Τι διαβάζεις τώρα, τώρα-τώρα και γιατί?

http://stodivanimetolacan.blogspot.gr/2012/06/blog-post_23.html

Ανάρτηση "η αυτοκτονική πράξη της Αντιγόνης". Το απολαμβάνω.

Νωρίτερα λίγο διάβαζα τον τρίτο τόμο της Ιστορίας της Σεξουαλικότητας του Φουκώ "Η επιμέλεια εαυτού" και το συσχέτιζα με διάφορα από το blog. Απόλαυση ήταν.

 

http://ewao.com/2017/10/03/chinese-...ete-the-first-intercontinental-teleportation/


Only Lovers Left Alive

Eve: Tell me now about entanglement. Einstein's spooky action at a distance. Is it related to quantum theory?

Adam: Hmm. No I mean, it's not a Theory it's proven.

Eve: How it goes again?

Adam: When you separate an entwined particle and you move both parts away from the other, even at opposite ends of the universe, if you alter or affect one, the other will be identically altered or affected.

Eve: Spooky. Even at opposite ends of the universe?

Adam: Yeah.

 

 

Ο νεωτερικός κόσμος έχει απαλλαχθεί από μια μορφή πουριτανισμού μόνο και μόνο για να παραδοθεί σε μιαν άλλη.

Και αυτή τη φορά, εκείνο που επιδιώκουν να στερήσουν από τους ανθρώπους δεν είναι η σεξουαλικότητα, αλλά κάτι από το οποίο οι άνθρωποι έχουν ακόμη περισσότερη ανάγκη: το νόημα.

Ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με άρτον ή σεξουαλικότητα. Η σημερινή σκέψη είναι η χειρότερη μορφή ευνουχισμού: ο ευνουχισμός του σημαινομένου. Όλοι οι άνθρωποι είναι τώρα σε συνεχή επιφυλακή για να συλλάβουν επ’ αυτοφόρω τον διπλανό τους να πιστεύει σε κάτι, ο,τιδήποτε.

Αγωνιστήκαμε εναντίον του πουριτανισμού των πατέρων μας για να πέσουμε σε ένα πουριτανισμό πολύ χειρότερο απ’ τον δικό τους, τον πουριτανισμό του νοήματος, που νεκρώνει ό,τι κι αν αγγίξει∙ ένα πουριτανισμό που αποστεώνει όλα τα κείμενα και σκορπίζει παντού την πιο θανάσιμη πλήξη, ακόμη και εν μέσω των πιο καινοφανών καταστάσεων.''

Ρενέ Ζιράρ

 

"Πορτρέτα της επιθυμίας"
Recalcati
"πώς μπορεί να υπάρχει υπάρχει υπευθυνότητα χωρίς κυριότητα; Υπευθυνότητα χωρίς ιδιοκτησία; Πώς μπορούμε να υποκειμενοποιήσουμε, να κάνουμε δικό μας αυτό που εξ ορισμού μας ξεπερνά και μας καθυποτάσσει; Πώς το Εγώ μπορεί να βρεθεί εκεί όπου βρίσκεται το υποκείμενο της επιθυμίας;"
Μου έκανε εντύπωση πόσο παράλληλα βαδίζει η επιθυμία με τη Κυριαρχία και την υποταγή και πόσο παρόμοιες διαδρομές ακολοθούμε οι άνθρωποι για να φτάσουμε σε αυτό που βρίσκεται εντός μας αλλά και ξεφεύγει από τον έλεγχο μας ταυτόχρονα από όποια πλευρά και αν κινούμαστε.

 

Ειναι που δεν χωρω σε ξενα ονειρα...


Ειναι μερες που δεν φευγουνε ποτε απ'το μυαλο μου..Που θυμαμαι καθε τους μυρωδια, καθε σκεψη, καθε παραπανω χτυπο της καρδιας..

Μερες που δεν κυλησαν, μα ξαπλωσαν πανω στην ψυχη μου σαν σφραγιδες, με καθε τους στιγμη ατοφια και κρυσταλλινη να περναει μπροστα απ"τα ματια μου, να τρεχει κατευθειαν στην καρδια μου,να βουτιεται στην σκεψη μου.....Να γινεται εγω....Να γινομαι αυτη....

Για εκεινη τη μικρη και φευγαλεα αιωνιοτητα της διαρκειας της..Εχουν ολη τη δυναμη να σε ρουφηξουν και να χαθεις για παντα μεσα τους..Και ομως...Ποτε δεν καθονται αρκετα για να προλαβεις...Βουτουν ενα κομματι σου και τρεχουν στα εγκατα σου να κρυφτουν...Και εκει ματωνουν,στα σκοτεινα της ψυχης εκει ανθιζουν,εκει σιγα.. Και αθορυβα σε πλαθουν..

Τα εμποδια προς το ονειρο σου ειναι εκει και θα ειναι παντα εκει,οσα και να πιστευεις οτι εχεις κατακτησει...Ομως αν καθε φορα που ορθωνονται μπροστα σου θεορατα και αμετακινητα, πιστευεις πως μπορεις να τα διαβεις και να τα προσπερασεις και να τα κοιταξεις μονο με οσο φοβο χρειαζεται ωστε να μην σε καταβαλει υπεροψια,Τοτε οι αγγελοι ξυπνουν..Γιατι μοναχα η ελπιδα σου μπορει να τους ξυπνησει...

Και κανουν τα εμποδια διαφανα και απο κει πισω βλεπεις ν'απλωνεται υπερλαμπρο το ονειρο της καρδιας σου...Και τοτε πια δεν μπορεις να σταθεις δειλος και στασιμος...

Χιλιες φορες θα πεσεις και χιλιες θα ξανασηκωθεις..Και καθε φορα θα σηκωνεσαι και λιγο πιο ψηλα, θα νιωθεις λιγο πιο αδυναμος,θα κανεις ενα βημα και θα βλεπεις πως εγινες λιγο πιο δυνατος...

Μην με ρωτας ποτε αυτο τελειωνει....ισως ποτε.. Γιατι μια ανθρωπινη ζωη δεν φτανει μονη της για να αγγιξει τα ουρανια...Μαθε να στερεωνεις τα φτερα στην πλατη σου και ασε μετα τον εαυτο σου να σου πει ποσο ψηλα θελεις να φτασεις... Και αν τωρα νιωθεις αλυσοδεμενος και κολλημενος σε μια σταση με χιλια "πρεπει" να σε κρατουν ακινητο, ξεχασε για λιγο το κορμι σου...Ψαξε να βρεις την ψυχη σου και αφησε την να πεταξει...

Σιγα σιγα θα την ακολουθησεις, μοναχα μην δειλιασεις...Να λες συνεχεια πως, αν υπαρχει εστω και ενας ανθρωπος σ'αυτη τη γη που τα καταφερε, τοτε μπορεις και εσυ...

Στησε τον εαυτο σου διπλα στο μεγαλυτερο αναστημα και λεγε του "ερχομαι ..μεσα απο την δικη μου πορεια ερχομαι"....

Οσο ψηλα και αν στεκεται ...

οσο χαμηλα και αν βρισκεσαι εσυ.....



"Χριστινα χονδρογιαννη"

 

Τα λόγια μου είναι πολύ κατανοητά
Και ο καθένας μπορεί εύκολα να τα ακολουθήσει.

Και ομως, κανένας δεν τα καταλαβαίνει
Και κανείς δεν τα ακολουθεί.

Γιατί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν,
ότι οι λέξεις έχουν προγόνους,
και οι πράξεις αφεντικά;
Αν δεν το καταλαβαίνουν αυτό,
Πως να με καταλάβουν;

Λίγοι με καταλαβαίνουν,
Aλλά αυτή είναι και η αξία μου.

Γι'αυτό, τα λόγια μου φορούν φτωχικά και σκισμένα ρούχα,
αλλά μέσα τους κρύβονται πολύτιμα πετράδια.

Tao Te Ching - 70

 

...αυτή τη στιγμή διαβάζω κάτι εξαιρετικά σημαντικό αλλά αφόρητα βαρετό...  

Και μπήκα μήπως διαβάσω κάτι άσχετο με τις υποθέσεις μου, ευχάριστο και ανάλαφρο να πάρω δυνάμεις.    

 

Μάσλοου και Κυριαρχικότητα

"Οι άνθρωποι υψηλής κυριαρχικότητας σπάνια ενδιαφέρονται ερωτικά για άτομα που δεν ανήκουν στην “τάξη” τους. Μπορούν εύκολα να ενδώσουν και να κοιμηθούν με άτομα χαμηλής ή μέσης κυριαρχικότητας, αλλά αδυνατούν να ενδιαφερθούν προσωπικά γι’ αυτά. Πάντως, μερικές φορές συνδέονται ερωτικά με άτομα χαμηλότερης κυριαρχικότητας, επειδή αισθάνονται μοναξιά ή μελαγχολία, παίρνει τρομερά πάνω του το ηθικό τους και το χρησιμοποιούν όπως ακριβώς άλλοι χρησιμοποιούν τα ναρκωτικά. Αλλα τι λέω, από όσο ισχυρίζονται σύγχρονες έρευνες, το σεξ μπορεί εύκολα να γίνει ναρκωτικό. Σε ένα ισορροπημένο άτομο αυτό δεν συμβαίνει, να συνάπτει σχέση με άτομο εκτός της ομάδας κυριαρχικότητάς του, συμβαίνει όμως συχνά στον υπερφορτισμένο κυριαρχικό. Αυτός ο άνθρωπος γεννήθηκε έτσι, με περισσότερη ζωική ενέργεια από τους υπόλοιπους και πρέπει να επιβιώσει, να κάνει το δικό του. Συνήθως όμως γεννιέται σε ένα κόσμο που έχει ήδη αρχηγούς και πρέπει να παλέψει για να καταφέρει αυτό που του τρώει τα σωθικά, να επιβάλλει την κυριαρχικότητά του, να δείξει τη μοναδικότητά του. Μπορεί να στραφεί στη βία, και πολύ συχνά το κάνει, αλλά μπορεί να στραφεί και προς τις επιστήμες ή τις τέχνες."

Στην αναζήτηση για την έμφυτη ή μη κυριαρχικότητα των ανθρώπων διάβαζω αυτό το άρθρο

 

Οι ανθρώπινες σχέσεις και η ανθρώπινη ψυχολογία δεν είναι Θετικές Επιστήμες, περιχαρακωμένα σε απαράβατους και άκαμπτους νόμους όπως γίνονται αυτοί αντιληπτοί,
και μπορεί το παραπάνω χωρίο, που πρώτη φορά στη ζωή μου διαβάζω, να μου φέρνει μεν στο μυαλό χίλιες δύο παραλλαγές και αποχρώσεις στα επιμέρους,
αλλά για εμένα έτσι όπως το διαβάζω ισχύει στον πυρήνα του πέρα για πέρα, και στις λεπτομέρειές του που παραθέτει μάλλον μερικώς και εν συντομία σε μεγάλο βαθμό, ισχύει αρκετά.

(Σ.Σ.: Προσθέτω εκ των υστέρων τις τελευταίες δυό λέξεις "...,ισχύει αρκετά." για να μη γίνει αυτό που λέω, άθελά μου, μη κατανοητό ακριβώς όπως το εννοώ).

 

Αφορμή για την αναζήτηση περαιτέρω υλικού έγινε η φράση ενός μέλους που εκτιμώ πολύ, ότι η ανθρώπινη φύση είναι κυριαρχική και η υποτακτική της πλευρά είναι επιλογή και το να ακολουθήσουμε τη φύση μας ή να επιλέξουμε να υποταχθούμε σε άλλον άνθρωπο, απαιτεί μεγάλο βαθμό συνειδητότητας και ατομικής ευθύνης.
Το ότι θα "εμφανιζόταν" ο Μασλοου (τον οποίο έχω διαβάσει ελάχιστα και με όχι θετική διάθεση λόγω της εξέλιξης των θεωριών του κοινωνικά ) με ξένισε αρκετά όπως και το άρθρο από το οποίο είναι η παραπάνω παράγραφος.
(https://sciencearchives.wordpress.com/2014/09/13/ά-ό/ )

 

Θα καθίσω να διαβάσω το άρθρο που έβαλες σε λινκ.

Αυτό που έγραψα πάντως σαν σχόλιο στο ποστ με το απόσπασμα του ανθρώπου που έβαλες είναι κάτι που η δική μου προσωπική εμπειρία συνηγορεί και συμφωνεί σε μεγάλο ποσοστό μαζί του.
Όχι εξ' ολοκλήρου και όχι σε όλες τις περιπτώσεις, πλην όμως σε μεγάλο βαθμό, και ειδικά στην πρώτη φράση.

 

Τον ξένο του Καμύ