Τι ΔΕΝ σας αρέσει σε μια βανιλα σχέση;

Ναι, τις Κ/υ εννοώ.

Προφανώς και στις vanilla σχέσεις υπάρχουν ενίοτε στεγανά του τύπου "ελεύθερες" σχέσεις, fuck buddies, friends with benefits που και αυτά μάλλον πηγάζουν και πάλι από φόβο αντιμετώπισης δυσκολιών και αποφυγή αυτών. Από μια προσπάθεια να κλείσουμε την πραγματικότητα σε συγκεκριμένα πλαίσια, επειδή δυσκολευόμαστε να τη διαχειριστούμε. Δεν επικροτώ κάτι τέτοιο προφανώς. Θεωρώ πως οι ταμπέλες και τα κουτάκια φτωχαίνουν τη ζωή. Δεν είχα τέτοιου είδους σχέσεις κατά νου όταν έκανα την παραπάνω αντιπαράθεση.

Κρίμα, έχασα το "παράσημο".

 

οι προβολές πολύ συχνά είναι άστοχες. η οποιαδήποτε δυσκολία σας μπορεί να μην αφορά άλλους. η υιοθέτηση ρόλου δεν περιέχει παθογένεια όπως υπαινιχθήκατε. η αποφυγή ανάληψης ρόλου μπορεί εξ ίσου να περιέχει παθογένεια, συχνότερα και σαφέστερα, κατ εμέ. η ίδια η προσπάθειά σας να αναθέσετε παθογένεια σε εξιδανικευτική βάση, είναι η απάντηση στον προβληματισμό σας, ξανατονίζω.

 

Δεν έκανα λόγο για παθογένεια, αλλά για δυσλειτουργικότητα. Και όχι για την υιοθέτηση ρόλου γενικά, αλλά για την υιοθέτηση ρόλου ως μέσο αποφυγής δυσκολιών. Συμφωνώ πως η αποφυγή ανάληψης ρόλου μπορεί να περιέχει παθογένεια, αλλά ξαναλέω πως δεν κατηγορώ την ανάληψη ρόλων γενικά και αόριστα.

 

επικρίνατε την ανάληψη ρόλου με το σαθρό «ερώτημα» «γιατί να μην κάνεις αλλιώς;». με εξιδανίκευση ρόλου. με μονομερές κριτήριο. εξωπραγματικό.
αναθέσατε δυσλειτουργικότητα στην λειτουργικότητα, με άλλα λόγια.

όχι ενίοτε.

 

Σε όσα γράφτηκαν δεν φαίνεται αδυναμία διαχείρισης της σχέσης αλλα έλλειψη πληρότητας . Δεν είναι το ιδιο. Το να είναι μια σχέση ξεκάθαρη χωρις παρεξηγήσεις ειναι ζητούμενο σε ολες τις σχέσεις.
Είναι λανθασμένη λοιπόν η βάση του συλλογισμού σας. Δεν βολεύεται ο κόσμος στις βδσμ σχέσεις βαζοντας δυσκολίες κάτω απο το χαλί , πληρότητα αναζητά.

 

Πώς από εδώ;

 

Θα σας απαντήσω όσων αφορά το δικό μου κομμάτι.

Όταν (επιτέλους) αποδέχτηκα τον εαυτό μου, αποδέχτηκα και την υποτακτικοτητα μου και σταμάτησε αυτή η εσωτερική σύγκρουση.

Δεν ήταν θέμα απόρριψης των άλλων, ακριβώς επειδή είμαι πολύ προσαρμοστική, συνήθως το κενό δεν το ένοιωθαν οι άλλοι.

Φυσικά παρακάτω λέτε γιατί να προσαρμόζομαι και είναι κατανοητή για μένα η απορία σας, θα σας απαντήσω ειλικρινά: γιατί έτσι ήμουν πάντα, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου.

Σαν παιδί να προσαρμόζομαι στα θέλω της μαμάς μου και σαν ενήλικη να προσαρμόζομαι στα θέλω του εκάστοτε συντρόφου μου.

Όχι καταπιεστικά.

Υπάρχουν χαρακτήρες που είναι πιο άκαμπτοι και χαρακτήρες που είναι πιο ρευστοί, εγώ ανήκω στην δεύτερη κατηγορία.

Δεν έχει να κάνει με καλό ή κακό ούτε με ζόρισμα και ευκολία.

Μέσα από το bdsm , εγώ προσωπικά, έχω κατακτήσει περισσότερη αυτογνωσία απ' ότι όλα τα χρόνια που ψαχνόμουν εκτός , ακόμα και η ψυχοθεραπεία που έκανα πολλά χρόνια πριν, στο κομμάτι αυτό δεν με βοήθησε τόσο.

Για αυτό και τολμώ να πω κάποια πράγματα δημόσια και δεν με ενοχλεί καθόλου αν κάποιοι (καλή ώρα) τα κρίνουν αρνητικά ή λανθασμένα, διότι νιώθω καλά με αυτά, δεν ντρέπομαι, δεν νιώθω άσχημα, πέρασα από συμπληγάδες για να φτάσω να ξέρω ποια είμαι και τι ψάχνω.


Όταν συνειδητοποιήσεις ποιός είσαι αρχικά και μετά το αποδεχτείς, είσαι ένα βήμα πιο κοντά στην πληρότητα και στην ευτυχία.

Κάπου διάβασα κάτι πολύ εύστοχο:

"Το νερό παίρνει το σχήμα του βάζου"

Εγώ είμαι νερό και μου πήρε πολλάααα χρόνια να σταματήσω να το παλεύω και να το αποδεχθώ.


Δεν είναι χωρίς ζόρι η bdsm σχέσεις, ούτε ο εύκολος δρόμος όπως λανθασμένα νομίζετε, αντιθέτως, πιο εύκολο είναι το βόλεμα και η συγκατάβαση στο τυχαίο των βανίλλα σχέσεων όπου αν μας κάτσει έχει καλώς, αν δεν μας κάτσει από δω παν και οι άλλοι.

Για μένα όμως, είναι ένα ζόρι που αξίζει.

"Τα αγαθά κόποις κτώνται"

 

Αυτό που με ενοχλεί σε μια βανίλα σχέση, πέρα από τις ατέλειωτες (υποδόριες ως επί το πλείστον) γκρίνιες και διαμάχες για την κατανομή της εξουσίας, την ευθύνη λήψης αποφάσεων και την ενέργεια που σπαταλιέται σε αυτα, είναι η έλλειψη κατεύθυνσης της σχέσης. Η βανίλα σχέση σπάνια εξελίσσει τους εμπλεκόμενους. Είναι σαν τον ουροβόρο όφι. Ανακυκλώνει τον εγωισμό και την καχυποψία.

 

Η σχέση ρουτινιάζει πιο εύκολα και η όλη διαχείριση και διατήρηση αυτής γίνεται δυσκολότερη. Τουλάχιστον για άτομα που έχουν το "σαράκι" λίγο πιο "πικάντικων" παιχνιδιών μέσα τους.

(Εκ)λείπει η "σπίθα", η ένταση, η εναλλαγή, το κάτι παραπάνω. Και κάπως έτσι διολισθαίνει μετά η σχέση σαν τη δραχμούλα μας.

Όσο κι αν υπάρχει κατανόηση, σεβασμός και αγάπη, έρχονται στιγμές που δεν χρειάζονται τόσο ρημαδοσεβασμό. Για να "ανάψουν" λίγο τα αίματα και να πέσει και καμιά "ανάποδη".

Ο χρόνος κυλά αμείλικτα και θεωρώ ότι το διαφορετικό/εναλλακτικό πάντα έχει κάτι να δώσει, προκειμένου να περνάμε λίγο καλύτερα. Και το bdsm μπορεί να χαρίσει απρόσμενα πολλές και όμορφες στιγμές σε 2 ανθρώπους (ή και περισσότερους).

 

Μια χαρά κολλάνε, δε γουστάρουν όσοι αρέσκονται να ξενοπηδάνε/ξενοπηδιούνται το BDSM. Και το ακόμα χειρότερο είναι να χρησιμοποιείται το BDSM ως επίφαση για την a la carte εκπλήρωση φαντασιώσεων ή πρακτικών που δεν απαιτούν κανενός είδους ασυμμετρία, παρά μόνο ειλικρίνεια.

Be that as it may, δεν ευθύνεται το vanilla της σχέσης αλλά η ποιότητα των χαρακτήρων αυτών που την απαρτίζουν.

Και ποιος κάνει τις επιλογές, ο φούφουτος; Φυσικά και είναι θέμα χαρακτήρα το να τιμήσεις τις επιλογές σου.

 

Το οποίο ως συμπέρασμα είναι τόσο ασφαλές όσο το ότι το ψέμα είναι αναγνωριστικό της vanilla σχέσης και το BDSM η κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

BDSM κάνουν αυτοί που δεν θέλουν να κάνουν αλλιώς. Γιατί έτσι γουστάρουν.

Το BDSM δεν είναι ασθένεια/αδυναμία που χρήζει θεραπείας/βελτίωσης, είναι προτίμηση.

 

Ο ανταγωνισμός.