Τα τελετουργικά και η σημασία τους στο BDSM

Το θέμα αυτό μου ήρθε σαν ιδέα πριν από κάποιες μέρες διαβάζοντας μια αναφορά του @Seirios_79 στο shibari το οποίο το χαρακτήριζε "τελετουργικό" (πολύ επιτυχημένα κατά τη γνώμη μου).

Σκέφτηκα τελετουργικά που είχα και έχω εγώ σε όλες τις bdsmικές μου σχέσεις καθώς και τη σημασία τους σε μένα και την πορεία της σχέσης.

Έλλειψη τελετουργικών για μένα είναι κακό σημάδι και οιωνός τέλους (σύντομου και άδοξου) για τη σχέση.

Αλλά αυτό μπορεί να μην ισχύει για όλους  

Θα ήθελα τη γνώμη σας και κυρίως τις εμπειρίες σας...


Και για να βοηθήσω κάποιους που ίσως ντρέπονται, ας πω εγώ μερικά δικά μου και Μ/μας...  

(Θα γράψω κι άλλα σε εύθετο χρόνο)


Το μπάνιο: Δεν αφήνω ποτέ τον Κύριο μου να κάνει μπάνιο μόνος Του όταν είναι στο σπίτι μου. Το μπάνιο Του είναι για μένα τελετουργία. Προετοιμάζω τη θερμοκρασία του νερού, επιλέγω το σαμπουάν και το σαπούνι που θεωρώ ότι μυρίζει πιο ταιριαστά για Εκείνον, Τον λούζω πρώτα, μετά το πλύσιμο του σώματος, μετά μασάζ στο κεφάλι και την πλάτη και μετά σχολαστικό ξέβγαλμα. Αν δεν ακολουθήσω αυτά τα βήματα, νιώθω ότι κάτι δεν έχει πάει καλά  


Η στάση αναμονής: Πάντοτε Τον περιμένω σε μια πολύ συγκεκριμένη στάση. Τις φορές που δεν είμαι σε αυτή τη στάση ξέρουμε και οι Δ/δυο ότι κάτι δεν πάει καλά  

 

Σε μένα, σε Μ/μας δηλαδή - τραύλισα πάλι μετά από πολλά χρόνια χι χι - δεν παίζουν τα τελετουργικά. Ας πούμε ότι υπάρχουν υπόνοιες τελετουργικών αλλά τα έχουμε για να μην τα έχουμε και δεν έχουν βάρος και επίπτωση.

Είμαι πιο ευτυχισμένη αν πάω να ξεκινήσω κάποιο τελετουργικό π.χ. το τελετουργικό υποδοχής του Αφέντη στον χώρο, και ο Αφέντης μου πει "άσε τις σάχλες τώρα κι έλα δω να παίξουμε" παρά αν δεχτεί με τρυφερή υπομονή την στοιχειώδη performance μου.

Ακόμα και συνήθειες που πάνε να ριζώσουν στο χρόνο απολαμβάνουμε να τις γκρεμίζουμε με μια κίνηση και να βρίσκουμε άλλες. Αν και η απόλαυση του προσδοκώμενου μετράει, για μένα τουλάχιστον, είμαι άνθρωπος της συνήθειας που κρατάει λίγο, όταν πάει να αποκτήσει αυτόνομη δυναμική την κάνω πέρα…

Δεν ξέρω αν έπιασα σωστά το θέμα σου @margarita_nikolayevna  

 

Ναι κατάλαβα πώς το περιγράφεις και συμφωνώ υπό αυτή την οπτική  

Στο νου μου (και βέβαια δεν το εξήγησα επαρκώς) είχα τα τελετουργικά σαν μια επαναλαμβανόμενη αλληλεπίδραση των Δ/δυο, που αυτή η επαναληπτικότητα της τους προσφέρει κάτι.

Τα τελετουργικά για μένα δεν έχουν να κάνουν με το πρωτόκολλο. Ή μπορεί και να έχουν δηλαδή αλλά κυρίως το πρωτόκολλο ως αφορμή.

Τα τελετουργικά είναι μια "επίκληση" προς το νοούμενο μάλλον παρά προς το υλικό. Το νοούμενο του Ενός, του άλλου και τελικά των Δ/δυο για αυτό που έχουν, για τη σχέση, για αυτό που θέλουν να έχουν και να φτιάξουν.

Σε εμένα προσωπικά τα όποια τελετουργικά (που συνήθως απέχουν πόρρω από αυτό που θα έλεγε κανείς "πρωτόκολλο") έχουν να κάνουν με την αίσθηση του χρόνου.

Γενικά είμαι άνθρωπος που μπαίνω πάρα πολύ εύκολα σε τρανς (λέει το Αφεντικό  ) και εξ αυτού κλείνομαι σε μια δική μου "πίστα", κάτι που μου προκαλεί σοβαρές ρωγμές ως προς το χρόνο, ειδικά το χρόνο που κινούνται οι άλλοι και το περιβάλλον γύρω μου (κατάλαβα εγώ με τον καιρό   ). Υποχωρώ - προτρέχω ή τινάζομαι ντινγκ - μπόινγκ, σαν εκκρεμές από τη μια κατάσταση στην άλλη, χωρίς να στέκομαι καθόλου στο τώρα.

Με τα τελετουργικά έχω μια αίσθηση κυκλικού χρόνου που με βοηθά να εδραιώσω στέρεες σχέσεις με ανθρώπους, καταστάσεις και πράγματα και μου δίνει αίσθημα μεγάλης ασφάλειας.

Επίσης με βοηθούν αν είμαι σε ένα άλλο τρανς (όπου να'ναι και ό,τι να'ναι δηλαδή ) να μπω στο τρανς που πρέπει σηματοδοτώντας μου ένα "τώρα αρχίζει αυτό...".

Κάπως έτσι το είχα κατά νου.  

Ευχαριστώ για την απάντηση.  

 

Τελετουργικά ονομάζω εγώ και τα παιχνίδια ρόλων , όπως παιχνίδια ζώων, σύλληψης - τιμωρίας, ιατρικά - νοσοκομειακά παιχνίδια, φαντασιακοί βιασμοί, ιδιοκτήτες άψυχων αντικειμένων κλπ..Όπως και το τελετουργικό της ερωτικής ταπείνωσης..

 

Κατανοητή ερμηνεία  
Σε τι νιώθεις να σε "βοηθούν"; Τι νιώθεις ότι σου προσφέρουν; Αυτό έχει μεγάλη σημασία για μένα  

 

Θα επανέλθω αγαπημένη..  

 

Εγώ διαχωρίζω ανάμεσα σε "εδραιωμένες" πρακτικές που μπορούν και να λείπουν ( μπορείς να τις ονομάσεις και πρωτόκολλα )...
Δηλαδή υπάρχουν, η δεν υπάρχουν βάσει της διαθέσεως μου και της γυναίκας που για μια χρονική περίοδο αλληλεπιδρά μαζί μου...
Αυτό βέβαια είναι ξεκάθαρο εξ' αρχής...
Σε συνήθειες....οι οποίες δεν διαρκούν για πολύ...Αφού βαριέμαι γρήγορα κι έχω ανάγκη από διαφορετικές...
Σε πράξεις απλού ενδιαφέροντος/στοργής/φροντίδας/πες το όπως θέλεις ( Που δεν έχουν να κάνουν με το BDSM, αλλά με το τι νιώθω για κάποια...
Καθώς και με την διάθεση στην οποία βρίσκομαι...
Π.χ. που και που μου αρέσει, να σηκώνομαι και να πηγαίνω να παίρνω απ' έξω καφέ και πρωινό και για τους δυο...
Και δεν με κάνει να αισθανθώ λιγότερο Κ γι' αυτό...)

Και σε τελετουργικό...Ένα και μοναδικό που δεν επαναλαμβάνεται...Και δεν το προσφέρω σε όλες...
Τουναντίον, μέχρι στιγμής το έχω "χαρίσει" μόνο σε δυο...
Μετά από μια "συνεύρεση" ( όχι μια συγκεκριμενη, αλλά αν και όταν το νιώσω ) να πάρω μια κόλλα χαρτί, να την τοποθετήσω στην πλάτη της ( πιθανότατα κοκκινισμένης απ' τα χτυπήματα )...
Και να γράψω κάτι...Όχι αναγκαστικά για κείνη...
Γιατί τα "κείμενα" μου είναι ότι πιο ιερό και προσωπικό έχω...
Και χαρίζοντας της μια τέτοια για μένα σημαντική στιγμή...
Είναι ένας άλλος τρόπος, ο πιο "βαθύς" που εγώ έχω...
Για να της πω, ότι θα είμαι πάντα "δίπλα" της...Αρκεί να μου το ζητούσε...
Όπου και αν βρισκόμασταν...Με όποιον και αν ήμασταν... 

 

Επανέρχομαι λοιπόν... Τα τελετουργικα, οπως τα αντιλαμβανομαι, μου υπενθυμίζουν καταρχήν το ρόλο μου..ως υποτακτικη στη σεξουαλική -προσωπική ζωή μου και μάλιστα από επιλογή μου, (και οχι τυχόν παθογενειων), θεωρώ ότι είμαι εξαιρετικά δυνατή και ανθεκτική, αφού εκτός της ζωής μου, ζω και για τον εκάστοτε Κυρίαρχο μου, τον υπακουω και ως εκ τούτου, τον έχω παντα μεσα μου..με το τελετουργικό το "ειμαι δική σου, χρησιμοποιησε με οπως επιθυμείς " (με τους συμφωνημενους ορους πάντοτε), επανέρχεται στην επιφάνεια, γίνεται πιο τυπικο και επισημο, υπενθυμιζει ρολους των μερών, επαναφέρει ισορροπίες..ασχέτως πάντα του εαν στόχευει ή /και καταλήγει ή οχι, στην ηδονή..

 

Φιλιά περιμετρικά,στο προσωπό του,τα οποία επεκτείνονται στο λαιμό και κυκλώνουν το σώμα του ολόκληρο,καθώς οδηγούνται στα άκρα
και επιστρέφουν,με ταυτόχρονη ανοδική διάθεση..
και ξεστρατίζουν μερικές φορές απο την πορεία τους και ύστερα μπαινουν παλι στον ίσιο δρόμο,
καθως φιλω το χέρι του
για να τελέσουν μια ιερουργία σχεδον ειδωλολατρική..
και να ολοκληρωθούνε σε μια κίνηση adagio affetuoso,επανω στα χειλη του