Τα αίτια της ανειλικρίνειας

Εκλαμβάνω το αηδός ως μορφική συσχέτιση εν προκειμένω...

 

είναι καταχωρημένο

 

Παρατηρώ μιαν εν εξελίξει ανακολουθία τελευταίως. Τεσπά...

 

Αηδόνι το γαμίδι, αηδόνι...

 

Μήτσο θα τον λένε και μετά... Στο δημοτικό μπορεί και Δημητράκη, στην σχέση ίσως και Μίμης, ενδεχομενως αργότερα και μπαρμπα-Μήτσο. Το στενοτερο σχετίζεσθαι, παντοιοτρόπως, σημαίνει επιλογη. Και ονόματος άμα λάχει. Εκτός αν, ΒΙΠΕΡ... Ενιγουέι κουλ...

 

Μετά την επιμονή να απαντηθεί και μόνο το ερώτημα "ποιά είναι η Αιτία ή οι Αιτίες της ανειλικρίνειας" σε ένα φόρουμ που δεν είναι αυτοβελτίωσης, θέτει όμως ερωτήματα που σχετίζονται με την έλλειψη της και τις οδύνες της, ή την απόκτησή της, θα παραθέσω και την εξής ιδέα, και ας δυσαρεστήσει κάποιους, καθώς η τοποθέτηση αυτή φαίνεται να ζητεί την κατανόηση του ανειλικρινή ως πάσχοντος από ανειλικρίνεια (θύμα) αντί για την καταβαράθρωση του (ως θύτη), καθώς αυτή η κατανόηση είναι ταυτόχρονα η κατανόηση και των φόβων που κουβαλούν και οι θεωρώντες εαυτόν ως μη ανειλικρινείς, όταν φωνασκούν για τις ανειλικρίνειες των άλλων, διότι και οι μεν ανειλικρινείς και οι δε υπερφωνασκούντας περί της δικής τους ακεραιότητας, πάσχουν σωματικά, πνευματικά και ενεργειακά στο ίδιο ακριβώς σημείο του σώματος και του πνεύματός τους: στο κέντρο της ομιλίας και της αυτοέκφρασης ή αλλιώς ινδιστί το τσάκρα του Λαιμού Vishuddhi... Άιντε, νέο πεδίο λαμπρό να γίνουμε μαλλιά κουβάρια... Η αυτοβελτίωση σε νέα πίστα!!! Οι μέν το έχουν σε υπόλειτουργία, οι δε σε υπέρλειτουργία. Προσοχή λοιπόν στην επιμονή να χαρακτηρίσουμε μαλάκες τους "άλλους", τους "εκείνους" τους "αυτούς" καθώς ανήκουμε στην ίδια ομάδα (ανθρωπήτητα) με κοινή διαταραχή η οποία σχετίζεται με την αδυναμία να εκφράσουμε ελεύθερα και χωρίς φόβους και στρες τον εαυτό μας στον εαυτό μας και στους άλλους (και ποιά ω ποιά θα είναι η αντίδραση τους; Θα μας αγαπάν; Θα μας σέβονται; Θα μας φτύνουν; Θα μας πουν μαλάκες και απαράδεκτους; Θα μας εξορίσουν από την αγέλη αν εκφράσουμε αυτό που είμαστε; Αν συμφωνούν μαζί μου σημαίνει ότι με αγαπάνε και αν διαφωνούν μαζί μου σημαίνει ότι δε με αγαπάνε; κλπ κλπ κλπ)... Οι μεν υπολειτουργούμενοι από το φόβο να εκφραστούν αμυνόμενοι καταφεύγουν σε από ωραιοποιήσεις, αποφυγές, αποκρύψεις, μηθεύματα έως ψέμματα προκειμένου να μην απορριφθούν) οι δε υπερλειτουργούμενοι πάλι από το φόβο να εκφραστούν -μπας και δεν καταφέρουν τελικά να εκφραστούν- αμυνόμενοι καταφεύγουν σε επιθετικότητα, άρνηση να ακούς το συνομιλητή, ακατάσχετη φλυαρία, ένταση φωνής, "θα σας καπελώσω εγώ όχι δε θα με καπελώσετε εσείς" - "οχι δε θα με κάνετε εσείς πιρόγα, καθίκια που δεν με αγαπάτε αφού δε συμφωνείτε με αυτά που λέω" όποτε θα σας εξωντώσω όπως μπορώ δια του λόγου και της ομιλίας μου (ειρωνίες, δεικτικότητα, προσβολές, και όλα όσα ακόμα υπέροχα άνθη διαθέτει ο μπαξές)... Εξαίρεση αποτελούν οι πραγματικά σπάνιες περιπτώσεις ανθρώπων που είναι από την κορυφή ώς το μεδούλι τους φτιαγμένοι από pure, ανόθευτη, πεντακάθαρη κακία, όπου το τσάκρα του λαιμού τους είναι σε απόλυτη ισορροπία εκφράζοντας ελεύθερα και με χαρά την κακία που είναι η ολότητα της ύπαρξης τους. Υπάρχουν αλλά είναι πραγματικά σπάνιο δείγμα...

Για όλους του υπόλοιπους, πέραν των Pure evil, Άνθρωποι γαρ, όντα γεμάτα άγχη και φόβους, και δε θέλει πολύ να πέφτεις σε καθεστώς ανισορροπίας, τη μια υπολειτουργώντας, την άλλη υπερλειτουργώντας, εμπρός στον Περιορισμό της Απρόσκοπτης Έκφρασης του εαυτού, τη μια συνηθίζοντας να κάνεις το ένα περισσότερο από το άλλο και τούμπαλιν και ξανά μανά...

Το ευτυχές σε όλη αυτή τη δυστυχία από τα ζόρια που τραβάμε, είναι ότι το εργαλείο που μας δημιουργεί όλα μας τα δεινά, το νιονιό μας, είναι και εκείνο που μπορεί να μας βοηθά να ξανα-ισορροπούμε αν του δίνουμε μία τέτοια εντολή ακόμα και μέσα στο χάος...

Και ίσως, καθώς μεγαλώνει και ωριμάζει κανείς μπορεί να αποδεχτεί ότι δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να είσαι αρεστός σε όλους χωρίς όμως αυτό πλέον να πονάει και να αρχίσεις και να το διασκεδάζεις κιόλας, επίσης αποδεχόμενος και γνωρίζοντας ότι όσο εσύ το διασκεδάζεις πάντα κάποιοι θα θένε να σου φάνε το λαρύγγι γιατί ακόμα δεν το έχουν αποδεχτεί αυτό χωρίς να τους πονάει...(γιατί άραγε το κέντρο του λαιμού σου θέλουν να σου φάνε όταν ενοχλούνται από αυτά που λες) ;;;

Και σε αυτό το σημείο, ολοκληρώνω την ινδο-ευρωπαϊκή ομιλία μου περί της Αιτίας ή των Αιτιών της Ανειλικρίνειας, αυτής της μάστιγας...

Τώρα πάω να κάνω γαργάρες και μπουρμπουλίθρες να ισορροπίσω το τσάκρα του Λαιμού Μου, καθώς ο ήχος είναι καταπραυντικός και κωμικός για το όποιο άγχος Μου εδημιουργήθει καταθέτοντας το πόνημα μου εις την έξωθεν ενδοφορουμική κοινωνία... Με τις υγείες Μ/μας...

Α.

 

Σαν να λέμε ότι πίνεις τον καφέ, ταρακουνάς τον ντελβέ να πάει παντού, γυρίζεις το φλυτζάνι στο πιατάκι, αρπάζεις το φλιτζάνι και τρέχεις στην καφετζού να στο διαβάσει και είναι τελικά «μαλάκας» η καφετζού, ένα πράμα;

 

το πρόβλημα που περιγράφει η εισήγηση του νήματος, γεννιέται και γιγαντώνεται, μόνον με την προϋπόθεση οτι ο παρατηρητής συμπεριφορών τρίτων είναι ήδη καλά ψημένος οτι ο ίδιος είναι φωνάρα ευάλωτη και οι γύρω του είναι σκληρές ακατέργαστες πλέμπες που επιδιώκουν αποκλειστικά να τον ρίξουν, να τον βλάψουν και να τον εξαπατήσουν. μόνος του τελείως το αποφάσισε και το αποφάνθηκε αυτό, με απολύτως γραμμική αντίληψη, με ταύτιση της όποιας διαφορετικής (aka μη άμεσα κολακευτικής) αντίληψης με εξαπάτηση, δια του τεχνάσματος της φαντασιακής ανειλικρίνειας.
ανέβασε πολύ πρόσφατα ένα σχετικό τραγουδάκι η @It στο εκτός θέματος.

 

αγαπητέ @tithon
το είπες μια, το είπες δυο, το είπες τρεις
το εμπεδώσαμε... το θέμα του νήματος είναι ανειλικρινές (για να μην πω τι μου σούρνεις -εμμέσως πλην σαφώς- επί προσωπικού σελίδες τώρα)

κάτι άλλο έχεις να πεις;

 

αγαπητή @sapfw
είναι ακριβώς μέσα στο θέμα του νήματος η υποκατάσταση της αδυναμίας και αποφυγής ανάγνωσης με ανάθεση ιδιοτήτων και προθέσεων στον εχθρό.

 

Αχαχα, να είσαι καλά με έκανες και γέλασα!
Εμ μου σουρνεις τα χίλια δυο εμ με κατηγορείς που το λέω...

Δεν υπάρχει σωτηρία  

Επί του θέματος έχεις κάτι να πεις;

 

όχι βέβαια. είμαι σταθερά εκτός θέματος.
με διαρκή επιβεβαίωση.