Τα roleplay της μιας χρήσης

Ας κάνω τουλάχιστον μια προσπάθεια να βάλω τα πράγματα στη θέση τους απ'την αρχή: με τον όρο roleplay εννοείται πως δεν αναφέρομαι ούτε σε Κ/υ σχέσεις, ούτε σε M/s σχέσεις, ούτε γενικά σε κανενός είδους πραγματική σχέση. Αυτά δεν είναι παιχνίδια ρόλων, είναι καταστάσεις οι οποίες διαμορφώνονται από πραγματικές συνθήκες και πραγματικές επιθυμίες και έχουν πραγματικό αντίκτυπο στην ερωτική ή και στην ευρύτερη καθημερινότητα των σχετιζομένων. Ευνόητο αυτό απ'όλους και όλες, είμαι σίγουρος, αλλά είπα να ρίξω ένα disclaimer έτσι για να είμαι πολιτικά ορθός, για αλλαγή.

Ούτε πρόκειται, φυσικά, να κάτσω να εξηγήσω τι είναι παιχνίδι ρόλων, γιατί θα με πάρετε με τα καφάσια. Το ερώτημά μου (το οποίο είναι στο δικό μου απλοϊκό μυαλό αρκετά περίπλοκο και ξέρω οτι θα δυσκολευτώ να το βερμπαλάρω) απευθύνεται κυρίως στους kinksters (pervs, που λέει και ο λαός), και έχει ως εξής:

Έχει επαναληψιμότητα η ευχαρίστηση που παίρνει ένας kinkster από ένα παιχνίδι ρόλων όταν το κάνει για δεύτερη, τρίτη, ή εικοστή πέμπτη φορά με το ίδιο άτομο;

Θεωρήστε για λίγο το vanilla sex. Η ευχαρίστηση που παίρνουμε απ'αυτό έχει αρκετή επαναληψιμότητα, θα έλεγα. Μπορεί να περάσουν χρόνια ή ακόμα και δεκαετίες μέχρι να ξεθυμάνει εντελώς η κάβλα που αντλούμε από τον / την σύντροφό μας. Έχει ημερομηνία λήξεως, βέβαια, τουλάχιστον στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, αλλά μπορεί να γίνει 20, 30, 500 φορές μέχρι να αρχίσουμε να βαριόμαστε. Κάποιοι θα μου επισημάνουν οτι αν υπάρχει έρωτας δεν το βαριόμαστε ποτέ. Καμία αντίρρηση, και πάσο.

Πάμε τώρα σε κάτι πιο BDSM, και γιατί όχι στο "B" του BDSM, που αν δε με απατά ο κουρασμένος μου εγκέφαλος στέκεται εκεί αντιπροσωπεύοντας το bondage. Αίσθησή μου είναι οτι μέρος της γοητείας των κόμπων και των φιόγκων του Shibari και των συναφών του τεχνικών είναι η εγκύτητα που βγαίνει ανάμεσα στον χειριστή των σκοινιών και τη γυναίκα (ή τον άντρα, οκ) που πρόθυμα αφήνεται στα χέρια του. Ποτέ δεν έγινα καλός μάστορας στο δέσιμο (ίσως δεν προσπάθησα αρκετά - αυτό είναι μια άλλη ιστορία), αλλά από την εμπειρία μου κρίνω πως το παιχνίδι με τα σκοινιά έχει μεγάλη επαναληψιμότητα, και μπορεί να προκαλεί ισχυρό ερωτισμό στο ζευγάρι ακόμα και αν έχει γίνει πάρα πολλές φορές.

Εννοείται πως όπου νομίζετε οτι κάνω λάθος, με διορθώνετε, με βρίζετε, με βαράτε, κ.λπ. Μόνο προσοχή στον αριστερό ώμο γιατί έφαγα μια επική τούμπα στο 5x5 χτες το βράδυ.

Τώρα επιστρέφω στα παιχνίδια ρόλων. Ένα από τα πολλά αγαπημένα μου είναι η απαγωγή. Ένα άλλο είναι η ανάκριση, κι έχω και καμιά τριανταριά ακόμα. Δεν έχει και σημασία. Διαλέξτε όποιο θέλετε, το αγαπημένο σας. Πόσο συχνά σας αρέσει να το κάνετε με τον / την ίδια σύντροφο; Το κάνετε έστω και δεύτερη φορά, ή καίγεται με την πρώτη όσο καλό και να είναι; Υπάρχουν περιπτώσεις που είναι τόσο καλό που σκέφτεστε "πωπω, θέλω να το ξανακάνουμε αύριο"; Και αν το ξανακάνετε αύριο, βρίσκετε οτι το concept έχει "ξεφουσκώσει";

Προσωπικά, πιστεύω οτι ένα roleplay μπορεί να είναι πραγματικά μαγικό. Δεν είναι εύκολο να το κάνεις καλά (θέλει και λίγη υποκριτική, θέλει και αρκετή αναστολή της δυσπιστίας, suspension of disbelief που λένε και οι φίλοι μας οι Αγγλοσάξωνες), αλλά αν πετύχει μας δίνει μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία ερωτισμού -- αυτή που βιώνουμε μέσα στο "πετσί" κάποιου άλλου.

Ποτέ, όμως, δε μου κάνει κούκου να το δοκιμάσω δεύτερη φορά με την ίδια σύντροφο. Μένω με τη θαυμάσια ανάμνηση, αλλά και με μια αίσθηση που μου λέει πως ότι είχαμε να πούμε και να κάνουμε μέσα σ'αυτό το σενάριο, το έχουμε ήδη πει και ήδη κάνει.

Ενδεχομένως να είναι έτσι η φύση του roleplay. Σε πραγματικές συνθήκες, ένας απαγωγέας αποκλείεται να απαγάγει την ίδια γυναίκα δυο φορές στη σειρά. Ένας διαρρήκτης δε θα μπει ποτέ στο ίδιο διαμέρισμα την επομένη της ληστείας, και ένα κάθαρμα αφεντικό δε θα αναγκάσει ποτέ την ίδια γυναίκα να του κάτσει εκ νέου για να μην την απολύσει την επόμενη εργάσιμη.

Είναι τα παιχνίδια ρόλων "πυροτεχνήματα" του εναλλακτικού ερωτισμού; Ή πιστεύετε πως η διάθεση και η φαντασία μπορεί να υπερνικήσει τις παραπάνω αντικειμενικές δυσκολίες και να τους προσδώσει επαναληψιμότητα;

Εύχομαι καλό σας βράδυ.

 

Απάντηση: Τα roleplay της μιας χρήσης

Είμαι σίγουρη πως θα σπεύσουν όλοι να σου πούνε πως οι bdsmικές σχέσεις είναι τόσο δυνατές,πως τα sessions είναι τόσο ερεθιστικά,κλπ,κλπ,που δεν βαριούνται ποτέ.
Στην πραγματικότητα αγαπητέ,τίποτα δεν έχει την ίδια ένταση όταν γίνεται για πολύ καιρό με τον ίδιο άνθρωπο.Καλώς ή κακώς.Είτε είσαι βανίλλα,είτε είσαι ο μεγαλύτερος μάστερ όλων των εποχών.

Τα αισθήματα που τελικά δημιουργούνται (στους πιο τυχερούς) είναι αυτά που αντισταθμίζουν την έλλειψη της αίσθησης του πρωτόγνωρου και τελικά μας κρατάνε μαζί.Ή και όχι.  

 

Απάντηση: Τα roleplay της μιας χρήσης

κατα την δική μου απόψη είναι τοσα πολλά τα παιχνίδια που μπορείς να παίξεις που ακόμα κ με το ίδιο πρόσωπο να τα κάνεις δεν βαριέσαι.τώρα δεν ξέρω μέτα από 10 χρόνια με το ίδιο άτομο τι γίνεται.εγώ είχα 4 χρόνια τον ίδιο αφέντη κ ποτέ δεν βαρέθηκα...

 

Απάντηση: Τα roleplay της μιας χρήσης

Ακριβώς.

οι βδσμικες σχεσεις δεν ειναι τιποτα αλλο απο ανθρωπινες σχεσεις, δλδ υποσυνολο του ιδίου συνολου.

Απο εκει και περα ειναι μερικες φαντασιωσεις της λεγω εγω, role play τις λενε αλλοι, που οσες φορες και αν γινονται πραγματικοτητα εμενα δε με χαλαει καθολου. Προσωπικα ομως, το εκαστοτε παιχνιδι-σκηνικο που ζητω εχει σχεση και με ποια εχω διπλα μου δεν θα εκανα κατι αντιστοιχο με καποια αλλη γιατι ετσι χανεται η αξια και η μοναδικοτητα του. Ασε που αν κανεις συγκρισεις ειναι σαν να βαλεις τηλεοραση στην κρεβατοκαμαρα.

 

Re: Απάντηση: Τα roleplay της μιας χρήσης

Σε μερικές περιπτώσεις, με τον καιρό είναι που δυναμώνουν και κλιμακούνται τα πράγματα.

 

Απάντηση: Τα roleplay της μιας χρήσης

Όλα σχετικά είναι. Αν η εκάστοτε φαντασίωση χρησιμοποιείται για να αναθερμάνει μια ημιθανή σχέση τότε προφανώς από ένα σημείο και μετά θα καταστεί βαρετή. Αν, όμως, προχωρά την σύνδεση ένα βήμα παραπέρα τότε όχι μόνο βαρετή δεν γίνεται αλλά ενδυναμώνεται καταπώς λέει και ο thanasis.

 

Απάντηση: Τα roleplay της μιας χρήσης

Με το roleplay έχεις ας πούμε περισσότερες δυνατότητες για διάφορα σκηνικά.Μπορεί μια φαντασίωση να τη ζήσεις μια φορά και να ξεφουσκώσει και μια άλλη που περιλαμβάνει ένα πχ φετίχ σου να σε φτιάχνει όσες φορές και να τη ζήσεις.
Για μένα ο όρος vanilla είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που του προσδίδουν. Είναι αυτός που δεν είναι σε ένα συγκεκριμένο χώρο γιατί δε "πληρεί" τις προϋποθέσεις αλλά δανείζεται πολλές φορές στοιχεία και εμπλουτίζει τη σεξουαλική του ζωή.
Roleplay με bdsm ή με kinky λεπτομέρειες,απλό σεξ.Γενικά ποικιλία.
Βασικό να μη βαριέσαι στο σεξ είναι να μην έχεις μια βαρετή γενικά.

 

Απάντηση: Τα roleplay της μιας χρήσης

Aπλά είναι λίγο δύσκολο να έχουν όλα την ίδια ένταση μετά από ένα χρονικό διάστημα.Δυστυχώς,αλλά έτσι είναι.Ευτυχώς υπάρχουν άλλα που τελικά μας κρατάνε μαζί.Ή μας αναγκάζουν να πάρει ο καθένας τον δρόμο του.

 

Απάντηση: Τα roleplay της μιας χρήσης

Απλά μαθηματικά δηλώνεις 20 είχες 4 χρόνια σχέση με τον ίδιο Master δηλαδή από τα 16 σου αν καταλαβαίνω καλά???? Δηλαδή ανήλικη ??? Αυτό δεν είναι ποινικά κολάσιμο ?

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Τα roleplay της μιας χρήσης

Σωστό,αλλά σε μια άλλη βάση.Επειδή έχει αναπτυχθεί μια άλλη εμπιστοσύνη και αν θες,μια άλλη άνεση ανάμεσα στους 2.
(Στην περίπτωσή σου,ανάμεσα στους 22.  )

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Τα roleplay της μιας χρήσης

Μα αυτό ακριβώς δεν είναι το θέμα εν τέλει; Η εμβάθυνση, η ωρίμανση, το να δέσει το γλυκό ανάμεσα σε 2(+) ανθρώπους είναι μια διαδικασία που γίνεται συν τω χρόνω. Εκεί είναι το ζουμί.

Οι άλλες περιπτώσεις για μένα είναι απλώς ένα θνησιγενές infatuation. Καλό και αυτό χαβαλεδοειδώς, αλλά δεν έχει να μου πει πολλά.

Ιιιιιι, οχιά detected!  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Τα roleplay της μιας χρήσης

Αυτό ακριβώς είναι το θέμα,ναι. Πιστεύεις όμως ότι είναι εύκολο να δεθείς με έναν άνθρωπο; Ότι τελικά το πετυχαίνουν πραγματικά όλοι;
Εγώ πλέον δεν το πιστεύω.

(Γιατί οχιά;   Εσύ δεν μας λες για κοινόβια,λουλούδια και αγάπες ανάμεσα σε 2 ντουζίνες νοματαίους;     )