Τα κατάφερα τελικά;

πολυ ομορφη η ιστορια σου...ελπιζω οταν την τελειωσεις να εχεις ορεξη να μασ περιγραψεις και τις διαφορετικες εκδοχες.....

 

Ήταν ο δρόμος που το εγώ του, ο εσωτερικός του κόσμος ήθελε. Το άγγιγμά της ήταν σαν ένα σκοιί περασμένο γύρω από το σώμα του που τον έσερνε προς το κέντρο της απόλυτης ηδονής. Δεν είχε καμία διάθεση να ρωτάει και να ψάχνει εξηγήσεις. Δεν ήξερε αν ήταν σκλάβος ή κυρίαρχος. Ήξερε ότι αυτό ήθελε και αυτό έκανε. Και είχε εμπιστοσύνη σε εκείνη τη γυναίκα.

Βρέθηκε στην κρεβατοκάμαρα. Εκεί ήταν το σακβουαγιάζ της, αυτή τη φορά ανοιχτό. Το κρεβάτι ήταν ένα σιδερένιο, σε παλιό στιλ όπουυπήρχαν άπειρες δυνατότητες για να "παίξουν". Μόνο που τώρα δεν έπαιζαν: ζούσαν. Στην κυριολεξία ζούσαν τη στιγμή. Και έμπαιναν μέσα στον πυρήνα της. Αυτός και αυτή ή το αντίστροφο. Πάντως μαζί. Τώρα ήταν ένα.

Τον βοήθησε να ξαπλώσει μπρούμητα σε αυτό το κρεβάτι και πήγε από πάνω του. Δε γδήθηκε. Δεν του είπε, με έμμεσο τρόπο, "τώρα θα σε γαμήσω για να καυλώσω", αλλά, πάλι με έμεσο τρόπο "τώρα θα γαμηθούμε για να καυλώσουμε". Πως όμως; Με ποιο τρόπο; Ποιος θα είχε το επάνω χέρι; Αυτό έψαχναν. Και οι δύο μαζί, χωρίς λόγια, μόνο με πράξεις και με κύματα που ξεκινούσαν από τον εγκέφαλό τους για να φτάσουν στο χώρο και να τον κάνουν να δονείται από μια γλυκιά αίσθηση, αυτή του απόλυτου ερωτισμού. Έτσι το ζούσαν.

Αν τους έβλεπε κάποιος δύσκολα θα ξεχώριζε ποιος ήταν κυρίαρχος και ποιος υποταχτικός. Ήταν ένα ζευγάρι. Κατάφεραν να σπάσουν αυτά τα στερεότυπα, κρατώντας μια ιερή συμφωνία: ότι θα έκαναν θα ήταν σύμφωνα με μια εγκεφαλική και απόλυτα εναρμονισμένη επικοινωνία. Κατά ένα περίεργο τρόπο το είχαν αποφασίσει από κοινού, χωρίς να το συζητήσουν, σαν αυτό να ήθελαν να ζήσουν τόσο καιρό. Ακόμη περισσότερο, σαν το μεγάλο χρονικό διάστημα που έζησαν χώρια να μεγάλωσε την ένταση αυτής της επιθυμίας.