Τι δικαιούται να μάθει ένα υ, σ;

Επίσης, κοκκινίζω για τα καλά σας λόγια, ευχαριστώ για τις ευχές, αλλά διανύω περίοδο που εστιάζω περισσότερο στο μέγεθος και την δυνατότητα διεύρυνσης της αμυγδαλής μου και όχι στην ροή των ορμονών μου.
Ίσως αν η συναισθηματική μας νοημοσύνη αυξηθεί, να μην χρειάζονται καν ερωτήσεις, απαντήσεις κι όλη αυτή η άχαρη κουβέντα περί ''ειλικρίνειας''. 
Καλή συνέχεια σε όλους, με καύλα, αγάπη, σεβασμό, υγεία και αποδοχή της διαφορετικότητας των άλλων.

 

Πολύ ενδιαφέρουσα η διεύρυνση της αμυγδαλής, πολύ πιο ενδιαφέρουσα και από αυτήν, την διεύρυνση των αμυγδαλών.  

 

Οι αμυγδαλές διευρύνονται ευκολότερα, να το έχετε κατά νου αυτό, η αμυγδαλή πάλι, θέλει δουλίτσα.
Δεν αρκούν μόνο οι πίπες. Όχι ότι βλάπτουν βέβαια, το αντίθετο υποστηρίζω, καλές και άγιες, δηλώνω υπέρμαχός τους.
Αλλά δεν αρκούν αγαπητέ.
Χρειάζονται και οι άλλες, οι εγκεφαλικές. Οι νευρώνες αυτοί, θέλουν κι αυτοί την προσοχή τους, μη νομίζετε... 

 

Να υποθέσω ότι φαντάζεσαι πως με λίγες ερωτήσεις θα ξεμπροστιάσεις τον κίβδηλο αυτό τύπο και θα γλυτώσεις την κακοτοπιά;

Στην οποία κακοτοπιά όμως θα πέσουν, στα σίγουρα, τα πιο κάτω, κατ εσέ άξια περιφρόνησης πρόσωπα;

Μου επιτρέπεις, ελπίζω, να ξεραθώ στα γέλια...  

Ισχύει και το άλλο. Όσο υπάρχουν πρόσωπα, που επιθυμούν τις υποσχέσεις τους σερβιρισμένες με συγκεκριμένη γαρνιτούρα, για να είναι το άλλοθι ευκολοχώνευτο έτσι, θα τους σερβίρονται με αυτή τη γαρνιτούρα για να γίνεται παιχνίδι. Αμ πώς, που έλεγε και ο εμβληματικός ελληνάκος του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, χαρτοπαίκτης καθ έξιν στην πραγματικότητα.

Για να πω και κάτι συγκεκριμένο,

Ερωτήσεις σε αυτή τη φάση για οικογένεια, δουλειά, χρήματα και υγεία του Κ ή του υ τις θεωρώ αρκετά αδέξιες προσπάθειες να επιταχυνθεί η σχέση. Αν προχωρήσει η σχέση, όλα αυτά θα γίνουν γνωστά σταδιακά και τα όρια θα τεθούν, εκ των πραγμάτων. Είναι θέμα τί ταιριάζει και στους δύο, άλλοι μπορεί να το βλέπουν αλλιώς, αλλά πρέπει να ταιριάζει και στους δύο.

Ερωτήσεις για τον χρόνο που θα είναι διατεθειμένο να διαθέσει το Κ για χμ   κοινές δραστηριότητες, ερωτήσεις για προσωπικά γούστα και μη γούστα μου φαίνονται μια χαρά και περισσότερο ουσιαστικές, χώρια που σηκώνουν ευχάριστους διαλόγους. Αποφεύγονται οι ερωτήσεις που επισύρουν υποσχέσεις εξ ορισμού κενές περιεχομένου. Αν οι υποσχέσεις γίνουν, τότε αφήνονται να πέσουν στο κενό.

Εξαρτάται. Αυτός εκτίθεται. Μπορεί να σκάσω στα γέλια, μπορεί να πω ότι έχω τηγάνι στη φωτιά και το μοχίτο στον πάγο και φεύγω ή ότι έχω σιδέρωμα και εγκαταλείπω τη συζήτηση, μπορεί να τον πάρω στο ψιλό. Μπορεί να ανοίξω άλλη ιστοσελίδα και να συνεχίζω τη συζήτηση μαζί του με ρυθμούς ανθρώπου που πρώτη φορά στη ζωή του βλέπει πληκτρολόγιο. Μπορεί απλά να του πω να πάει από κει που 'ρθε.

Αν μου έχει προκαλέσει την διάθεση να βάζω πεζοκεφαλαία στη συζήτησή μας, τότε έχει ενεργοποιηθεί και η διαίσθησή μου να μην χαθεί η μπάλα, σε αυτή τη φάση, από μαλακίες δικές μου.

υ πάνω στην προσπάθεια διασταύρωσης
 

και Κ που αντιλαμβάνεται ότι το υ διασταυρώνει

 

 

Μα ακριβώς γι΄αυτό δηλώνω ότι θεωρώ, πολύ πιο ενδιαφέρουσα διεύρυνση , αυτήν της αμυγδαλής. χε χε χε

 

Αγαπητή @brenda, σας καταλαβαίνω και καταλαβαίνω και την ανάγκη σας να προχωρήσει και ετούτη η κουβέντα στα πιο σοβαρά...

Δυστυχώς αυτή η ανάγκη σας -που είναι και ανάγκη και πολλών άλλων εκτός των γνωστών νηματογαμωμπαχαλάκηδων-, δεν θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί, όση προσπάθεια ευγενική και να καταβάλει κανείς, από τη στιγμή που διαρκώς εμπλέκονται στη συζήτηση πράγματα που φαντάζουν λογικά αλλά είναι άλλοτε κοινοτυπίες και άλλοτε άσχετα... Και εξηγούμαι... Η διαρκής επίκληση του τι πρέπει να ισχύει σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις άρα και στις Κ/υ, δεν βοηθάει καθόλου και δε θα μπορέσουμε ποτέ να επικεντρωθούμε στην ουσία της διαφορετικότητας και τις ιδιαιτερότητες που καθιστούν τις σχέσεις ελέγχου και ισχύος διαφορετικές... Γιατί αν είναι ίδιες, τότε τι καθόμαστε εδώ μέσα και το παλεύουμε και τι προσπαθούμε και εκεί έξω να φτιάξουμε...

Είναι διαφορετικές και "άλλες" οπότε ας μείνουμε στη διαφορετικότητα τους και ας μιλήσουμε με τη γλώσσα που τους ταιριάζει... Όσο διακρώς η γλώσσα και η αναφορά μπαινοβγαίνει από ένα άλλο πλαίσιο και μία άλλη συνθήκη -που είναι η "βανίλλα" ζωή, και δεν μιλώ εδώ υποτιμητικά για τη βανίλλα ζωή-, με ένα άλλο πλαίσιο που δεν είναι βανίλλα ζωή, άκρη δε θα βγάζουμε...

Στη βανίλα ζωή λοιπόν κάποιος που θα ακούσει να του λένε "σκάσε και βούλωσε το" απειλητικά και αυστηρά αφού απευθύνει μία ερώτηση, είτε είναι υποτακτικής είτε είναι Κυριαρχικής ψυχολογίας, το πιο πιθανό είναι να τα πάρει χοντρά στο κρανίο και θα έχει και όλο το δίκιο... ( Το "Δε σε αφορά" είναι διαφορετικό και αν ο αποδέκτης του τα πάρει στο κρανίο ίσως και να έχει πρόβλημα αναλόγως την ερώτηση που έκανε)... Ο ίδιος άνθρωπος, υποτακτικής ψυχολογίας, έξω από τη βανίλλα ζωή, και εντός μίας διαφορετικής ζωής και πλαισίου, εντός της σχέσης του με τον Κυρίαρχο του, ακούγοντας από τα χείλη Του "σκάσε" και βλέποντας την αυστηρότητα στο πρόσωπό του, όχι μόνο δε νιώθει θιγμένος, αλλά μπορεί και να νιώθει απέραντα γοητευμένος και απέρναντη ευγνωμοσύνη που είναι αποδέκτης αυτού του "σκάσε"... Τι νόημα έχει λοιπόν να μπλέκουμε διαρκώς τα καρπούζια με τα πεπόνια; Μοιάζουν, είναι και τα δύο ζωντανοί οργανισμοί που χρειάζονται νερό για να τραφούν, κλπ, αλλά άλλη γεύση έχουν, άλλες συνθήκες φροντίδας έχουν, άλλες αρρώστιες παθαίνουν... 'Αλλη η έννοια του σεβασμού στη βανίλλα ζωή, άλλη η έννοια του σεβασμού σε μία σχέση D/s ή M/s... Για έναν άνθρωπο που επιθυμεί τον εξευτελισμό και αυτό στο έχει εμπιστευτεί, σεβασμός στις ανάγκες του είναι το να τον εξευτελίσεις, ευγένεια είναι η δυνατότητα σου να του τον παράσχεις στο μέγιστο βαθμό, προσβολή και έλλειψη σεβασμού μπορεί να είναι το "μωράκι μου, πόσο σε θέλω, έλα μωράκι μου και αχ μωράκι μου"... Ο ίδιος άνθρωπος δε θα δεχτεί τον εξευτελισμό από τον οποιοδήποτε εκεί έξω στη βανίλα ζωή του... Είναι άλλη συνθήκη και άλλο πλαίσιο...

'Αρα ας προσπαθήσουμε να κρατάμε αυτά τα δύο πλαίσια αναφοράς χώρια ώστε να μπορούμε να εστιάζουμε στο προκείμενο που είναι οι σχέσεις Κ/υ και M/s... Και ας συνεννοθηθούμε μεταξύ μας επιτέλους πάνω σε αυτήν την αρχή ώστε να μη χρειάζεται κάθε φορά να ξοδεύουμε διαρκώς σελίδες επί σελίδων ωστε να εξηγούμεθα μπας και προκόψουμε να μπούμε και στα ενδότερα μίας συζήτησης και να μη γρατζουνάμε κάθε φορά απλώς τον τοίχο της...

Στα ενδότερα του Κ/υ λοιπόν που δεν είναι και τόσο ενδότερα αλλά από τα πρώτα εξωτερικά... Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι... Δέκα υποτακτικούς θα βρει κανείς που το ζητούμενό τους είναι η υποταγή... 'Αλλους δέκα σκλάβους που κοινό ζητούμενό τους είναι το να γίνουν ιδιοκτησία... Αυτό όμως ίσως να είναι και το μοναδικό κοινό που έχουν... Από την άλλη Εγώ ως Κυρίαρχη παραμένω ο ίδιος άνθρωπος απέναντι σε αυτούς τους διαφορετικούς υποτακτικούς... Υπάρχουν δηλαδή κάποιες απαιτήσεις που Έχω που δεν μεταβάλλονται... Πχ. Δε μεταβάλλεται ο βαθμός του Ελέγχου που Επιθυμώ προκειμένου να νιώθω υπέροχα και καραγαμάτα... Το πως (ποιά μέσα και τεχνάσματα θα χρησιμοποιήσω) και μετά από πόσο χρόνο θα τον αποσπάσω είναι αυτό που μπορεί να διαφέρει ανάλογα τη διαφορετικότητα του υποτακτικού -αν φυσικά Έχω κρίνει ότι υπάρχει πεδίο για να τον αποσπάσω... Και αυτό είναι από τα πρώτα πράγματα που ως Κ σε αναζήτηση δημιουργίας σχέση Κ/υ Με ενδιαφέρει να διαπιστώσω... Αν υπάρχει πεδίο απόσπασης Ελέγχου τέτοιο ώστε να ασχοληθώ ή όχι για να μη χάνω το χρόνο Μου... Το αν είναι ένας υπέροχος κατά τα άλλα άνθρωπος με τον οποίο θα μπορούσαμε να γίνουμε φίλοι και να αναπτύξουμε μία άλλου είδους σχέση και όχι Κ/υ δεν είναι το ζητούμενο της πρώτης διερεύνησής Μου... Αυτό είναι το ζητούμενο Μου όταν θέλω να δημιουργήσω φιλίες... 'Οχι όταν θέλω να αποκτήσω υποτακτικό ή σκλάβο...

Τα σημεία λοιπόν (του κάθε ένα διαφορετικού υποτακτικού) από τα οποία θα αδράξει ένας Κυρίαρχος ώστε να δυεισύσει στα ωραία μέσα τους δωμάτια -άρα και στα ωραία μέσα τους ερείπια- και πάνω στα οποία και μέσα από τα οποία θα αρχίσει να εργάζεται ώστε να οικοδομηθεί η ανταλλαγή δύναμής και η σχέση Ελέγχου ή/και ιδιοκτησίας, είναι επίσης διαφορετικά... Κάποιος υποτακτικός βλέποντας μία βίτσα και μόνο τρέμει... Η θέα της και μόνο είναι ικανή να τον συνετίσει άμεσα... Κάποιος άλλος βλέπει τη βίτσα και του τρέχουν τα σάλια τόσο που στο συνδικάτο των σκλάβων θα κάνει σοβαρά παράπονα περί μη φροντίδας και κακοποίησής του αν δεν υπάρχει έστω κάπου στον μακρινό ορίζοντα η υπόσχεση ότι κάποια στιγμή το δώρο του σαπίσματος με τη βίτσα θα του δωθεί αφού έχει κάνει τα πάντα για να αξίζει ένα τέτοιο δώρο... Η γνώση αυτών των πραγμάτων, καταλαβαίνετε, ότι είναι μία από τις πιο χρήσιμες γνώσεις για έναν Κυρίαρχο... "Μμμμμ... Ωστε τρέμει τη βίτσα, Μου... Τέλεια... Δεν Έχω να κοπιάσω πολύ με περίπλοκες τιμωρίες για την νουθεσία και συνέτισή του... Η βίτσα θα είναι λοιπόν αυτή που θα κρέμεται πάνω από το κεφάλι του ως γκιλοτίνα..." Και κάπως έτσι αρχίζει η σχέση με τη βίτσα... Στη συνέχεια μπορεί ένας Κυρίαρχος για τους δικούς του λόγους να θελήσει να νοηματοδοτήσει αλλιώς τη βίτσα... Να μετατρέψει τον υποτακτικό από κάποιον που την έβλεπε και έτρεμε σε κάποιον που τη λιγουρεύεται... Μπορεί να θελήσει αυτή τη μετατροπή, μπορεί και να μην τη θελήσει... Το σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να καταφέρει να πραγματοποιήσει αυτό που θέλει και αυτό που θα θελήσει...

Ελπίζω να συμφωνούμε ότι ένας Κυρίαρχος για να είναι Κυρίαρχος εντός της σχέσης Του θα πρέπει να μπορεί να φέρνει εις πέρας τη βούλησή Του....

Κάποιος άλλος υποτακτικός ακούει ούρα και του ανακατεύονται τα άντερα και κάποιος γλύφεται από πάνω ως κάτω και από μέσα ως έξω για το πολυπόθητό αυτό νέκταρ... Κι εκείνος πάλι στο συνδικάτο των σκλάβων θα τρέχει αν έχει κάνει τα πάντα για να ικανοποιήσει έναν Κυρίαρχο κι εκείνος ποτέ μα ποτέ δεν τον αφήσει έστω μία μικρή φορούλα να πιει αυτό που τόσο η ψυχή του επιθυμεί... "Μμμμμμμ... Ώστε νέκταρ αποζητάει, το πουλάκι Μου... Το νέκταρ λοιπόν είναι το σημείο από το οποίο θα δουλευτεί η ανταμοιβή... Για τη στιγμή αυτής της ανταμοιβής θα τρέχει να κοπιάσει..." Μέχρι να αποφασίσει ο Κυρίαρχος ότι τώρα θέλει να αλλάξει αυτή τη σχέση με το νέκταρ... Μπορεί να θελήσει να την κάνει κάτι άλλο.... Μπορεί και όχι, κ.λ.π.

Σας θεωρώ έξυπνη και πιστεύω ότι αντιλαμβάνεστε ότι η αναφορά σε αυτά τα χοντροπαραδείγματα αναφέρεται ταυτόχρονα στα "βίτσια" τα πιο εξωτερικά και τις λαγνείες αλλά και στις βαθύτερες ανάγκες μίας ψυχοσύνθεσης, ενός χαρακτήρα και μίας προσωπικότητας, σε μία συγκεκριμμένη χωροχρονική στιγμή της ύπαρξης του και είναι απλώς ενδεικτικά για να μπορέσουμε να κουβεντιάσουμε... Ανήκουν στα "πράγματα που θα μάθει ή δε θα μάθει ή δεν θα μάθει μέχρι να έρθει η ώρα του να τα μάθει" ένας υποτακτικός από το Κ του που αποφασίζει για αυτά τα πράγματα όπως και για πολλά άλλα...

Η γλώσσα, η επιλογή των λέξεων, η χροιά και ο τόνος που θα δωθεί, επίσης πιστεύω ότι αντιλαμβάνεστε ότι είναι ένα από τα σημαντικά εργαλεία που έχει στη φαρέτρα του ένας Κυρίαρχος για να κάνει τη δουλειά του... Ακόμα και αν στοχεύει στο τέλος να καταργηθεί η λεκτική επικοινωνία και ένας υποτακτικός ή σκλάβος να αντιλαμβάνεται τις επιθυμίες, τις εντολές και τις διαθέσεις του Κυρίαρχου με ένα μόνο νεύμα, κίνηση, έκφραση, υποχρεωτικά θα περάσει πρώτα από τη φάση της λεκτικής επικοινωνίας μέχρι να αρχίζει να χτίζεται ο κοινός κώδικας της μη λεκτικής επικοινωνίας...

Σας λείπουν λοιπόν πολλά στοιχεία για το "Σκάσε" και το "βούλωσέ το" που διαβάσατε όπως και για το "Δε σε αφορά"... Πώς δίδεται; Σε ποιά στιγμή και συνθήκη; Μετά από τι; Πριν απο τί; Από ποιόν δίδεται; Σε ποιόν δίδεται; Για ποιούς λόγους δίδεται; Τι προκαλεί σε εκείνον που το δίδει; Τι προκαλεί σε εκείνον που το λαμβάνει, κλπ...

Δικαίωμά σας φυσικά είναι να μη θελήσετε ποτέ να ακούσετε κάτι τόσο αισχρό, ασεβές και άκαρδο από τα χείλη κάποιου Κυρίαρχου ως υπό του... Αν βρείτε κάποιον που σας παραχωρεί έναν τέτοιον έλεγχο στο τι θα ακούσετε, στο πως και στο πότε, μπορεί να είστε ευτυχής... Μπορεί και όχι... Δε σας γνωρίζω προσωπικά οπότε δε θα μπορούσα να πω το οτιδήποτε για εσάς με καμμία σιγουριά...

(Αν υπάρχει ένα απειροελάχιστο ενδεχόμενο όμως να σας κάνει ευτυχή ένα Κ που δεν θα σας παραχωρήσει έναν τέτοιον έλεγχο, ακόμα και αν δεν πιστεύετε κάτι τέοιο σήμερα, σας παρακαλώ να εξετάσετε το ενδεχόμενο το μην απωθείτε στο πυρ το εξώτερον, επιφέροντας κρίσεις για τον καλό και κακό Κ, τον Κ τον νταή και τον απαράδεκτο, χωρίς όλα τα στοιχεία που είναι απαρραίτητα για τη δημιουργία αυτής της κρίσης, και έστω από υποτακτική αλληλλεγγύη, χωρίς να εξετάζετε την ευτυχία που μπορεί να αισθάνεται ένας διαφορετικός αποδέκτης από εσάς με τον συγκεκριμμένο Κ... Υπάρχει πάντα η περίπτωση να ανακαλύψετε ότι έναν τέτοιον Κ ακριβώς και η δική σας η ψυχή θα επιθυμούσε... Γιατί να στερήσετε τον εαυτό σας από μία πιθανότητα ευτυχίας )...

Για κάθε άνθρωπο επίσης υπάρχουν λέξεις, εκφράσεις, χροιές, ποιότητες βλεμμάτων κ.λ.π. που λειτουργούν ως "κουμπιά" ή αν θέλετε ως κάλοι... "Μου πάτησες τον κάλο" λέμε λαϊκά"... Κουμπιά που αυτομάτως χτυπάνε στα ενδότερα κέντρα και πληγές και προκαλούν μία συνταρακτική αντίδραση η οποία είναι παρορμητική και άμεσση, χωρίς αυτό που λέμε δεύτερη σκέψη... Άλλοτε το κουμπί μπορεί να κάνει κάποιον να τιναχτεί όρθιος και να σπάσει ένα μαγαζί από τα νεύρα του, και μετά έρχεται η ώρα της πληρωμής και των συνεπειών, -έως και το φόνο μπορεί να οδηγηθεί κανείς επειδή κάποιος του πάτησε τον κάλο-, και άλλοτε το κουμπί μπορεί να κάνει κάποιον να πέσει στα πατώματα με τη μεγαλύτερη και βαθύτερη παράκληση για την ισοπέδωσή του, που η γλώσσα θα αποτύχει να εκφράσει την έντασή της... Η πρώτη αντίδραση φαίνεται αρνητική γιατί καταστρέφει μαγαζιά, η δεύτερη με την παράκληση "λιώστε Με, εκμηδενίστε Με, πάρτε Μου ό,τι έχω και δεν έχω" κ.λ.π. εξωτερικά μοιάζει θετική και μέσα στις καυλοκουβέντες, μπορεί να οδηγήσει όμως κάποιον να κάνει μεγάλη ζημιά στον εαυτό του από μια άλλη σκοπιά... Και οι δύο αντιδράσεις βρίσκονται εκεί ως αποτέλεσμα της παρόρμησης, αυτού του πράγματος που φουντώνει και ξεσπάει χωρίς καμμία συνείδηση, μέσα στην τυφλότητά του... Τι είδους "κουμπιά" λοιπόν διαθέτει ένας υποτακτικός είναι επίσης μία χρήσιμη γνώση για έναν Κυρίαρχο, αν θέλει και μπορεί και γουστάρει να παίξει μαζί τους, να τα διαχειριστεί, να τα ελέγξει, να τα μετατρέψει, ή όχι... Είναι ας πούμε το "σκάσε" ένα κουμπί που κάνει τον υποτακτικό να φέρεται σπασμωδικά και παρορμητικά όταν το ακούει; Μπορεί να αποφασίσει ότι ως Κ τον εξιτάρει να μάθει στον υποτακτικό να ακούει "σκάσε" και να αγάλλεται, να παίρνει βαθιά επιβεβαίωση και γαλήνη και να μην υποφέρει πλέον από τις πληγές που το κάνουν να ακούει σκάσε και να πετάγεται στα ταβάνια... Μπορεί και όχι... Μπορεί όλο αυτό να είναι ένας απέραντος κόπος που δεν τον Επιθυμεί... Άρα δεν αναλαμβάνει ένα υπο με κουμπί πάνω στο "σκάσε", κ.λ.π.

(Παρένθεση, φυσικά υπάρχουν και τα κουμπιά που ισχύουν με την οπτική επαφή ενός κειμένου που διαβάζει κανείς και στο φόρουμ... 'Αλλος βλέπει που γράφω το Μου με Μ κεφαλαίο και λέει "τι μαλάκω είναι αυτή και ποια νομίζει πως είναι" και άλλος λέει "Μοιράζομαι τον ίδιο κώδικα σήμανσης, επι τέλους κάποια με την οποία μπορώ να συνεννοηθώ" ή άλλος λέει "Μμμμ. καύλα είναι"... Η ικανότητα κάποιου να αντιληφθεί αυτό το οποίο λέγεται έχει να κάνει και με το κατά πόσο μπορεί να διαβάσει ανεξαρτήτως των κουμπιών που πατιούνται)...

Σταματώ εδώ για τώρα... Γνωρίζω ότι μακροσκέλεψα... 'Ισως όμως αυτό να είναι μία βάση ώστε στη συνέχεια και με εσάς και με άλλους συνομιλητές να μπορέσουμε να μιλήσουμε χωρίς τη χρεία τόσο εκτενών εξηγήσεων, επισημάνσεων...

Ευχαριστώ για τη δυνατότητα με αφορμή το κείμενο σας προς Εμένα...

Α.

 

Ευχαριστώ για την ευγενική σας απάντηση, θα μπορούσαμε να μιλάμε επ΄άπειρον ωστόσο, χωρίς να συμφωνήσουμε, καθώς το πιάνουμε από διαφορετική βάση. Ότι έχω γράψει, είναι βιωματικό, πλέον δεν είμαι υ, ούτε νιώθω υ, ωστόσο διετέλεσα, όπως κι εσείς, πράγμα που σημαίνει ότι μπορώ να στηρίζω τις τοποθετήσεις μου στην ενσυναίσθηση απέναντι στους υ.
Πρόσεξα πολύ την διατύπωση και χρησιμοποίησα την λέξη ''σοβαρά''.
Αν λοιπόν ήμουν υ και ήμουν σε μία σχέση με έναν Κ και μου έλεγε σοβαρά πλέον για κάποιο ζήτημα που εγώ θεωρούσα σημαντικό την παραπάνω ατάκα, αυτό θα αποτελούσε για μένα ανεπανόρθωτο ρήγμα στην σχέση και στην άποψή μου για τον Κ.
Αν ήμουν σ και ήμουν σε σχέση με Α και μου το έλεγε σοβαρά, όφειλα να μην κουνήσω ούτε βλέφαρο.
Επειδή όμως είμαι η brenda και αδυνατώ να το χωνέψω σαν ατάκα γενικώς, επειδή είμαι σαδομαζοχίστρια και λεξιλάγνα, διατηρώ το δικαίωμα να αμφισβητήσω την σωματική ακεραιότητα αυτού που θα μου έλεγε στα σοβαρά πλέον αυτήν την ατάκα. Για την συνέχιση οποιασδήποτε σχέσης, ουδείς λόγος.
Ελπίζω να ήμουν σαφής και περιεκτικότερη τούτη την φορά. 

 

@angel42

εξαιρετική η τοποθέτησή σας. Όμως, καθοριστικός είναι πάντα ο ανθρώπινος παράγων. Είναι αλήθεια ότι οι σχέσεις M/s διαφέρουν πολύ ουσιαστικά από άλλες σχέσεις. Από την άλλη πλευρά όλες οι καλές σχέσεις είτε είναι M/s είτε είναι άλλης μορφής έχουν κάποια κοινά, το γενικό κοινό ότι ο καθένας έχει αυτό που πραγματικά επιθυμεί.

Ένα βασικό για μένα, για άλλες μπορεί να μην είναι έτσι, είναι η ερωτική ευγένεια. Τον που με έχει και με κατέχει δεν μπορώ να τον κοιτάξω στα μάτια αν δεν μου το επιτρέψει, δεν μπορώ να τον αγγίξω όποτε θέλω, εκλιπαρώ για να με αφήσει έστω και μια φορά να τον αγγίξω στο πρόσωπο και με έχει κοντά του εδώ και χρόνια. Ποτέ όμως δεν με έκανε να κλάψω, ποτέ δεν με στεναχώρεσε ως γυναίκα, ποτέ δεν έλειψε η ερωτική ευγένεια από τη συμπεριφορά του σε μένα. Και πάντα μα πάντα απαντάει στις ερωτήσεις που του κάνω. Μου το είχε πει όμως: "μπορείς να με ρωτάς ό,τι θέλεις και απάντηση θα παίρνεις". Ο Αφέντης πρέπει να έχει εφεύρει τον όρο "ερωτικός πολιτισμός", δεν εξηγείται αλλιώς! Αυτό μου δίνει δύναμη κάθε μέρα να ανταπεξέρχομαι στα καθήκοντά μου ως σκλάβα. Ναι, ασφαλώς μπορώ να δεχτώ άνετα ένα "σκασμός!" μπορεί να μου το πει, δικαιούται να μου το πει και το έχει κάνει και με έβαλε στη θέση μου. Αλλά όχι στην αρχή της γνωριμίας μας. Τότε εμένα μου αρέσει να κόβεται και να μοιράζεται η τράπουλα του BDSM. Μια φορά έφαγα τα μούτρα μου έτσι, αλλά γενικά λειτούργησε. Επίσης, στην αρχή της γνωριμίας μου αρέσει να λέω καθαρά και με σαφήνεια τι θέλω από τον Άλλονα. Ανάθεμα κι αν μου πέρασε   αλλά και πάλι είμαι παλαβά ευτυχισμένη. Άλλοι μπορεί να θέλουν άλλα πράγματα.

Συγνώμη για την παρένθεση, επιστρέφω στο θέμα μας. Νομίζω, angel42, ότι υπάρχουν σκλάβοι που θα το πάρουν στραβά ένα "σκασμός" για σωστούς ή για λάθος λόγους και μη σκλάβοι που θα το πάρουν μια χαρά ή και θα καβλώσουν κιόλας, κατ εμέ για λάθος λόγους. Χαμογελώ καθώς θυμάμαι τον υποτακτικό που μου είχε εκμυστηρευτεί ότι το όνειρο της ζωής του (!) ήταν να έχει όσο το δυνατόν πιο πολλούς διαλόγους ανοιχτούς ταυτόχρονα στο chat του fb και όλοι να είναι με Dommes που θα τον βρίζουν εξαγριωμένες, επειδή αυτός τις εξαγρίωσε!

Συμπέρασμα, angel42, μπορείς να λες "σκασμός" και πολλά άλλα πράγματα σε πρόσωπο που σου ανήκει και αφού έχει συναινέσει άπαξ και γενικά να σου ανήκει. Πριν από αυτό, δεν μπορείς να λες "σκασμός" ούτε εσύ, ούτε ο Μπιλ Γκεητς, ούτε ο Πρεζιντάν ντε λα Ντιμοκρασύ, ούτε ο νομπελίστας επιστήμων, ούτε κανένας. Το πως θα το πάρει αυτός που το ακούει είναι δευτερεύον, το κύριο είναι εδώ εσύ που το λες. Μπορείς όμως πάρα πολύ ωραία και αυτή είναι μια καλή μορφή, κατ εμέ πάντα, Κυριαρχίας, να μην αφήνεις το υ να κάνει ερωτήσεις που δεν θα σου άρεσαν. Άλλωστε, ο διάβολος στα ισπανικά είναι el Manipulador  

 

Αγαπητή @gaby,

Ευχαριστώ για την αποκάλυψή σας... Όμορφα, ανθρώπινα και συγκινητικά τα όσα καταθέτετε και σίγουρα για να έχετε τη χαρά ενός σημαντικού και ταιριαστού Αφέντη δεν μπορεί, κάτι καλό έχετε κάνει όλα αυτά τα χρόνια ως προσωπικό δρόμο και έχει φτάσει η στιγμή να ζείτε όμορφα όπως σας αξίζει...  Εύχομαι καλή και ακόμα καλύτερη και διαρκώς ανυψωτική πορεία... Στο κάτω κάτω, αν στόχος δεν είναι η ανύψωση του άλλου, η απελευθέρωση και η λύτρωσή του, η αποδοχή και η απενοχοποίησή του, η θρέψη των δημιουργικών και ερωτικών χυμών, ποιός να είναι; Να κάνουμε τους καμπόσους από τη μία και τα θύματα από την άλλη; Κάτι τέτοιο τουλάχιστον για Εμένα, δεν έχει ούτε χάρη, ούτε νοστιμιά και πραγματικά χαίρομαι να ακούω ικανοποιημένους ανθρώπους με γεμάτες σχέσεις που δυστυχώς είναι λίγες και στην έκτός ζωή και στην φορουμική...

Βλέπετε κι εσείς η ίδια, με το παράδειγμα του υποτακτικού που γεμίσατε με θαυμαστικά, ότι πολλά και διαφορετικά τα όνειρα και οι ανάγκες των ανθρώπων και τελειωμό δεν έχει ο κόσμος τούτος να παρουσιάζει διαρκώς νέες μορφές τους... Ως Κ σε αυτήν την περίπτωση, θα ρώταγα τον εαυτό Μου κατά πόσο θα γούσταρα κάποιος να Με εξαγριώνει κι Εγώ να βρίζω με ότι μπορώ να εκσφενδονίζω... Αν για τους χ λόγους διαπίστωνα ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ενδιαφέρον, χρήσιμο, απελευθερωτικό, ηδονικό, για Εμένα, αν πχ θεωρούσα ότι καλό θα Μου έκανε, να μην τα παίρνω όλα τόσο σοβαρά και ότι δε θα ήταν άσχημα να ξεσπαθώνω και να αδειάζω κατά τέτοιον τρόπο, το επόμενο ερώτημα θα ήταν, αν θα είχα τη δύναμη αυτό να το ελέγξω ώστε να γίνεται τις στιγμές που είναι επιθυμητό σε Εμένα, και όχι κάθε ώρα και στιγμή που καυλώνει ένας υποτακτικός να Με βλέπει να τα κάνω γης μαδιάμ... Γιατί μεν βίτσιο θα υπήρχε μπόλικο, Κυριαρχία και υποταγή δε, δεν θα υπήρχε ούτε για δείγμα... Πρωτεύων όμως βίτσιο δικό Μου είναι να υπάρχει Κυριαρχία/υποταγή και δε θα το θυσίαζα για ανταλλαγή με κάτι άλλο... Αν λοιπόν έκρινα ότι υπάρχει η δυνατότητα να το Ελέγξω, γιατί όχι, μπορεί και να το δοκίμαζα... Αν από την άλλη, αυτή η ιδιαιτερότητα δεν Μου προκαλούσε κανένα ενδιαφέρον, δε θα έμπαινα καθόλου σε καμμία συζήτηση μαζί του, εκτός από λόγους εγκυκλοπαιδικής περιέργειας τι σόι βίτσιο είναι αυτό, ή λόγους φιλικούς αν αυτός ο άνθρωπος εκτός από το βίτσιο του αυτό είχε να επιδείξει και άλλες αρετές...

Σε όσα είπατε θα διαφωνήσω μόνο με το συμπέρασμά σας στο τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω και πότε, συγχωρήσατέ Μου το βίτσιο, τέτοιου είδους πράγματα, να τα αποφασίζω μόνο Εγώ για τον εαυτό Μου, δεν πάει να χτυπιέται ο κόσμος όλος, ή να βρεθώ μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα... Είμαι αρκετά μεγάλη γυναίκα για να κατανοώ ότι κάθε επιλογή έχει και συνέπειες και μάλιστα χαιρετίζω τη νομοτέλεια αυτή, τη θεωρώ χρήσιμη κι επικοδομητική για την ωριμότητα κι εξέλιξη ενός ανθρώπου... Δεν σας κακίζω, καταλαβαίνω τι θέλετε να πείτε, ίσως μία άλλη διατύπωση, να ήταν πιο επιτυχής...

Δεν υπάρχουν ερωτήσεις που αντιπαθώ αυτές καθε αυτές ως γενική αρχή... Δεν Έχω λοιπόν ανάγκη να φροντίσω να Μη μου γίνουν ως γενική αρχή... ΟΙ ερωτήσεις δε που κάνει ένας υποτακτικός είτε στην αρχή, είτε στη μέση, είτε στο τέλος, είναι σημαντικές πληροφορίες από μόνες τους για το ποιόν και την ποιότητα της σκέψης του... Αυτό που ως Κ όμως απαιτώ και φροντίζω να 'Εχω είναι η εμπέδωση της κατανόησης από πλευράς του υποτακτικού, πόσο δε μάλλον ενός σκλάβου, ότι θα ζητάει και θα παίρνει άδεια για να κάνει την ερώτησή του, ότι αν δεν πάρει άδεια, ας φάει τα λυσσακά του, θα φροντίσει να κάνει υπομονή μέχρι να την πάρει αυτήν την άδεια, όπως και ότι το χρόνο, τον τρόπο και τη μέθοδο με την οποία θα απαντήσω τον αποφασίζω και τον κρίνω μόνο Εγώ... Και αυτό φροντίζω να το καθιστώ σαφές από την αρχή μίας γνωριμίας... Δεν είναι απαρραίτητο αυτό να το αντέχουν και να το επιθυμούν όλοι, ούτε 'Εχω να εκφέρω κάτι εναντίον εκείνων που δεν το μπορούν και δεν το επιθυμούν... Εκείνοι που το αντέχουν και το επιθυμούν, ή που δεν το αντέχουν ακόμα αλλά αντιλαμβάνονται ότι δεν κινδυνεύουν με κανέναν τρόπο να τους βλάψω και το προσπαθούν, είναι εκείνοι με τους οποίους ταιριάζω... Νομίζω ότι θα ήταν γελοίο, να παρεξηγούμε ανθρώπους και να νιώθουμε απόρριψη αν η διαπίστωση είναι ότι δεν ταιριάζουμε... Τη διαπίστωση αυτή του ταιριάσματος και του μη ταιριάσματος καλό είναι να την κάνει ο καθένας με τον εαυτό του παίρνοντας και την ευθύνη...

Α.