Τα πάθη του Κυρίου?

Από ότι έχω καταλάβει, τελικά ο καθένας μας ζει το δικό του bdsm. Με δικούς του κανόνες, δικά του πρωτόκολλα, δικούς του νόμους. Και ευτυχώς που είναι έτσι. Μόνο έτσι θα μπορούσε να είναι για να είναι αληθινό τελικά.

Ωστόσο, υπάρχουν και κάποια στοιχεία που έχω την εντύπωση ότι όλα τα σχήματα έχουν κοινά. Μπορεί να υπερ-απλουστεύω για χάρη του παραδείγματος, αλλά ας πούμε δεν νομίζω ότι μπορούμε να φανταστούμε οι υ, τους Κ να είναι δειλοί, άτολμοι ή «μικροί». Άλλο το τι δηλώνει ο καθένας προφανώς, και άλλο το τι είναι, αλλά σε αυτούς που σέβονται το κεφαλαίο τους (στον τύπο ή στην ουσία) και τους το αναγνωρίζουμε, τέτοιοι χαρακτηρισμοί νομίζω πως δεν ταιριάζουν.

Εδώ λοιπόν είναι και η απορία μου, και ερέθισμά της ήταν κάτι που έγραψε η Lady_Dragon σε άλλο νήμα, ότι δηλαδή «η κυριαρχικότητα του Μαστερ είναι πάντα εκεί». Θα ήθελα πραγματικά τη γνώμη σας: μέσα σε αυτά τα κοινά βασικά χαρακτηριστικά (εάν φυσικά αποδέχεστε ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα), συγκαταλέγεται και η κυριαρχία του ίδιου του του εαυτού? Και εξηγούμαι: οι Κ δεν είναι Θεοί, (άλλοι το ξέρανε και άλλοι το μάθαμε the hard way). Να έχουν αδυναμίες, αγάπες, φετίχ, βίτσια κλπ είναι φυσικά λογικό και αναμενόμενο, όπως έχουμε όλοι μας. Όταν όμως μία αδυναμία γίνεται πάθος, όχι με την έννοια της «αγάπης» αλλά με την έννοια της ακράτητης ορμής, της ακατανίκητης επιθυμίας, της πραγματικά μη-ελεγχόμενης όρεξης…είναι συμβατό με την έννοια της Κυριαρχίας?

Ίσως παραδείγματα που κάποιος χάνει τον πραγματικό έλεγχο του εαυτού του (εννοώ σωματικά) να είναι αυτονόητα: π.χ. ποιος μπορεί να φανταστεί Κ αλκοολικό ή ναρκομανή? Ισχύει όμως το ίδιο και με τα ψυχολογικά πάθη? Ένα παράδειγμα: κάποιος που δεν μπορεί να αντισταθεί στο ερωτικό παιχνίδι (και δεν εννοώ την σύναψη πολυγαμικών σχέσεων ή πολυamory σχέσεων αλλά το παθολογικό ερωτικό κυνήγι, το τυφλωμένο κυνήγι «θηράματος»), ή κάποιος μυθομανής ή κάποιος κλεπτομανής…μπορεί να ονομάζεται Κ?

Ποια είναι η γνώμη σας?

sk

 

Απάντηση: Τα πάθη του Κυρίου?

Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι Κ είναι άνθρωποι όπως προείπες.
Δεν θα μου έκανε λοιπόν καμμιά εντύπωση όποιο πάθος και να έσερνε κάποιος Κ.
Το ότι καταφέρνει να κυριαρχήσει το μυαλό,την ψυχή και το κορμί μου, είναι αποτέλεσμα και των δυό μας,κοινή μας επιθυμία και αποτέλεσμα.Δεν το καταφέρνει μόνος του όντας παντοδύναμος και πιό ικανός έναντί μου και σίγουρα δεν του μειώνει την ικανότητα ένα από τα πάθη που προανέφερες.
Δεν στερείται διανοίας ή κυριαχίας κάποιος Κ που διακατέχεται από γνωστά ανθρώπινα πάθη.Όσο ποταπά κι αν έιναι κάποια από αυτά.
Σημασία καλή μου SK, έχει να αντιληφθεί ο κάθε Κ ότι είναι άνθρωπος,απευθύνεται σε άνθρωπο και όταν ο ίδιος φέρει πάθη,να ανέχεται και των άλλων χωρίς μικρότητα και μισαλλοδοξία.

 

Απάντηση: Τα πάθη του Κυρίου?

εγω δεν θα μιλησω καλυτερα... ωραιο νημα sk

 

Απάντηση: Τα πάθη του Κυρίου?

@ sk:
Tσου!
Στην καλύτερη περίπτωση, πρόκειται για μαλάκα...
Στη χειρότερη για διαταραγμένο...
Το θέμα όμως δεν είναι σε αυτόν. Σε αυτές που δεν μπορούν να καταλάβουν έγκειται...
Θα έλεγα πως πρέπει να είναι σε χειρότερη ακόμα κατάσταση κι απ' αυτούς....

 

Απάντηση: Τα πάθη του Κυρίου?

Ωραίο θέμα sk!

Νοιώθω οτι η κυριαρχία του μάστερ πάνω στον εαυτό του όχι απλώς αποτελεί δείγμα ποιότητάς του αλλά είναι μέρος του ορισμού της ένοιας του κυριάρχου.

Φυσικά κανείς δε μπορεί να ισχυριστεί οτι δεν είναι έρμαιο έστω και ενός μικρού εθισμού (αλοίμονο αν όλοι οι καπνιστές εξαλείφονταν από την κατηγορία Μάστερ!) ή οτι πάντοτε είναι κύριος του εαυτού του, όμως το βαθμό στον οποίο συμβαίνει κάτι τέτοιο καλείται κάθε υ να αξιολογήσει και να αποφανθεί για το αν του αρκεί ή όχι.

Προσωπικά βρίσκω πολύ γοητευτικό και καθησυχαστικό να νοιώθω οτι ο απέναντί μου έχει επίγνωση και έλεγχο του εαυτού του, και αποτελεί για μένα έντονο στοιχείο θαυμασμού  

Ειδικά δε όταν κάποιος πηγαίνει κόντρα σε προκαθορισμένες γενετικές ή ψυχολογικές προυπάρχουσες τάσεις (π.χ. τάση για πάχος, τάση για εθισμό στο αλκοόλ), τότε εκτιμώ ακόμη περισσότερο την πυγμή του.

Θα πρόσθετα στα χαρακτηριστικά που παρέθεσες και την ακεραιότητα, συνέπεια και αξιοπιστία.

Διότι όλα αυτά παραπέμπουν εξίσου κατ' εμέ σε αδυναμία ελέγχου του ιδίου.

 

Απάντηση: Τα πάθη του Κυρίου?

Προσωπικά πιστεύω πως αν κάποιος δεν μπορεί να κυριαρχίσει επι του εαυτού του σε οποιοδήποτε θέμα, τότε μάλλον δεν θα μπορέσει να κυριαρχίσει και σε κάποιον άλλον. Προφανώς φυσικά δεν έχω την απαίτηση να είναι ο τέλειος άνθρωπος, καθώς τότε δεν θα ήταν απλά Κυρίαρχος αλλά ο ίδιος ο θεός, θεωρώ όμως αναγκαίο "συστατικό" της προσωπικότητας ενός Κυριάρχου την απόλυτη κυριαρχία και έλεγχο επι του εαυτού του. Εξάλλου άλλη είναι η αίσθηση που σου αποπνέει ένας άνθρωπος με αυτά τα χαρακτηριστικά, και άλλη (κατώτερη για μένα) αυτή που σου βγάζει ένας άλλος με πολύ πιο εμφανή πάθη.  

 

Απάντηση: Τα πάθη του Κυρίου?



Κάποια στιγμή θα πρέπει να πάρετε κάποιες γενναίες αποφάσεις, να κοιτάξετε μέσα σας και γύρω σας με πιό καθαρό βλέμμα, και να αφήσετε κατά μέρος τις εξιδανικεύσεις και τις συγχύσεις.

Ξέρω πως τα όρια μεταξύ κάποιων πραγμάτων δύσκολα γίνονται απόλυτα σαφή, οφείλει όμως κάποιος να προσπαθεί να τα διακρίνει. Αναρωτηθείτε, λοιπόν: Τί είναι αυτό που στην ουσία επιθυμείτε; Να κυριαρχηθείτε, ή να προσφέρετε υποταγή; Θέλετε κάποιον που να σας υποτάξει, που να επιβάλει την κυριαρχία του πάνω σας, ή κάποιον τον οποίο θα θαυμάζετε και στον οποίο θα υποταχθείτε ιδία πρωτοβουλία, αυθυποβαλλόμενες;

Δεν λέω πως το ένα από τα παραπάνω είναι θεμιτό, και το άλλο αθέμιτο... Λέω πως πρέπει να ξεκαθαρίσετε τί θέλετε στην πραγματικότητα, γιά να ξέρετε πού πηγαίνετε και τί ψάχνετε, και να αποφεύγετε τις κακοτοπιές (που γιά άλλους θα μπορούσαν να είναι καλοτοπιές, αλλά γιά άλλους)...



Ευθέως επί του ερωτήματος του νήματος, θα πω πως καμμιά απολύτως σχέση δεν έχουν οι κυριαρχικές τάσεις με κάποιες αδυναμίες που μπορεί να έχει κάποιος, ή με την αυτοκυριαρχία (όπως ιδίως, την κρίνει ο οποιοσδήποτε τρίτος). Ένα -χοντρό- παράδειγμα, και μόνο: Θεωρείτε πως ένας βαρώνος της κόκας, αρχηγός μεγάλου Κολομβιανού καρτέλ, εγκληματίας δηλαδή και εθισμένος πιθανότατα βαρέως κι ο ίδιος στην κόκα, δεν μπορεί να είναι κυριαρχικός; Δεν μπορεί ίσως να είναι ο "δικός σας" Κυρίαρχος, και δη ο ιδανικός (και σωστά, και μπράβο σας), κυριαρχικός όμως, ασφαλώς και μπορεί να είναι. Και μην αμφιβάλλετε ότι γιά κάποιες (που θέλουν να τις υποτάσσουν κι όχι να υποτάσσονται), μπορεί να είναι κι ο ιδανικός...

 

Απάντηση: Τα πάθη του Κυρίου?

θα συμφωνήσω...εξαλλου όλα είναι θέμα επιλογών και αναγκών

 

Απάντηση: Τα πάθη του Κυρίου?

Μπορεί να ονομάζεται Κ μπορεί να ονομάζεται υ , v, λεία , αρπακτικό , όπως και να είναι , πες μου ποιος δεν θα ονειρεύονταν να υποκύψει σε κάθε σπασμό λαγνείας ..τρέφοντας την διεφθαρμένη πεινά του? Απλά άλλοι το παραδέχονται(ενδίδουν ?) και άλλοι όχι..
Περί ορμής ,καποιες πληροφορίες στο «ορμή και ηδονή» του Ραιχ .

Μου θύμησες αυτό..

 

Απάντηση: Τα πάθη του Κυρίου?

@ MindMaster,

ένας βαρώνος της κόκας μπορεί καν να μη σνιφάρει ο ίδιος αλλιώς δεν θα μείνει για πολύ βαρώνος της κόκας, θα τον φάνε οι υποβαρώνοι του.

Σκέπτεται κανείς καπετάνιο που να είναι κάθε βράδυ πίτα στο μεθύσι; Δε νομίζω. Καπετάνιο που να γίνεται πίτα επειδή έτσι του αρέσει όταν του το επιτρέπουν οι συνθήκες μπορώ άνετα να φανταστώ.

Κυρίαρχοι με πάθη, ασφαλώς, όχι με νευρώσεις χαρακτηριστικές της ανωριμότητάς τους, με πάθη. Τα οποία πάθη όμως μπορούν και ελέγχουν. Αλλιώς δεν... διαπιστωμένα.

 

Απάντηση: Τα πάθη του Κυρίου?

Σαφέστατα, γλυκυτάτη, ο βαρώνος (ή ο κάθε ομόλογός του) "μπορεί και να μην". Από πότε όμως το "μπορεί και να μην" αποκλείει το ότι "μπορεί και να"; Δεν με έχεις συνηθίσει σε ελλιπείς σκέψεις, και εσφαλμένες συνεπαγωγές. Μπας και διαβάζεις πλαγίως πάλι;  

Αναλόγως και γιά τα πιό κάτω: Θέλεις να πούμε ιστορίες γιά αλκοολικούς ναυτικούς, ναυάγια, πειρατές και πλοία-φαντάσματα; Τον Μαυρογένη τον φαντάζεσαι ως κυριαρχικό, ή μη; Είχε λες σχέση αυτό, με το πόσο ρούμι (γιό-χο-χο) ρουφούσε;  

Κλπ...

 

 

Απάντηση: Τα πάθη του Κυρίου?

Πλαγίως και με μάτια μισόκλειστα αγαπητέ, παρόλα αυτά με σαφή αντίληψη του τί θεωρώ εγώ Κυριαρχία, με φαντάζεστε με μη νηφάλιο Κύριο, ιδίως την ώρα που κρατάει το cane ή τις βελόνες;

Για τον Μαυρογένη τρέχα γύρευε, ομολογώ ότι δεν με κάβλωνε ποτέ, οι βαρώνοι της κόκας παίζετια αλλά όχι οι ασταθείς βαρώνοι της κόκας.

"Μπορεί και να", δεν αντιλέγω, έχετε δίκιο.

Να τον δω να σταυρώνει υποτακτική τότε ...