Τα όρια της ελευθερίας μας...

@underherfeet ...Υπάρχουν κάποιοι που η αισθητική τους προσβάλλεται όταν μια γυναίκα φοράει παντελόνι. Γνωρίζω μερικούς. Στην Γεωργία έβγαλαν νομο!!! να απαγορευει στις γυναικες να βαζουν σορτσακια ακομη κι οταν οδηγάνε γιατι λέει μπορει να τις δει κάποιος άντρας οδηγός και να χάσει τη συγκεντρωση του! Κάποιους άλλους προσβάλλεται η ασιθητική τους όταν βλέπουν χοντρά άτομα, κάνουν από μορφασμούς μέχρι σχόλια.
Γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις να με νοιάζει με οποιοδήποτε τρόπο τα δικά τους όρια ελευθερίας?
Υπάρχουν συνέπειες σίγουρα, αλλα δεν ειναι ο καθενας ελευθερος να επιλεξει να υποστει τις συνεπειες όταν νιώθει πως ο σκοπος για τον οποίο ξεπερνά τα όρια των άλλων το αξίζει?

Όλα δεν είναι θέμα επιλογών μας? Το κανουμε κακο στους αλλους δεν ειναι απιστευτα υποκειμενικο και σχετικο?

Αν μου κάνει κακό η μιζέρια, η κακεντρέχεια, η υποκρισία και η βλακεία, τα όρια της ελευθερίας μου καταπατούνται καθημερινά σε 1000 μέρη με 1000 άλλους τρόπους, ακόμη και στο φορουμ αυτο.
Γιατι ειναι ελευθεροι να ειναι αυτο που ειναι να κανουν αυτο που επιθυμουν και να λενε οτι τους κατεβει.
Άσχετα με τα δικά μου ή δικά σου όρια.
Μπορούμε να επιλέξουμε να αντιδράσουμε με διάφορους τρόπους, μπορούμε να το αγνοήσουμε ή μπορούμε να αποχωρήσουμε. Είμαστε κι εμείς δηλαδή με τη σειρά μας ελευθεροι να κάνουμε ότι θέλουμε να καταπιέσουμε τα δικά τους όρια, να τους αγνοήσουμε ή να αποχωρήσουμε.
Αλλά πουθενά κανείς δεν σταματά επειδή κάνει κακό στον άλλο, πολλοί δε αυτό επιδιώκουν. Ο καθένας σταματά εκεί που του υπαγορευει η προσωπική του συνείδηση και ίσως και ο φόβος των συνεπειών.
Που μας φέρνει στην καταπληκτική τελευταία σου φράση την οποία όμως θα σχολιάσω αύριο με καθαρό κεφάλι.

Καλό βράδυ  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Τα όρια της ελευθερίας μας...

έχει σημασία;

 

Περιπτώσεις στις οποίες το κράτος νομιμοποιείται να περιορίσει την ελευθερία ενός ατόμου.
Πιο συγκεκριμένα, όταν το άτομο:
1. βλάπτει σοβαρά κάποιο άλλο ή το υποβάλλει σε παράλογο κίνδυνο (αρχή της βλάβης / harm principle)
2. προσβάλλει ένα άλλο πρόσωπο με τις ενέργειές του (αρχή της προσβολής / offence principle), του δημιουργεί δηλαδή αισθήματα ντροπής, άγχους, αηδίας, αγανάκτησης, κλπ.
3. βλάπτει τον εαυτό του σωματικά, οικονομικά ή ηθικά (νομικός πατερναλισμός / legal paternalism)
4. αν και δεν βλάπτει ή ενοχλεί κανέναν, η συμπεριφορά του κρίνεται ως ανήθικη από την κρατούσα συμβατική ηθική (νομικός ηθικισμός / legal moralism)
5. σε περίπτωση που είναι απαραίτητο για την παροχή δημόσιων αγαθών (αρχή των συλλογικών αγαθών / collective benefits principle)
6. για λόγους δικαιοσύνης (αρχή της δικαιοσύνης / justice principle)
7. για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες άλλων ανθρώπων (αρχή της ανάγκης / need principle)

 

Αυτά όταν ο περιορισμός αφορά ένα συγκεκριμένο άνθρωπο, όταν αφορά στον περιορισμό των ελευθεριών ενός ολόκληρου λαού, (βλ. μνημόνιο) το βαφτίζουμε δημοσιονομική προσαρμογή και καταργούμε μία σειρά ελευθεριών, χωρίς ν΄ανοίξει ρουθούνι μάλιστα, το θεσμοθετούμε και voila, η νέα δικαιοσύνη...

 

@astarti

Να μασε εγκζηγήσεις το 5 και το 7;

 

Πραγματι ωραιο ερωτημα. Μηπως ομως για να ειμαστε σιγουροι για την απαντηση θα επρεπε πρωτα να ορισουμε τι ειναι ελευθερια; Αναλογως πως ερμηνευει ο καθενας μας την ελευθερια δινει κ την απαντηση του.

 

ναι βεβαίως, είναι αυτό που λέμε υποχωρεί η ατομική ελευθερία για χάριν του δημοσίου συμφέροντος...να δώσω ένα απλό πρόχειρο παράδειγμα? πληρώνω τις εισφορές μου, μέσα σε αυτές είναι και 20 ευρώ το μήνα υπερ ΟΑΕΔ...αυτό εννοώ..

 

@brenda Άσε..! Αυτή είναι άλλη πληγή... 

 

Μερσι!

 

Ευτυχώς που υπάρχουν θέματα σαν αυτό στο φόρουμ!

Ειπώθηκε, αλλά θα το επαναλάβω: Είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ότι θέλουμε
Να κλέψουμε, να σκοτώσουμε, να βιάσουμε, να θυσιαστούμε. Ολα τα "μη" και τα "πρέπει" απορρέουν από κοινωνικές συμβάσεις που φτιάξαμε για την προστασία μας από τους άλλους. Οι κοινωνικές αυτές συμβάσεις διαφέρουν ανάλογα την κοινωνία και την ιστορική εποχή. Για παράδειγμα στην αρχαία Σπάρτη δεν υπήρχε μέριμνα για τα ανάπηρα παιδιά. Τα πέταγαν στον Καιάδα. Επίσης, δεν θεωρείτο κατακριτέο το να κλέψεις, αλλά το να σε κάνουν τσακωτό ενώ κλέβεις.

Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη διαχείρηση της ελευθερίας του. Κι αυτή είναι βαριά ευθύνη, όπως ανέφερε ο Εριχ Φρομ στο "Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία".

Το θέμα είναι τεράστιο. Περιμένω τη συνέχεια