Τα αίτια της ανειλικρίνειας

Δεν αγχώνομαι, απλώς αναρωτιέμαι

 

Η εμπιστοσύνη κερδίζεται με το χρόνο...

Σωστά, αλλά δεν χάνει κάτι κάποιος δοκιμάζοντας κάτι καινούργιο...άλλωστε τι σημασία έχει όταν μας λένε ότι κάτι είναι καλό αν δεν το δοκιμάσουμε εμείς οι ίδιοι για να έχουμε προσωπική άποψη;

 

Μην το σκέφτεστε πολύ πάντως, δοκιμάστε το για ένα μήνα (όπως είπατε) και βλέπετε πως θα πάει.

 

Κάποιος είναι εκ φύσεως λίγος και σαν άνθρωπος και σαν προσωπικότητα.
Δεν μπορεί να αρθρώσει την αλήθεια γιατί την έχει ξεχάσει πια, ζώντας μέσα στο ψέμα και την υποκρισία, γενικώς.

Δεν το λες κι εξαπάτηση.

Τραγωδία το λες. Δική του.
Τον συμπονάς, σε ανθρώπινο επίπεδο, αλλά δεν το τρως.
Όταν κανονικοποιούμε το ψέμα και ψάχνουμε να βρούμε ποιοι άλλοι λένε ψέματα εκτός από μας για να έχουμε άλλοθι, τότε συντελείται το έγκλημα.
Όταν οι άλλοι είναι κίναιδοι, ενώ ο Λιγνάδης είναι το καλύτερο παιδί, τότε έχουμε πρόβλημα σαν κοινωνία και σαν άνθρωποι.
Η αλήθεια είναι μία.
Σε ότι αφορά τα γεγονότα.
Η αντίληψη της αλήθειας δεν δύναται να επηρεάσει τα γεγονότα.
Δηλαδή, "μου είπε πως είναι 19 χρονών, δεν ήξερα πως ήταν 15".
Ναι, καλά τα λες φιλαράκι, αλλά ταυτότητα είδες;
Άλλη η αντίληψη μας για τα πράγματα και άλλη η αλήθεια.
Αν υπήρχε δικαιοσύνη θα έψαχνε να βρει την αλήθεια, με στοιχεία που δεν αλλοιώνονται, δεν θα αντιδρούσε στην στάση της κοινής γνώμης, θετικά ή αρνητικά, γιατί εκεί, αν δεν υπάρχει βούληση για πραγματική τιμωρία, σε χρόνο dt θα οδηγηθούμε στην συγκάλυψη.
Ο μύθος λέει πως το έχει χούι το ψέμα να φορά τα ρούχα της αλήθειας και να καμώνεται πως είναι αυτή, γι αυτό η έρμη η αλήθεια κατέληξε στο πηγάδι γυμνή, όπου την απελευθέρωσε ο πατέρας της Ο Χρόνος.
Συνεπώς, κάποια ψέματα δεν θα αποκαλυφθούν στην ώρα τους, άλλα θα αργήσουν πολύ κι άλλα δεν θα βγουν ποτέ στην επιφάνεια, γιατί η συγκάλυψη τους είναι βαθιά ριζωμένη στο μυαλό κάποιων ανθρώπων, που δεν έχουν συνείδηση, ούτε συναίσθηση, ούτε ενσυναίσθηση.

Γι αυτό λοιπόν, καλό θα ήταν να κατανοήσουμε πως η δική μας αλήθεια, που δεν αφορά κανέναν άλλον μπορεί να παραμένει όπως εμείς ορίζουμε, μέσα μας, ή δημοσιοποιημένη (και η Μπεκατώρου κράτησε την αλήθεια της κρυμμένη, αλλά κάποια στιγμή δεν άντεξε και την δημοσιοποίησε).

Ωστόσο, θέματα που αφορούν άλλους ανθρώπους, ή εμάς τους ίδιους ΚΑΙ άλλους ανθρώπους, τα οποία δεν επικοινωνούμε με τον άλλον, ενώ τον αφορούν εξίσου, δεν χωρά γι αυτήν την περίπτωση κανένας άλλος χαρακτηρισμός, παρά ψέμα, ή συγκάλυψη της αλήθειας.

Δεν είναι στην "διακριτική" μας ευχέρεια αν θα πούμε σε έναν σύντροφο ας πούμε ότι είμαστε παντρεμένοι, ή χωρισμένοι, ή το ότι έχουμε 4 παιδιά.
Αυτά είναι πληροφορίες που μας αφορούν και τους αφορούν.
Όταν οι πληροφορίες αυτές δεν δίνονται στον άλλον, τότε έχουμε προσπάθεια συγκάλυψης της πραγματικότητας.
Από την μεριά αυτού που το κάνει, υπάρχουν χιλιάδες δικαιολογίες και είναι όντως οι περισσότεροι για λύπηση κατ'ουσία, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν διαπράττουν απάτη.

Και αναλογικά, αυτό ισχύει για όλα τα θέματα.

Άρα, το λες και εξαπάτηση.

Τα επιχειρήματα επιπέδου α' δημοτικού δεν αποδεικνύουν το αντίθετο.

 

Γράφετε:

Με τίνος πρωτοβουλία θα το πάτε για Κ/υ;
Είναι μια δική της ανάγκη να κυριαρχήσει σε εσάς; Έχετε εσείς την ανάγκη να της υποταχθείτε;

Όσο και να αναρωτιέστε μόνος σας, για θέματα που αφορούν κι εκείνη, απάντηση δεν θα πάρετε.

 

Λέω αν το δοκίμαζα. Δεν θα το έλεγα ανάγκη ουτε από μέρους μου ούτε από μέρους της, αν και επειδή με είδε να γράφω εδώ χθες με ρώτησε αν θέλω να το δοκιμάσω μαζί της.

Ναι σωστά, αλλά όσο να 'ναι μια περιέργεια πηγάζει

 

άθελά σας ή και από μεγάλη ευστοχία, δείξατε ακριβώς τον πυρήνα της συζήτησης του νήματος.
η ανάθεση ανειλικρίνειας και πρόθεσης εξαπάτησης στον άλλον είναι απλή εκδήλωση της καχυποψίας ανάμεσα σε δύο ανειλικρινείς.

 

στην εταιρεία που εργαζόμουν, η σχέση μου με το νέο διευθυντή ήταν σχεδόν συγκρουσιακή μια που διαφωνούσα με τους χειρισμούς του σε πολλά θέματα, και του το έλεγα... κάποια στιγμή ήρθε στην εταιρεία μια νέα συνάδελφος... συνεπής και εργατική δεν άργησε να ενσωματωθεί στην ομάδα εργασίας... επειδή οι ώρες που περνούσαμε μαζί ήταν πολλές, αναπόφευκτα πέρα από θέματα της δουλειάς η κουβέντα έφερνε και θέματα που αφορούσαν τη διοίκηση... παρόλο που οι θέσεις μου ήταν γνωστές, αλλιώς μιλάς στο συνάδελφο και αλλιώς στο διευθυντή σου, ένιωθα την άνεση να μιλήσω για τις διαφωνίες που είχα με το διευθυντή χωρίς να τα στρογγυλεύω... μετά από 6 μήνες, εντελώς τυχαία ανακάλυψα πως η νέα συνάδελφος ήταν η σχέση του διευθυντή μου... σχέση που δε δημιουργήθηκε στην εταιρεία αλλά υφίστατο πριν έρθει η συνάδελφος σε αυτήν... όταν τον ρώτησα δεν το αρνήθηκε... κανείς δεν μπόρεσε να μου αλλάξει τη γνώμη ότι ήρθε φυτευτή για να ψαρεύει εκ των έσω... ήμουν καχύποπτη; ίσως... αλλά ανειλικρινής δεν ήμουν

 

Χαχαχα, σίγουρα δεν ήσουν ανειλικρινής... αν και ίσως θα έπρεπε. Το πρόβλημα με τη δουλειά είναι ότι περνάς πολλές ώρες με ανθρώπους και είναι εύκολο να μπερδευτεί το μυαλό σου και να τους αντιμετωπίσει σαν φίλους. Δεν αποκλείω να γεννηθεί κάποια φιλία μέσα από τον εργασιακό χώρο, αλλά θέλει προσοχή. Συνήθως στη δουλειά υπάρχουν λυκοφιλίες.

 

Έχετε πολύ παράξενη θεώρηση για το πώς λειτουργεί ο κόσμος.
Είναι πάντα δηλαδή έτσι κατά την άποψη σας; Δεν υπάρχει καμία περίπτωση ο ένας εκ των δύο να είναι ειλικρινής και ο άλλος να μην είναι;

 

"Οι Βασικοί Νόμοι της Ανθρώπινης Ηλιθιότητας" - Carlo M. Cipolla

 

 

αυτό. ευχαριστώ γιά την επιβεβαίωση.

δεν χρειάζεστε την γνώμη μου.
κυρίως, βέβαια, δεν χρειάζομαι εγώ ο ίδιος, να παρασκευάσω γνώμη από το δικό σας αφήγημα, ..αν με παρακολουθείτε.