Τα ημερολογια της Α

"Μπήκα μέσα ταραγμένος, σπρωχνοντας με δυναμη την πορτα πισω μου. Φλεγόμενος ολόκληρος από τις προθέσεις και επιθυμιες. . Πήγα κοντά της σιγά-σιγά, σαν να αποκάλυπτω ένα παράνομο μυστικό που για χρονια εχει σφαλιστει σε ενα συρταρι μιας παλαιας καμαρης. Τότε γύρισε και στάθηκε απέναντί μου. Κοιταχτήκαμε, σαν να αναγνωρίζαμε ο ένας στην όψη του άλλου το μοναδικό πλάσμα στη γη. Οσο για μένα ήμουνα βέβαιος απο την πρωτη ματια οτι δε μου έφτανε μια οκόκληρη ζωή για να ατενίζω εκείνα τα μάτια. Οι στάχτες που μισοκοιμόντουσαν στα μάτια της τώρα, άναβαν, γίνονταν πυρκαγιά. Σηκωσα το χερι μου στο προσωπο της. Το δάχτυλο μου άγγιξε την γωνία του στόματός της. Πρώτα άγγιξα τα δόντια της, μετά αισθάνθηκα το σάλιο της. Σάλιο καυτό, δεν ήταν μόνο το δάχτυλο μου, ήμουν εγώ ολόκληρος που εισέδυα σ' αυτή την υδάτινη σπηλιά. Αλλο ένα δάχτυλο εισχώρησε στο εσωτερικό της, νευρικό από την μεγαλη ενταση. Εκεί έξω η θάλασσα άφριζε, λυσσομανούσε. Ο άνεμος ξέσπουσε με μεγαλυτερη μανία, τα κύματα άρχισαν να σαρώνουν τα πάντα χωρίς σεβασμό. Ακόμα κι εκεί στην ασφάλεια της κάμαράς μας, το νερό κυλούσε με γοργοτερο ρυθμο πια, γινοταν καταρακτης.. Ούτε που το προσέχαμε καθόλου. Ο κόσμος είχε χαθεί και η θάλασσα ξεμακραινε, ο ανεμος ξαναμπαινε στους ασκους, ο καταρακτης δεν είχε καμιά σημασία. Τα βρεγμένα χέρια της Α παραμέρισαν τα ρούχα, τα δάχτυλα της ήταν από πορσελανη. Ξάπλωσε στο βρεγμενο πάτωμα. Βυθιστήκαμε με χειρονομίες πνιγμένων. Τα κύματα λίκνιζαν τα κορμιά μας σ' ένα γλυκό πηγαινέλα. Οι δυο μας είχαμε γίνει ένα, ένα νησί που αναδύεται από το απέραντο τίποτα' μετα απο μια ηφαιστειακη εκρηξη.

Δημητρης Ποσειδωνας "Τα ημερολογια της Α"

 

Οι αχτιδες του ηλιου περασαν μεσα απο τις σκουρες κουρτινες και σημαδεψαν το προσωπο του. Ανοιξε με δυσκολια τα ματια του και ανακαθησε στο προσκεφαλο του κρεβατιου. Το χερι του κινηθηκε αυτοματα και εβγαλε ενα τσιγαρο απο το πακετο. Το αναψε με απλες κινησεις και τραβηξε αχορταγα την πρωτη τζουρα της ημερας με κλειστα τα ματια του. Ο καπνος παγιδευτηκε για λιγο μεταξυ λαιμου και σιαγωνων και ελευθερωθηκε κανοντας κυκλους στο αερα. Τεντωθηκε και ανοιξε τα ματια του, κοιταξε διπλα του, Εκεινη κοιμοταν γαληνια μετα την ενταση της προγουμενης νυχτας. Τραβηξε το σεντονι που τη σκεπαζε και καθησε να απολαυσει το θεαμα με τη συντροφια του τσιγαρου του. Το προσωπο της ειχε μια απολυτη ηρεμια, τα ματοκλαδα της ισα που αγκιζαν το ενα το αλλο. Τα χειλη της εχασκαν λιγο για να μπορει να περνα αναλαφρα η ανασα της. Το λαιμο της, τον εκρυβε το σφιχτοδεμενο κολαρο εμβλημα της εξουσιας του πανω της. Το στηθος της ηταν προτεταμενο εξ' αιτιας των χεριων της που βρισκονταν ακομη δεμενα πισω απο τη μεση της. Τα κοκκινα σημαδια απο το φλογκερ που ειχε επισκευτει,εκεινο το μερος του κορμιου της, δεκαδες φορες τις προηγουμενες ωρες ηταν πολυ εμφανη. Το ροζ χρωμα που ειχε δημιουργηθει στη αρχη αφηνε σιγα σιγα τη θεση του σε καποιες μωβ πινελιες. Τα ματια του περιπλανηθηκαν στα ποδια της ,οντας ενωμενα με τις επιστραγαλιδες και ευθυτενη εμοιαζαν με βελος που η κεφαλη του εδειχνε το αποκορυφωμα της ηδονης και των δυο, το εφηβαιο της. Σε αυτο το ηβικο τριγωνο και στο εσωτερικο μερος των μηρων της ειχαν χαρακτει τετραγωνα παζλ απο το μαστιγιο ιππασιας που ειχε χρησιμοποιησει ετσι ωστε η εναλλαγη των χρωματων μεταξυ, ροζ, κοκκινου, μαβιου και μαυρου σου εδεινε την εντυπωση πως προκειται για καμβα αφηρημενης μοντερνας τεχνης..
Το τσιγαρο ειχε τελειωσει. Σηκωθηκε και πηγε στη κουζινα. Εφτιαξε καφε, εστυψε πορτοκαλια, αλειψε μερικες φρυγανιες με βουτυρο και μελι, εκοψε μερικες φετες απο ενα κεικ και ζεστανε μερικα φρεσκα κρουασαν βουτυρου. Τα εβαλε ολα πανω σε εναν δισκο ,προσθεσε και ενα κατακοκκινο τριανταφυλλο απο το βαζο και επεστρεψε στην κρεβατοκαμαρα. Εκεινη ηταν στην ιδια θεση που την ειχε αφησει πριν. Αποθεσε το δισκο πανω στο κομοδινο, πηρε το λουλουδι και το εβαλε αναμεσα στα δυο της στηθη, δεν κινηθηκε καθολου. Ξεκλειδωσε τον κρικο που εδενε τα ποδια της , τα ανοιξε απαλα και ακουμπησε το προσωπο του στα πονεμενενα της μπουτια. Η γλωσσα του προσπαθουσε να γιατρεψει τις πληγες που ειχε δημιουργησει το παθος τους. Και ηταν πολλες οι φορες που ο ποθος και το παθος και των δυο κατα τη διαρκεια της προηγουμενης νυχτιας τους ειχε οδηγησει στο να ξεπερασουν μαζι τα ορια τους αιωρουμενοι σε μια αιθαλη οπου δεν υπαρχει κοσμος, χρονος, τοπος, πονος. Αλλα δυο κορμια, σε ενα παραλληλο συμπαν ,απαλαγμενα απο καθε τι συμβατικο,καθε τι οριοθετημενο,καθε τι αναγκαστικα συγκαταβατικο,οπου το ενα παιρνει δυναμη απο το αλλο , για να χαθει στη προσπαθεια απολαυσης της υπερτατης ηδονης.
Σηκωθηκε και ακουμπησε τα χειλη του πανω στα δικα της. Ανοιξε τα βλεφαρα της . Καλημερα μας Κυριε μου του ειπε. Καλημερα αλεπουδιτσα μου της απαντησε. Την τραβηξε στην αγκαλια του και τα γυμνα τους σωματα ενωθηκαν και εγιναν ενα. Οι γλωσσες τους συναντηθηκαν με μια μανια κατασπαραγμου η μια την αλλη. Την αγκαλιασε οσο πιο σφιχτα μπορουσε για να την κρυψει μεσα του, ενω απο τη δυναμη που ασκουσε τα δαχτυλα του αφηναν το στιγμα του στην πλατη της. Καθησε με την πλατη στο κρεβατι ενω εκεινη ακουμπουσε το κεφαλι της στο στηθος του. Τραβηξε με το χερι του τον δισκο πανω στο στρωμα. Σηκωσε το φλυτζανι και της εδωσε να πιει μια γουλια καφε. Θα επαιρναν το πρωινο τους μαζι, με ενα χερι. Ηξεραν οτι η ημερα θα ειναι μεγαλη....

Δημητρης Ποσειδωνας "Τα ημερολογια της Α"