Τελικά τι είναι η πουτανιά;

Νιώθω πως η "διαθεσιμότητα" της Μαλβίνας δεν περιλαμβάνει τις μικρες πληγές, τις κρυφές πλευρές και τον βαθύτερο εαυτό μας. Αυτά διατίθενται, οταν διατίθενται, σε αποκλειστικότητα και με αποκλειστικότητα, πολύ πολύ επιλεκτικά.

Την "διαθεσιμότητα" που εγώ αντιλαμβάνομαι πως εννοεί, την τοποθετώ ως "διάθεση" του εαυτού μας απέναντι στον άνθρωπο, γνωστό ή άγνωστο, στη ζωή, στην αλήθεια του "φαίνομαι" και του "είμαι".

 

...Δεν είμαστε όλοι ίδιοι και δεν μπορούμε να περιμένουμε από τους άλλους να ακολουθούν τις δικές μας ατραπούς...Η "διαθεσιμότητα" από άτομο σε άτομο διαφέρει...Συμφωνώ με την αλήθεια του "είμαι"...το "φαίνομαι" δεν του αντιστοιχεί πάντα...Η "Διάθεση" του εαυτού μας απέναντι στον συνάνθρωπο είναι και αυτό κάτι το εντελώς υποκειμενικό...στην ζωή την δική μας...σίγουρα με σεβασμό στα "κεκτημένα" του άλλου...ίσως σαν επισκέπτες στα "δωμάτια" του...αλλά μην ξεχνώντας ποτέ να αφήνουμε έξω από την πόρτα του, τα βρώμικα μας υποδήματα...Εγώ πάντως ούτε ιδιαίτερα "διαθέσιμος" απέναντι στους "άλλους" είμαι πλέον...προσπαθώ ως επί το πλείστον να μην τους κάνω κακό...Γιατί για τους πολλούς η "πηγή" μου πλέον στέρεψε...αλλά ο καθένας είναι παιδί των βιωμάτων του...

 

Βρίσκοντας λίγο αφελείς τις έμφυλες αποδώσεις για τέτοιες ποιότητες, θα είχα επιφυλάξεις να μπω σε kyratsaistique ατραπούς slut shaming. Συχνότατα, σε άτομα με μη-αποκλειστικοειδή προσανατολισμό βρίσκει κανείς τους πιο ξηγημένους ανθρώπους, άλλως τε.

Ως προς το Μαλβινομπούρου, δεν θα μπορούσα να το θέσω καλλίτερα από τη lexy.

 

Για αλλους τραγουδι



Για αλλους εργαλειο.

 

Η Μαλβίνα είπε αυτό που είπε ο Bon Jovi το 92 δηλαδή με 7 χρόνια καθυστέρηση και όταν όλος ο πλανήτης το 92 τραγουδούσε το συγκεκριμένο κομμάτι ακόμα και κάποιοι από εσάς...

Keep the faith

Κάπου λέει " Everybody's bitching 'cause they can't get enough "

 

Ένα από τα άπειρα φιογκάκια που χρησιμοποιούμε για να "καταδικάσουμε" το αυτονόητο. Ότι δηλαδή κινούμαστε όλοι με βάση την ικανοποίηση των προσωπικών μας αναγκών και οι πιθανοί ηθικοί φραγμοί, πολλές φορές δεν είναι τίποτ' άλλο από σιωπηρή έκφραση της δειλίας μας. Όσον αφορά τη διαθεσιμότητα, ακόμη και εκείνη η "απόλυτη" απέναντι σε κάποιους από εμάς εκλεκτούς, δεν έχει τίποτε να κάνει με "ευγενικά" αισθήματα, αλλά πάντα με γνώμονα τον φυσιολογικό μας εγωισμό.

 

Η ικανοποίηση εσωτερικών ή προσωπικών αναγκών δεν είναι πάντα και απόλυτα εγωιστική πράξη. Συμβαίνει συχνά ο αντίκτυπος τους να προσφέρει σημαντικά οφέλη σε αποδέκτες διαφορετικούς του "εγώ". Η αφετηρία - εγωισμός- εν προκειμένω δεν είναι τόσο σημαντική όσο η κατεύθυνση ή η κατάληξη - αποδέκτης.

Το καθολικά ή κοινωνικα ηθικό, στην ουσία, έχε ρυθμιστικό ρόλο. Η προσωπική ηθική είναι κάτι απολύτως προσωπικό, διαμορφώνεται μέσω εμπειριών και γνώσης και στην εξελικτική της πορεία ενδεχομένως να υποστεί δραματικές ή και όχι, αλλαγές.

 

Αν κάτι είναι προσωπικό, δηλαδή πηγάζει από το εγώ, δεν βλέπω τι το αλτρουιστικό υπάρχει. Αυτό που λες εσύ είναι παράπλευρο αποτέλεσμα και όχι η κινητήριος δύναμη. Αυτό που λένε "δίπλα στον βασιλικό, ποτίζεται και η γλάστρα". Οι ανάγκες μου και η ικανοποίηση τους είναι το καρβέλι, η πιθανή ευχαρίστηση που θα λάβει το άλλο μέρος, τα ψίχουλα. Το πως εξελίσσεται η όχι η ηθική του καθενός είναι ένα εντελώς διαφορετικό κεφάλαιο. Η βάση παραμένει η ίδια, το εγώ. Για αυτό η πουτανιά σαν ιδέα, πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν είναι άλλο παρά δαιμονοποίηση του πασιφανούς. Εγώ κοιτάω το κωλαράκι μου, εσύ το δικό σου και ούτω καθ' εξής. Το αν κάτι που εμένα με ευχαριστεί, μπορεί να προσφέρει κάτι άλλο και σε σένα είναι καθαρά ζήτημα " ατυχήματος" που δεν θέτει λιγότερο "πουτανιάρικη" την αιτία που με ώθησε στην πράξη.

 

Όλα από το "εγώ" πηγάζουν. Και ο αλτρουισμός, που αναφέρεις.

Δεν πρόκειται περί ατυχήμάτος γιατί εμπεριέχει "δόλο". Όπου "δόλος" η πρόθεση να "ωφελήσω", ""ευεργετήσω" ή "ευχαριστήσω".
Έχω την εναλλακτική να μην προχωρήσω στην όποια πράξη με συγκεκριμένο αποδέκτη, μια και ο άκρατος εγωισμός μου και η προσωπική μου ικανοποίηση θα βρουν άφθονα υποψήφια θύματα, όμως επιλέγω να το κάνω. Προσφέροντας συχνά "καρβέλι" και απόλυτα ικανοποιημένη με τα "ψίχουλα".

Από την άλλη, δεν καταδικάζω την "π". Μόνο επιλέγω να είμαστε απέναντι.

 

Κ μολις μοιραστηκαν περισσοτερα σημαιακια κι απο 80ies live Παπανδρεου.

 

Στον δόλο ίσως κάπου κάνεις λάθος, δόλος όπου "ευεργετηθώ" κτλ κτλ κτλ. Αλτρουισμός? Θα έκανες ποτέ κάτι που θα σου προκαλούσε μονάχα ζημία για το καλό του άλλου? ( Μην μου φέρεις το παράδειγμα των παιδιών που μπορεί κάποιος να έχει ). Εγώ προτιμώ το καρβέλι και τα "θύματα" αποδέχονται τα ψίχουλα, ίσως επειδή δεν ξέρουν η δεν είναι ικανά το καρβέλι τους να το διεκδικήσουν. Για εμένα η "π" όπως την ονομάζεις απλά δεν υφίσταται. Θα είναι κυνικό αυτό που γράφω, αλλά κάτι το φυσιολογικό δεν μπορεί να είναι "κακό"

 

Δεν της έβαλε καποιος το ταμπελάκι του "κακού".
Απλώς, την παρατηρούμε, την "π" , από διαφορετικές θέσεις και άρα οι οπτικές μας διαφέρουν. Άλλο προφίλ βλέπεις εσύ, διαφορετικό εγώ.