Τι είναι για εσάς ο έρωτας;

Δεν την έχω έχω δει απλά την @sigh, την γνωρίζω προσωπικά, και γι αυτό και την θαυμάζω οχι μονο σαν εμφάνιση, αλλά κυρίως σαν προσωπικότητα.

 

..σαν την αψάδα ανθρακικού ποτού στον ουρανίσκο,
για λίγο, μ' ένα φιλί τυφλό
σαν δυο σκιές, που ακροβατούν στο δίχτυ

 

Βροχή στα τριαντάφυλλα
γαλάζιος ουρανός

και
εσύ

στο
μυαλό μου.



Βρίσκω

τον τρόπο.

Ας παίζουμε
κάθε ημέρα

σαν εφημερόπτερα
τον Δεκέμβριο

σαν αστέρια

στον αιώνιο
ουρανό

Μάικλ Μακλούρ

 

Επειδή λοιπόν είναι του Πόρου και της Πενίας γιος ο Έρως βρίσκεται σ΄αυτήν εδώ την κατάσταση. Και πρώτα - πρώτα είναι πάντα φτωχός και κάθε άλλο παρά απαλός και τρυφερός, όπως νομίζουν οι πολλοί, αλλά σκληρός και ακατάστατος και ανυπόδητος και άστεγος.

Και ούτε σαν αθάνατος είναι από τη φύση του ούτε σαν θνητός, αλλά μέσα στην ίδια ημέρα πότε ανθίζει και ζη, όταν εύρει αφθονία, πότε πάλιν πεθαίνει και πάλιν ξαναγεννιέται, γιατί το έχει από τη φύση τού πατέρα του. Και ό,τι κερδίζει πάντα το χάνει έτσι που μήτε άπορος είναι ποτέ ο Έρως μήτε πλούσιος. Και πάλιν είναι ανάμεσα στη σοφία και στην αμάθεια.

Λιγα λογια απο αυτα που ειπε η Διοτιμα στον Σωκρατη στην ερωτηση του τελευταιου για το τι ειναι ο ερωτας.

 

Η κοπέλα που μόλις πέρασε από μπροστά μου :Ρ

 

 

Τώρα
μὲ τὴ δική σου ἀναπνοὴ
ρυθμίζεται τὸ βῆμα μου
κι ὁ σφυγμός μου.

Ὅπου βρίσκεσαι
ὑπάρχω.

Γιάννης Ρίτσος

 

 

ολόκληρο

https://www.greekbdsmcommunity.com/...μίλα-μου-για-αγάπη.40788/page-364#post-930204

 

ολόκληρο
https://to23ogramma.wordpress.com/category/ποίηση/

http://www.exostispress.gr/Article/Ghrasim-Luca-na-apoktas-soma-0

κλπ

 

..Έστω κι αν κανείς δεν τολμά να προεικάσει την ανθοφορία του πόθου, το ρίγος του μας συνέχει. Ένα ρίγος που δεν προέρχεται απ’ την εδραίωση της φωνασκίας του αλλά από την εγκαθίδρυση της σιωπηλής του αφής.
Ερωτώ, ψηλαφίζω με το μάτι τη σάρκα και περιμένω να τη γευτώ μουσκεύοντας σιωπηλά την ψύχα της.

Αντώνης Αντωνάκος

 

 

..σ' ερωτεύω
σε γιασεμί

σε καλπασμό αλόγου μες στο δάσος το φθινόπωρο

δυο κροταλίες όρθιοι στρίβουν και ξαναστρίβουν γλιστρώντας ο ένας γύρω
απ' τον άλλο όταν σταματήσουν η περίπτυξή τους είναι το μονόγραμμά σου

σε ονειροβάτησα μαζί μου ως το γκρεμό

εσύ δωρητής εκείνου του μικρού κίτρινου αγριολούλουδου
εσύ φεγγάρι που ένα σύννεφο αναβοσβήνει
εσύ σελίδα μου
εσύ μολύβι μου ερμηνευτή μου

σε ακούω από δω από κει
σε σιωπώ μες στην απέραντη τρυφερότητα
σιγά σιγά να καταλαγιάσουμε
όλα δεν τα' χω πει
ΜΕ ΕΚΡΙΖΩΝΕΙΣ

Μάτση Χατζηλαζάρου

 

..Πώς πέφτει το φύλλο της λεύκας, το φύλλο που μαγεύει
το φως έτσι θε να πέσω μες στην αγκαλιά σου
Πώς σβήνουν τα τραγούδια των κοριτσιών το σούρουπο;
έτσι θε να σβήσω μες στην αγκαλιά σου.

Μάτση Χατζηλαζάρου

 
@Raistling

 

Οι σπουδαίοι έρωτες, οι σπουδαίες μοναξιές, οι σπουδαίες ελευθερίες θέλουν αίμα. Όλοι ονειρεύονται τη λάμψη τους αλλά τρέμουν και την παραμικρή αμυχή στο κορμί τους. Ο κόσμος πηγαίνει το πρωί στη δουλειά ακούγοντας ρομαντικά τραγούδια στο κασετόφωνο, γράφει στιχάκια και τα κρύβει στα λογιστικά του κατάστιχα, ενθουσιάζεται με την κατάληψη της Βαστίλης καθισμένος μπροστά στην τηλεόραση του σαλονιού του και ξενυχτά για κάποια συγκλονιστική γυναίκα πλάι στην κοιμισμένη του σύζυγο.

Καλά κάνουν και δειλιάζουνε και δεν κάνουν ρούπι απ’ το κασετόφωνο, απ’ το γραφείο, απ’ το σαλόνι, απ’ το συζυγικό κρεβάτι. Η ελευθερία, όταν δεν είσαι καμωμένος απ’ την ουσία της, όταν δε γνωρίζεις τους χειρισμούς της, είναι στυγνή, αδέκαστη, σε στέλνει στη σκληρότερη εξορία: στη μοναξιά σου, στο υγρό δωμάτιο του αντίπαλου εαυτού σου.
Μάρω Βαμβουνάκη