Τα στερεότυπα που αγαπάμε να μισούμε

H κενωνία είναι ένα πράμα που εξελίσσεται πάααααααρα πολλλλλλύ αρρρργγγγγγαααααά και μοιάζει εντελώς με τις βιοχλαπάτσες που πουλούσαν κάποτε στα περίπτερα...
Ακούει πολύ αργά στην αλλαγή πορείας, αναμασάει σαν μυρηκαστικό μια μπουκιά χιλιάδες χρόνια, πνίγει μέσα της ό,τι πάει να την ξεκουνήσει και αναπαράγει τα μέλη της πια κυρίως από φόβο και φοβίες...
Στην πραγματικότητα κάπου δυόμισυ χιλιάδες χρόνια και δεν έχει εξελιχθεί παρά ελάχιστα.
Θα ήταν περίεργο να είχε γίνει αλλιώς...
Όσο κι αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως περίεργο και μη πραγματικό στην κοινή αντίληψη πως δεν συμβαίνει έτσι...

 

Αυτό που σου φαίνεται γραφικό και υπερβολικό σήμερα, θα είναι φυσιολογικό αύριο.

Πριν 5-6 χρόνια μια μικρή μειοψηφία έβαλε στον δημόσιο λόγο τον όρο "ομοφοβία", μια μικρή μειοψηφία φώναζε και διεκδικούσε τα αυτονόητα, ίσα θεσμικά δικαιώματα για όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως σεξουαλικών και άλλων προσδιορισμών.

Το τι ακούγαμε δεν λέγεται, το "γραφικοί" ήταν ο πιο επιεικής χαρακτηρισμός, οι νέο-μικροαστοί που μέχρι το 1981 δεν είχαν κατέβει ακόμα από τα χωρια τους, που ζούσαν με το μπάνιο και την κουζίνα ξεχωριστά από το υπόλοιπο σπίτι και δεν είχαν ούτε πλακάκια, δεν χωρούσε το μυαλό τους ότι δεν έχεις το δικαίωμα να υποτιμάς και να προσβάλεις κανέναν για την σεξουαλική του επιλογή, ότι όλοι οι πολίτες δικαιούνται ισα θεσμικά δικαιώματα ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσδιορισμού.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, τα gay pride έγιναν θεσμός, ο ορός ομοφοβία μπήκε για τα καλά στην ζωή μας και σε όλα τα ΜΜΕ, επώνυμοι που έκαναν ομοφοβικές επιθέσεις έχασαν την δουλειά τους, πολλοί ομοφοβικοί και ρατσιστές τρέμουν να εκφράσουν πια δημόσια την σκατοψυχια τους, από εκεί που ήταν η ομοφυλοφιλία στίγμα, εμείς καταφέραμε να κάνουμε την ομοφοβία στίγμα, κόντρα σε όλους και σε όλα, κόντρα στους απολίτιστους χωριάτες, κόντρα στην θρησκεία του μίσους και των διαχωρισμών και φτάσαμε σε σημείο σήμερα το σύμφωνο συμβίωσης όπως δείχνουν τα πράγματα να καταψηφιστεί μόνο από το ΚΚΕ και τους νεοναζί ( τι σύμπτωση).

Πέντε - έξι χρόνια μετά, αυτό που φάνταζε υπερβολικό και αδιανόητο σήμερα φαντάζει φυσιολογικό, ακόμα και η συντηρητική δεξιά μέχρι και οι ΑΝΕΛ μην έχοντας περιθώρια δείχνουν θετικοί προς την υπερψήφιση του νομοσχεδίου.

Το πάθος μας για την ζωή, για την ελευθερία και τα δικαιώματα μας, είναι μεγαλύτερο από τα στερεότυπα σας, τις προκαταλήψεις σας και τον συντηρητισμό σας.

Leonidas Spyrou

 

«Με μεγάλωσε μόνος του ο ομοφυλόφιλος πατέρας μου»

Με λένε Κάτια και θέλω να σας διηγηθώ την ιστορία μου. Γεννήθηκα πρίν 34 χρόνια. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 7. Θυμάμαι τα πάντα. Τις εντάσεις τις φωνές τη σιωπή. Ο πατέρας μου ήταν ομοφυλόφιλος και αυτή ήταν η αιτία που χώρισε με τη μάνα μου.

Εγώ σαν παιδί δεν μπορούσα να καταλάβω τί σήμαινε η λέξη «Π@στης» που άκουγα από συγγενείς ακόμα και από συμμαθητές. Π@στη τον ανέβαζαν και τον κατέβαζαν. Τη πρώτη φορά μου το είπε στο σχολείο ένα παιδί αλλά δεν ήξερα, ακουγόταν σαν κάτι κακό. Πήγα το μεσημέρι στο σπίτι και ρώτησα τη μάνα μου.

«Σημαίνει πάει με άλλους άντρες» μου είπε ορθά κοφτά και σοκαρίστηκα. Πάει που πάει; Βόλτα; σκέφτηκα. Η μάνα μου δεν ήταν ποτέ αυτή η τρυφερή ύπαρξη που νοιαζόταν μην πληγώσει το παιδί της. Ήταν ωμή. Την ένοιαζε μόνο να περάσει το δικό της, να της δώσουν δίκιο οι γύρω της που χώρισε τον π@στη.

Πέθανε από καρκίνο όταν ήμουν 10 και είχα τη τύχη να με μεγαλώσει ο πατέρας μου. Παρά τα επικριτικά σχόλια, τη κατακραυγή και αυτή την ετικέτα του π@στη που του κόλλησαν, με μεγάλωσε με αξιοπρέπεια και αγάπη.

Τότε εκείνα τα χρόνια αν και όχι πολύ παλιά, ο κόσμος δεν καταλάβαινε και δεν συγχωρούσε την ομοφυλοφιλία, ειδικά αν ήσουν γονιός δεν τολμούσες ούτε να το ξεστομίσεις. Όχι πως σήμερα έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα αλλά υπάρχουν κάποιοι που σέβονται τις επιλογές των άλλων, είναι η μειοψηφία αλλά υπάρχουν.Εγώ έμαθα να αγαπώ τις επιλογές του πατέρα μου, γιατί ο ίδιος με έμαθε να αγαπώ.

Με πήρε μαζί του όταν ήμουν 10, με πήγαινε στο σχολείο, με διάβαζε, μου μίλησε πρώτη φορά για το σεξ, του εμπιστεύτηκα τη πρώτη μου σχέση, μου μαγείρευε και μου έφερνε πορτοκαλάδες όταν έδινα Πανελλήνιες, με συνόδεψε πρώτη φορά στο καράβι για Κρήτη που έφυγα για σπουδές. Για τον κόσμο ήταν ο π@στης για μένα όμως ήταν ο πατέρας μου.

Ποτέ δεν γνώρισα τους συντρόφους τους ή τον σύντροφό του, δεν ξέρω καν αν είχε, πόσους είχε και τί ακριβώς είχε μαζί τους. Μεγαλώνοντας απορούσα που δεν είχε φέρει ποτέ κοπέλα στο σπίτι αλλά είχα σκεφτεί πως ίσως δεν είχε βρει κάποια να του ταιριάζει. Δεν μου είχε δώσει τη παραμικρή αφορμή να πιστεύω πως ήταν ομοφυλόφιλος.

Κράτησε τα προσωπικά του έξω από την οικογένεια μας κάτι που δεν έκανε η μάνα μου παρ’ολο που δεν ήταν ομοφυλόφιλη, η οποία από το πρώτο μήνα, έφερε σπίτι τον φίλο της και κόμπαζε συνέχεια σε όλους για το πόσο άντρας ήταν.


Δεν την ένοιαζε αν εγώ στενοχωριόμουν που έβλεπα να καμαρώνει για έναν άλλο στα μούτρα μου μπροστά, ούτε αν για μένα, πατέρας ήταν ένας. Την ένοιαζε να υψώνει τον αρρενωπό γκόμενο σαν λάφυρο για να δείχνει στο περιβάλλον της ότι δεν έφταιγε αυτή που παντρεύτηκε π@στη. Μιλάμε για κόμπλεξ. Θεός σχωρέστη…

Όταν τελείωσα το Πανεπιστήμιο, ο πατέρας μου έκατσε και μου τα εξήγησε όλα. Είχε καταλάβει από πρίν το γάμο πως ήταν ομοφυλόφιλος αλλά δεν ήθελε να το παραδεχτεί, ήταν μόλις 20 και νόμιζε πως απλά πειραματιζόταν. Κατάλαβε όταν πήγε πρώτη φορά με κάποιο συγγενή μας και αμέσως ζήτησε διαζύγιο λέγοντας την αλήθεια στη μάνα μου.

Όταν πέθανε η μάνα μου και με πήρε κοντά του, είχε μια μακροχρόνια σχέση με κάποιον από τη δουλειά του αλλά χώρισε γιατί μόλις αυτός έμαθε πως θα με μεγάλωνε ο πατέρας μου, αντέδρασε άσχημα.

Μετά υπήρχαν διάφοροι στη ζωή του πολύ περιστασιακοί σύντροφοι αλλά κανείς δεν ήταν έτοιμος να αγαπήσει το παιδί του, στον κύκλο τους τότε οι ομοφυλόφιλοι δεν μεγάλωναν παιδιά παρά μόνο αν κρύβονταν μέσα στο γάμο. Έτσι ο πατέρας μου δεν ξαναέφτιαξε τη ζωή του.

Όταν τον ρώτησα αν τον πλήγωναν τα σχόλια του κόσμου και πώς κατάφερνε να τα διαχειρίζεται, μου είπε πως δεν τον πλήγωναν για εκείνον αλλά για εμένα, για να μην μάθω την αλήθεια μισή και με άσχημο τρόπο.

Ο πατέρας μου παρά το στίγμα και το ρατσισμό που δέχτηκε, ήταν ακέραιος απέναντί μου, πιο straight και από straight. Πέθανε πέρσι από ανακοπή και στη κηδεία ήρθε μόνο ο νονός μου. Τότε έμαθα πως ο άντρας, ο συγγενής που μου είχε πει ότι είχε πάει για πρώτη φορά και είχε ανακαλύψει τη ταυτότητά του, ήταν ο νονός μου.

Παραδόξως δεν ένιωθα προδομένη. Ο πατέρας μου με μεγάλωσε με τόσες αρχές, αξίες και γλυκύτητα που δεν θα μπορούσα ποτέ να στραφώ εναντίον του ή εναντίον των επιλογών του. Λάθος του που παντρεύτηκε χωρίς να δώσει σημασία στις σεξουαλικές του ορμές ή επιλογές όπως θέλετε πείτε το, αλλά ποιά είμαι εγώ που θα τον κρίνω τη στιγμή που με μεγάλωσε με τόση αυτοθυσία και αγάπη;

Σε λίγους μήνες γεννάω και θα δώσω στο γιο μου, το όνομά του. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για να τιμήσω έναν πατέρα που παρά τις προσωπικές του επιλογές, στάθηκε βραχος δίπλα μου. Τις μεγαλύτερες π@στιές στη ζωή, μου τις έκαναν άνθρωποι που δηλώναν straight!

Κάτια

http://www.tilestwra.com/me-megalose-monos-tou-o-omofilofilos-pateras-mou/

 

παίζει ευφυέστατα και καλλιτεχνικά άρτια με ένα στερεότυπο....και γιαυτό εντυπωσιάζει η ανατροπή!!

 

Απλά επιχειρήματα για άθεους

http://greeksceptic.com/2013/03/03/απλά-επιχειρήματα-για-άθεους/

Τον τελευταίο καιρό έχω εμπλακεί σε διάφορες συζητήσεις, γραπτές και προφορικές και έχω ανταλλάξει επιχειρήματα πολλά. Όταν όμως αυτές οι συζητήσεις τελείωναν τότε έβλεπα πως ενώ έχω αρκετά επιχειρήματα, ήταν πλέον όλα διασκορπισμένα σε διάφορα posts και threads με αποτέλεσμα να μην υπάρχει μια “κοινή βάση” στην οποία να βρίσκονται όλα οργανωμένα.

Σε αυτό το άρθρο θα επιχειρήσω να φτιάξω μια τέτοια βάση πληροφοριών, που τα επιχειρήματα κατά του θεού και της θρησκείας θα είναι μαζεμένα και όσο το δυνατόν πιο οργανωμένα.

Γιατί είναι σημαντικό να κριτικάρουμε τον Χριστιανισμό και τις άλλες θρησκείες.

Θα επικεντρωθώ στον Χριστιανισμό επειδή έχω χρόνια εμπειρίας σε αυτή τη θρησκεία, χωρίς αυτό να σημαίνει πως αυτά που θα γράψω δεν ισχύουν και για την πλειοψηφία των υπόλοιπων θρησκειών.

Το βασικό πρόβλημα λοιπόν με τις θρησκείες, και ειδικά τον Χριστιανισμό, είναι πως μας προτρέπουν να πάρουμε αποφάσεις βασισμένες στις αρχές τους οι οποίες είναι μια συλλογή από, κατά βάση, εξαιρετικά ανήθικες ιστορίες.

Ενώ πιστεύω ακράδαντα πως ο κάθε ένας έχει δικαίωμα στις απόψεις του, όταν αυτές οι απόψεις είναι βασισμένες σε βιβλία ηλικίας 2000 ετών και πάνω, τότε είναι προφανές πως όχι μόνο δεν είναι επίκαιρες αλλά πιθανόν να είναι εντελώς ξεπερασμένες. Μπορεί στην Ελλάδα αυτοί που πιστεύουν στη κατά λέξη ερμηνεία της Βίβλου να μην είναι πολλοί (υπάρχουν, τους έχω γνωρίσει), στον υπόλοιπο κόσμο όμως δεν αποτελούν μια ασήμαντη μειονότητα. Αυτές οι σκοταδιστικές απόψεις, όπως το ότι η Γη είναι μερικών χιλιάδων χρόνων και όχι μερικών δισεκατομμυρίων, είναι, το λιγότερο, προβληματικές.

Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα όταν αυτοί οι άνθρωποι έχουν αποκτήσει πρόσβαση στην πολιτική, ή προσπαθούν να την επηρεάσουν προκειμένου να προωθήσουν τις απόψεις τους σε όλους. Βασική αρχή του Χριστιανισμού είναι πως πρέπει να σωθούν όσο περισσότεροι άνθρωποι είναι δυνατόν, οπότε ο προσηλυτισμός είναι “στο μενού”.

Ο Χριστιανισμός είναι μια αθώα θρησκεία που προσφέρει παρηγοριά και αποκούμπι σε χιλιάδες ανθρώπους.

Να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή πως το επιχείρημα “προσφέρει παρηγοριά” είναι αστείο. Το αλκοόλ προσφέρει παρηγοριά στους αλκοολικούς, τα ναρκωτικά στους ναρκομανείς, ο τζόγος στους εθισμένους σε αυτόν, το τσιγάρο στους καπνιστές. Κανείς δεν θεωρεί αυτές τις συμπεριφορές καλές και αθώες, επομένως πως προκύπτει κάτι τέτοιο για τη θρησκεία;

Ας δούμε όμως παραδείγματα όπου η θρησκεία, με τις απαρχαιωμένες ιδέες της προκαλεί προβλήματα.

Η θρησκεία είναι κατά της ισότητας των ανθρώπων ακόμα και αν διαλαλεί το αντίθετο. Οι ομοφυλόφιλοι είναι “άρρωστοι” και πρέπει να σωθούν, οι γυναίκες έχουν λιγότερα δικαιώματα από τους άντρες και πρέπει να τους υπακούν όταν δεν κάνουν παιδιά, είναι δύο μόνο από τα παραδείγματα που θα μπορούσα να δώσω. Είναι ξεκάθαρο πως αν κάποιοι δεν πιστεύουν σε αυτά που πρεσβεύει ο Χριστιανισμός θα έχουν λιγότερα δικαιώματα από τους υπόλοιπους.

Οι θρησκείες μας λένε πως είναι ευλογία να μας μιλήσει ο θεός. Αυτό ουσιαστικά σημαίνει πως όταν ακούσουμε φωνές στο μυαλό μας τότε είναι αποδεκτό να θεωρήσουμε πως αυτή η φωνή είναι του θεού. Η επιστήμη, μας λένε, δεν μπορεί να κρίνει αυτές τις εμπειρίες άρα ο κάθε ένας μπορεί να συμπεριφερθεί με βάση αυτές τις φωνές χωρίς να αμφισβητήσει τη κρίση του και ταυτοχρόνως να είναι εντάξει με τη συνείδησή του, όποιες και αν είναι οι πράξεις του.

Όλες οι επιλογές στη ζωή μας κρίνονται με βάση τους κανόνες της βίβλου ή άλλων ιερών βιβλίων. Αυτό μας αφαιρεί τη δυνατότητα να παίρνουμε αποφάσεις που να βασίζονται σε αυτά που μας λέει η επιστήμη. Το αποτέλεσμα είναι να είμαστε κατά των εκτρώσεων, να σκοτώνουμε γιατρούς, να αρνούμαστε μεταγγίσεις αίματος ή επεμβάσεις που σώζουν ζωές.

Ο Χριστιανισμός είναι μια θρησκεία εξαιρετικά παθιασμένη με το τί κάνουμε στο κρεβάτι μας, με ποιόν κοιμόμαστε και αν φοράμε προφυλακτικό ή όχι. Ειλικρινά, αν υπάρχει θεός που έχει αυτά στο μυαλό του τότε είναι άρρωστος και θα έπρεπε να τον αγνοήσουμε επιδεικτικά. Όταν φτάνουμε στο σημείο να λέμε πως είναι προτιμότερο να πεθαίνει κάποιος από AIDS από το να βάλει προφυλακτικό, τότε έχουμε μια θρησκεία που μόνο παρηγοριά και αποκούμπι δεν είναι.

Άλλα προβλήματα με τις θρησκείες είναι πως δεν πληρώνουν φόρους, πως θέλουν να λογοκρίνουν αυτά με τα οποία δεν συμφωνούν, πως οι φανατικοί τους σκοτώνουν ανθρώπους και πως όλοι περιμένουν το τέλος του κόσμου για να συναντηθούν με τον δημιουργό τους.

Η θρησκεία προσφέρει στη κοινωνία

Χωρίς αμφιβολία η θρησκεία προσφέρει μέσω του φιλανθρωπικού της έργου αρκετά. Το πρόβλημα με αυτή τη λογική είναι πως αυτή η προσφορά δεν είναι αποκλειστικότητα της θρησκείας και δεν χρειάζεται να πιστεύεις για να βοηθήσεις. Παραδείγματα οργανώσεων που δεν έχουν καμία σχέση με τη θρησκεία αλλά προσφέρουν πάρα πολλά υπάρχουν και είναι αρκετά.

Ίσως όμως ο πιο απλός τρόπος για να δούμε αν η θρησκεία είναι καλή για την κοινωνία είναι να συγκρίνουμε κοινωνίες. Αν δούμε λοιπόν την Αμερική ή την Ελλάδα, δύο χώρες πολύ θρησκευόμενες και τις συγκρίνουμε με τις Σκανδιναβικές χώρες οι οποίες είναι κατά βάση άθεες, τότε η διαφορά σε φτώχια και δυστυχία είναι τεράστια.

Η Βίβλος είναι το καλύτερο βιβλίο.

Προφανώς δεν αναφέρομαι στη λογοτεχνική αξία της βίβλου αλλά στην ηθική της αξία. Ενώ πολλοί άνθρωποι προτιμούν να αγνοούν την Παλαιά Διαθήκη (ΠΔ) και να λένε πως ακολουθούν μόνο τα διδάγματα της Καινής (ΚΔ), δεν μπορούν να αγνοήσουν τα παρακάτω:

• Ο Ιησούς ήταν εβραίος και πίστευε στην ΠΔ.
• Στην ομιλία του όρους των Ελαιών είχε αναφέρει ξεκάθαρα πως δεν θα ακυρώσει τις γραφές και όποιος δεν τις ακολουθεί δεν θα μπει στον παράδεισο.

Συνεπώς, ο Ιησούς που διαλαλεί την αγάπη για τον πλησίον, δεν ακυρώνει τα παρακάτω που είναι βασικές ιστορίες στην ΠΔ:

• Γενοκτονίες
• Ρατσισμός
• Δουλεία
• Σεξισμός και βιασμοί
• Δολοφονίες
• Παιδική κακοποίηση

να από τα βασικότερα προβλήματα των νέων Χριστιανών είναι πως επιλέγουν τα θετικά και ταυτόχρονα ξεχνούν τα αρνητικά στοιχεία της θρησκείας τους. Αλλά αν δεχθούμε, όπως μας λένε, πως η ΠΔ είναι ο λόγος του θεού τότε δεν καταλαβαίνω με ποιό δικαίωμα μπορούμε να την αγνοούμε και να επιλέγουμε ποιό λόγο του θεού ακούμε και ποιόν όχι. Η θρησκεία δεν μπορεί να είναι a-la-carte εκτός και αν αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε το μυαλό μας, οπότε αφού απορρίπτουμε το ένα γιατί να μην τα απορρίψουμε όλα;

Γιατί να είσαι Χριστιανός ;

Προφανώς η επιλογή να είσαι οπαδός κάποιας άλλης θρησκείας και όχι Χριστιανός μας φέρνει σε παρόμοια ερώτηση οπότε δεν μπορεί να είναι αυτή η απάντηση.

Αλλά γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι Χριστιανοί; Η συντριπτική πλειοψηφία είναι Χριστιανοί διότι ήταν οι γονείς τους. Από μικρούς τους είπαν πως είναι το σωστό και όλα τα άλλα λάθος, τους έμαθαν πως η λέξη άθεος είναι βρισιά και από τότε πιστεύουν χωρίς να αναρωτιούνται αν υπάρχουν προβλήματα με την ιστορία στην οποία πιστεύουν και προφανώς δεν επιλέξανε ποτέ.

Το πρόβλημα με τη βίβλο είναι πως οι ίδιοι οι Ευαγγελιστές δεν συμφωνούν μεταξύ τους σε βασικά και σημαντικά σημεία της ιστορίας του Ιησού. Τα βιβλία της J.K. Rowlling με τον Χάρυ Πόττερ είναι πολύ πιο ακριβή και σωστά στις λεπτομέρειές τους. Αλλά αν ισχυριστώ πως είναι αληθινά τότε όλοι θα γελάσουν μαζί μου. Όταν όμως οι Χριστιανοί λένε πως η βίβλος είναι αληθινή ιστορία, τότε όλοι πρέπει να το σεβαστούμε και να ξεχάσουμε τα τεράστια προβλήματα και τις ασυμφωνίες μεταξύ των βιβλίων της ΚΔ.

Το γεγονός πως ο Ιησούς υπήρχε (μάλλον υπήρχε) σαν άνθρωπος, αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως ήταν θεός, μεσσίας, ή θαυματοποιός. Ακόμα και αν ο Ιησούς υπήρχε, η θεϊκή του υπόσταση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή με αυτό μόνο το επιχείρημα.

Γιατί να υπάρχει ο θεός;

Αν δούμε το θεό της βίβλου και το θεό όλων των άλλων λαών, συμπεριλαμβανομένων και των μυθολογικών θεών, δεν βλέπουμε σημαντικές διαφορές. Όλοι είχαν συναισθήματα όμοια με τους ανθρώπους, μίσος, αγάπη, εκδίκηση, ζήλια. Ήθελαν τα ίδια, κάποιος να τους λατρεύει και να θυσιάζει τη ζωή του για αυτούς. Γιατί λοιπόν να μην είναι και ο Χριστιανικός θεός άλλος ένας μύθος;

Επιχειρήματα υπέρ της ύπαρξης του θεού υπάρχουν πολλά αλλά όλα είναι αδύναμα.

Ο θεός μεσολαβεί και κάνει θαύματα.

Ο κόσμος είναι γεμάτος από μικρά παιδιά που δεν έχουν προλάβει να αμαρτήσουν, πόσο μάλλον να μάθουν τί θα πει θεός και Χριστιανισμός και παρ’ όλ’ αυτά υποφέρουν φριχτά. Γιατί ο θεός το επιτρέπει; Γιατί ο θεός δεν σταματάει τις μεγάλες καταστροφές που σκοτώνουν δίκαιους και άδικους μαζί; Γιατί τουλάχιστον δεν σώζει τους “δικούς του ανθρώπους”, αυτούς που πιστεύουν και είναι πραγματικοί Χριστιανοί; Αν η απάντηση είναι γιατί στη μετά θάνατον ζωή θα ανταμειφθούν τότε η θρησκεία παραδέχεται πως η ζωή που έχουμε τώρα δεν αξίζει και αρκεί να υπακούσουμε ένα μεγάλο πατερούλη προκειμένου να ζήσουμε (μετά θάνατον) ζωή χαρισάμενη. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που πολλοί Χριστιανοί περιμένουν πως και τι τη δευτέρα παρουσία. Τώρα βέβαια, γιατί μια αιωνιώτητα προσευχής, λατρείας και υποταγής είναι παράδεισος, δεν το ξέρω. Εμένα μου φαίνεται σαν κόλαση.

Όλα έχουν μια αιτία ύπαρξης. Το ίδιο και το σύμπαν. Η αιτία ύπαρξης του σύμπαντος είναι ο θεός.

Αυτό το επιχείρημα είναι εντυπωσιακό στην υποκρισία του. Ξεκινά λέγοντας πως όλα έχουν μια αρχή και το δέχεται σαν απόλυτο (προκειμένου το επιχείρημα να έχει βαρύτητα) και καταλήγει λέγοντας πως μόνο ο θεός δεν έχει αρχή. Γιατί αυτό είναι αλήθεια δεν μας λέει. Γιατί ο θεός δεν έχει αρχή, γιατί αποτελεί εξαίρεση; Αν ακολουθήσουμε τη λογική του επιχειρήματος τότε είμαστε υποχρεωμένοι να ρωτήσουμε και πως δημιουργήθηκε ο θεός. Αλλιώς παίζουμε με σημαδεμένη τράπουλα.

Το σύμπαν έχει φτιαχτεί για εμάς και η ύπαρξή μας είναι η απόδειξη.

Μεγαλύτερο λάθος από αυτό δεν έχει ακουστεί. Όχι μόνο το γιγαντιαίο σύμπαν δεν έχει δημιουργηθεί για εμάς, τί νόημα θα είχε άλλωστε ένας ήλιος μερικά εκατομμύρια έτη φωτός μακριά για εμάς, αλλά δεν είναι και καθόλου φιλικό προς εμάς.

Μια έξοδος στο διάστημα χωρίς στολή και σκάφος θα μας σκότωνε σε δευτερόλεπτα. Στη γη, ο χώρος όπου μπορούμε να επιζήσουμε είναι λιγότερο από το 1/3, μιας και τα 2/3 είναι νερό. Από αυτό το 1/3 το μεγαλύτερο μέρος είναι είτε παγωμένες εκτάσεις, είτε έρημοι, είτε ζούγκλες. Οι πραγματικά φιλικές περιοχές για τους ανθρώπους είναι πολύ λίγες και ήδη μένουμε σε αυτές. Μένουμε και σε άλλες που δεν είναι φιλικές, όπως η Αλάσκα, αλλά αυτό γίνεται γιατί μας το επιτρέπει η τεχνολογία και όχι κάποιο θαύμα του θεού.

Η ζωή είναι εξαιρετικά πολύπλοκη για να έχει δημιουργηθεί μόνη της. Σχεδιάστηκε λοιπόν από το θεό.

Η θεωρία της εξέλιξης των ειδών, που η επιστήμη θεωρεί αληθινή, μας εξηγεί ακριβώς πως εξελίχθηκε η ζωή στον πλανήτη. Έχουμε επίσης πολλές θεωρίες για τη δημιουργία της ζωής που δεν χρειάζονται το θεό. Αν θέλουμε να τοποθετήσουμε το θεό στα κενά της επιστήμης τότε έχουμε ένα θεό των κενών ο οποίος θα μικραίνει όσο η επιστήμη προχωρά.

Ο θεός ακούει τις προσευχές μας και αυτές έχουν ιαματικές ιδιότητες.

Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από την αλήθεια. Καμία έρευνα δεν έχει δείξει αποτελεσματικότητα της προσευχής, ή θαυματουργή ίαση. Όσο και αν έχουν προσπαθήσει οι πιστοί, κανένα θαύμα δεν έχει καταγραφεί το οποίο να μπορεί να αποδειχθεί με επιστημονικά κριτήρια.

Ο θεός μου μιλάει.

Θα σας παραπέμψω στο κομμάτι όπου αναφέρομαι στις φωνές στο μυαλό μας.

Ο Ιησούς υπήρχε και αυτό αποδεικνύει την αλήθεια των Ευαγγελίων.

Οι απόψεις σε αυτό το θέμα διίστανται. Κάποιοι λένε πως ο Ιησούς δεν υπήρχε διότι δεν υπάρχει καμία άλλη ιστορική πηγή που να επιβεβαιώνει την ύπαρξή του. Άλλοι λένε πως υπήρχε. Αν και δεν είναι ξεκάθαρο αν υπήρχε ή όχι, προσωπικά κλείνω υπέρ της ύπαρξής του. Αυτό όμως που πρέπει να ξεκαθαρίσω, όπως είπα και πριν, είναι πως ακόμα και αν υπήρχε αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα απολύτως. Ένας άνθρωπος με το όνομα Ιησούς (αρκετά κοινό εκείνη την εποχή) υπήρχε στη Γαλιλαία και μερικοί τον θεωρούσαν προφήτη ή και μεσσία. Δεν ήταν ο μόνος. Εκείνη τη περίοδο οι μεσσίες ήταν κάτι συνηθισμένο και ο κόσμος δεν έδινε σημασία σε παρόμοιες δηλώσεις. Για αυτό και ο Χριστιανισμός δεν “έπιασε” σαν θρησκεία μέχρι που ο Μέγας Κωνσταντίνος την έκανε επίσημη και υποχρεωτική στο Βυζάντιο. Ακόμα λοιπόν και αν υπήρχε ο Ιησούς, σε καμία περίπτωση δεν αποδεικνύεται πως ήταν ο υιός του θεού, ο μεσσίας ή ο θεός ο ίδιος. Ακόμα και αν δεχθούμε την παρθένο γέννηση, που ιστορικά έχει αποδειχθεί πως ήταν λάθος μετάφρασης, ακόμα και έτσι πάλι ο Ιησούς δεν φαίνεται να ήταν ο θεός αλλά ένας απλός άνθρωπος.

Επίλογος

Θα μπορούσα πω και άλλα; Ναι πολλά, ακόμα και αυτά που γράφω παραπάνω θα μπορούσα να τα αναλύσω σε βαθμό υπερβολής, αλλά δεν έχει νόημα να πω περισσότερα. Όταν πιστεύεις πραγματικά τότε παύεις να χρησιμοποιείς τη λογική και τα παραπάνω επιχειρήματα θέλουν καθαρό μυαλό και κριτική σκέψη για ναλειτουργήσουν Σε κάποιο θρησκόληπτο άνθρωπο όλα τα παραπάνω είναι ανόητα και αστεία και εκεί είναι το βασικότερο πρόβλημα. Όλοι πιστεύουν πως χρησιμοποιούν το μυαλό τους για να κρίνουν καταστάσεις, αλλά όταν μιλάμε για θρησκεία η συντριπτική πλειοψηφία απλώς “κλείνει το διακόπτη” και επιλέγει να αγνοήσει τη λογική.

Συνεπώς, ότι και αν πω εγώ δεν έχει νόημα. Αν κάποιος αλλάξει αυτό θα γίνει από μέσα και όχι από έξω. Κάποιος θα πρέπει να επιλέξει να σκεφτεί μόνος του και να μη δεχθεί αυτά που του λένε οι άλλοι. Γιατί τελικά, το μυστικό είναι να αμφισβητείς τα πάντα. Προφανώς ο αναγνώστης οφείλει να αμφισβητεί και αυτά που γράφω εδώ, αλλά το κυριότερο, πρέπει να αρχίσει να αμφισβητεί ακόμα και τον εαυτό του. Μόνο όταν πάρει λογικές απαντήσεις στις ερωτήσεις του και νιώσει ικανοποιημένος, μόνο τότε θα έχει έρθει η αλλαγή και θα απορρίψει τις δεισιδαιμονίες.

Το να ζεις μόνο για την επόμενη ζωή είναι τραγικό λάθος. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεψουμε πως υπάρχει ζωή μετά θάνατο, και αν υποθηκεύσουμε αυτή τη ζωή για την επόμενη τότε κινδυνεύουμε να χάσουμε τη μία και μοναδική ζωή που έχουμε.

Αλλά, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν με ενδιαφέρει να αλλάξω τη πίστη του κόσμου. Ας πιστεύει ο καθένας ότι θέλει. Ας προσεύχεται στα αγγουράκια και ας ελπίζει σε βοήθεια από τον παστουρμά. Ελάχιστα με ενδιαφέρει αν και αυτή η συμπεριφορά λέει κάτι για το μυαλό που κουβαλάμε. Ας κάνει λοιπόν ο καθένας ότι θέλει, αρκεί να μη ζητάει από εμένα να προσαρμοστώ στις δικές του πεποιθήσεις και ιδέες. Ας με αφήσουν ήσυχο και η φωνή μου δεν ξανακουστεί …ποτέ ξανά.

Το υπόσχομαι.

 

ΤΣΚ τΣΚ... :/

 

Μήπως ευνουχίζονται, μήπως χάνουν την στύση τους, μήπως αδυνατίζει το σπέρμα τους, μήπως σύντομα δε θα θέλουν να κάνουν σεξ μαζί μας και ολόκληρο το ανθρώπινο είδος θα απειληθεί με αφανισμό?!

  

 

 

Γρήγορα, ας αφαιρέσει κάποιος τις ελευθερίες και τα "προνόμια" (sic) από τις γυναίκες μέχρι να ωριμάσουν αρκετά για καταλάβουν τι θέλουν!  

 

 

Μαθητές, πραγματεύονται με σκωπτική διάθεση τα στερεότυπα γύρω από τα Εξάρχεια.

 

Γεια χαρά!
Είμαι η Lammily η μόνη κούκλα που σχεδιάστηκα με βάση τις πραγματικές αναλογίες σώματος της μέσης νέας γυναίκας, ηλικίας 20 ετών.
Διαφέρω από τη φίλη μου τη Barbie που για κάποιους είναι ιδανική... όμως ήρθα για να αποδείξω ότι "το αληθινό είναι όμορφο" και να βοηθήσω τα νέα κορίτσια που τώρα σχηματίζουν την προσωπικότητά τους, να νιώσουν αγάπη για το σώμα τους όπως είναι και να επιδιώξουν να χτίσουν ένα σώμα δυνατό και υγιές, παρά ένα σώμα αφύσικα αδύνατο και ουτοπικό.
Θα χαρώ να γνωριστούμε και από κοντά.

 

 

http://tomov.gr/2016/01/15/στην-κουζίνα-στην-κουζίνα-μ΄αυτό-το/

 

...όχι με δονητή, και με τοστιέρα σας ανταλλάζουμε.

Σε λίγα χρόνια: "Κατακρεουργημένη βρέθηκε από τον συζυγοκτόνο Τζέφ με 15 μαχαιριές".