Τελικά τι?

Να ξέρουν να το διαχειρίζονται. Τα υπόλοιπα είναι ανθρωπινα

 

Το θεμα είναι ότι Εγώ πρέπει να μαι καθαρός, χορτασμενος και ευχαριστημένος.

Άλλωστε στου κουφού Κ την πόρτα... 

 

Τότε η δική μου ερώτηση είναι, και τι θα πει "σκλαβίσιο υλικό";

Ο Αφέντης χρειάζεται για να δείξει τον δρόμο, για να δώσει την απίστευτη, την μοναδική στήριξη της επιδοκιμαστικής ματιάς του, για να ορίσει πώς θέλει να διαχειρίζεται τα συναισθήματά της η σκλάβα. Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει η σκλάβα, σε ώριμες καταστάσεις είναι διεκπεραίωση διότι γνωρίζει τι απαιτείται από αυτήν και κινείται στην κατεύθυνση αυτή.

Δεν είναι αυτονόητα, διότι από τότε που τα συζητούσαμε άλλαξαν πολλά πράγματα πάνω στον χειρισμό συναισθημάτων στο γενικότερο περιβάλλον. Μάθαμε όλοι την λέξη "ενσυναίσθηση" και καταλάβαμε ότι δεν έχουμε και πολύ από αυτήν, συνειδητοποιήσαμε πόσο κακό κάνει να μην εκφράζονται τα συναισθήματα, μερικοί έγιναν της θετικής ψυχολογίας, δηλαδή να αλλάζουμε ένα αρνητικό συναίσθημα με ένα θετικό, άλλοι είπαν ότι αντί να βασανίζονται με χειρισμούς συναισθημάτων όταν είναι αρνητικά καλύτερα να αλλάζουν την πραγματικότητα, όλα αυτά έχουν αντίκτυπο και στο D/s και αξίζουν συζήτηση. Για να μην πω ότι και οι προσεγγίσεις D/s άνοιξαν αλλά και οι παλιότερες έγιναν περισσότερο ευέλικτες, για πολλούς λόγους.

Οπότε, γνώμη μου, έχουμε να πούμε πράγματα, ας μιλήσουμε  

@Seras Victoria έχω γράψει και έχω σβήσει δυό τρεις φορές από χθες το βράδυ, θα επανακάμψω δριμύτερη  

 

Δεν είναι δυνατόν να μην αισθάνεσαι τα παραπάνω είναι ανθρώπινα συναισθήματα το παν είναι να ξέρεις να τα διαχειριζεσε και να έχεις τον ανάλογο τρόπο να τα εκφράζεις και να τα διεκδικεις δεν είναι αβουλα πλάσματα οι Σκλαβες

 

Ενα σκλαβισιο υλικο δηλαδη, κατα την αποψη σας, εμπεριεχει την προυποθεση να ειναι συναισθματικα ανερματιστο?

 

Είχα υποσχεθεί ότι θα έγραφα @Seras Victoria, τώρα που το επανέφερες λοιπόν, ήρθε η ώρα να κρατήσω την υπόσχεσή μου, σε όρους εμπειριών, όπως προτείνεις  

Η επιθυμία της σκλάβας είναι ξεχωριστό κεφάλαιο και κοινό κτήμα, δομικό υλικό της θέσης της κοντά στον Αφέντη. Την επικοινωνεί στον Αφέντη και πέραν τούτου μινιμαλισμός και ηρεμία. Άλλωστε, η ανάγκη της επιθυμίας είναι να επικοινωνηθεί στο μόνο πρόσωπο το οποίο αφορά, η δράση με σκοπό την ικανοποίηση της επιθυμίας είναι τελείως άλλο πράγμα.

Όσον αφορά τα συναισθήματα, έρχεται η ώρα που η σκλάβα βρίσκει την ταυτότητά της ως σκλάβα. Όταν το περιβάλλον που διαμορφώνει ο Αφέντης είναι ασφαλές για αυτήν και το μόνο στο οποίο πραγματικά ανήκει, είναι εύλογο να θέλει αυτό το περιβάλλον να είναι όμορφο, γιατί είναι του Αφέντη και γιατί αυτή έχει το προνόμιο να ζει μέσα σε αυτό. Όπως δεν αφήνει τον χώρο βρώμικο και αφρόντιστο, για τους ίδιους λόγους δεν αφήνει και την ψυχή της με αρνητικές σκιές και αφρόντιστη, επειδή και αυτή είναι του Αφέντη. Η σκλάβα θα στεναχωρεθεί, θα θυμώσει, θα φοβηθεί, θα νιώσει κάποιες φορές ανεπαρκής ενδεχομένως, αυτά είναι συναισθήματα για όλους τους ανθρώπους και όλοι οι άνθρωποι μαθαίνουν να καταλαβαίνουν πότε τα νιώθουν και γιατί, να τα ελέγχουν και να τα διαχειρίζονται. Και τον θυμό, ιδίως τον θυμό.

Η ζήλια της σκλάβας είναι καθαρά θέμα του Αφέντη, μπορεί να έχει φροντίσει εξαρχής να μάθει την σκλάβα να την χειρίζεται - για λογαριασμό Του - έτσι ώστε η σκλάβα να μην ζηλεύει διόλου. Και δεν ξέρω αν είναι συναίσθημα ή τακτική επιβίωσης που μαθαίνεται από ελάχιστη ηλικία και έχει συμπτώματα που είναι σαν συναισθήματα.

 

Από Κ προς Κ. Με βρίσκει απόλυτα συμφωνο η εν λόγω τοποθέτηση σου. Ευγε.

 

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο παρακαλώ.

Σε κοπτοραπτικές δεν κάνω συζήτηση.

ΥΓ
Την απάντηση που ζητάτε σας την έδωσε η @gaby_m

 

Πραγματι.

 

Αν ζητάς από μια σκλάβα να ξέρει κάτι ίσως πρέπει να σκεφτείς πάλι τι σε κάνει Μάστερ. Ποιός ο λόγος να θέλεις να είσαι κυρίαρχος στη ζωή κάποιου που στο τέλος του ζητάς βοήθεια για να κυριαρχήσεις;

 

Μπορείτε να αναπτύξετε αυτό το κομμάτι περισσότερο; Πώς το συνδέετε με το παρακάτω;