Τί σημαίνει εκπαίδευση;

Νιώθεις πως είσαι άτομο με υποτακτικές τάσεις. Άντε και κατέληξες θετικά. Άντε και βρήκες το κατάλληλο Άτομο για να αναπτύξεις τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά σου. Πώς είσαι σίγουρη/ος πως δεν θα αλλοιωθεί η προσωπικότητα σου;


Για να μιλήσω χρησιμοποιώντας ένα παράδειγμα. Είσαι ένας ζωγράφος που έκανε όμορφους πίνακες με χαρούμενα χρώματα. Όταν άρχισες να ασχολείσαι με το bdsm, πιάνεις τα δάχτυλά σου να θέλουν να ζωγραφίσουν άλλα πράγματα.Σκοτεινά.Γνωρίζω πως η τέχνη φέρνει στην επιφάνεια πολλές φορές βαθιά κρυμμένες πτυχές του εαυτού μας, αλλά μη σταθούμε εκεί.


Όσο ζούμε, μαθαίνουμε. Έχουμε τόσα χαρακτηριστικά μέσα μας, όσα σχεδόν έχουν και οι άνθρωποι που συναναστραφήκαμε (…πόσο τρομακτικό..) Όμως αυτή τη φορά είσαι ενήλικας! Γνωρίζεις πως θα αλλάξεις, πως θα αναθεωρήσεις, θα έρθεις αντιμέτωπη/ος όχι μόνο με τους κρυμμένους εαυτούς του παρελθόντος αλλά και με εκείνους που φανταζόσουν στα παραμύθια. Παραδέξου το : στα παραμύθια δεν ερωτευόσουν τον ιππότη ,αλλά το δράκο που αιχμαλώτιζε την πριγκίπισσα. Όμως..


Ποια τα όρια; Τι γίνεται όταν το Άτομο εκτός από το να σε δέσει, απαιτήσει και την πνευματική σου διαπαιδαγώγηση; Αν όλα αυτά που διαβάζω εδώ ισχύουν.Τι γίνεται αν ο φερόμενος ως δράστης/κυρίαρχος επιβάλλοντας σου , τι θα φοράς, πως θα συμπεριφέρεσαι , τι θα διαβάζεις, δημιουργήσει ένα τρίτο άτομο…που δεν είσαι εσύ; Πάντα ήσουν δεκτική/ος στα νέα ερεθίσματα και χαιρόσουν να σε συμβουλεύουν.Να σου δίνουν νέο υλικό.Αλλά..


Πόσο εκπαίδευση είναι τελικά η εκπαίδευση που σου κάνει ο Άλλος;



Υ.Γ είμαι σίγουρη πως υπάρχει αντίστοιχο νήμα, ωστόσο θα προτιμούσα να έχω απάντηση από ενεργούς χρήστες που συναναστρέφομαι εδώ τελευταία.

 

Μερικές σκέψεις πάνω στο (πολυσυζητημένο, αλλά πάντα επίκαιρο) θέματον:

Η εκπαιδευτική διαδικασία, οι στόχοι αυτής, οι χρησιμοποιούμενες μέθοδοι, οι χρονικές συνιστώσες, ποικίλλουν από Κ σε Κ. Όπως το βλέπει ο γράφων, μια εκπαιδευτική διαδικασία περιγράφει την σχεσοϊσόβιας διαρκείας διαμόρφωση χαρακτηριστικών στο υ τέτοιων, που να εξυπηρετούν την απόλαυση του Κ. Τα χαρακτηριστικά αυτά μπορεί να είναι συμπεριφορικά, λεκτικά, εμφανισιακά, αλλά και σε πλαίσιο παροχής ερεθισμάτων που να προάγουν την καλλιέργεια/μόρφωση του εκπαιδευομένου ατόμου. Τα χαρακτηριστικά αφορούν, επίσης, στο θανασσοπροσαρμόζεσθαι σε πιο καθημερινά πράγματα.

Παρεμβάσεις στα θεμελιώδη δομικά στοιχεία της προσωπικότητας του άλλου θεωρώ οτι (καλό είναι να) είναι προς αποφυγή. Μετρίως έως αρκετά επιτυχημένες μπορούν να είναι παρεμβάσεις σε πιο ήσσονα θέματα διαχείρισης εαυτού, αλλά ως εκεί. Δεν μπορείς να έχεις οπλισμένο σκυρόδεμα στα χέρια σου και να προσδοκάς να φτιάξεις λεμονίτα. Η ραχοκοκκαλιά μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας αφορά στη διάγνωση του υπό διαμόρφωσιν υλικού και στη λελογισμένη στοχοθέτηση, άλλωστε. Οι υψιπετείς προσδοκίες από μεριάς Κ, προοιωνίζουν ζουμερατρόνικ ναυάγια και πόσο μάλλον αν το υ έχει σημαντικά θέματα, οπότε δεν χρειάζεται σχέση Κ/υ, αλλά μια επαγγελματική, ψυχοθεραπευτική σχέση.

 

Τις σκέψεις που εκφράζεις τις είχα και συνεχίζω να τις έχω ανά στιγμές..
Θα σου πω πως το βλέπω εγώ, όχι ότι είναι απαραίτητα σωστό...

Αρχικά δε σε επιλέγει μόνο ο Κ, επιλέγεις και εσύ τον Κ σου. Αυτό σημαίνει ό,τι υπάρχει μία χημεία μεταξύ σας και πνευματικά. Π.χ αν ο ένας ακούει Παντελίδη και ο άλλος Μπαχ, δε νομίζω ότι υπάρχει ακριβώς ένα κοινό σημείο αναφοράς, άρα και ο ένας δε θα έχει επιλέξει τον άλλο.

Επιπλέον ο Κ, έχω την εντύπωση ότι χτίζει πάνω στην ήδη υπάρχουσα προσωπικότητα σου. Δε θα τη γκρεμίσει για να φτιάξει ένα νέο οικοδόμημα.

Τέλος ο Κ σου θέλει να σε κάνει καλύτερη, επειδή θέλει να σε φέρει στα μέτρα του για να τον ικανοποιείς αλλά πρέπει να το θέλεις και εσύ η ίδια και να γίνεις καλύτερη για εσένα αλλά και για τον Κ σου.

 

... και ναι,

γιατί αν μιλάμε για μια σχέση που συμβαίνει να είναι D/s τότε ο ένας προσαρμόζεται στον άλλο και υπάρχει το επιπλέον κομμάτι "σε εκπαιδεύω για να με ικανοποιείς" που είναι χαρακτηριστικό της Κυριαρχίας - υποταγής

... και όχι,

γιατί αν μιλάμε για έναν άνθρωπο που ενσυνείδητα αποφάσισε τουλάχιστον να δοκιμάσει να εκφράζεται ερωτικά ως σκλάβος τότε χρειάζεται να γνωρίζει και να ανακαλύψει μέσα του πράγματα που αφορούν μόνον τον ίδιο και που θα του χρειαστούν σε όλες τις σχέσεις M/s που μπορεί να κάνει.

Το δεύτερο αποκαλείται "εκπαίδευση σκλάβου" και διαφέρει από σκλάβο σε σκλάβο πρωτίστως αλλά ασφαλώς εξαρτάται και από τον Κυρίαρχο που αναλαμβάνει. Αν αναλαμβάνει. Είναι σπάνιο Κυρίαρχος να μπορεί να εκπαιδεύσει συνολικά σκλάβο, χωρίς να τον προορίζει με την στενή έννοια για τον ίδιο, και να το θέλει αυτό. Αν και είναι επίσης ασυνήθιστο κάποιος προαλειφόμενος για σκλάβος να ενδιαφέρεται για την εκπαίδευση καθεαυτή του σκλάβου και όχι πρωτίστως για τη σχέση. Συμβαίνει πάντως εκπαίδευση να αναλαμβάνουν και σκλάβοι - υπό την εποπτεία του Αφέντη τους - και ακόμα συχνότερα, παντού στον κόσμο, συμβαίνει να αυτοεκπαιδεύονται οι σκλάβοι σε αυτά που χρειάζεται να εσωτερικεύσουν προκειμένου να μπορούν να υπηρετούν.

 

Αν η συμπεριφορά,ο λόγος και η εμφάνιση δεν είναι στοιχεία της προσωπικότητας.Τότε τί είναι; Το κάθε άτομο υποτακτικό ή μή επιλέγει συμπεριφορές με γνώμονα τον χαρακτήρα του. Πώς γίνεται να έρχεται το εκάστοτε θανασσοπροσαρμόζεσθαι - ανεξαρτήτως ικανοποίησης- και να τα αλλάζει; Και ας πούμε πως δέχομαι πως το να βάλεις φόρεμα ή παντελόνι, δεν είναι κάτι που θα αλλάξει ριζικά την προσωπικότητά σου. Όμως η μόρφωση είναι άλλο πράγμα. Επέλεξες το άτομο δίπλα σου, όπως το γνώρισες ή με την πεποίθηση πως θα αλλάξει τελικά, σύμφωνα με τις δικές σου επιλογές/επιρροές;

 

Νομίζω ότι το επιλέγει ο εκάστοτε Κ γιατί το γνώρισε όπως το γνώρισε, γιατί έχει τη δυνατότητα να πλαστεί και εξελιχθεί αλλά και επειδή το ίδιο το υ το επιθυμεί και είναι διατεθιμένο να το κάνει.

 

Όταν σε μία σχέση D/s λες πως ανακαλύπτει κάποιος πράγματα αυτό δεν σημαίνει αλλαγή; Για παράδειγμα αν κάποιος έχει επιλέξει - έστω και επιφανειακά- να λειτουργεί σύμφωνα με τις ηθικές επιταγές της εποχής π.χ να μην συμμετέχει σε σεξουαλικά δρώμενα με πάνω από ένα άτομο του αντίθετου φύλου, δεν μαρτυρά κάτι για τον χαρακτήρα του; Έστω τον υποκριτικό χαρακτήρα του. Ξαφνικά φέρνεις στην επιφάνεια κρυφές σκέψεις που κάποιο λόγο θα είχαν που ήταν κρυμμένες. Αυτό ωστόσο , η αλληλεπίδραση είναι κάτι που συμβαίνει σε οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση. Όμως σε μία σχέση Κ/υ συναισθήματα που αναπτύσσονται όπως θαυμασμός/σεβασμός κτλ είναι ισχυρότερα από τις υπόλοιπες σχέσεις και αυτό από μόνο του κάνει τα όρια δυσδιάκριτα. Στη D/s επαφή θεωρώ πως το υποτακτικό άτομο θέλει τόσο πολύ να φανεί αντάξιο των προσδοκιών του Κυρίαρχου , που ενδεχομένως να μην μπορέσει να αντιληφθεί την ίδια του τη λοβοτομή.

 

Η συμπεριφορά, ο λόγος και η εμφάνιση, αποτελούν πιο επιφανειακά χαρακτηριστικά, που συχνότατα μπαίνουν στο επίκεντρο της διαδικασίας εκπαίδευσης. Αν μιλάμε για εκπαίδευση και όχι για τσιγκολελέτα.

Απλούν. It's called D/s, dear.

Νομίζω οτι η Inexperienced το έθεσε υπέροχα το θέμα. Σίγουρα πρέπει να υπάρχει ένα μίνιμουμ συμβατότητας στο υλικό που θα επιλέξει ένας Κ, πάνω στο οποίο δουλειά του είναι να προσθέσει μετά.

Μου δίνεις την εντύπωση οτι αντιλαμβάνεσαι την εκπαίδευση σαν μια ισοπεδωτική διαδικασία. Περισσότερο τη βλέπω σα μια διαδικασία που βοηθά το υ να εξελίξει το δυναμικό που έχει. Έχει διαφορά, n'est-ce pas;

 

Σε κάθε περίπτωση οφείλει να την αντιλαμβάνεται ο Κυρίαρχος. Αν πάει να γίνει λοβοτομή, κομμένο τότε το πατιρντί.

Έτσι είναι.

Το "επειδή θέλει να σε φέρει στα μέτρα του για να τον ικανοποιείς" μπορεί να γίνει "επειδή και οι δύο θέλετε και έχετε συναινέσει να γίνεις σκλάβα" και τότε έχεις την εκπαίδευση σκλάβας.

__________

Η γνώμη μου είναι και μπορεί να υπάρχουν πολύ έντονες διαφωνίες πάνω σε αυτό, νομίζω όμως πως μια συνειδητή σκλάβα πια ή σχεδόν θέλει να ικανοποιεί τον Αφέντη της εστιάζοντας στις επιθυμίες και τις ανάγκες του ίδιου. Σε προγενέστερα στάδια είναι - και θαυμάσια είναι - έρωτας που εκφράζεται με ενδεχομένως πολλά στοιχεία υποταγής.

 

Ενδεχομένως να αδυνατώ να αντιληφθώ τι είναι ακριβώς η ''αλλαγή''. Αλλαγή δηλαδή σύμφωνα με τα λεγόμενα σας είναι η εξέλιξη. Δέχομαι πως από το πρωί λοιπόν που ξυπνάμε θέτουμε συνεχώς εαυτόν σε μία διαδικασία αλληλεπίδρασης,μαθαίνοντας πράγματα. Όμως όταν αποφασίζεις να παραδοθείς ολοκληρωτικά σε κάποιο άτομο και να λειτουργείς με τα δικά του δεδομένα οι αλλαγές είναι μονόδρομος.Μπορείς να φιλτράρεις τις διαταγές του και να εκτελέσεις όποιες θες όπως κάνεις σε κάθε άλλη επαφή σου;Όχι.Δε μαθαίνεις λοιπόν όσα θες να μάθεις.Σου μαθαίνει οτι θέλει αυτός να μάθεις. Επίσης δέχομαι πως αντιλαβάνομαι την εκπαίδευση κάπως ισοπεδωτικά και αυτό είναι λάθος γιατί η @Inexperienced έχει δίκιο όταν λέει πως το άτομο που θα υποταχθείς το επιλέγεις εσύ και όχι μόνο σε επιλέγει. Οπότε αναγνωρίζω το φάουλ. Είναι απλά αυτό το σύνδρομο του δασκάλου που τρομάζει. Αν το άτομο για παράδειγμα που κυριαρχεί είναι διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων, ίσως η επιρροή που ασκεί στο υποτακτικό του να το επηρεάσει αντίστοιχα. Εδώ καταλαβαίνω πως η επιρροή όμως έχει να κάνει με το πόσο σίγουρος είναι κάποιος για τις δικές του ιδέες , οπότε και ΔΕ θα επηρεαστεί, όμως αν στις D/s σχέσεις τα συναισθήματα είναι ισχυρότερα, τα όρια είναι λεπτότερα.Όρια του ''ποιά είμαι'', ''δε με αναγνωρίζω'', ''δεν το περίμενα αυτό από μένα''. Και για να μην πλατιάσω απλά θα πω: μετά ο κυρίαρχος την κάνει και πρέπει να επαναπτοσαρμόσεις πάλι το είναι σου στον επόμενο. Και δεν είναι απλή σχέση που δίνεις ψίχουλα του είναι σου και δε σε νοιάζει στην τελική. Μιλάμε για σχέση ιδιαίτερη που τα δίνεις όλα και μένεις εντελώς γυμνός απέναντι στον άλλο.

Να σημειώσω πως ο,τι γνωρίζω για το Bdsm περιορίζεται στο forum,οπότε συγχωρέστε τις πατατιές.

 

Εκπαίδευση... Δεν έχει εφαρμογή στο bdsm.

Δεν «εκπαιδεύεσαι» ασκώντας π.χ. τις διανοητικές σου ικανότητες για να εφαρμόσεις... νέες δραστηριότητες. Συνήθειες αποκτάς μέσα από τις συγκεκριμένες σχέσεις όταν κάποιο μέλος σε ωθεί επίμονα για το σκοπό αυτό.

Έχουν χαθεί οι έννοιες των λέξεων για χάρη του θεατρινισμού. Νομίζω πως προσβάλλονται όμως με τις υπερβολές αυτές.

 

Αυτό συμβαίνει ούτως ή αλλως στη σχέσεις. Το να διαμορφωνόμαστε δηλαδη, σε κάτι "καινούριο" - υπό μία έννοια .Δεν θα έπρεπε να τρομάζει η συνειδητοποίησή του.

Τώρα κατά πόσο σου ταιριάζει ο ρόλος και τα όριά του, όπως και το πού βρίσκονται τα δικά σου όρια στο να παίζεις αυτόν τον ρόλο ή στο κατά πόσο ο ρόλος
αναπτύσει τα αληθινά στοιχεία του χαρακτήρα σου η καταλήγει κάτι εντελώς διαφορετικό από εσένα......είναι άλλα θέματα. Σε κάθε περίπτωση το να παίξει κανείς ένα ρόλο, είτε κοντά, είτε μακρυά από την προσωπικότητά του,
καταλήγει σε μεγαλύτερη επίγνωση.
Άρα τι μένει εκτός από το να φροντίσει κανείς, στους ρόλους που παίζει να περνάει καλά; Αν δεν περνάει καλά και δεν είναι ευτυχισμένος, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να πάψει να παίζει τον ρόλο.