Τίποτα δε φεύγει μέχρι να μας διδάξει αυτό που χρειάζεται να μάθουμε..

 
Τίποτα δε φεύγει μέχρι να μας διδάξει αυτό που χρειάζεται να μάθουμε.

Με τον καιρό μαθαίνει κανείς
τη λεπτή διαφορά ανάμεσα στο να κρατά ένα χέρι και να αλυσοδένει μια ψυχή.
Μαθαίνει πως αγαπώ δε σημαίνει: στηρίζομαι και ότι συντροφικότητα δε σημαίνει: ασφάλεια..κι έτσι κανείς αρχίζει να μαθαίνει….

Πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια και ότι τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις. Και αρχίζει να δέχεται τις ήττες του με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα.
Και μαθαίνει να χτίζει όλες τις διαδρομές του στο σήμερα γιατί το έδαφος του αύριο είναι υπερβολικά αβέβαιο για να κάνεις σχέδια… και κάθε μέλλον μπορεί να μείνει στη μέση.

Μετά από κάποιο καιρό μαθαίνει κανείς πως αν είναι υπερβολική, ακόμα και η ζέστη του ήλιου μπορεί να τον κάψει. Έτσι φυτεύει τον δικό του κήπο και διακοσμεί την δική του ψυχή αντί να περιμένει κάποιον άλλο να του φέρει λουλούδια.

Μαθαίνει κανείς ότι μπορεί πραγματικά ν? αντέξει, πως είναι πραγματικά δυνατός, πως πραγματικά αξίζει
και μαθαίνει και μαθαίνει…
με κάθε του μέρα μαθαίνει.

Με τον καιρό μαθαίνεις ότι το να είσαι με κάποιον
επειδή σου προσφέρει ένα καλό μέλλον σημαίνει
πως αργά ή γρήγορα θα θελήσεις να γυρίσεις
στο παρελθόν σου.

Με τον καιρό καταλαβαίνεις πως μόνο αυτός που είναι ικανός να σε αγαπάει με όλα σου τα ελαττώματα, δίχως να προσπαθεί να σε αλλάξει,
μπορεί να σου προσφέρει όλη την ευτυχία που επιθυμείς.

Με τον καιρό αντιλαμβάνεσαι πως αν βρίσκεσαι στο πλευρό κάποιου μόνο και μόνο για να συντροφεύεις την μοναξιά σου, στο τέλος θα φτάσεις να μη θέλεις ούτε να τον βλέπεις.



Με τον καιρό συνειδητοποιείς ότι οι πραγματικοί φίλοι είναι μετρημένοι και ότι, εκείνος που δεν αγωνίζεται γι?αυτούς, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί πλαισιωμένος μόνο από ψεύτικες φιλίες.

Με τον καιρό μαθαίνεις πως τα λόγια που λέχθηκαν σε μια στιγμή θυμού μπορούν να συνεχίσουν να πληγώνουν αυτόν στον οποίο τα απεύθυνες για μια ολόκληρη ζωή.

Με τον καιρό μαθαίνεις να συγχωρείς αυτόν που το έπραξε, αλλά η συγχώρεση αφορά μόνο μεγάλες ψυχές.

Με τον καιρό αντιλαμβάνεσαι πως αν πλήγωσες σκληρά ένα φίλο, το πιθανότερο είναι ότι η φιλία ποτέ πια δε θα ξαναγίνει όπως πριν.

Με τον καιρό συνειδητοποιείς ότι, ακόμα κι αν είσαι ευτυχισμένος με τους φίλους σου, κάποια μέρα θα κλάψεις για εκείνους που άφησες να φύγουν.

Με τον καιρό θα καταλάβεις ότι κάθε εμπειρία που βίωσες με κάθε άνθρωπο είναι ανεπανάληπτη.

«Κανείς μαθαίνει, μαθαίνει και μαθαίνει, κάθε μέρα που περνάει, μαθαίνει».

Ελπίζω πως όπως και σε μένα,
αυτά τα λόγια να μπορέσουν να μαλακώσουν λίγο το δρόμο σου.

Τίποτα δε φεύγει μέχρι να μας διδάξει αυτό που χρειάζεται να μάθουμε.

Jorge Luis Borges

http://www.psixologikosfaros.gr/article_det.asp?artid=6102

 

Πόσο αληθινό... Και πόσο κολλάει με όσα ζούμε /ζω...
Εγώ πάντως θέλω να σε ευχαριστήσω για το ποστ Soraya  

 

Αρκετές φορές,το μάθημα,το παίρνεις αφού έχει φύγει ο άλλος.
Και φτάνεις να το καταλάβεις πολύ αργότερα.

 

Τίποτα δεν φεύγει πραγματικά αν δεν το διώξουμε εμείς

 

Το "πραγματικά" μου χαλάει την πρόταση.
Όσο υπάρχει κάτι μέσα μας,στη σκέψη μας,δε φεύγει,αν δεν το διώξουμε εμείς.
Αν εννοείς αυτό,με βρίσκεις σύμφωνη.

 

Το πραγματικά μπήκε για να τονίσει ότι πολλές φορες οι άνθρωποι πιστεύουν ότι έχουν διώξει κατι αλλα στην πραγματικότητα είναι εκεί και τους απασχολεί.
Συνήθως συμβαίνει σε ερωτήματα η συμβάντα που δεν δόθηκαν καθαρές απαντήσεις η αισθάνθηκαν αδικημένοι.

 

Εξαιρετικό όλο το κείμενο, ευχαριστώ  

 

Παρακαλώ

 

Τα παντα φευγουν και προπαντων η ζωη αφου η περισσοτεροι ειναι ανεπιδεκτοι μαθησεως

 

Μεγάλος ο Luis, αλλά δεν ονομαζόταν Borges ή De Andrade ή οποιοδήποτε άλλο γνωστό όνομα, σ' αυτά του λόγια δεν θα έδινε κανείς βάρος.
Αφού τα έχουν ήδη πει πολλοί άλλοι/ες ανά τους καιρούς, άνθρωποι άγνωστοι, μακριά απ' τα "φώτα". Και στο κάτω κάτω της γραφής την δική του αλήθεια είχε γράψει.
Στα λόγια όλα όσα είχε πει, είναι όλα εύκολα. Στην πράξη δεν το γνωρίζω - για μένα πάντα -, πατημένα σαράντα και ακόμη το προσπαθώ.
Κάποτε χρειαζόμουν "υπενθυμίσεις" ζωής, μάλλον γιατί - θεωρητικά πάντα - είχα περισσότερα χρόνια μπροστά μου, παρά πίσω μου.
Τώρα που έχω περισσότερα πίσω μου παρά μπροστά μου, έχω ανάγκη από ενέσεις λήθης. Μην και ξεχαστώ και κοροϊδέψω τον εαυτό μου, ότι κάθε πρωινό δεν θα μπορούσε κάλλιστα
να ήταν το τελευταίο μου. Όπως και πολλά άλλα που είπε ήδη ο φίλτατος Αργεντίνος και σίγουρα δεν θα μπορούσα να συγκριθώ μαζί του.  

 

@Tenebra_Silente μετά τον Μπόρχες τα είπαν όλοι, πριν δε νομίζω  

 

Υπέροχη επιλογή κειμένου @Soraya... Να είσαι καλά.

Α.