Τι είναι για εσάς ο έρωτας;

" ... I said to my soul, be still, and wait without hope, for hope would be hope for the wrong thing.

Hope, love, and faith are all in the waiting. Power is not the truth of life; the love of power is the love of death.

What will happen will happen. There is time for miracles until there is no more time, but time has no end. ... " (Dean Koonz)
   
 

 

Μια τούφα απ' τα μαλλιά της βαθιά στην τσέπη - εκείνη στο πέτο - από το νεκρικό μου σακάκι.
Ούτως ώστε αν υπάρχει ένα μετά, σαν έρθει κι εκείνης η ώρα, να έχω ένα μίτο της Αριάδνης, για να την ξαναβρώ.

Κατά τ' άλλα, ένα βουβό παράπονο κι ένα φιλντισένιο δάκρυ, σ' ένα βράδυ ανώνυμο, συνηθισμένο, σαν κι αυτό.
Και μια τυφλή πομπή από " δεν πειράζει ", να περπατάει αργά μα σταθερά στο σκοτεινό σοκάκι, με μια πλεξούδα χάντρες γυάλινες να πέφτει αναπάντεχα από κάποιο ερημωμένο παραθύρι και να θρυμματίζεται για λίγο η σιωπή.

Υ.Γ.

Κυριακάτικα blues, έτσι, δίχως λόγο, για πολλοστή φορά...

 

-_Οι έρωτες που μας σημάδεψαν δεν ήταν σχέσεις κοινωνικές.
Δεν ήταν συναναστροφές κοσμικές,ούτε
για να "περνάμε καλά".
Τι φτηνό αυτό το "περνάω"! Σαν
"ξεπετάω"...
Οι σχέσεις που έχτισαν και
καταστράφηκαν πάντα θα είναι το κτίσμα
μας και η κατεδάφιση μας και καμία
σχέση δεν έχουν με φιλία αυτά που
έγιναν...
Ο έρωτας είναι απολίτιστος,όχι
πολιτισμένος,δεν πίνεις μαζί του έναν
καφέ για να πεις τα νέα σου,για να
δώσεις μετά φιλάκι στον αέρα και να
πετάξεις ένα βάναυσα ανάλαφρο:"Να μη
χαθούμε..." ή "Τα λέμε..."_-

-Μάρω Βαμβουνάκη-

 

«Θυμάμαι που είχα γείρει στον ώμο σου τις προάλλες. Ανέπνεες βαριά και ράθυμα, Τάκη μου, και με παρακολουθούσες με την άκρη του ματιού σου όσο έκαιγε στα χείλη μου ένα τσιγάρο. Πριν πέσει σαν οβίδα ανάμεσά μας η σιωπή, σε είχα ρωτήσει αν ήσουν από τους άντρες που δεν ξέρουν πώς να πουν αντίο και την ίδια στιγμή είχα αναρωτηθεί αν ήμουν μία από τις γυναίκες που δεν ξέρουν πότε να το πουν. Ο ήλιος μάς έκαιγε τις πλάτες εκεί στα σκαλιά της Νομαρχίας, αλλά ήμουν ακούνητη. Μύριζα άπληστα το άρωμά σου, αφουγκραζόμουν και μετρούσα τους παλμούς της καρδιάς σου. Να τρυπώσω μέσα της και να μην ξαναβγώ, ήθελα. Πάσχιζα, καλέ μου, να καταλάβω αν είχες να σταλάξεις μια – δυο σταγόνες ευτυχίας ακόμα μες στη δική μου. Χωρίς να ρωτήσω το παραμικρό, έστρεψες το βλέμμα σου πάνω μου. Τα χείλη μας ήταν σε απόσταση αναπνοής. Η επιθυμία και η απραξία σου σε έκαναν τρομακτικά θλιμμένο, και το να γυρεύω ένα φιλί σου εκείνη τη στιγμή, έμοιαζε με καθαρή αυτοκτονία. Κι όμως, δεν ήθελα να πεθάνω. Ούτε κι εσύ στο βάθος. Ήθελα απλώς να εξαφανιστούμε. Να φύγουμε μαζί για έναν άγνωστο κόσμο.»

Γράμμα της Μαρίας Πολυδούρη στον Κώστα Καρυωτάκη

 

131 σελιδες για τον Ερωτα και ακομα δεν εχουμε καταφερει να πουμε με σιγουρια τι ειναι;
Ειναι καλος τελικα η κακος ο ερωτας; Την μια ειναι καλος και ωραιος και πεταλουδες στο στομαχι και την αλλη γινεται βασανο και μισος και εγωισμος και μανια.
Δεν υπαρχει κακος η καλος Ερωτας ετσι απλοικα δεν γινεται να του βαζουμε ταμπελα , δεν μπορουμε να τον κανουμε τοσο προβλεψιμο , απλα τα δικα μας βιωματα του δινουν χαρακτηρισμους καθε φορα
Ο Ερωτας ειναι ενας και ειναι τοσο μεγαλος που λατρευτηκε σαν Θεος καποτε , ειναι το μεγαλυτερο αγαθο.
Οταν ερωτευτεις λοιπον, χωρις να εξεταζω το πριν η το μετα και μιλαω για την στιγμη το συναισθημα, ε αυτο δεν γινεται κανεις να το περιγραψει ρε που να γραφουμε ολοι μαζι για μερες!

Και να μην ξεχναμε, γιατι μας πιανει και λιγο το ποιητικο μας και αναλογα την καψουρα μας μια εγκωμιαζουμε τον Ερωτα την αλλη τον βριζουμε, οτι πριν χρονια ενας τυφλωθηκε με κατι τετοια και εγραφε την μια ωδη μετα την αλλη (παλινωδια) μπας και βρει το φως του.
Ελα γιατι μας βλεπω στην Ομονοια με γυαλι ηλιου μπαστουνι και ακορτνεον!!
Αυτον που ερωτευτηκες τον αγαπας για παντα !!! Και θελεις μονο το καλο του.
Ο,τι αλλο δεν ειναι ερωτας καπως αλλιως το λενε  

 

Κάποια συναισθήματα, κάποιες καταστάσεις δεν περιγράφονται ! Ή τα νιώθεις ή όχι ... είτε τα έζησες είτε όχι ... Ορισμοί , κανόνες, κλισσέ, πρέπει, δήθεν κλπ. δεν χωρούν εκεί , μόνο η ψυχή γνωρίζει !
 

 

άμα σου γαμάει τις σκέψεις, ζηλεύεις;

 

Όχι, ρε φίλε, δεν χάνεται αυτό το παιχνίδι, σε ανεβάσει ψηλά και σε ρίχνει στα τάρταρα, σε κάνει αετό σε κάνει και σπουργίτη, δεν χάνεται.

 

GREETINGS PROFESSOR FALKEN <3