Τι είναι για εσάς ο έρωτας;

Μόνο που η αλήθεια- πέραν από τους Σεξ πίστολς- όσον αφορά τους έρωτες, τουλάχιστον, βρίσκεται στο παρακάτω:

Σάν ἕτοιμος ἀπό καιρό, σά θαρραλέος,
σάν που ταιριάζει σε πού ἀξιώθηκες μιά τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά πρός τό παράθυρο,
κι ἄκουσε μέ συγκίνησιν, ἀλλ’ ὄχι
με τῶν δειλῶν τά παρακάλια και παράπονα,
ὡς τελευταία ἀπόλαυσι τούς ἤχους,
τά ἐξαίσια ὄργανα τοῦ μυστικοῦ θιάσου,
κι ἀποχαιρέτα την, τήν Ἀλεξάνδρεια πού χάνεις.

 

Αν δεν το τραγουδήσεις ρυθμικά αλλά το διαβάσεις απλώς πεζά τα λέει ωραία:

"Χάθηκα σ' ένα λιβάδι
Με γιγάντιες παπαρούνες
Πέταξα πάνω από δάση
Και κρυστάλλινα βουνά

Κρύφτηκα να μη με βρούνε
Κάτω απ' τις σκάλες των μαλλιών σου
Πέρασες τα δάχτυλά σου
Και με σκότωσες

Αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας
Κλείσιμο μιας πόρτας
Κι η αυλαία πέφτει"

 

Εγώ είμαι γνωστός Ρουβίτσος και δεν το έχω κρύψει!

Άντεξα!
Κομμάτια κι όνειρα μάζεψα,
Άντεξα!
Την μοναξιά μου την έκανα φίλη καλή.
Άντεξα!
Να αρνηθώ ό,τι λάτρεψα.
Φύγε πια, απ' τη ζωή μου δεν έχω για σένα ζωή.

ή

Κάποια μέρα το ξέρω καλά,
θα γυρίσεις ξανά να μου πεις πως μετάνιωσες,
γι' αυτό φεύγω πρώτος εγώ,
πρέπει τρόπο να βρω να υπάρχω χωρίς εσένα.

Δεν έχει σίδερα η καρδιά σου να με κλείσει.
Δεν έχει σίδερα για να με φυλακίσει.

 

Άι νόου!  

 

“Τι ώρα είναι” δε θα ρωτήσω
κι αν θα σε χάσω δε θα μιλήσω.
αυτή την ώρα θέλω να κλέψω
και στων ματιών σου το έργο να παίξω.

Στέγνωσε πάλι το πρόσωπό σου
φεύγοντας ξέχασες ό,τι ήτανε δικό σου.
σβήνεις τα φώτα σαν την αλήθεια
να μη με βρίσκεις όταν ψάχνεις για βοήθεια

 

Πόνος.

 

Ο έρωτας είναι δυνατό πάθος. Τις περισσότερες φορές είναι πόθος για τον άλλον, σεξουαλική επιθυμία για ένωση με εκείνο που μας άρεσε πολύ πολύ. Έλα όμως που ένωση σημαίνει αμοιβαιότητα και εκεί είναι που ξεκινούν τα βάσανα και η έμπνευση για όλα τα κ(λ)αψουροτράγουδα. Αν ο έρωτας πέρα απ τον αμοιβαίο σαρκικό πόθο και την κάβλα, έχει και συμπάθεια, τότε είναι που συμβαίνουν τα ζευγάρια. Έτσι λένε, και φαίνεται λογικό αν το σκεφτεί κάποιος.

Μυστήριο πράγμα ωστόσο, ενώ η πλειοψηφία είναι ζευγαρωμένοι, εξίσου η πλειοψηφία των ασμάτων και λοιπών πονημάτων της τέχνης, διεγείρονται απ τον ανεκπλήρωτο, τον βασανισμένο, τον κοψοφλεβίτικο, τον ψυχοφθόρο έρωτα. Μήπως η πλειοψηφία τελικά, συνδυάζει την συντροφικότητα με το σεξ, ως "πουτσο/μουνοπαρεούλα", αφήνοντας τους ελάχιστους τυχερούς που τον βίωσαν αμοιβαία και την πλειοψηφία των νταλκαδιασμένων να ρίχνουν κλαψοσπονδές στην χάση του. Χμμ

"Του έρωτα μέγα κακό
σπαράζεις τους ανθρώπους
Με ματωμένους κόπους
αυτοί που αγάπησαν ξεχνούν
Με ματωμένους κόπους
αυτοί που αγάπησαν πενθούν
για όλη τους τη ζωή

Αχ Δέσποινά μου παρακαλώ
το βέλος σου που είναι χρυσό
λυπήσου με και ποτέ
μη μου σημαδέψει την ψυχή
Με τη βαμμένη την αιχμή
στον πόθο βαφτισμένη
Ας είναι ευλογημένη
η σωφροσύνη των θεών
που με κρατεί
αυτόν που αγαπώ μην τον πληγώσω
Ω εσύ ξόρκι των ερώτων των κρυφών
από στάχτη παρθένων εραστών
φύλαγέ με, ποτέ έρωτα μη νιώσω

Το ξέρω καλά μη μου το λες σε είδα
δεν έχεις πόλη ούτε πατρίδα
δεν έχεις φίλο για να γιάνει
στην δυστυχία σου να σκύψει με φροντίδα

Κι αν η Κατάρα πιάνει
τέτοιο κακό να πάθει
όποιος στο πλάι μου μ’ αγάπη δεν εστάθη"



Σπονδές, Κατάρες, Ευλογίες και δε συμμαζεύεται για τον πόθο που συνταράζει απ το γεννετικό του καθενός, ως την ύπαρξή του την ίδια.
Επειδή, ο πόνος του ανεκπλήρωτου έρωτα, δεν είναι μονάχα επειδή δεν έκατσε το σεξ με το ποθούμενο, είναι η απόρριψη του εαυτού που συνθλίβει και δεν αντέχεται.
Οπότε, πολύ καλύτερα η συντροφική πουτσο/μουνοπαρεούλα, η οικογένεια, η θαλπωρή, απ το να καίγεται συθέμελα απ το μουνί ως την ψυχή κι αντίστροφα, το είναι του κάθε γκαντέμη ανθρώπου.

 

Ο έρωτας είναι ζωή,μου δίνει δύναμη και θέληση να τα κάνω όλα πιο γρήγορα,πιο όμορφα,πιο καλά!
Ο έρωτας είναι υπέροχο συναίσθημα, στην αρχή αλλά μετά σε τρώει,γιατί γίνεται "εμμονή" και δε βλέπεις καθαρά.
Δύο φορές έχω ερωτευτεί στη ζωή και τις δύο φορές καταστράφηκα αλλά εύχομαι να υπάρξει και τρίτη...❤️

 

Οι 3 τελευταίες σειρές τα λένε όλα ...για όλους θεωρώ. Ποιός δεν την έχει "πατήσει" κάποια στιγμή ήθελα να ξέρω.

 

Ακόμα προσπαθώ να συνέλθω αλλά που θα πάει...θα τα καταφέρω!
Δεν μετανιώνω όμως γιατί όταν το έζησα ήταν μαγικό...

 

δεν υπάρχει ανθρωπος που δεν την εχει πατήσει. κι αυτος που το λεει κάνει το βαρυ πεπόνι. η περδικούλα του το ξερει.