Ταπείνωση - Εξευτελισμός (Humiliation)

Μπορώ να το καταλάβω, αφού βρίσκεις νόημα στο να το βιώνεις έτσι απόλαυσέ το!

 

εύγλωττα εξευτελιστικό το παράδειγμα με τους λοχίες και το κικμποξινγκ στην ενότητα bdsm τεχνικές.
με μπερδεύει λίγο που ο λοχίας είναι λοχίας εκ του βαθμού του, όχι εκ της αδώνειας αριστείας, κι ο «φαντάρος» τον ακολουθεί εκ του ρόλου του.

 

με μπερδεύει λίγο που ο λοχίας είναι λοχίας εκ του βαθμού του, όχι εκ της αδώνειας αριστείας, κι ο «φαντάρος» τον ακολουθεί εκ του ρόλου του.[/QUOTE]
Tον ακολουθεί εκ του ρόλου του; Είπα οτι χαίρεται να τον ακολουθεί επειδή είναι Άριστος σε αυτό που εκπροσωπεί. Και επειδή στις προηγούμενες δημοσιεύσεις χρησιμοποίησα την λέξη "αξία" ( που δεν άρεσε σε κάποιους), ορίστε η απόδειξη οτι υπάρχει. Διάβασες την δημοσίευση και την αξιολόγησες ως "εξευτελιστική". Την αξιολόγησες. Άρα συνεχώς αξιολογούμε και αξιολογούμαστε δεν ξεφεύγουμε απο αυτό.

 

@S/M Healing

δεν σας ζητήθηκαν διευκρινίσεις για τη λέξη «αξία», αλλά για την «ανωτερότητα» και «κατωτερότητα» στη διαπροσωπική σχέση, και δεν τις έχετε δώσει.
διαπιστώσεις γίνονται ακατάπαυστα. όχι πάντα ή υποχρεωτικά αξιολογικές. η επάρκεια μπορεί να λείπει ή να υπάρχει.

 

@S/M Healing

Το αν κάποιος είναι άξιος ή ανώτερος ή ανάξιος ή κατώτερος, δεν μπορεί παρά να έγκειται σε καθαρά προσωπικά κριτήρια και προτιμήσεις του καθενός.
Δεν υπάρχει εξ ορισμού άξιος ή ανώτερος, κτλ.

Δώσατε ένα παράδειγμα. Προσωπικά λατρεύω τα παραδείγματα γιατί μπορεί να δεί ο καθένας πιο εύκολα, διάφορες αντιλήψεις.

Στο παράδειγμα σας, παρουσιάσατε έναν άνθρωπο με κοιλιά, έναν λαπα, ο οποίος δεν έχει πιάσει ποτέ του όπλο, σε αντιδιαστολή με έναν ο.υ.κα, πατριώτη, ο οποίος είναι έμπειρος σε πολεμικές τεχνικές.

Βγάλατε ως συμπέρασμα, ότι ο καταδρομεας, είναι άξιος να σας οδηγήσει σε έναν πόλεμο, ενώ ο λαπάς, δεν είναι.
Άρα για αυτό, είναι άξιος.

Θά σας πω μονάχα το εξής. Η ιστορία βρίθει παραδειγμάτων λαπαδων, κοιλαραδων, που δεν είχαν πιάσει ποτέ στα χέρια τους όπλο. Που δεν επικαλουνταν το πατριωτικό τους συναίσθημα, (αυτή η πατρίδα πια...) και όχι μόνο κατάφεραν, όταν το προέταξε η ανάγκη, να πολεμήσουν, αλλά και να τσακίσουν αυτούς τους έμπειρους και πατριώτες που ορίζετε ως άξιους.

Στην προκειμένη, ποιος είναι ο άξιος και ποιος ο ανάξιος;

 

@S/M Healing

Κατ' αρχής, αν θεωρείτε ανάκριση την παρούσα ανταλλαγή απόψεων, μπορείτε εύκολα να μην συμμετέχετε. Εγώ την θεωρώ διάλογο, οπότε συνεχίζω.

Φαίνεται ότι δεν έχει γίνει κατανοητή η αρχική απορία μου, σε τι έγκειται δηλαδή η "για πάντα ανωτερότητα σε όλα" του κυριαρχικού και ειδικά σε σχέση με το υποτακτικό μέλος. Γράψατε "η Αξία του ίδιου του Master από μόνη της, είναι ικανή να ταπεινώσει τον Υ, να του δείξει και να του θυμίσει ότι ο Αφέντης του «ξέρει ΣΙΓΟΥΡΑ περισσότερα», ότι είναι και θα είναι για πάντα ανώτερός του σε όλα και Άξιος να τον καθοδηγεί."

Από την άλλη, εσείς ο ίδιος αναφέρετε ότι κάποιος "μπορεί να είναι άξιος σε άλλους τομείς , αλλα για πόλεμο όχι", ή "μπορεί να είναι άξιος για να φροντίζει τα παιδιά του [...], για να οδηγήσει τον φαντάρο σε πολεμο δεν είναι". Φαίνεται λοιπόν να δέχεστε ότι δεν υπάρχει συνολική ανωτερότητα, αλλά ότι αυτή περιορίζεται σε συγκεκριμένους (εξειδικευμένους; ) τομείς. Πώς συνδέεται αυτό με μια υποτιθέμενη συνολική ανωτερότητα του κυριαρχικού; Σε ποιά "όλα" θα είναι αυτός ανώτερος; Τι γίνεται αν το κυριαρχικό μέλος είναι μπρατσαράς μπαοκτζής και το υποτακτικό σοπράνο τραγουδίστρια όπερας; Ποιός είναι ανώτερος σε τι; Ή δεν προβλέπεται αυτό;

Και παρακάτω. Δεν υπάρχει καν ένας πόλεμος, μια αριστεία, μια ανωτερότητα.

Τι θα γινόταν στο παράδειγμά σας με τον πόλεμο αν εμφανιζόταν ένας ακόμη ανώτερος και πιο καταρτισμένος; Αν ο πόλεμος διεξαγόταν με άγνωστα μέσα ή σε άγνωστο περιβάλλον για τον εν λόγω "ανώτερο"; Αν ένας φαντάρος αναπτύξει - λόγω μεγαλύτερης ευφυίας, ή ευκαιριακού συνειρμού - αποτελεσματικότερη στρατηγική από τον αναφερόμενο στρατιωτικό, πάλι θα ακολουθήσει την κατώτερη στρατηγική του "ανώτερου" με χαρά; Αν ο "λαπάς" είναι άριστος διαπραγματευτής και αναχαιτιστεί ο πόλεμος;
Και τι γίνεται με την αριστεία του kick boxer παγκοσμίου πρωταθλητή και μπράβου, αν χάσει από kick boxer άλλης κατηγορίας, ή από αντίστοιχο παγκόσμιο πρωταθλητή brazilian jiu jitsu και πληρωμένο δολοφόνο, αν ο άλλος που δεν έχει ρίξει χαστούκι ποτέ τον αναισθητοποιήσει με dim mak, αν ο αντίπαλος δεν ενδιαφέρεται να φτάσει στα χέρια;

Σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται να προσδιοριστούν τόσο πολύ οι απαραίτητες και κατάλληλες συνθήκες για την διατήρηση της όποιας "αριστείας" που εν τέλει παύει να έχει νόημα το εγχείρημα.
Δεν μπορώ λοιπόν να κατανοήσω πως εφαρμόζεται πρακτικά μια κοσμοθεωρία βασισμένη σε μια θέσφατη, μονολιθική ανωτερότητα/αριστεία. Και ακόμη περισσότερο σε μια διαπροσωπική σχέση, όπου τα άτομα σχετίζονται σε όλο το φάσμα των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και όχι μόνον σε έναν εξειδικευμένο τομέα.

Περιμένω με ενδιαφέρον να διαβάσω τη γνώμη σας επί του θέματος, με βάση τις υποθέσεις που παρέθεσα.

 

Με το ανώτερος σε όλα, εννοώ σε όλα αυτά που έχουν να κάνουν με τον τομέα τον οποίο ασχολείται. Ανώτερος στα ΠΑΝΤΑ πως μπορεί να έιναι κάποιος; Αν ο παοκτσής δεν ξέρει να χρησιμοποιεί το μαστίγιο, δεν ξέρει πως να περιποιηθεί τις πληγές, δεν ξέρει πώς να δέσει, τότε δεν είναι άξιος για να τα κάνει. Ειδικά ο τίτλος του Master (τον οποίο δεν κατέχω) για μένα σημαίνει πάρα πολλά πράγματα. Επίσης αν ο λαπάς είναι καλός στις διαπραγματεύσεις, είναι καλός για διαπραγμετευτής. Εγώ μίλησα για πολεμιστή. Φυσικα υπάρχουν άτομα με πολλαπλά ταλέντα. Κάποιος μπορεί να είναι καλός πολεμιστής, ποιητής, συγγραφέας, ρήτορας, αγρότης και πολλά άλλα. Αλλα αυτούς τους ανθρώπους δεν τους συναντάς συχνά. Για μένα αν κάποιος είναι συγχρόνως γυμνασμένος, σώφρων, έξυπνος και με καλή ψυχή θα μπορούσα να σχολιάσω(αν και υπεραπλουστευμένα) οτι "αυτός είναι καλός σε όλα". Τώρα αν δεν ξέρει να κλαδεύει καλά την τριανταφυλλιά το θεωρώ λιγότερο σημαντικό. Κανείς μας δεν είναι τέλειος. Δεν υπάρχει απόλυτη τελειότητα, πιστεύω όμως οτι αξίζει η προσπάθεια να την πλησιάσουμε.

 

Τώρα εμένα αυτή η απόλυτη τελειότητα του ανθρώπου, κάτι μου θυμίζει... κάτι μου θυμίζει!!!

 

Συμφωνούμε μου φαίνεται ότι ο καθένας μπορεί τα καταφέρει σε διάφορους τομείς. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχει τελειότητα ή ότι είναι χρήσιμο να την επιδιώκουμε, πιστεύω όμως ότι χρήσιμη είναι η προσπάθεια αληθινή και ειλικρινής να τα καταφέρει όπως μπορεί ο καθένας - προφανώς με τις προτεραιότητες που θέτει. Αν ήμουν κηπουρός στον κήπο με τα τριαντάφυλλα του Λευκού Οίκου, το άρτιο κλάδεμα της τριανταφυλλιάς θα ήταν για μένα σημαντική ικανότητα.
Γι' αυτόν τον λόγο για μένα τα άτομα είναι ισάξια μεταξύ τους. Και ο κυριαρχικός και ο υποτακτικός, ο καθένας στον ρόλο του.

 

Συμφωνώ εν μέρει και θα ήθελα να συμπλωρώσω οτι πολλά κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Η επιθυμία να είναι καποιος κάτι, η οι αγνές προθέσεις δεν αρκούν. Πρέπει αυτός ο κάποιος να φέρνει αποτελέσματα. Οι ρόλοι έχουν πίσω τους μια αποστολή να εκπληρώσουν. Χαριτολογόντας θα έλεγα οτι ειδικά την ώρα της συνεδρίας η "ισότητα" πρέπει να πηγαίνει περίπατο. Όταν η συνεδρία τελειώσει, τότε αν θέλει ο Κυρίαρχος μπορεί να πλύνει και τα πιάτα...