Ταινίες (όχι τσόντες) σχετικά με bdsm

The Whip and the Body (1963)

Ιταλικής παραγωγής από το σκηνοθέτη Mario Bava. Πρωταγωνιστής της ταινίας ο Christopher Lee ο οποίος σύμφωνα με το σενάριο, επιστρέφει ως πνεύμα για να στοιχειώσει το κάστρο των προγόνων του.
Η πρώην ερωμένη του πρόκειται να παντρευτεί τον αδερφό του έτσι επιστρέφει για να εκδικηθεί την οικογένειά του και να βασανίσει μαστιγώνοντας την Lavi ανακαλύπτοντας πως έχει μαζοχιστικές τάσεις.
Η συνέχεια της ταινίας και η σχέση της γυναίκας και του πνεύματος, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν bdsm, αναγκάζοντας όμως στο τέλος την πρώην ερωμένη του να αυτοκτονήσει για να είναι αιώνια μαζί του.

 

επειδη μαλλον δεν εγινα κατανοιτη  

Αν ξερει κανεις/καμμια τον ελληνικο τιτλο της ταινιας της susan george (Mandingo νομιζω ο αγγλικος) σας παρακαλω ας το γραψει να ενιμερωθουμε και εμεις..Επισεις αν ξερει καποιος αν μπορω να βρω (οχι μεσω internet ) την παλια ταινια 60 εποχης <σοδομα και γομμορα>

 

Κυκλοφορησε και το HOSTEL 2!!!!!!

 

Απάντηση: Ταινίες (όχι τσόντες) σχετικά με bdsm

κυκλοφορουν σε ολα τα video club τετοιες ταινιες η' μονο σε επιλεγμενα?

 

Απάντηση: Ταινίες (όχι τσόντες) σχετικά με bdsm

Five fingers

http://www.skyclub.gr/product.asp?id=5032
«Ο Μάρτιν είναι ένας ολλανδός πιανίστας της τζαζ. Με προτροπή της μαροκινής φίλης του, Σαάντια, ταξιδεύει στο Μαρόκο με σκοπό να βοηθήσει στη δημιουργία ενός προγράμματος διατροφής για τα υποσιτιζόμενα παιδιά. Μαζί του ταξιδεύει και ο Γκάβιν, ο οδηγός του στο Μαρόκο, με τον οποίο και γνωρίζονται ελάχιστα. Με την άφιξή τους στο αεροδρόμιο απαγάγονται από μία ομάδα τρομοκρατών και φυλακίζονται σε μία εγκαταλελειμμένη αποθήκη. Αρχηγός των απαγωγέων φαίνεται να είναι ο Άχματ ο οποίος αναγκάζει τον Μάρτιν να παίξει ένα διανοητικό παιχνίδι σκακιού μαζί του. Στόχος: να μάθει τον πραγματικό λόγο της επίσκεψης του Μάρτιν στο Μαρόκο. Κάθε φορά που η απάντηση που του δίνει ο Μάρτιν στις ερωτήσεις που του κάνει, δεν τον ικανοποιεί, αυτό σημαίνει και την απώλεια ενός δαχτύλου! Μεγάλο το τίμημα για τον ταλαντούχο πιανίστα. Τι θέλει πραγματικά να μάθει ο Άχματ; Μέχρι ποιου σημείου μπορεί να αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα ο Μάρτιν; Πως θα τελειώσει αυτός ο αγώνας σκάκι;»

Εντυπωσιακή η γυναίκα – ανακριτής που έκοβε τα δάκτυλα του Μάρτιν. Πότε έκανε την καλή και πότε όχι με στόχο την απόσπαση της ομολογίας που επιθυμούσε αυτή και ο Άχματ.

Hostel 2 Όπως αναφέρθηκε παραπάνω σε αυτήν η Mirella_trans_Domme

http://www.cinemad.gr/content/view/1419/7/
«Τρεις νεαρές Αμερικανίδες, που σπουδάζουν στην Ιταλία, μπλέκονται κατά λάθος σε μια θανάσιμη κατάσταση. Αναζητώντας έντονες εμπειρίες, καταλήγουν σε ένα παράνομο μυστικό κλαμπ με βασανιστήρια, όπου διεστραμμένοι πλούσιοι επιχειρηματίες πληρώνουν καλά για να ακρωτηριάζουν και να σκοτώνουν τα θύματά τους. Καθώς παλεύουν για την επιβίωσή τους, οι κοπέλες αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι έχουν μπλεχτεί σε μια οργάνωση που οι ρίζες της βρίσκονται πολύ βαθύτερα. Τα βασανιστήρια στην Ιταλία είναι μόνο ένας κρίκος από μια ζοφερή αλυσίδα βίας, που απλώνεται σε όλο τον κόσμο...»

«Η ταινία φαινόμενο του Έλι Ροθ που άνοιξε νέους δρόμους στη μυθολογία του "Gore" κινηματογράφου βρίσκει την άξια συνέχεια της, που κινείται στους ίδιους δρόμους. Μπορεί η έκπληξη να λείπει, αλλά εδώ έχουμε ακόμη πιο πολύ αίμα, ακόμη μεγαλύτερη αγωνία και έναν πιο ώριμο δημιουργό που επιχειρεί να εξελίξει το μύθο. Ταυτόχρονα έχουν πυροδοτηθεί ατελείωτες συζητήσεις σχετικά με την "απάνθρωπια" και τις σαδιστικές τάσεις που προμοτάρει η ταινία. Πρόκειται για κινηματογράφο όμως και όχι πραγματικότητα, η ταινία είναι αυστηρώς ακατάλληλη για ανηλίκους και η επιλογή να τη δείτε είναι καθαρά δική σας. Οι φίλοι του κινηματογράφου του τρόμου πάντως πίνουν νερό στο όνομα του Έλι Ροθ! Ο σκηνοθέτης, που αποτελεί αναμφίβολα το σπουδαιότερο νέο δημιουργό του "σκληρού" κινηματογράφου έχει κερδίσει το θαυμασμό του Ταραντίνο που τον έχει στηρίξει από την αρχή της καριέρας του και εξελίσσεται συνεχώς ως άξιος διάδοχος των μεγαλύτερων μετρ του τρόμου. Οι φαν του είδους ήδη περιμένουν με αγωνία την επόμενη ταινία του, "Cell", βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ!»

Καλή και αυτή η ταινία του Ροθ. Πάρα πολύ σκληρή. Για όσους έχουν γερό στομάχι. Πιο έντονη από την πρώτη και καλύτερα γυρισμένη. Η σκηνή που δείχνει το πρώτο θύμα που βασανίζεται μέχρι θανάτου σε ένα κατά κυριολεξία λουτρό αίματος πάρα πολύ καλή. Χωρίς να θέλω να μειώσω την όλη σκηνή θα περίμενα το θύμα να είχε χ…(αφοδεύσει) και κατουρηθεί από το το φόβο του. Ο ενθουσιασμός των θυτών πολύ μεγάλος για το τι θα έκαναν στα θύματα τους. Η πραγματικότητα τους έκανε όμως να σκεφτούν διαφορετικά τι ήθελαν να κάνουν. Επίσης καλή και η σκηνή όπου το θύμα, η τελευταία γυναίκα από την παρέα, γίνεται θύτης και κόβει τα … η συνέχεια επί της οθόνης σας.

Άγγελοι εξολοθρευτές.

http://www.cinemag.gr/movies.asp?catid=10455&subid=2&pubid=488918
«Η έρευνα πάνω στον ερωτισμό εγείρει βασικά ερωτήματα. Αλλά, όπως συνέβη και με τον Ίκαρο που πλησίασε τον ήλιο, το μόνο που καταφέρνει τελικά ο ήρωας είναι να «κάψει τα φτερά του».»

«Ο Φρανσουά είναι ένας arthouse σκηνοθέτης, που αποφασίζει να γυρίσει μία ταινία για τους ανεξερεύνητους πόθους των γυναικών και την κατάρριψη των όποιων σεξουαλικών ταμπού τους. Καθώς επιθυμεί να προβάλει στο πανί τις φαντασιώσεις των ίδιων των γυναικών και όχι τις δικές τους κρυφές επιθυμίες, δίνει στις πρωταγωνίστριές του την ελευθερία να αυτοσχεδιάσουν, να πειραματιστούν και να «ανακαλύψουν» έτσι το σενάριο της ταινίας. Το εγχείρημά του, ωστόσο, είναι καταδικασμένο από την αρχή, καθώς δύο «Άγγελοι Εξολοθρευτές» καραδοκούν τον τολμηρό voyeur και κινούν τα εκδικητικά τους νήματα για την καταστροφή του.»


Αν και τελικά τον σώζει η μία εκ των δύο αγγέλων.

Turistas. Από τον παράδεισο στη κόλαση.

Death proof. Μην το χάσετε. Δείτε το.



Ο γενναίος. Τζονι Ντεπ, Μρλον Μπραντο.

http://www.videorama.gr/details.asp?ProductID=35242
«Ο Ραφαήλ είναι ένας ινδιάνος που ζει με την οικογένεια του στο περιθώριο του Αμερικάνικου Ονείρου, ανάμεσα σε άλλες πάμφτωχες οικογένειες σε μια παραγκούπολη στη μέση του πουθενά... Ο καιρός περνάει αργά και δύσκολα και παρά τη σκληρή δουλειά και τον αγώνα για επιβίωση, δε φαίνεται να υπάρχει κάποια λύση για την κατάσταση τους. Μέχρι που μια μέρα ο Ραφαέλ συναντά έναν παράξενα ενοχλητικό τύπο που του κάνει λόγο για κάποια «πρόταση» με μεγάλη αμοιβή. Ο Ραφαέλ θα τον αφήσει να τον οδηγήσει σε έναν μυστηριώδη άντρα. Εκεί, μακριά από όλους και όλα, ο άντρας αυτός θα του μιλήσει για τον πόνο, αλλά και το θάνατο. Και όταν λέει πόνο, εννοεί πόνο σωματικό και πραγματικό, ρεαλιστικό πόνο που θα ήθελε να καταγράψει σε βίντεο...»

Πολύ καλή και αυτή.

Και τέλος
Εξολοθρευτής Άγγελος

Η ταινία περιγράφει το δείπνο μίας παρέας αριστοκρατών σε κάποιο σπίτι. Μετά το δείπνο, οι καλεσμένοι μεταφέρονται στο σαλόνι από το οποίο, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, είναι αδύνατο να εξέλθουν. O εγκλεισμός τους, στο διάστημα των επόμενων ημερών, οδηγεί στην απώλεια της αξιοπρέπειάς τους και την υποταγή στα ένστικτά τους.

Το κυρίως θέμα της αδυναμίας εκπλήρωσης μίας επιθυμίας, αναδεικνύεται συχνά στις ταινίες του Μπουνιουέλ, όπως στη Χρυσή Εποχή ή στο Σκοτεινό αντικείμενο του πόθου.

Η ταινία αρχίζει με μια ομάδα μελών της μεγαλοαστικής τάξης να φτάνει, μετά από μια βραδιά στην όπερα, σ' ένα φιλικό σπίτι για δείπνο. Πριν ακόμη φτάσουν οι καλεσμένοι, οι υπηρέτες αρχίζουν ένας ένας να εγκαταλείπουν το σπίτι, ενώ, αργότερα, όταν έρχεται η ώρα για να επιστρέψουν στα σπίτια τους, οι καλεσμένοι ανακαλύπτουν ότι δεν μπορούν να βγουν από το δωμάτιο όπου βρίσκονται. «Φυλακισμένοι» στο σαλόνι, επί μέρες, βδομάδες, πεινασμένοι και βρώμικοι, σ' ένα είδος κόλασης, που οι ίδιοι έχουν φτιάξει, αρχίζουν να βγάζουν τις μάσκες και να μας αποκαλύπτουν τον πραγματικό τους εαυτό. Οι καλοί τρόποι κι η αξιοπρέπεια εξαφανίζονται και στην επιφάνεια αρχίζει να βγαίνει η κτηνώδης πλευρά και οι κανιβαλικές τάσεις τους. Ενας πεθαίνει, οι άλλοι «κρύβουν» το πτώμα του σ' ένα ντουλάπι για να μη βρωμάει, ένα άλλο ντουλάπι χρησιμοποιείται για τουαλέτα, στον εφιάλτη μιας γυναίκας βλέπουμε το κομμένο χέρι του νεκρού να βγαίνει από την ντουλάπα και να την κυνηγά, δύο εραστές αυτοκτονούν, μια γυναίκα καταφεύγει στη μαύρη μαγεία κι όταν τρία πρόβατα εμφανίζονται στην πόρτα του σαλονιού, οι πεινασμένοι καλεσμένοι πέφτουν πάνω τους για να τα σφάξουν και να τα φάνε. Κι αν κάποτε μπορέσουν να βγουν από τη «φυλακή» τους, το ίδιο παράξενο επεισόδιο επαναλαμβάνεται τη φορά αυτή στην εκκλησία, όπου οι καλεσμένοι προσέρχονται για να ευχαριστήσουν το Θεό για τη σωτηρία τους, ενώ έξω αρχίζουν οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις, προάγγελμα της επανάστασης!...

Ο Μπουνιουέλ κάνει μια κατά μέτωπο επίθεση στις κοινωνικές συμβάσεις και τις παραδόσεις μιας κοινωνίας που κρατά το άτομο φυλακισμένο σ' έναν κόσμο ψεύτικο, έτοιμο όμως με την πρώτη ευκαιρία να δείξει τα ζωώδη ένστικτά του και γενικά τον πραγματικό του εαυτό. Μ' ένα δηκτικό, πικρό, συχνά μαύρο χιούμορ, ο σκηνοθέτης της «Βριδιάνα» επιτίθεται στο μικροαστισμό, την υποκρισία, την εξουσία, αλλά και τη θρησκεία (στο φινάλε, το «κακό» επαναλαμβάνεται μέσα στην εκκλησία), φτιάχνοντας μια υπέροχη, ανεπανάληπτη ταινία που φέρνει στο νου τα πρώτα του σουρεαλιστικά έργα, ιδιαίτερα τη «Χρυσή εποχή».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/03/2004

Kαλή σας διασκέδαση με καλή παρέα.

 

Justine
[YT]dOGiHEPZsO0[/YT]

το κλασσικο του μαρκησιου...
στα μαθητικα μου χρονια να το παιζε
συχνα στο τοτε new channel,
μετα το ερωτοδικιο
 

 

[nomedia=""]YouTube - Broadcast Yourself.[/nomedia]