ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ 2

ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ 2
Αυτές τις μέρες αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα από το κουτί του χρόνου να βγάλω σε κοινή θέα το πρώτο πολύτιμο πετράδι που μπήκε μέσα.
Την πρώτη μου σχέση στον χώρο. Αυτό το πρώτο διαμάντι μπήκε στο κουτί πρόσφατα. Πριν από 450 μήνες περίπου........ Σκηνικό φοιτητική λέσχη Θεσσαλονίκης, χειμώνας, αρχές Ιανουαρίου. Παρέα μεγάλη με ντύσιμο εποχής αμπέχονα, μπερέδες, ινδικά φορέματα, μακριά κασκόλ, SANTE άφιλτρο και μπύρες.....
Θέμα ήταν μια θεατρική παράσταση με άπειρες διαφωνίες σκηνοθετικού και νοηματικού επιπέδου... Εγώ 19 πρωτοετής, η Μ 26 στα τελειώματα της από σχολή, φτάσαμε να είμαστε οι δύο αντίθετοι πόλοι της κουβέντας. Η παρέα μας συνεχίστηκε και με κάποιο τρόπο μετά από λίγες μέρες ήμασταν το ζευγάρι έκπληξη για τις παρέες μας. Η Μ φορούσε πάντα μακριά ολόσωμα φαρδιά φορέματα, ενώ είχε ένα καταπληκτικό κορμί, με πολύ κλασικό μπαλέτο σε μικρότερη ηλικία και μακριά μαύρα πυκνά μαλλιά. Όπως μου εξήγησε μετά η επιλογή ντυσίματος ήταν γιατί ήθελε να προκαλεί με το μυαλό της και όχι με το σώμα.
ΕΓΩ : καθαρόαιμο ακατέργαστο αρσενικό.
Η Μ : κατασταλαγμένη στα θέλω της, θηλυκό. Όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων τις πρώτες μας φορές στο κρεβάτι απλά με τσεκάριζε. Όπως επίσης τσεκάριζε και το γενικό πλαίσιο επικοινωνίας μας για να δει κατά πόσο μπορεί να μου ανοιχτεί. Θα ανοίξω παρένθεση για να θυμίσω ότι μιλάμε για μια εποχή χωρίς κινητά και Internet... Και θα πω σε μερικούς-ες ότι ΝΑΙ παιδιά υπήρχε ζωή και πριν το Internet. Κλείνει η παρένθεση.
Το πρώτο δώρο που μου έκανε στα γενέθλια μου ( Φεβρουάριο) ήταν ένα πολύ όμορφο μαστίγιο χειροποίητο με ξύλο και δέρμα, περίπου σαν αυτό που έχω σήμερα. Δυστυχώς σε κάποια μετακόμιση χάθηκε. Άρχισε σιγά σιγά να μου ζητάει πράγματα που με άναβαν ακόμα περισσότερο, μια μέρα έφερε σχοινί πχ ήταν η πρώτη φορά που ένοιωσα την αμφίδρομη ηδονή του δεσίματος και της αίσθησης της κυριαρχίας που μου έδωσε. Σιγά σιγά με έναν όμορφο τρόπο τα θέλω της έγιναν θέλω μου. Έμαθα μόνος μου να ελέγχω τον οργασμό μου θέλοντας να κρατάει η κάθε φορά όσο περισσότερο γίνεται.
Το δυνατότερο σημείο της σχέσεις? Οι άπειρες ώρες κουβέντας για ποίηση, θέατρο, μουσική, λογοτεχνία, ψυχολογία και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς κάτι που σπάνια βρήκα σε άλλες σχέσεις σε τέτοιο βαθμό, και η απόλυτη υποταγή που έβγαζε πλέον απέναντι στο Κυρίαρχο αρσενικό της. Βλέποντας τα τώρα μετά από τόσους μήνες τι μου έχει δώσει ο χώρος του bdsm θα το πω μόνο με δύο λέξεις ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΨΥΧΗΣ. Είναι ο χώρος που όσα άτομα είναι μέσα για μένα θα έπρεπε να είναι τα άτομα εκείνα που κατάφεραν να πετάξουν από πάνω τους τα κοινωνικά status και τα ΠΡΕΠΕΙ είναι τα άτομα εκείνα που ζουν τα ΘΕΛΩ τους χωρίς φόβο αλλά με πάθος. Είναι όπως έλεγε ένας παλιός στίχος του Σαββόπουλου...... Ο Μαρκήσιος ντε Σαντ με έναν χίπη κι η παρθένα με τον σατανά.....
Είναι απλά το σπίτι μου...... Κοιτώντας προς τα πίσω σήμερα δεν βλέπω τα.... σβηστά κεράκια..... Του Καβάφη βλέπω μικρά και μεγάλα πετράδια να λάμπουν χωρίς να έχουν χάσει ούτε στο ελάχιστο την λάμψη τους.
Μία καλημέρα σε όλους.
Υ. Γ Αφιερωμένο σε ένα μέλος του φόρουμ που η παρουσία του με έκανε να νιώσω την ανάγκη να το μοιραστώ.