Τι ΔΕΝ σας αρέσει σε μια βανιλα σχέση;

Φαντάζομαι τα μη,

 

Η ειλικρίνεια για μένα είναι θέμα χαρακτήρων και όχι είδους σχέσης.

 

Δεν είμαι εγώ και αυτό είναι άβολο..

 

Να μην λες ότι σκέφτεσαι

 

Για να απαντήσω στον εαυτό μου  
Θυμάμαι σε μια σχέση 3μιση χρόνων που είχα, την εναλλαγή του ποιος θέλει τον άλλο περισσότερο, οποίος ήθελε λιγότερο είχε την δυναμη και αυτό έβγαινε και στις συμπεριφορές. Ολο αυτο ήταν μεταβαλλόμενο μέσα στα χρονια. Αυτή η τραμπάλα συμπεριφορών με κουράζε απεριόριστα.

 

Επίσης το μου βγάζουν το να μετατρεπομαι σε μαμα τους, αυτό κι αν δεν ήταν κουραστικό και απιιιιιιστευτα ξεκαυλωτικο.

 

Δε μου δίνεται η ευκαιρία να κάνω πράγματα για τον άλλο και όχι "για εμάς" ή ακόμη χειρότερα, όταν γίνονται υποχωρήσεις από το άλλο μέλος, είτε δείχνει την πρόθεση εκείνη τη στιγμή, είτε το μάθω αργότερα, είτε το έχω στο μυαλό μου σαν πιθανό σενάριο απλά νιώθω κάτι να με σφίγγει και ότι επικρατεί το χάος.
Σα γενική αίσθηση είναι κάτι αμήχανο, περιορισμένο και ανυπόφορο.

 

Πραγματι. Αντιστοιχο με τη στανικη προσπαθεια να διαπλασουν τον εραστη σε ενα daddy αντιγραφο που εχω συναντησει σε ορισμενες γυναικες. Αλλα αυτο το εχω συναντησει εκτος και εντος bdsm σχεσεων με μια ισως ειδοποιο διαφορα μεταξυ των δυο σχηματων.

Αλλα σε καθε περιπτωση, ειναι λιγες οι εκδοχες ερωτικου σχετιζεσθαι που μπορω να διανοηθω που στο αλλο προσωπο δε βλεπουμε πτυχες φιλου, αδελφου/αδελφης, πατερα/μητερας, εχθρου, εκτος απο το προφανες του εραστη/ερωμενης. Ρεγουλα θελουν και επιτυχημενο μειγμα για να μην επικρατει δυσλειτουργικα μια πτυχη εις βαρος των υπολοιπων (εκτος αν τετοιος ειναι ο διακανονισμος της σχεσης. Αλλα και παλι, μονοπτυχες μορφες κινητρων και αλληλεπιδρασεων δυσκολα εντοπιζονται).

 

Εγώ δεν ξέρω αν έχω τόσο πρόβλημα με τις βανίλα σχέσεις, πέραν από το γεγονός ότι είμαι απαίσια σε αυτές.
Είμαι η χειρότερη εκδοχή του εαυτού μου, ένα ακανόνιστο πράγμα, χάος, μια έτσι μια γιουβέτσι, μια θέλω μια δεν θέλω χωρίς να ξέρω τι θέλω, μια αγχώνομαι και ψυχωνομαι και θέλω να είμαι τέλεια ( με βάση τι εγώ θεωρώ τέλειο) και μετά αδιαφορώ, και μετά νομίζω κάτι άλλο, και μετά προσπαθώ να δω τι θέλει η άλλη πλευρά αλλά με πιάνει και το αλλαζονικο μου " άντε ρε που θα δω και τι θέλει " αλλά μετά σκέφτομαι οληηη μέρα τύπου τι μπορεί να ήθελε οπότε δεν είμαι καν στην οποία στιγμή ζω, γιατί σκέφτομαι κάτι άλλο. Στο σεξ καλά ... Ότι να ναι, από υπερβολική προσπάθεια, μέχρι να νομίζει ο άλλος ότι παίζει να είμαι και αγγούρι ξερωγω γιατί απλά ποτέ δεν ξέρω τι θέλω να κάνω, ή να είμαι. Και αυτό το " να είσαι ο εαυτός σου " δεν παίζει με μένα, γιατί δεν έχω ακριβώς εαυτό από μόνη μου, έχω ανάλογα τα ερεθίσματα γύρω μου. Δεν ξέρω αν το λέω καλά.

Αν μπορούσα να είμαι καλή στις βανίλα σχέσεις, πιθανόν να έκανα και τέτοιες, αλήθεια παίζει να ήταν πιο απλά και όλα για συγκεκριμένα θέματα. Αλλά δεν το χω, και όταν κάτι δεν το χεις η συνεχής προσπάθεια να το καταφέρεις δεν είναι και ακριβώς αυτό που αποκαλούμε ευτυχία.

Εδώ είναι αλλιώς. Το πιο ζόρικο πράγμα εδώ, μπορώ να το αντιμετωπίσω πολύ πιο νορμάλ από το πιο απλό βανίλα.

 

Εντάξει πάνω πάνω από όλα όμως ο λόγος που δεν θα μπορούσα να επιστρέψω σε βανιλα σχέση (πήρα φόρα τώρα θα το γράψω όλο το νήμα μόνη μου) είναι το σεξουαλικό.
Ο βασικός λόγος που δεν αυτοπροσδιορίζομαι σε μποτομ ή κινκυ βανιλα είναι ότι δεν μου αρέσει το διαφορετικό πλαίσιο στο ερωτικό κομμάτι και μετά στην υπόλοιπη ζωή. Νιώθω την υποκρισία αν κάποιος με ξεφτιλισει πχ στο σεξ και μετά το πλαίσιο αλλάξει εντελώς.

Δεν σημαίνει αυτό ότι όσοι είναι σε Κ/υ δεν κάνουν πράγματα που μοιάζουν με αυτά που κάνουν και οι βανιλα αλλά αλλάζει το πλαίσιο στο μυαλό. Δεν είναι ό,τι σου προσφερεται, ας το πω, δώρο του Κ αλλά προϋπόθεση μέσα στο πλαίσιο σχέσης.

Χάνεται, διακόπτεται η συνέχεια της Κυριαρχίας και μετά το σεξουαλικό μου μοιάζει ψεύτικο και επομενως όχι τόσο καυλωτικο. Δεν μπορεί να με κυριαρχεί σε δόσεις. Είναι προσποιητο. Για εμένα.

Δεν ξέρω αν τα εξηγώ καλα αλλά τέλος πάντων αυτό όλο είναι πολύ σημαντικό για εμένα.

 

Πόσο συμφωνώ!
Θυμάμαι στην πρώτη μου bdsm σχέση, είχα ρωτήσει τον Κύριο:
"Κύριε θέλετε να είμαι καλό κορίτσι ή κακό κορίτσι;"
(Μη βαράτε, μπερδεμένη ήμουν   )
Με αγχώνει πολύ να μην ξέρω πως θέλει ο άλλος να είμαι, ακόμα κι αν μου πει (υποθετικά σε μια βανίλλα σχέση) "να είσαι ο εαυτός σου" εγώ πάλι θα προσπαθώ να αφουγκραστω ποιά εκδοχή μου θέλει/προτιμά.


Αυτό το νήμα @Seras Victoria θα γίνει διαχρονικό, πάντα κάποιος θα έχει κάτι να γράψει σχετικό  

 

Τα γιατι, τα νομιζω, , τα δεν ξερω , τα δεν καταλαβα και τα "τιποτα".