Τελικά τι είναι η πουτανιά;

η πουτανιά θεωρήθηκε αρετή τελικά με την προσωπική ερμηνεία της Μαλβίνας, αλλά το ''η μη διαθεσιμότητα, όχι πάντα, αλλά λίγο-λίγο'', μπορεί να ήταν σοφό, σε ότι αφορούσε την δική της φαταλιτέ, ωστόσο ευτυχώς ή δυστυχώς δεν μπορεί να ισχύσει για όλους με τον ίδιο τρόπο...για μένα τουλάχιστον δεν ισχύει...
πουτανιά λοιπόν κατ΄αυτήν την έννοια σημαίνει παίρνω τον χρόνο μου να αξιολογήσω ποιον έχω απέναντί μου και ως που πρέπει να διαθέσω τον εαυτό μου...
μάλλον το ρεγουλάρισμα της διαθεσιμότητας, του συνεπακόλουθου δεσίματος, της αίσθησης εκχώρησης της ελευθερίας μας τα αναλύουμε λογικά όταν δεν υπάρχουν σαρωτικά συναισθήματα...
όταν αφηνόμαστε να αισθανθούμε πράγματα που μας συνεπαίρνουν τότε αναπόφευκτα θα χαθεί η μπάλα....
για να καταλήξω και κάπου, ενώ συμφωνώ με την Μαλβίνα, και μπορεί υποσυνείδητα να εφαρμόζω σε κάποιες σχέσεις μου αυτού του είδους την πουτανιά...

όταν όμως την μαύρη τρύπα της ψυχής μου, την μοιράζομαι με τον άλλον, εκεί δεν μπορώ, όσο και να θέλω, να καταστήσω τον εαυτό μου ''επιλεκτικά διαθέσιμο''...
άνευ όρων παράδοση κι ας μαζεύω δόντια...όταν νιώσω τόσο έντονα και δυνατά, θα το πράξω...ποια πουτανιά εκείνη την ώρα και τι να σκεφτείς και τι να διαπραγματευτείς?
Εκεί πια είσαι εσύ, αλλά δεν είσαι εσύ, είναι ένας εαυτός που έχεις για πρώτη φορά, ακριβώς επειδή με κάθε άνθρωπο η βάση μας είναι η ίδια, αλλά η αλληλεπίδραση είναι αυτή που καθορίζει το μέτρο μας...
το πολύ και το λίγο μας...πουτανιά χωράει στο λίγο...στο πολύ περισσεύει και χάνεται....

 

Έχω την εντύπωση ότι ή είναι ένας άνθρωπος πουτάνα ή δεν είναι, δεν χωρούν εδώ περιστάσεις. Είναι κάποια πράγματα που μας ορίζουν, δεν τα ορίζουμε. Όπως π.χ. η Μαρίκα Κοτοπούλη ήταν ηθοποιός που συνέβαινε να είναι ερωτευμένη με τον Δραγούμη. Και όταν της μετέφεραν ότι δολοφονήθηκε και αυτή σωριάστηκε κάτω και τον θρηνούσε, κάπου μέσα της σκεφτόταν, όπως έλεγε η ίδια, αν εκείνη τη στιγμή η ερμηνεία της θα ήταν καλύτερη από της Κυβέλης. Δεν σημαίνει ότι δεν αγαπούσε τον Δραγούμη, σημαίνει ότι ήταν πάνω απ όλα ηθοποιός.

Όμοια και η πουτάνα κατά Μαλβίνα, αυτή που διαπραγματεύεται το δόσιμό της, το οποίο στην προκειμένη ανάλυση προσδιορίζεται ως χρόνος. Αυτή διαπραγματεύεται ο κόσμος να χαλάσει. Διαπραγματεύεται στα άκρα, διαπραγματεύεται το παραμικρό, διαπραγματεύεται εκείνο το ελάχιστο που όμως συμβαίνει να πονάει τον άλλο και το ξέρει. Και μπορεί μέσα της να σφαδάζει από έρωτα. Μπορεί να χάσει για τον λόγο ότι το παρατράβηξε ή ότι εκτέθηκε και η απώλεια γι αυτήν να είναι θάνατος. Δεν μπορεί όμως να κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που λέει η ψυχή της ούτε απαραίτητα το καταλαβαίνει την ώρα που το κάνει.

 

"Kι’αν ενδώσουμε τί γίνεται; Tα κάναμε μπάχαλο. Kαι ενδίδω, το εννοώ όχι με την καβαφική έννοια, που σημαίνει αφήνομαι, αλλά με την έννοια της υπεπροσφοράς που σημαίνει και την άνευ όρων παράδοση.


H άνευ όρων παράδοση είναι καταστροφή; Eίναι πάντα ύποπτη.


Eσείς δεν ενδίδετε; Όχι, δεν θέλω. Θέλω να μετράω, να ζυγίζω, να βρίσκω άλλοθι, να μην μου βγει λειψός ο άλλος, να είμαι καλοπροαίρετη κι’ όχι αμερόληπτη και μετά να παραχωρώ ή να εκχωρώ.


H εκχώρηση σας τί περιέχει; Mα το δικαίωμα να διεκδικήσεις την παραχώρηση μου. Xωρίς φαταλιτέ όμως."

συμφωνω με τη μαλβινα καραλη
και προσθετω πως οταν ο ερωτας ειναι αμοιβαιος και ειλικρινης
δεν υφισταται πουτανια

επισης,οσο περισσοτερο δινομαστε σε καποιον,δινεται και δενεται αμφιδρομα κι εκεινος
οταν η προσφορα και το δοσιμο ειναι μονοπλευρο
τοτε υφισταται πουτανια με την εννοια της εν μερει προσφορας...

 

Εγώ θα παραθέσω τα λόγια ενός τραγουδιού με τα οποία συμφωνώ απόλυτα και πιστεύω ότι ξεκαθαρίζουν ακριβώς τι σημαίνει το "πουτάνα" και το "πουτανιά"

Για όποιον με πιάνει θα' μαι εκεί να τον στηρίξω, θ' αγαπήσω, μα μην με γαμήσεις θα σε τσακίσω. Μην παίρνεις την καλοσύνη μου για αδυναμία, υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε πουτάνα και κυρία.

 

Οσο υπάρχει "ολίγον έγκυος"
άλλο τόσο υπάρχει "ολίγον πουτάνα".