε μικρότερες πόλεις γιατί εκεί οι BDSMικές σχέσεις από απόσταση είναι κανόνας.

 

Δεν παίζεις τίμια! Με υποχρεώνεις να πω ψέμματα πως δε μου προκάλεσε καμμία εντύπωση για να μη σου συμβεί τίποτα. Κι επειδή σε θέλω στην πλανητική παρέα με την υλο-ενεργειακή μορφή που έχεις λάβει τα τελευταία χ χρόνια (γκουχχ, γκουχχ!!), θα αναγκαστώ να πω ψέμματα λοιπόν...

 

Εκεί ακριβώς είναι εν τέλει το ζουμάκι...

Και ξέρεις, εμείς οι άνθρωποι έχουμε και το άλλο "κουσούρι": στα βρέφη και στην πρώτη μωρουδιακή ηλικία, όταν τους βάζεις ένα απλό χαρτί μπροστά από το αντικείμενο παρατήρησης ξάφνου θεωρούν ότι το αντικείμενο δεν υφίσταται εκεί. Μετά αποκτούμε τη δυνατότητα νοητικής συμπλήρωσης του κενού. Μετά μεγαλώνοντας ξαναθεωρούμε πως αν μπει μπροστά το "χαρτάκι" παύει το αντικείμενο να υφίσταται... Πως θα συμπληρώσουμε τα κενά χωρίς καθημερινή σωματική παρουσία... Πως θα δημιουργήσουμε μνήμες? Μόνο με αναμνήσεις θα τη βγάζουμε?

Και τα ερωτήματα αυτά δεν τίθενται για σχέσεις εξ αποστάσεως που προβλέπεται ορίζοντας χρονικός αποστάσεως π.χ. 3 ή πέντε χρόνια. Το ακούς και για σχέσεις που καλούνται να ανταπεξέλθουν έτσι για 10 μήνες, ένα χρόνο ή ενάμιση χρόνο... Και αναρωτιέσαι: ρε παιδάκια, όλα αυτά τα λογάκια έρωτα ακόμα και αγάπης και μοναδικότητας που λέγατε ο ένας για τον άλλο με την πρώτη γεωγραφική απομάκρυνση εξανεμίζονται?

Και αναρωτιέσαι εύλογα μετά: τα δακρύβρεχτα ποιήματα και βαρύγδουπα δίστιχα και αποσπάσματα μυθιστορημάτων περί αγάπης που ανεβαίνουν πανταχόθεν και παντού στο διαδίκτυο ερείδονται εν τέλει σε χωρο-εξαρτώμενα "συναισθήματα"? Αν ναι, τότε προς τι τόσος μόχθος να αναγάγουν την αγάπη σε άυλη έννοια*...?

* υποχρεωτικός ο πλεονασμός για την εξυπηρέτηση των ιδιοτελών σκοπών του γράφοντος.