Τζένη...

Η γεμάτη με συναντήσεις ρουτίνας ημέρα, με οδήγησε στο bar. 00:20. Πολύ νωρίς για ύπνο. Χαλάρωσα τη γραβάτα, και άναψα τσιγάρο. Οι γευστικοί μου κάλυκες, ζητούσαν το άρωμα ενός single malt. Σε αυτό το ξενοδοχείο, το 18ρι Glenfiddich ήταν η καλύτερη επιλογή. Οι φιλοπότες υποστηρίζουν πως όταν κρατάς στο χέρι σου ένα ποτήρι καλού ουίσκι, το αντιμετωπίζεις ως μια όμορφη γυναίκα...

Ακούστηκαν δυνατά γέλια γυναικών, σχεδόν δίπλα μου. Γύρισα το κεφάλι μου μηχανικά. Η σκέψη μου, διακόπηκε απότομα όταν την είδα. Διάολε τι θηλυκό!

Οι ματιές μας συναντήθηκαν, και ήταν από τις λίγες που δεν κατέβασε τα μάτια σχεδόν αμέσως. Αντιθέτως με κάρφωσε με την αλαζονεία της ομολογουμένως ξεχωριστής γοητείας της. Με την ίδια αυτοπεποίθηση μετατόπισε το βλέμμα της προς την παρέα της. Hξερε πως θα συνεχίσω να την κοιτάω.

Το σκανάρισμά μου, την μέτρησε ως μια δυναμική και κομψή γυναίκα, παρ’ όλο που η βραδινή ώρα και το μέρος, δεν κολλούσε ούτε με το μακιγιάζ, ούτε με το ντύσιμό της. Λες και συνέχισε απρόσμενα την απογευματινή έξοδό της.

Ένα απλό αλλά σέξι μίνι μπλε φόρεμα, τόσο στενό που διαγράφει το καλλίγραμμο κορμί της, και τόσο μίνι που άφηνε ακάλυπτα τα πόδια της, χωρίς κανένα περιθώριο στη φαντασία. Γνώριζε πως είναι γυναικάρα, αλλά παρά την προκλητικότητα του κάτω μέρους, δεν το πουλούσε. Όχι “πρόστυχα” τουλάχιστον, και κάθε άλλο από επιτηδευμένα.

Στο χέρι μόνο ένα ρολόι με λεπτό μπρασελέ, στα κάτω άκρα uncle boots και ξανθό, ελαφρώς ασύμμετρο, καρέ κοντό μαλλί. Μα φυσικά... Η τύπισσα ήξερε να τονίσει τα γλυκά χαρακτηριστικά του προσώπου της… Μικρά διακριτικά σκουλαρίκια.

H μόνη από τις φίλες της με απουσία glitter, χωρίς eye-liner, και λεπτό περίγραμμα από μολύβι που σε συνδυασμό με τα προσεγμένα και καλοσχηματισμένα φρύδια της τόνιζαν εντυπωσιακά τα γκρι μάτια της… Nude κραγιόν με μπλε βάση, και ελάχιστο ρουζ σε μάλλον ροδακινί απόχρωση παρουσίαζε μια εντυπωσιακή φρεσκάδα νιότης. Φαινόταν γύρω στα 28, αλλά σίγουρα ήταν αρκετά πάνω από τα πρώτα άντα. Μπράβο της...

H τελευταία γεμάτη γουλιά, μου υπενθύμισε πως αν και εκλεκτό απόσταγμα, μπορεί να μεταβληθεί άνετα από aqua vitae σε aqua mortis σε έναν σπάνιο ουισκοπότη σαν και μένα.
Την κοίταξα ξανά... Ναι, η τύπισσα τα σπάει.

Ξεπέρασα αμέσως το πόσο κάγκουρας θα φανώ, να σκάσω απρόσκλητος σε μια παρέα γυναικών που λένε τα δικά τους, έσφιξα τη γραβάτα και βάδισα προς το μέρος της, σκεπτόμενος την πρώτη μου ατάκα.

Αρχίδια... Δεν κατέβηκε τίποτα σκαμπρόζικο στα λίγα βήματα. Plan B. Αυτοσχεδιασμός της στιγμής και παρά τη νικηφόρα νοοτροπία, αξιοπρεπή αντιμετώπιση της γκέλας...

-Καλησπέρα σας

Φάνηκε, πως απευθύνομαι σε όλες, ωστόσο ήταν η μόνη που απάντησε

-Γειά σου

Καμία απορία στην έκφρασή της. Χιλιοπαιγμένο έργο σε μια ακόμα επανάληψη, το να την προσεγγίζει άντρας.

-Είμαι ο υπεύθυνος ασφάλειας του ξενοδοχείου. Είναι απαραίτητο να σας απασχολήσω για λίγο

Οι φίλες της σοβάρεψαν. Σταμάτησαν να συνομιλούν και έστρεψαν το βλέμμα τους πάνω μου.

-Παρακαλώ, συνεχίστε το ποτό σας. Δεν έχει συμβεί κάτι. Μια τυπική διευθέτηση. Χρειάζομαι μια από εσάς, να καταγράψω τα ποτά που έχετε καταναλώσει, από την ώρα που βρίσκεστε εδώ. Random έλεγχος του μπάρμαν.

Και πάλι, αυτή που μίλησε.

-Επιστρέφω κορίτσια, είπε με νόημα. Οι φίλες της χαμογέλασαν. "Ηξεραν" πως θα με κατασπαράξει...

Τραβηχτήκαμε ελάχιστα μακριά τους.
Με κοιτούσε με αυτάρεσκο τρόπο, ισορροπώντας επικίνδυνα μεταξύ του αγέρωχου και υπεροπτικού.

-Τζένη
-Αγγελος

Απέφυγα σκόπιμα τη χειραψία.

-Τι έχεις πιεί;
-Eνικός;
-Mια δεν είσαι;
-Αγενής;
-Ενίοτε ανάγωγος, αλλά όχι αυτή τη στιγμή
-Δεν θα βγάλεις μπλοκάκι, κινητό; Που θα τα σημειώσεις;
-Eχω εξαιρετική μνήμη

Ερεθιστικά ανέκφραστη.

- Strawberry Daiquiri
-Δυο Daiquiri λοιπόν εσύ...
-Ένα έχω πιεί
-Μόλις ήρθε το 2ο

Για πολλά μπορεί να καυχηθεί ένα κλασάτο πεντάστερο. Ένα από αυτά, είναι και ο barman του. Ο επαγγελματισμός του, έπιασε το βλέμμα μου, μόλις απομακρυνθήκαμε από την παρέα της, και έφερε κοκτέιλ γι’ αυτή και ουίσκι για μένα. Οτι είχαμε πιεί ήδη.

-Δεν το θέλω
-Μην το πιείς
-Δεν θα το πιώ
-Απλά θα τσουγκρίσουμε
-Στην υγειά μας; Με σχεδόν ειρωνικό τόνο
-Όχι σε κάτι κοινότυπο
-Αλλά;

To All in, all the time , πάντα ήταν ένα από τα λίγα βασικά motto μου. Mε είχε ταξιδέψει σε μακρινές και βαθιές θάλασσες, με είχε ρίξει και σε έρημες ξέρες, ακόμα και σε απότομα βράχια. Όχι μια φορά και δυο. Αρκετές. Περήφανος για τα σημάδια μου... (Εντάξει, όχι για όλα. Της νιότης καμώματα...)

Eπιασα τα ποτήρια, και της έδωσα το δικό της. Το πήρε σχεδόν απρόθυμα

-Στο θάρρος σου
-Θάρρος που ήρθα σε ένα μέτρο απόστασης από τις φίλες μου; Όχι δα
-Για το που θα είσαι σε μισή ώρα
-Στο δωμάτιό σου θεωρείς; Στον τόνο της προστέθηκε ειρωνικό χαμόγελο

Αφησα το ποτήρι μου στο μπαρ. Διέκρινε το αυστηρό μου ύφος.

-Δεν είναι θάρρος αν ρωτάς το που. Εκανα λάθος. Σ’ ευχαριστώ για τον χρόνο σου. Μεταβίβασε τη συγγνώμη μου στις φίλες σου. Τα ποτά σας, έχουν μπει στον λογαριασμό μου. Δεν εργάζομαι στο ξενοδοχείο. Πελάτης είμαι.

Ωραία γυναίκα. Αρχοντομουνάρα. Σίγουρα θα χρωμάτιζε το βράδυ, με ξενέρωσε όμως η έπαρσή της...

-Εχω θάρρος. Ο τόνος της έγινε σοβαρός

2η ευκαιρία. Γιατί όχι; Ιδιαίτερη σαγήνη μου προκαλεί αυτό το θηλυκό.

-Δεν σε άκουσα
-Με άκουσες
-Γειά σου Τζένη

Εκανα ν’ απομακρυνθώ, προσπαθώντας να μη φανεί η απογοήτευσή μου.

-Εχω θάρρος
-Ομορφα. Eτοιμη;
-Κι εσύ έχεις θράσος
-Απύθμενο
-Θα τσουγκρίσουμε τα ποτήρια μας;

Η μπίλια γύριζε ακόμα, και ο κρουπιέρης δεν είχε πει “No more bets”. Mπορούσα ακόμα να ποντάρω. Το Split ήρθε πρώτο στο μυαλό μου, αλλά όχι. Αν είναι να τη γλεντήσω, θα είναι όπως ακριβώς θέλω. Straight up λοιπόν. Εσωτερικό στοίχημα. Ένα νούμερο, στο κόκκινο.

-Oχι ακόμα. Γουστάρω τις πράξεις

Το βλέμμα της έγινε λάγνο. Ο ερωτισμός της άρχισε να επιδεικνύεται έντονα. Το υποστήριζε επιδέξια το ποίημα...

-Στο δωμάτιό σου;

Γι’ αυτό το θηλυκό, χρειαζόταν προσπάθεια, να καταλάβω αν την οδηγούσε η σιγουριά της, αν φλέρταρε με την επικράτηση στους φόβους της ή αν άφησε τον εαυτό της να παρασυρθεί στη στιγμή... Δεν φαίνεται να το χαρίζει, σίγουρα όμως, δεν είναι συντηρητική. Εξάλλου, το σεξ δεν σε χορταίνει, όσο κι αν το έχεις γευτεί... ιδίως στη βανίλα ζωή. Θα είχε τρελές επιτυχίες και ως κυρίαρχη. Θραύση θα έκανε στο χώρο... Καμία εκδήλωση υποτακτικότητας ως τώρα. Υπήρχε ωστόσο χρόνος να ψάξω τα κουμπιά της...

Χαμογέλασα με τη σκέψη μου. Για να δω πόσο αντέχει το σχοινί της. Θα το τεντώσω. Πολύ...

-Στο αυτοκίνητό μου
-... Εντάξει. Δώσε μου μισό λεπτό σε παρακαλώ, να χαιρετίσω τις φίλες μου. Ακόμα ατάραχη.

Επιασα το χέρι της, και ανέβασα τον καρπό της, τόσο όσο να βλέπει το ρολόι της. Αφέθηκε στην κίνησή μου, χωρίς τον παραμικρό μορφασμό στο πρόσωπο.

-Σου δίνω 2 λεπτά. Ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω.
-Είσαι επικίνδυνος;
-Αναλόγως πως το εννοείς.
-Πες μου
-Θα σε περιμένω στο lobby μικρή.

Ηταν η πρώτη φορά, που κατέβασε το βλέμμα της. Και ήταν ΚΑΥΛΑ.

Συνεχίζεται...

 

Είναι υπέροχο! Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

Ο βηματισμός της ήταν γρήγορος, ωστόσο η άνεσή της ήταν φανερή. Η σιγουριά που περπατούσε, μου έδειχνε πολλά για το πως νιώθει για τον εαυτό της. Η τοποθέτηση των ποδιών της ακολουθούσαν μια ευθεία γραμμή στο πάτωμα, και το σύνολό της, μαγνήτιζε τα βλέμματα ανδρών και γυναικών. Θηλυκό, που δεν περνούσε απαρατήρητο...

-Δεν άργησα
-Δεν θα με εύρισκες εδώ, αν αργούσες. Ετοιμη;
-Δεν μου άφησες χρόνο να φρεσκαριστώ
-Δεν θα σου χρειαστεί
-Λες;
-Εχει πρόβλημα η ακοή σου;
-Ετσι απότομος θα είσαι;

Την άγγιξα απαλά στο πρόσωπο, με τρόπο που ο αντίχειράς μου να είναι στα χείλη της. Της χαμογέλασα

-Θα δείξει

Ο παρκαδόρος έφερε το αμάξι μου στην είσοδο. Είμαι βέβαιος πως αυτή η τύπισσα θεωρούσε δεδομένο να της ανοίξω την πόρτα, αλλά ο υπάλληλος της το χάλασε...

Ετσι κι αλλιώς, ο στόχος μου ήταν να της ανοίξω άλλες “πόρτες”...

-Που θα πάμε;
-Επαναδιατύπωσε το ερώτημα, με σωστό τρόπο
-Δεν καταλαβαίνω
-Νιώθεις πως είσαι σε πιλοτήριο αεροπλάνου μικρή;
-Δηλαδή;
-Θεωρείς το αυτοκίνητο θάλαμο διακυβέρνησης, και αισθάνεσαι συγκυβερνήτης;
-Oχι;
-Επαναδιατύπωσε μικρή
-Εντάξει. Που θα με πας;
-Εχει σημασία;

Kόλλησε για λίγο.

-Ωραία. Σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός.
-Όχι. Σημασία έχει η απόλαυση του ταξιδιού.
-Αρα ούτε Λαιστρυγόνες ούτε θυμωμένος Ποσειδώνας;

Δεν της το είχα, να έχει διαβάσει Καβάφη. Εντάξει το ρεζουμέ από την Ιθάκη είναι ευρέως γνωστό, αλλά η τύπισσα θυμάται τους στίχους. Πόντος για τη μικρή. Ας παίξουμε...

-Εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος;
-Αν είναι να τον απολαύσω, γιατί όχι;
-Πες μου γιατί ναι

Κόλλησε πάλι. Ομορφα...

-Κάτι μου λέει, πως θα περάσουμε όμορφα
-Ευχή ή δεδομένο;
-Καλά ξεκίνησε
-Και ο εχθρός του καλά;
-Το καλύτερα
-Εκεί θα σε πάω

Χαμογέλασε... Λαμπερό, και ταυτόχρονα πονηρό το χαμόγελό της. Είχε μπει σε ερωτικό mood από το bar. Την έκανε ακόμα πιο θελκτική.

-Μετράς τη ζωή σου με τα χαμόγελα;
-Και από δάκρυα είχα αρκετά
-Δεν είναι όλα τα δάκρυα από δυσάρεστους λόγους μικρή.
-Οπερ σημαίνει;
-Εκεί θα είσαι
-...

Δεν αντέδρασε καθόλου, όταν είδε ότι μπήκα στην εθνική οδό. Κατευθυνόμουν έξω από την πόλη και το κατάλαβε.

-Στο εξοχικό σου πάμε;
-Eπαναδιατύπωσε μικρή
-Στο εξοχικό σου με πας;
-Τι είπαμε πως έχει σημασία;
-H απόλαυση της διαδρομής.
-Ετσι

Είχε γυρίσει προς το μέρος μου, και παρ’ ότι σταυροπόδι, το φόρεμά της ήταν τόσο μίνι, που διέκρινα το εσώρουχό της. Η εικόνα, ήρθε φυσικά στη σκέψη μου. Μούσκεμα από τα υγρά της, μέσα στο στόμα της...

-Σου αρέσει να έχεις τον έλεγχο;
-Χρειάζονται τα ερωτηματικά για να διατυπώσεις το προφανές;
-Σωστά. Σου αρέσει να έχεις τον έλεγχο. Χωρίς ερωτηματικό.
-Εσύ ωστόσο, χρειάζεται να απαντήσεις
-Πάντα έχω τον έλεγχο. Μου αρέσει
-Σου φαίνομαι να συγκαταλέγομαι στο πάντα σου μικρή;
-Η αλήθεια είναι πως μου είναι ασυνήθιστο όλο αυτό...
-Θα εξοικειωθείς γρήγορα.
-Πάντα τόσο σίγουρος;
-Η αβεβαιότητα δεν είναι συστατικό του Κυβερνήτη μικρή

Της άρεσε η φάση και είχε σταματήσει την προσπάθεια να το κρύβει. Ηταν άνετη, και πρόσχαρη... Παρ’ όλα αυτά, πέρα από την απορία, του γιατί δεν είχα κάνει καμία κίνηση ακόμα, υπήρχε ένας μετέωρος δισταγμός. Όχι από απουσία αποφασιστικότητας σαν χαρακτήρας. Περισσότερο σαν μια εσωτερική ταλάντευση, στο πόσο θα προκαλούσα το θάρρος της, και πόσο θα ανταποκρινόταν σε αυτό.

-Δεν έχεις απαντήσει ακόμα στο ερώτημα
-Ποιο είναι το ερώτημα;
-Πόσο σου αρέσει, που έχω τον έλεγχο
-Μου αρέσει, για έναν αδιευκρίνιστο λόγο
-Αγνοείς τη διαφορά του πόσο με το αν;
-Eσύ δεν είπες, πως δεν χρειάζονται τα ερωτηματικά στην αποτύπωση του προφανούς;
-Εκαστος εφ’ ω ετάχθη μικρή.
-Δηλαδή;
-Oδηγός/συνοδηγός. Δεν ισχύουν σε καμία περίπτωση τα ίδια και για τους δυο μας.
-Δικτάτορας; Mε παιχνιδιάρικο ύφος
-Αν ψάχνεις για το παρατηρητήριο ισότητας, δεν υπάρχει εδώ. Ούτε ως πραγματικότητα, ούτε καν ως αμυδρή προσδοκία, ότι μπορεί να. Eίναι απολύτως ξεκάθαρο μικρή;
-... Μάλιστα

Ηταν η 2η φορά, που κατέβαζε το βλέμμα της, με αυτόν τον τρόπο...

Είχαμε απομακρυνθεί αρκετά από την πόλη. Σε λίγο θα έφτανα στο μέρος που ήθελα. Ασυναίσθητα έπιασα τη γραβάτα μου. Ηταν αρκετή για δέσιμο... Μπα. Η πιο καύλα ακινητοποίηση είναι αυτή που επιτυγχάνεται με εντολή.

Συνεχίζεται...

 

Την κοίταξα ξανά. Η ομορφιά είναι, σε μεγάλο βαθμό, υποκειμενική και η έλξη ανάμεσα στους ανθρώπους συχνά μυστηριώδης, όμως γι αυτή τη τύπισσα δύσκολα θα βρισκόταν άντρας να την χαρακτηρίσει κάτι λιγότερο από σέξι. Σίγουρα έντονη προσωπικότητα, με δυνατή επιθυμία να ζήσει τη ζωή. Θελκτική παρουσία, που εύκολα θα την θεωρούσες την ψυχή της παρέας, και με μια ευαίσθητη πλευρά που είχε μάθει να την κρύβει καλά.

37 ετών, Δικηγόρος - Νομικός σύμβουλος, σε Ναυτιλιακή εταιρεία, πολυταξιδεμένη.

Το βλέμμα μου ακολούθησε τη γραμμή του κορμιού της. Είναι προφανές, πως προσέχει τη διατροφή της και φροντίζει το σώμα της γυμνάζοντάς το. Αρκετά...

Ο αυστηρός τόνος της φωνής μου, την αποσυντόνισε αλλά και την επανάφερε

-Ανοιξε τα πόδια σου

Ανταποκρίθηκε άνετα, αλλά χωρίς να μιλήσει

-Το στόμα σου το έχεις μόνο ως αισθητικό μέρος του σώματός σου, ή είναι λειτουργικό;
-… Δεν ήξερα πως θέλεις να απαντήσω
-Πες μου γιατί αντέδρασες θετικά σε αυτό που σου είπα
-Γιατί μου το ζήτησες
-Ενιωσες να στο ζητώ ή να στο ορίζω μικρή;
-Δεν ήταν δα και κάτι σημαντικό
-Δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι. Όταν ρωτάω, απαντάς
-Ηθελα να κάνω αυτό που μου ζήτησες

Το βλέμμα μου, την διέγειρε

-Ενιωσα να μου το ορίζεις...

Το χέρι μου άγγιξε το γόνατό της. Τα δάχτυλά μου κύλησαν στον προσαγωγό της, πολύ πιο αργά απ΄ ότι περίμενε και σταμάτησα ελάχιστα πριν νιώσω τα υγρά της...

-Να το βγάλω. Το περίμενα πως και πως...

Φάνηκε ξεκάθαρα η εξοικείωσή της με την πράξη. Χαμογέλασα. Εχουν πλάκα οι άνετες τύπισσες. Σύντομα θα την έκανα να ξεπεράσει τη ζώνη άνεσής της.

-Όχι. Κατέβασέ το ελάχιστα πιο χαμηλά από τα γόνατα, και κράτα το εκεί.
-Μάλιστα
-Πες μου πόσο υγρή είσαι
-Όχι πολύ
-Όταν σε ρωτάω κάτι, θα είσαι ακριβής στις απαντήσεις σου
-Είμαι
-Αγγίξου και πες μου πόσο υγρή είσαι

Η χαλαρότητά της, διαδέχτηκε την έκπληξη

-...Είμαι πολύ υγρή!
-Πες μου πόσο θέλεις να σε αγγίξω
-Πολύ. Το θέλω πολύ
-Όταν σε αγγίξω, θέλω να είσαι μούσκεμα
-...
-Παίξε με το μουνί σου.

Δεν ξέρω τι γούσταρα περισσότερο. Τις εκφράσεις του προσώπου της..., την ανάσα της που γινόταν ολοένα και πιο έντονη..., το σφίξιμο στους μύες της... Το όλο, ήταν ΚΑΥΛΑ

-Είμαι μούσκεμα. Αγγιξέ με
-Όχι ακόμα
-Σε παρακαλώ, άγγιξέ με
-Γδύσου
-Μα, είμαστε σε δημόσιο δρόμο.
-So?
-Εχει κίνηση. Θα με δουν
-Θα στο κάνω πιο δύσκολο. Σε λίγο φτάνουμε σε σταθμό διοδίων
-Είσαι τρελός;
-Θάρρος ή λόγια του αέρα;

Hταν περισσότερο ο εγωισμός της, που την οδήγησε να βγάλει το φόρεμά της, παρά η καύλα της. Βοήθησε βέβαια κι αυτή.

Το βλέμμα της, εμπεριείχε εκνευρισμό, ηδονή και έκπληξη. Καύλα αυτή η μίξη

Τα δάχτυλα μου κατευθύνθηκαν στο στόμα της. Το άνοιξε σχεδόν ασυναίσθητα...

-Γλείψτα

Η καύλα της, πλέον είχε υπερνικήσει οτιδήποτε άλλο. Όταν τα πίεσα μέσα του, ξέχασε τα λάγνα παιχνίδια με την γλώσσα της, έπιασε το χέρι μου και στην ουσία τσιμπούκωσε τα δάχτυλά μου. Το έκανε με θέρμη, και το έκανε καλά.

Οι ρόγες της, είχαν πεταχτεί τόσο, που με καλούσαν ως σειρήνες να παρασυρθώ στη καύλα που δημιουργούσε η εικόνα τους. Θα τις δάγκωνα αργότερα... Τις έπαιξα και τις πίεσα, πολύ πιο έντονα απ’ όσο ήταν συνηθισμένη και φάνηκε από το ξάφνιασμα που της προκάλεσε η ηδονή που ένιωσε.

Δεν μπορούσε πλέον να διαχειριστεί το απροσδόκητο του όλου, και σταδιακά πέρασε από την άνεση στο θάρρος, στη συνέχεια στον εγωισμό, ακολούθησε η αμηχανία, η έκπληξη..., και μετά από την αδυναμία αποτελεσματικής αντίδρασης, αφέθηκε...

Δεν πτοήθηκε ούτε από τα φώτα που πύκνωναν πλησιάζοντας τα διόδια. Με το πόδι στο τιμόνι, ξεκούμπωσα το παντελόνι μου, την έπιασα από τα μαλλιά και οδήγησα το κεφάλι της στον πούτσο μου, που ήταν σκληρός από ώρα, χωρίς να της αφήσω την παραμικρή πιθανότητα αντίρρησης.

Την πίεσα δυνατά, και παρ’ όλο που πνίγηκε την κράτησα εκεί στα όρια της αντοχής της. Οταν της επέτρεψα να αναπνεύσει, το μόνο που πρόλαβε να πει

-Είσαι τρελός

Στον σταθμό των διοδίων, η νεαρή υπάλληλος τα έχασε με την εικόνα. Στρίμωξα την κατάσταση, αρχικά καθυστερώντας να βρω χρήματα, και στη συνέχεια δίνοντάς της μεγάλο χαρτονόμισμα. Η μικρή, σταμάτησε να κινείται, προσπαθώντας να αφουγκραστεί ό,τι μπορούσε, αλλά όταν της πίεσα το κεφάλι, έβαλε και πάλι τη γλώσσα της σε κίνηση.

Τα δάχτυλά μου, με ταυτόχρονη διείσδυση σε μουνί και κώλο, την έκαναν να μουγκρίσει. Την γλέντησα για αρκετά χιλιόμετρα, ταλαιπωρώντας την με το να την κόβω λίγο πριν την κορύφωση. Το σταμάτησα ξαφνικά ανάβοντας τσιγάρο και διασκέδασα με το λογύδριό της.

-Γιατί με έκοβες; Γιατί σταματούσες;
-Δεν έχεις μάθει ακόμα
-Να χύνω;!!!
-Oχι μικρή. Το πότε θα χύνεις
-Τι; Τι είναι αυτά που λες;
-σου έχω πει, δεν γουστάρω τα ανούσια ερωτήματα
-... Πότε θα χύνω;
-Oταν στο επιτρέπω για τώρα, και όταν στο ορίζω στη συνέχεια. Μόνο
-Δεν πας καλά

Το αναπάντεχο χαστούκι μου, την θύμωσε περισσότερο απ’ όσο την ξάφνιασε. Όχι, αυτός δεν ήταν θυμός προς εμένα. Ηταν προς τον εαυτό της. Θύμωσε που καύλωσε, ενώ τη χαστουκίζει κάποιος. Πρωτόγνωρο γι'αυτήν και αυτό. Xαμογέλασα

Προσπάθησε να “σώσει ό,τι σώζεται” με ένα τελευταίο ψήγμα εγωισμού, που πρόδωσε τόσο με τον χαμηλό τόνο της φωνής της.

-Μη το ξανακάνεις αυτό

Μάχες χαμένες, που ο ηττημένος το γνωρίζει πριν καν αρχίσουν. Κλασικά εικονογραφημένα...

Τη χαστούκισα πάλι.

-Θα το ξανακάνω. Οσες φορές θέλω
-...
-Εγινα απόλυτα κατανοητός μικρή;
-...

Σταμάτησα δεξιά του δρόμου, ανάβοντας τα αλάρμ

-Δεν παίζει το θάρρος πλέον. Μόνο το θέλω. Το δικό μου θέλω. Σε λίγο θα συναντήσουμε σημείο που είναι εφικτή η αναστροφή. Μπορείς να ντυθείς και να επιστρέψουμε, ή να πάρεις το καυλί μου στο στόμα σου και να μου δείξεις πόσο πουτάνα είσαι για μένα...

Ξεκίνησα να οδηγώ.

Λίγα δευτερόλεπτα μόνο χρειάστηκαν να το επεξεργαστεί. Εσκυψε στα πόδια μου, τον έβγαλε και τον πήρε βαθιά στο στόμα της λυσσασμένα.

Συνεχίζεται...

 

Φωτιές μας άναψες...
Σας ευχαριστούμε και αναμένουμε τη συνέχεια με αγωνία!

 

αχ

 

Δυναμικός χαρακτήρας και έντονη προσωπικότητα σίγουρα, δουλεμένο θηλυκό που στα χρόνια έχει χτίσει σταθερές που δύσκολα μπορούν να μεταβληθούν, ωστόσο κατά κανόνα, η ψυχολογική κατάσταση του ανθρώπου, ως εκδήλωση των συναισθημάτων του, αντιδρά σύμφωνα με τα ερεθίσματα που λαμβάνει.

[Ηταν ο υπέρμετρος εγωισμός της, και αυτή η αίσθηση ότι “με έχει” όπως και όλους τους άντρες (!), που την έκαναν να παραμερίσει κάθε έννοια ασφάλειας, και να ακολουθήσει έναν ξένο προς άγνωστη κατεύθυνση, πράξη ριψοκίνδυνη και παράτολμη όσο κι αν εμπιστευόταν το ένστικτό της, (όπως το δικαιολόγησε αργότερα στην κουβέντα μας), ωστόσο αυτό που διέκρινα ήταν η πρόκληση για το μήπως, σε συσχέτιση με την δυνατή θέληση για το βίωμα και την κάλυψη του ανικανοποίητου. Μεγάλη παγίδα, αλλά ταυτόχρονα και έντονη παρακίνηση. Το λες και ζαριά]

Ηταν σχεδόν ξεκάθαρο, πως την είχα βάλει σε μια πρωτόγνωρη γι’ αυτήν κατάσταση, και ως στιγμής ανταποκρινόταν θετικά, όμως ποτέ δεν μου έφτασε η συγκατάθεση που γεννά η καύλα στα “όρια του μέτρου”.

Θα την πάω πολύ μακρύτερα από αυτό. Εκεί που είναι η πραγματική απόλαυση. Εκεί που τα επιδερμικά stop συνθλίβονται, εκεί που το σύνηθες φαντάζει απείρως μακρινό, εκεί που η βολή και η άνεση είναι άγνωστες έννοιες...

Η ερωτική διέγερση, είναι σημαντική κινητήριος δύναμη και η μικρή βρισκόταν εδώ και ώρα σε μεγάλη έξαψη, που είχε απολαύσει το καυλί μου, αλλά... ακόμα ήμασταν πολύ μακριά από το να την γλεντήσω. Δεν βιαζόμουν καθόλου. Επόμενος σταθμός “αυξομείωση”

Της πίεσα το κεφάλι περισσότερο απ’ όσο την είχα συνηθίσει, και την κράτησα εκεί όταν προσπάθησε να βγει για να πάρει αναπνοή. Όταν την άφησα, η τεράστια ανάσα της, σε συνδυασμό με το γεμάτο σαγόνι από τα σάλια της και την ταχύτητα των παλμών της, ήταν ιδιαίτερο ηδονιστικό θέαμα. Σχεδόν μεθυστικό.

-Είσαι τρελός, είσαι τρελός!
-Κακοπερνάς μικρή;
-Δεν έχω συνηθίσει έτσι
-Περιμένεις να σε λυπηθώ; Δεν θα συμβεί
-Όχι αλλά...
-Προσπαθείς να κρυφτείς από την καύλα σου ή από την πουτανιά που σου βγάζω;
-Eτσι θα είσαι;
-Προσδιόρισε το έτσι
-Δεν ξέρω… Αγριος

Το βλέμμα μου σοβάρεψε. (Τι ωραία είναι τα παιχνίδια μυαλού)

-Δεν πειράζει μικρή, που δεν κόλλησε. Δεν χύσαμε, αλλά δεν το λες και πέταμα χρόνου. Θα σε γυρίσω πίσω.
-Όχι, όχι. Δεν είπα αυτό.
-Σταμάτα να παλιμπαιδίζεις και μίλα μου ξεκάθαρα.
-Δεν θέλω να γυρίσουμε. Θέλω να κάνω αυτό που θέλεις
-Εχεις ακούσει το “μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες”;
-Θα κάνω ότι θελήσεις
-Επαναδιατύπωσε μικρή
-Θα κάνω ότι μου ορίσεις
-Πες μου γιατί
-Δεν ξέρω. Δεν έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο

Σε νεότερη ηλικία το είχα απολαύσει στο “έπακρο”, αλλά εδώ και χρόνια δεν γουστάρω να κινεί ο παρορμητισμός που γεννά η καύλα, την αυτενέργεια του θηλυκού που σχετίζομαι ερωτικά - σεξουαλικά. Αυτό που ουσιαστικά επιθυμώ είναι η εξάλειψη οποιασδήποτε ταλάντευσης μεταξύ του όχι και του μάλιστα. Χωρίς δισταγμό και υπερνικώντας εμπόδια αναστολών, ντροπής και ανοίκειων διαδρομών. Ακόμα και στο πρώιμο στάδιο, να είναι ευδιάκριτο.

-Δεν βρίσκεσαι σε συνέδριο δημοκρατικών και δεν είμαι εδώ για να σου ικανοποιήσω την περιέργεια μικρή. Δεν χρειάζεται να πιέσουμε καταστάσεις και να βρεθούμε σε αδιέξοδο στο παρακάτω.
-Καταλαβαίνω. Εχεις δίκαιο.
-Συνέχισε
-Θα κάνω ό,τι μου ορίσεις...
-Δώσε μου το κινητό σου

Εκτέλεσε αμέσως. Αμήχανα. Πληκτρολόγησα το νούμερό μου, και έκανα κλήση στο κινητό μου. Λίγο πιο κάτω βρήκα ένα πάρκινγκ. Σταμάτησα και την κοίταξα. Η αυτοπεποίθηση που έδειχνε παράλληλα με έναν “φόβο” για το τι θα ακολουθήσει, δημιουργούσαν ένα καύλα οξύμωρο.

-Παρτο μαζί σου, και βγες από το αμάξι
-Ετσι, γυμνή; !

Tην έπιασα από τα μαλλιά και έφερα απότομα το κεφάλι της κοντά μου. Δεν τρόμαξε στο ελάχιστο.

-Το πότε θα σε χαστουκίζω, το αποφασίζω εγώ. Μην προσπαθήσεις να το προκαλέσεις ξανά. Το κατάλαβες;
-Mάλιστα

Την έφτυσα στο πρόσωπο, και επανέλαβα χωρίς να αυξήσω την ένταση της φωνής μου

-Το κατάλαβες σκύλα;
-Mάλιστα, συγγνώμη
-Στήσου μπροστά στο καπό και άρχισε να παίζεις με το μουνί σου. Όταν σε καλέσω, θα εκτελείς τις περαιτέρω εντολές μου. Δεν θα κουνηθείς από εκεί χωρίς να στο ορίσω, και σε όλη την διάρκεια θα με κοιτάζεις.
-Αν περάσει αυτοκίνητο; Είμαι γυμνή!

Τη χαστούκισα. Δυνατά. Καύλωσε. Πολύ

-Ημουν απολύτως σαφής. Πήγαινε
-Μάλιστα...

Είχε χάσει την έπαρσή της, αλλά κινήθηκε με σταθερό βηματισμό. Στήθηκε μπροστά στο καπό με ανοιχτά τα πόδια, και άρχισε να παίζει με το μουνί και το στήθος της. Καύλα εικόνα.

Την άφησα για λίγα λεπτά, που σίγουρα της φάνηκαν “ώρες”. Απάντησε στην κλήση μου στο πρώτο κιόλας χτύπημα.

-Βάλτο στην ανοιχτή ακρόαση και ακούμπησε το στο καπό. Μπροστά σου
-Μάλιστα
-Πες μου πως νιώθεις
-Τρέμω από καύλα
-Ξέρεις να μετράς μέχρι το 8;
-...Μάλιστα (σαστισμένη)
-2 δαχτυλα μέσα σου, 8 δυνατά καρφώματα, σε αργό ρυθμό. Μέτρα δυνατά
-Μάλιστα. 1... 2... 3... 4... 5... Δεν αντέχω. Θέλω να χύσω
-Στ αρχίδια μου τι θέλεις σκύλα. Συνέχισε
-Μάλιστα.6... 7... 8... Σε παρακαλώ δεν αντέχω άλλο
-Τον χασάπη παρακαλάς για να σου κόψει κιμά. Εμένα θα με ικετεύεις.
-Σε ικετεύω, θέλω να χύσω
-Αδιαφορώ πλήρως για το τι θέλεις. Θυμήσου τι σου έχω πει ή σταμάτα.

Ηταν καθοριστική η σύγκρουση μέσα της. Γυμνή στην εθνική οδό, τρελά και πρωτόγνωρα καυλωμένη, όχι μόνο να μην καθορίζει το πότε θα χύσει, αλλά να είναι έρμαιο στις αποφάσεις ενός ξένου! Και ήταν αυτή ακριβώς η ήττα που την έκανε να νικήσει τον εγωκεντρισμό που χρόνια έτρεφε. Αυτή που την ελευθέρωσε... Αυτή που έβγαλε και έφερε με φυσικό τρόπο τον πληθυντικό...

-Σας ικετεύω. Επιτρέψτε μου να χύσω.
-Επανέλαβε το μέτρημα σε πιο έντονο ρυθμό. Θα χύσεις ακριβώς στο 8
-1..2..3..4..5..6..

Εκρηξη. (Αναμενόμενη) Τις δυνατές κραυγές της καύλας της, ακολούθησε το κλάμα. Επεσε κυριολεκτικά πάνω στο καπό με λιγμούς. Επιασε με τα δυο της χέρια το κινητό και το μόνο που άρθρωσε ήταν

-Συγγνώμη... Σας ζητώ συγγνώμη... Δεν μπόρεσα να κρατηθώ...

Συνεχίζεται...

 

Ρε φιλε τι εγραψες?
Περιμενουμε την συνεχεια...

 

Τα καυλοπαιχνιδα ΔΕΝ κανουν καποιον Master.

 

Και οι ιστορίες φτιαγμένες από το μυαλό να προσθέσω.  

 

Αυτές ειδικά! Είπα να μη φανώ πολύ κακιά