Σιωπά το "κτήνος" ? / Τελικά πόσο "νερωμένος" είναι ο σαδισμός, που οριοθετείται από την συναίνεση?

Όπως γνωρίζουν, όσοι είχαν διαβάσει κάποιο παρελθοντικό μου νήμα. Συνεχίζουν να μην είναι από τα δυνατά μου σημεία, η αρχική ξεδίπλωση των σκέψεων μου, η επιλογή τίτλων για το οποίο νήμα, πόσο μάλλον η γραμμική τους τοποθέτησή.

Συχνά πυκνά, όταν έγραφα εδώ, πήγαινα στη Ζανζιβάρη μέσω Δανίας. Όπως και σε αυτή την περίπτωση καλή ώρα.

Σήμερα το πρωί, μετά από πολλά χρόνια μου ήρθε η όρεξη να ξανανοίξω εδώ κάτι "δικό μου". Έτσι, για το κουβέντα να γίνει. Αν βέβαια γίνει και ίσως για να μου δώσει τροφή για σκέψη. Αφού πια το μοναδικό πράγμα που επάνω μου εξακολουθεί να πεινάει, είναι το μυαλό - ή τουλάχιστον, ότι από δαύτο έχει απομείνει - .
Η ιδέα ήταν να πραγματευτεί την δυσδιάκριτη γραμμή ανάμεσα στη σιωπηρή συναίνεση και τον έμμεσο εξαναγκασμό.

Αλλά λίγο αργότερα σκουντούφλησα σε δύο παλιότερα νήματα και συγκεκριμένα τα κάτωθι:

και αφού τα ξεκοκκάλισα για αρκετή ώρα, σκέφτηκα, ότι δεν χρειαζόταν, να προσθέσω κάτι που να τα "αντηχούσε".

Έπρεπε όμως να πω κι εγώ την παπαριά μου ( για αποφυγή παρεξηγήσεως, σε αυτά που τώρα γράφω εγώ αναφέρομαι, όχι στα προϋπάρχοντα νήματα που παρέθεσα ως άνω ).

Το λοιπόν, προς σαδιστές, σας έχει τύχει, να σωπάσει μέσα σας το "κτήνος"? Αν ναι, για ποιον λόγο και για πόσο χρονικό διάστημα.

Με το να σωπάσει, εννοώ όχι κατόπιν εκούσιας προσπάθειας χαλιναγώγησης του. Αλλά, απλούστατα επειδή έπεσε για "ύπνο"/είχε "τροχαίο ατύχημα" για λόγους πέραν της ιδίας βούλησης σας.

Προς όλους, θεωρείται ότι ο ενεργός σαδιστής, που επιλέγει, να κινείται εντός των ορίων της όποιας συναίνεσης, είναι κατά βάθος - ή όχι μόνο κατά βάθος -, ένας "λειψός" σαδιστής. Ή ένας ηθοποιός που απλά υποδύεται μόνο για λόγους "βιοπορισμού", έναν ρόλο που δεν τον ικανοποιεί?

Υ.Γ. ως προς τα περί σιωπηρής συναίνεσης, πως διακρίνεται από τον έμμεσο εξαναγκασμό, τα περί σταδιακού "ξεχειλώματος" των όποιων ορίων - το οποίο τεκμαίρεται, ότι υπερβαίνει την πρότερη οριοθέτηση που είχε χαραχτεί μέσω της συναίνεσης -, τα περί μεταγενέστερης έγκρισης του και λοιπά αλλά. Αν τύχει και ανακύψουν από την πιθανολογούμενη κουβεντούλα.

Ποια θα ήταν ή ερώτηση του παρόντος νήματος? Πιαστείτε, από όποιο σημείο θα θέλατε και όπως καταθέσατε τον οβολό σας. Στο τέλος, θα μας πάει από μόνο του εκεί που θα έπρεπε να πάει.

Υπόσχομαι, να αποφύγω όσο γίνεται περισσότερο τις νομικίστικες αναφορές. Και γιατί δεν θέλω να σας κουράσω και γιατί έχω κουραστεί κι εγώ από την πάρτη μου.
Θέλω να πιστεύω, ότι είμαστε όλοι αρκετά νοήμονες, για να καταλαβαίνουμε κάποια πράγματα. Και όσοι δεν γνωρίζουν, αλλά θα ήθελαν να μάθουν. Ας απευθυνθούν στον ποινικολόγο της γειτονιάς τους.

 

Το λοιπόν, κλασικά "ξεπαρθενιάζω" εγώ το νήμα και αφού πιθανότατα, δεν θα το ακουμπήσει κανείς άλλος. Θα γράψω ακόμη και νομικίστικες παπαρολογίες αναφορικά με το θέμα, που μου είπε ξηροκαρπάς της γειτονιάς μου. Ίσως κάποτε πέσει πάνω του το μάτι κάποιου και τον βοηθήσει λιγάκι.

Το λοιπόν, μιλάω για μένα. Δεν ξέρω αν τελικά ήμουν ποτέ "βέρος" σαδιστής. Υπήρξε μια εποχή, που μου αρκούσε η πρόκληση σωματικού πόνου σε κάποια παρτενέρ μου, για να αισθανθώ εκείνη την ανεξήγητη ευδαιμονία, που αναφέρουν άλλοι συγκάτοικοι το φόρουμ σε άλλα νήματα.
Όπως και κείνοι, ούτε κι εγώ θα μπορούσα να περιγράψω ακριβώς την αίσθηση. Σίγουρα δεν είχε να κάνει με την "ξεκάθαρη" ερωτική ηδονή. Και τώρα που το καλοσκέπτομαι, δεν είχε να κάνει ούτε με την όποια κυριαρχία.

Σε δύο περιπτώσεις, που πηγαίνουν αρκετά πίσω στο χρόνο και που αφορούσαν δύο μακροχρόνιες σχέσεις από το 2001 έως το 2012 περίπου, η αρχική σαδιστική έκφραση συναινετικής σωματικής βίας έδωσε τη θέση της κυρίως στην άσκηση ψυχολογικής βίας.

Ξέθαψα εικόνες και αισθήσεις του ποιος ήμουν τότε. Καθώς και τα δεδομένα της τότε ζωής μου, που μοιάζει πια να την είχε ζήσει κάποιος άλλος. Και αντιλαμβάνομαι, ότι το "κτήνος" δεν έχει απλά σιγήσει, αλλά πιθανότατα έχει πεθάνει δίχως ανάσταση.

Θα είναι πέντε τουλάχιστον χρόνια τελείως δυσλειτουργικού γάμου, που δεν έχει πολύ καιρό στον οποίο έχει γίνει ταφή και αναμένει την ταφόπλακα. Θα είναι ένα πολύ δύσκολο στην ανατροφή του ανήλικο παιδί. Θα είναι ουκ ολίγα επαγγελματικά και οικονομικά προβλήματα. Θα είναι ακριβώς η δουλειά μου, μέσω τις οποίας ήρθα κυρίως τα τελευταία χρόνια σε επαφή με αρκετούς ανθρώπους. Οι οποίοι μου έδωσαν την εντύπωση - και κάποιες φορές τη βεβαιότητα -, ότι στην ανθρώπινη ζωή - ακόμη και στη δική τους - δίνουν από ελάχιστη ως καθόλου αξία.

Όλα τα παραπάνω, έκαναν το "κτήνος"/ένστικτο/τάση/ορμή σιγά σιγά να σταματάει να μου "μιλάει". Μέχρι που βουβάθηκε τελείως - ή έτσι νομίζω τώρα. Θα το δείξει ο χρόνος -. Το ζήτημα για μένα είναι, το υποκείμενο που ξυπνάει την ανάγκη να το βεβηλώσεις, να έχει αξία. Να εκπέμπει ένα είδος ομορφιάς στα μάτια μου. Τέτοιας, που να μην κρατιέμαι, από το να το "τσαλακώσω". Και με ομορφιά, ειλικρινά δεν αναφέρομαι απαραιτήτως ή μονάχα σε κείνη την εξωτερική. Το πάλαι ποτέ υποκείμενο της από ότι φαίνεται νεκρής ή κοιμώμενης τάσεως μου, πρέπει να το αγαπώ ή να νιώθω παθιασμένος μαζί του με όλο μου το είναι.

Και τα ως άνω, έχω ξεχάσει ποτέ τα ένιωσα τόσο έντονα για τελευταία φορά. Αυτή την στιγμή - και εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια - με την εξαίρεση του παιδιού μου δεν νιώθω σχεδόν τίποτα για κανέναν και καμμία.

Σίγουρα σαδισμός και συναίνεση παίζουν μπουνιές. Αφού το ένα - για μένα πάντα - αποκλείει το άλλο. Αλλιώς θα ήταν σαν να υπηρετείς την όποια ανάγκη του "κάτω" μέρους, κάτι που είναι ακριβώς το αντίθετο, από κείνο που θα ήθελες.

Τώρα, αν ο σαδισμός - δίχως συναίνεση - είναι νόμιμος. Όχι δεν είναι σε καμμία περίπτωση.
Αν προτρέπω κάποιον, να προβεί σε σαδιστικές πράξεις κατά κάποιου άλλου, συναινεντικά ή μη. Όχι, τουναντίον, τον συμβουλεύω να απέχει και όχι μόνο λόγω φόβου του νόμου.

Επειδή δεν νομίζω, ότι θα ενδιέφερε κάποιον - ή θα ενδιέφερε ελάχιστους σε κάθε περίπτωση -, να αναλύσω οτιδήποτε το νομικό αφορά την εν λόγω "κατασταση".

Γράφω δύο απλά και χιλιοειπωμένα πράγματα. Αν θέλει κάποιος, τα λαμβάνει υπόψη του. Και αν χρειαστεί κάποτε νομική βοήθεια - σαν δράστης ή σαν παθών -, ας αναζητήσει τον κατάλληλο για κείνον νομικό συμπαραστάτη. Για να του αναλύσει μέχρι κεραίας, αυτά τα ολίγα που θα γράψω τώρα.

Σε αντίθεση με ότι αρκετοί θα ήθελαν να πιστεύουν, η όποια συναίνεση του "κάτω μέρους", δεν αρκεί, για να τη γλιτώσει κάποιος με σιγουριά. Ούτε καν στην περίπτωση των ελαφρών σωματικών βλαβών. Αφού ναι, αναφέρεται ρητά η συναίνεση. Αλλά γίνεται και αναφορά σε πράξεις που δεν αντιβαίνουν στα χρηστά ήθη. Και αυτή την χρονική περίοδο στην οποία ζούμε, τα χρηστά ήθη εξακολουθούν να μην συμπεριλαμβάνουν το bdsm.

Ως προς την απειλή - και όχι την τέλεση - βίας ή τον έμμεσο εξαναγκασμό, για να δρέψει ο οποίος σαδιστής τη συναίνεση του όποιου μαζοχιστή. Όπως διάβασα σε παρεμβάσεις στα δύο νήματα, από τα οποία πήρα την "έμπνευση", για αυτό το δικό μου. Ειλικρινά "δεν παίζει" ούτε για πλάκα σαν ισχυρισμός. Μην το σκέφτεστε καν. Και για έμμεσο εξαναγκασμό, δεν εννοώ την "απειλή" ή θα καθίσεις να υποστείς εκείνο που σου ζητώ ή σε παρατάω/αποσύρω την κυριαρχία μου πάνω σου. Αυτά είναι αστεία πράγματα.

Αυτά, εύχομαι να μην σας κούρασα.

Υ.Γ. ακολουθούν οι σύνδεσμοι των δύο νημάτων στα οποία κάνω μνεία.
Όποιος θα είχε την διάθεσή/περιέργεια, ας τα άνοιγε. Κατ' εμέ περιέχουν πολύ ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις.

1)

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/bdsm-και-βαθύτερα-κίνητρα-εξάσκησής-του.35339/

2)

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Συναίνεση-vs-ικανοποίηση-Σαδισμού.128435/

 

Από την αρχή που διάβασα το νήμα ήρθε στο μυαλό μου το ακόλουθο https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Μετά-το-pop-μπορεί-να-υπάρξει-όχι-stop-αλλά-pause.141306/
που είχα ανοίξει.

Η γνώμη μου είναι πως αν τη βρίσκει/ εκφράζεται κανείς μέσω του BDSM δεν μπορεί να πάψει αυτήν την "λειτουργία" του.
Νομίζω πως οι λόγοι παύσης/ σιωπής του σαδομαζοχισμού μπορεί να οφείλονται σε πολλούς παράγοντες.

Εγώ το είχα βιώσει από την πλευρά του κορεσμού, τουλάχιστον σε πρώτη ανάγνωση αυτό είχε φανεί και σε δεύτερη και τρίτη που ήρθε με τον καιρό, πολύ απλά είχε τελειώσει/σβήσει η δυναμική που μας συνέδεε.

Υπάρχει το S/m για το S/m κι υπάρχει και το πάμε να το περπατήσουμε το S/m, δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή στο τι θέλω να πω.

Και για να μην μακρυγορώ, αυτή η κάμψη του "κτήνους" πιστεύω πως δίνει χρόνο στην μελλοντική μετουσίωση που έρχεται μέσα από τις ζυμώσεις που λαμβάνουν χώρα στο εδώ και τώρα.

Εύχομαι να συνέβαλα στο νήμα  

 

Σας ευχαριστώ για το χρόνο, τις σκέψεις και επειδή εκτός από τροφή για τη δική μου σκέψη, μου αποκαλύψατε άλλο ένα νήμα, για να διαβάσω.

Υ.Γ. Διάβασα το νήμα σας. Από τα να κάνω edit, προτίμησα να σβήσω την προηγούμενη μου απάντηση και να βάλω μια "εμπλουτισμένη".

Διαβάζοντας το καθώς και τις παρεμβάσεις που αρκετοί "συγκάτοικοι", είχαν αφήσει. Παρατήρησα, ότι για πολλούς ο όποιος σαδισμός ή μαζοχισμός μάλλον είναι μια φύση/ορμή/τάση/καλέστε την όπως καλύτερα νομίζετε. Από την οποία δεν ξεφεύγεις ποτέ ή μπορείς μονάχα για τον χ,ψ,ω λόγο, να την καταπιέσεις. Άρα, με το φτωχό μου μυαλό - ή καλύτερα, με το δικό μου μυαλό και πάντα για κείνο που αφορά εμένα - σίγουρα δεν ήμουν ποτέ "καθαρός" σαδιστής. Αφού η όποια τάση/φύση/ροπή μου ήταν σε άμεση συνάρτηση με το υποκείμενο που είχα απέναντι μου. Και είχε να κάνει με μια αρκετά μακρά περίοδο, όπου ένιωθα κάποια πράγματα με μεγαλύτερο πάθος από ότι σήμερα - ή καλύτερα, με πάθος που πια δεν αισθάνομαι και αφήνω στην άκρη τον αχρείαστο επιθετικό προσδιορισμό -. Με τη στερνή γνώση, παρατηρώ επίσης, ότι ήταν μια απίθανα "σκοτεινή" μου εποχή, που ζούσα σε ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον από αυτό που ζω σήμερα και που η ζωή μου εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, ήταν τελείως διαφορετική σε σχέση με την σημερινή. Μια εποχή που όλα ήταν στα "φλογερά κόκκινα", σε αντίθεση με τα μουντά γκρίζα, που βλέπω εδώ και κάποια χρόνια. Που ο όποιος οίστρος μου, αναφορικά με πράγματα που λάτρευα - πχ η "συγγραφή", το θέατρο, τα ταξίδια, ακόμη και η ίδια μου η εργασία - ήταν στις υψηλότερες κορυφές. Σε αντίθεση με σήμερα που για τα ίδια πράγματα έχει χαθεί σχεδόν τελείως το ενδιαφέρον ή τελούνται με περισσότερη λογική, εμπειρία, αλλά λιγότερο μεράκι.

Ίσως στο μέλλον να ξανά τύχει εκείνη η μοιραία συνάντηση, που το "κτήνος" θα το επαναφέρει από τον Άδη. Αλλά αντί για pause προτιμώ να το βλέπω σαν stop μέχρι τότε και όχι επειδή θα με ξενέρωνε η ιδέα και μόνο της όποιας αναγκαίας συναίνεσης - για να πιάσω και το άλλο μέρος του δικού μου νήματος -. Αλλά γιατί "συναντήσεις" του είδους είναι πολύ σπάνιες και σε μένα είχαν τύχει ήδη δύο φορές και σχεδόν απανωτά - με σχεδόν τρία χρόνια διαφορά η μια από την άλλη - και δεν νομίζω, ότι θα υπάρξει τρίτη.

Μπορεί κάλλιστα να κάνω και λάθος. Σε κείνη την περίπτωση, μόνο ευχάριστη θα μπορεί να είναι η έκπληξη.  

 

Θα χωρούσε σε αυτόν τον συλλογισμό και το έτσι μου βγαίνει χωρίς οριοθετήσεις όπως είναι το καταγάλιασμα της φύσης/ ροπής/τάσης. Κι αυτό το αναφέρω ορμώμενη πως για μένα δεν υπάρχει stop αλλά pause.

Θα με ενδιέφερε περισσότερη ανάλυση, αν το επιθυμείτε φυσικά, σε αυτό που γράφετε εδώ.
Δηλαδή πως ο Σαδισμός σας έρχεται σε άμεση συνάρτηση με το υποκείμενο.

Αισθάνομαι πως η παραγωγικότητα, η δημιουργία, η εφευρετικότητα συνάδουν και συμπορεύονται με την καυλερότητα που απλόχερα δίνει το S/m.
Το πάθος και η πλεύση μέσα στην καύλα που αναδύονται εντός του σαδομαζοχισμού δεν είναι σαν το πυροτέχνημα ενός οργασμού από ένα κρεββάτι, δεν το υποτιμώ κι αυτό στην ώρα του είναι ο,τι πρέπει αλλά, έχουν μεγαλύτερη διάρκεια κι αυτό φαίνεται στην καθημερινότητα όπως είναι η συγγραφή.

Συνήθως ακούγεται πως τριτώνει... 

Περί συναίνεσης δεν αντιλαμβάνομαι πώς το εννοείτε.
Πώς αλλιώς γίνεται στο bdsm? Εκτός κι αν αναφέρεστε σε ΤΡΕ ή εντός μίας μακράς διάρκειας γνωριμίας ή κάτι άλλο.