Τιμωρία = Πόνος;

Θα συμφωνήσω πως υπάρχουν ευχάριστοι τρόποι εκπαίδευσης για την υποτακτική.....
όμως αν μέρος της εκπαίδευσης είναι και η τιμωρία, τότε όχι απλά δεν είναι ανάγκη ..αλλά δεν πρέπει να ευχαριστιέται η υποτακτική! Τιμωρία και ευχαρίστηση δεν πάνε μαζί, αν θέλουμε να μιλάμε για αποτέλεσματα εκπαίδευσης.

 

Απάντηση: Τιμωρία = Πόνος;

Πρώτα-πρώτα, το ότι έχει κάποιος το δικαίωμα να επιβάλει ποινές σημαίνει πως ο ίδιος έχει ξεκάθαρη ματιά για τα πράγματα και έχει προ-καθορίσει τα όρια του σωστού και του λάθους.

Μέσα σ¨αυτές τις συνθήκες η τιμωρία έχει νόημα εφόσον ο ¨παραβάτης¨ ξέρει ότι μια συγκεκριμένη πράξη θα επισύρει ποινές κι όμως προβαίνει σ΄αυτήν.
Τότε η τιμωρία είναι και πρέπει να είναι πόνος για να έχει σαν αποτέλεσμα το σωφρονισμό.

Στη σχέση γονιού-παιδιού ή δάσκαλου-μαθητή η τιμωρία ισούται μόνο με τον πόνο (σωματικό ή ψυχικό), το ενδιαφέρον του τιμωρού προς τον τιμωρούμενο είναι δεδομένο. Σε μία σχέση D/s , όμως , η τιμωρία αποτελεί και απόδειξη του ενδιαφέροντος που έχει ο Κυρίαρχος προς τον υποτακτικό. Γϊ αυτό και o πόνος σ΄αυτήν την περίπτωση ακολουθείται κι από ένα είδος ικανοποίησης του υπό.. μέλους.

Το δίπτυχο Παράβαση-Τιμωρία αποτελεί και μια διαδικασία ελέγχου ολόκληρης της σχέσης.

 

Είχαμε συζητήσει σχετικά στο "Ποια η διαφορά μεταξύ πραγματικής τιμωρίας και τιμωρίας-παιγνίδι"

 

Γεία σε όλους
Επέστρεψα απο μακρά απουσία μου και λέω να συνεχίσουμε το θέμα
τι λέτε?