Τελικά τι?

Τα προβλήματα δεν ξεκινούν και δεν έχουν να κάνουν τόσο με το αν ανοίγεται η όχι το υ/σ.

Ειδικά το " να τα πω γιατί είναι υποχρέωση μου " μερικές φορές είναι και η καραμέλα μας...

Τα γλέντια ξεκινάνε όταν τα πει...και δεν γίνει αυτό που περιμένει ότι θα γίνει or even better δεν γίνει απολύτως τίποτα και το Κ κουνήσει απλά και στοικα το κεφάλι του. :"'χμμ μμμ"

Θέλω να πω ρε παιδί μου, υποχρέωση σου να πεις. Καμία υποχρέωση όμως δεν υπάρχει να λάβεις κάποια αντίδραση στα όσα πεις ή και να λάβεις κάποια συγκεκριμένη "σκληρη απαντηση; κάποια αποδοκιμασία; " εκεί έχεις την υποχρέωση αλλά έχεις τα κότσια; να ξαναπεις; η να αποδεχτείς την οποία αντίδραση;

 

Νομίζω πως @χάντρα έπιασες τη ρίζα του θέματος.Θελει πολλή δύναμη να καταθέτεις σκέψεις και θέλω,χωρίς να λάβεις απάντηση.Πολλές φορές σαν noobaki έπεσα στην "παγιδα" του να γράφω ζητώντας ή εκφράζοντας όσα ένιωθα και να λάβω (άμεσα τουλάχιστον) το απόλυτο τίποτα.Η διαφορά απλά,για να περάσεις τον σκοπελο του "με γραφει",είναι να μπορέσεις να καταλάβεις και να νιώσεις πως όλα όσα καταθέτεις λαμβάνονται υπόψιν άσχετα αν δεν γίνεται αυτό που περιμένεις.Θελει όπως το λες,κότσια να το ξεπεράσεις και να ανοίγεσαι χωρίς να έχεις την παραμικρή προσδοκία. Γιατί στην τελική,για μένα τουλάχιστον,οι προσδοκίες και η ματαίωση αυτών,είναι που σε κάνουν να κλείνεσαι και να κρατάς πράγματα μέσα σου,πηγαίνοντας πίσω όλη την εκπαίδευση.(μιλάω ως εκπαιδευομενη ακομα)