Τί Λ/λέμε παραέξω;

Τελικά πιστεύω οτι δε πρέπει να βγάζουμε προς τα έξω οτιδήποτε αφορά τα προσωπικά μας.Έχω την αίσθηση οτι η ανάγκη μας να εξωτερικεύσουμε ότι μας συμβαίνει προέρχεται απο την ανάγκη να γινουμε αποδεκτοί(ενώ κατα τη γνώμη μου δε χρειάζεται κάτι τέτοιο εφόσον οι ίδιοι νοιώθουμε καλά με αυτό που είμαστε),προέρχεται απο την ανάγκη να επαναστατήσουμε(που κατ' εμε και αυτό ειναι περιττό εφόσον η επανάσταση ήδη έχει νικήσει απένατι στον ίδιο μας τον εαυτό)...Ο καθένας όμως πράττει όπως νομίζει καλύτερα για τον εαυτό του και τη ζωή του   Σίγουρα ξέρει καλύτερα  

 

Πιστευω πως καποια στιγμη ολοι θα καταλαβουν μεσες ακρες την προτιμηση μας.Αυτο που πιστευω πως πρεπει να κανουμε ειναι,να προστατευσουμε την ιδιωτικη μας ζωη απο τους παρεισακτους και περιεργους και απλα να μην νιωθουμε ασχημα για την αποφαση μας αυτη.Στο κατω-κατω δεν αλλαζει η συμπεριφορα μας λογο αυτου.Και τελος το λεει και ενα τραγουδι παλιο "Σε οποιους αρεσουμε γι τους αλλους δεν θα μπορεσουμε"

 

Re: Απάντηση: Τί Λ/λέμε παραέξω;

Αυτό είναι ένα τίμημα που ίσως και να πληρώσει κανείς αλλά προτού κάνει οτιδήποτε κάνει τις επιλογές του και είναι έτοιμος να δεχτεί τις όποιες συνέπειες. Τώρα αν είναι να μιλήσουμε για παρενόχληση-μιλάμε για κάτι τελείως διαφορετικό που ξεφεύγει από τα όρια του θεμιτού. Άλλο το εκφράζομαι ελεύθερα και άλλο το παρενοχλώ...

 

πολυ ωραια απαντηση zofia 

 

Έχε αναμμένο κερί αρωματικό και την κουρτίνα κλειστή....
Άσε να φαίνονται μόνο οι σκιάσεις και τα παιχνιδίσματα στο φως που δημιουργούνται.
Να ζεις στο μυστήριο, στην έλξη και το πάθος σε ατμόσφαιρα ειδυλλιακή...στα μέτρα σου...μακριά από ανθρώπων ματιά και τεράτων συνείδηση.
Αυτό θα σου κόβει την ανάσα κάθε στιγμή....αλλά θα κρατησουν μακρια σου τα λόγια που γίνονται μαχαίρια σε γλώσσες που δηλητήριο στάζουν σε ανοιχτές πληγές. Μη γελιέσαι και μην αφεθείς.
Μην είσαι φωτογραφία, μην γίνεις ποτέ ...Ας είσαι μια ζωγραφιά μέσα από μια φαντασίωση....

Μια παθούσα....

 

νομιζω πως η διαφορα στις αποψεις οφειλεται κατα μεγαλο μερος στο πως οριζουμε εκεινο τον κυκλο, μεσα στον οποιο μπορουμε να ειμαστε ειλικρινα αυτο που ειμαστε. ισως να διαφερει ο ορισμος που δινουμε στη φιλια, γιατι με τα 3-4 ατομα που ειμαστε φιλοι, θεωρουμε ουσια αυτης της φιλιας την αποδοχη του αλλου γι αυτο που είναι και όχι για αυτό που αναγκαζεται να δειξει σε ολους τους αλλους πως είναι.
δεν βλεπω τι σχεση εχει η αποδοχη μεσα σ αυτο τον κλειστο κυκλο με επανασταση, δεν νομιζω να υπαρχουν εφηβοι εδώ μεσα. ατομα που δεν είναι σιγουροι τι είναι υπαρχουν, αλλα δεν είναι εφηβοι με αναγκη για επανασταση!
δεν μπορω να φανταστω να λεω πως καποιος είναι φιλος μου και να κρυβω το πραγματικο μου προσωπο. τοτε αυτοματα παυει να είναι φιλος μου και γινεται γνωστος μου. και στους γνωστους μου βεβαια δεν δειχνω την πραγματικη μου φυση.
σπιτι μας μπαινουν 2 κατηγοριες ατομων. η οικογενεια μας και 3-4 φιλοι. τους γνωστους μας και ολους τους υπολοιπους που οφειλουμε να εχουμε καποιες κοινωνικες επαφες το κανουμε εκτος σπιτιου. με την οικογενεια μας, τουλαχιστο μερος αυτης προσποιουμαστε και με εξουθενωνει. με τους μονους που μπορω να μην ειμαι σε ενταση σκεφτομενη πως δεν πρεπει να δειξω με κανενα τροπο πως δεν ειμαστε ένα «φυσιολογικο» ζευγαρι, είναι με αυτους τους φιλους μας. δεν μιλαμε για παιγνιδια κρεββατοκαμαρας, μιλαμε για το πώς αυθορμητα φερομαστε ο ενας στον άλλο. ακομη και μπροστα στο παιδι βρηκαμε τροπους να εκφραζομαστε ανοιχτα ο καθενας από τη θεση του. επαναλαμβανω, οι συμπεριφορες για τις οποιες μιλω δεν αφορουν το σεξ ή το play ή τις τιμωριες. αφορουν την αυθορμητη ανθρωπινη εκφραση της βαθυτερης εσωτερικης μας ουσιας. αν καποιοι μπορουν να υποκρινονται σ αυτο συνεχεια μπραβο τους. αν και υποψιαζομαι πως τα ατομα που μπορουν να κρατανε στην κρεβατοκαμαρα το ποιοι «είναι» είναι ατομα που οι σχεσεις τους και η βασικη ανταλλαγη εξουσιας περιοριζεται εκει.
μπορει σιγουρα καποιος να απομονωθει και να ειναι ο εαυτος του μονο όταν βρισκεται μεσα στους 4 τοιχους του σπιτιου του, με τον συντροφο του? σιγουρα μπορει, αλλα δυσκολο μου φαινεται. Ειμαστε κοινωνικα οντα.

 

Γιατι ολ΄αυτα θα πρεπει να εχουν ετικετα?
Γιατι θα πρεπει να ανακοινοσουμε ειμαστε αυτο...ειμαστε εκεινο...
Ειμαστε οτι ειμαστε και αυτο ειναι αρκετο.

 

Συμφωνω α π ο λ υ τ α!!!! γι αυτο εγραψα πιο πανω οπως δεν κοινοποιουμε αυτονοητα πραγματα γιατι απλα δεν εχουμε την αναγκη να το κανουμε ετσι και στα πιο ιδιωτικα μας κομματια, αν ειμαστε καλα μ εμας γιατι θα πρεπει να το βγαλουμε στη ρουγα να το μαθουν ολοι?

 

δεν νομίζω να φανεί και ο Κυρίαρχος περίεργος... ο σκλάβος/α θα είναι το θύμα για τον έξω κόσμο

Συμφωνώ απόλυτα με αυτό  

 

Το σε ποιους λεμε οτι λεμε πρεπει νομιζω να εξαρταται απο το αν εχει κοινες εμπειριες με εμας, γιατι μονο καποιος τετοιος μπορει να σεβαστει τον τροπο ζωης που επιλεξαμε.
Ακομα και καποιος που φαινεται πολυ ανοιχτομυαλος και οτι δεν εχει προθεση να κρινει τις επιλογες των αλλων, το κανει, εστω και ασυνειδητα, οποιοσδηποτε ομως εχει ζησει την ιδια εμπειρια δεν μπορει να το κατακρινει, εστω και απο εγωισμο ("το εκανε κ αυτος αλλα εγω δεν μπορω να τον κρινω αρνητικα γιατι θα ειναι σαν να κοροιδευω τον εαυτο μου").
Αν δεν μας νοιαζει το τι θα πουνε οι αλλοι και τι γνωμη θα σχηματισουν για εμας τοτε το λεμε, δεν εχει σημασια το σε ποσους θα το πουμε σε αυτη την περιπτωση.
Αλλα οσο αδιαφοροι και να ειμαστε απεναντι στη γνωμη των "εξω απο το χορο", στην πραγματικοτητα μας επηρεαζει, ειδικα αν ειναι φιλοι μας. Προσωπικα, εβλεπα την αντιδραση των φιλων μου οταν τους ειχα πει κατι πολυ ακραιο που ειχα κανει -και που με το καιρο το συνηθισαν- ηταν ενα μειγμα απορριψης και θαυμασμου ή ζηλιας.
Οποτε αν ειμαστε διατεθιμενοι να δεχτουμε αντιδρασεις οι οποιες δεν μας αρεσουν και τοσο, τοτε ας μην κολλαμε και ας το λεμε.
Αν ομως δεν θελουμε κατι τετοιο, τοτε δεν υπαρχει λογος να το πουμε, ουτως ή αλλως δυσκολα μπορει να καταλαβει καποιος ασχετος τα του BDSM και τις σχεσεις που το διεπουν.

Τελος θελω να τονισω οτι πριν πειτε "εμενα οι φιλοι μου/γνωστοι μου/κτλ ειναι ανθρωποι που δεν εχουν ταμπου,κτλ" να σκεφτειτε το τι θα κανατε εσεις στην θεση τους, με τα ιδια βιωματα με αυτους..
Και οτι τα παραπανω δεν τα λεω μονο αναφορικα με το BDSM αλλα και με οτιδηποτε αφορα σε συμπεριφορες οι οποιες δεν ειναι ευκολα αποδεκτες, αν μην ξεχναμε οτι ζουμε στην Ελλαδα οι περισσοτεροι απο το φορουμ....

 

Εγώ πάλι είμαι της αντίθετης άποψεως, στο φιλικό μου περιβάλλον το έχω δηλώσει τι είμαι και τι γουστάρω, σε όποιον αρέσω για τους άλλους δεν θα μπορέσω   Να μάθουν να μας δέχονται όπως είμαστε και όχι όπως θα ήθελαν να είμαστε!!