Τι είναι για εσάς ο έρωτας;

Ο έρωτας είναι πολεμική πράξη.

Είναι εγωκεντρικός , κατακτητικός και βίαιος. Κατάρα και ευχή , πόνος και υδονή. Σε φυλακίζει σε αιχμαλωτίζει στα δεσμά της αβεβαιότητας και του πάθους. Ανασαίνεις για τον άλλον.

Ο έρωτας είναι η αποθέωση της αμφιθυμίας. Επειδή δεν μπορείς να συντονιστείς απόλυτα με τον άλλον για διάφορους πρακτικούς και μη λόγους γεννά διαρκώς την αγωνία και την αβεβαιότητα.

Είναι έλξη και απώθηση , σε γεμίζει ενέργεια και σε στραγγίζει σε χρόνο μηδέν

Σε καταλαμβάνει ολοκληρωτικά. Οι ψυχίατροι προτιμούν για πελάτη τους έναν με ψύχωση παρα έναν ερωτευμένο γιατι η μόνη γιατρειά σ αυτη την περίπτωση ειναι ο άλλος.



Τίποτα άλλο δεν έχει νοημα εκτός απο τον αγαπημένο σου και όλα τα υπόλοιπα έχουν νόημα επειδή υπάρχει αυτός. Όπως έλεγε και η Αρετούσα στον ερωτόκριτο “για με ξαναγεννήθηκε ο κόσμος των πραγμάτων”



Γι αυτο και όταν τον χάνεις , η απώλεια είναι τεράστια. Πεφτεις σ ένα κενό και προσπαθείς να πιαστείς απο οπουδήποτε προκειμένου να βρεις νόημα να συνεχίσεις. Η έκκληση του πόνου είναι τεράστια και επιστρατεύεις κάθε μέσω για να αμυνθείς.

Στο τέλος αφήνεσαι στον πόνο

Είναι ένα γνήσιο πένθος. Η ζωή που είχες χτίσει στο μυαλό σου γκρεμίζεται.

Χάνεις ένα ζωτικό κομμάτι σου και μόνη σου επιλογή είναι η αποδοχή του τέλους όλων των πραγμάτων.

Πλέον είσαι μόνος σου , με τις ανάγκες και τις αδυναμίες σου.

Αναμετριέσαι με τον εαυτό σου.

Η ανάγκη για αλλαγή που σε οδήγησε στον έρωτα τελικά ίσως πραγματώνεται όταν ξαναμαζεύεις τα κομμάτια σου και ξεκινάς και πάλι μεταμορφωμένος.



...Εκτός και αν είσαι απο τους τυχερούς που καταφέρουν να μετουσιώσουν τον έρωτα σε αγάπη...

 

 

~Οnly love~

 

 

ΕΡΩΤΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ…. ΈΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΧΩΡΙΑ ΤΟΥ..

Μαζί για χιλιάδες χρόνια..

Στραμμένοι ο ένας προς τον άλλον, με τα σώματα ενωμένα σε μια αιώνια, αέναη αγκαλιά, αυτοί οι δύο ανθρώπινοι σκελετοί πέρασαν ωκεανούς χρόνου μαζί. Δεμένοι σ’ αυτή την άκρως ερωτική στάση εδώ και 5.000-6.000 χρόνια, ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών το 2007 κοντά στη Μάντοβα, στα βόρεια της Ιταλίας.

Πρόκειται για τους σκελετούς ενός άνδρα και μιας γυναίκας και μάλιστα νεαρής ηλικίας, που έζησαν τη Νεολιθική εποχή.

Οι δύο νέοι πέθαναν μαζί, αγκαλιασμένοι, σκεπάστηκαν από το χώμα και έμειναν εκεί, με τις χιλιετηρίδες να περνούν αλλάζοντας στο διάβα τους τα πάντα, εκτός από τη δική τους αγκαλιά.

Ταξίδεψαν ανέγγιχτοι στο χρόνο και έφτασαν στην εποχή μας με τα χέρια τους ενωμένα, τα πόδια τους να αγγίζονται και τα πρόσωπά τους ελάχιστα μακριά το ένα από το άλλο, σαν το μόνο που επιθύμησαν ποτέ να ήταν ο ένας τον άλλον….

 

Θερμογενετικη απωλεια, διοχεύτεση και παροχή

 

Η μεγαλύτερη απάτη που έστησε η καρδιά στην ανθρωπότητα.

 

Ο έρωτας δεν εκδηλώνεται με την επιθυμία να κάνεις έρωτα (αυτή η επιθυμία ταιριάζει σε αναρίθμητο πλήθος γυναικών) αλλά με την επιθυμία του μοιρασμένου ύπνου (αυτή η επιθυμία δεν αφορά παρά μία και μόνη γυναίκα).

[Μίλαν Κούντερα, Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι]

 

 

Ο έρωτας ειναι μια μαχη για οσους δεν
ξέρουν ούτε κατά διάνοια
τι μυρωδιά έχει ο έρωτας. Μην ακούτε τους ηλίθιους κορίτσια.
Ονειρεύονται πεδία ερωτικών μαχών σπαρμένα με πτώματα,
επειδή ζουν και ερωτεύονται σαν ψοφίμια. Παλεύοντας με τον
άλλο, με σκοπό να κερδίσουν τον άλλο και να αναπτύξουν
πάνω του εδαφική κυριότητα. Τέτοιοι λυσσασμένοι και
μικροπολιτικατζίδικοι έρωτες, μακριά από μας και όπου θέλει
να 'ναι Μαλβινα

 

Ο έρωτας....
Ο έρωτας προκαλεί το θαυμασμό
Ο έρωτας είναι αυτός που εναποθέτει στα χέρια του άλλου το σώμα σου
κι αυτός το κρατάει ευλαβικά σαν βιολί stradivarius
και το κάνει να παράγει τους πιο υπέροχους ήχους
Έρωτας είναι όταν τα δυο σώματα μαζί μπλέκονται σε ένα μαγευτικό χορό

 

Η λέξη Έρωτας (Έρως) έχει μιαν αρχή, αυτό σήμαινε πριν πολλά πολλά χρόνια.
Έτσι αναφέρεται ο Ησίοδος στην "Κοσμογονία¨του.
Αποσπάσματα από το βιβλίο:
Ελληνική Μυθολογία
P. Decharme
Της Γαλλικής Ακαδημίας

 

 

 

συναχι.σε καποιους ερχεται και φευγει γρηγορα και καποιους αλλους τους ταλαιπωρει καιρο 

 

Εσύ. Ο έρωτας ο άγνωστος. Εσύ, που έρχεσαι κρυφά τις νύχτες στα όνειρα μου. Εσύ, έρχεσαι σαν οπτασία μπροστά μου. Δεν έχεις φωνή. Μόνο με τα μάτια μου μιλάς. Οι λέξεις για σένα δεν υπάρχουν. Μόνο η καρδιά, μόνο το μυαλό, μόνο η ψυχή. Γι’ αυτά που σε άλλους φαντάζουν τόσο λίγα, για σένα είναι όλη σου η ζωή.

Πήρα νήμα κόκκινο τις λέξεις να κεντήσω. Στον προβολέα του μυαλού δημιουργώ ένα έργο αθέατο. Μόνο για σένα η παράσταση θα παίξει απόψε, επίσημη πρεμιέρα. Σου δείχνω τα βαθιά μου μυστικά, τους πόθους και τα λάθη μου. Κι έτσι με μαθαίνεις. Χωρίς να μιλάς, κοιτάζεις, ακούς, νιώθεις. Θα μοιραστώ μαζί σου τη ζωή μου, το θες; Μην τρομάξεις μ’ αυτά που θα δεις, είμαι εγώ, εδώ, μπροστά σου.

Οι λέξεις μου έχουν χρώμα κόκκινο. Αίμα, αγάπη, πάθος θα σκεφτείς. Για μένα το κόκκινο είναι μοιρασμένο στα δυο. Είναι το χρώμα της ανατολής, αυτό που σε ξυπνάει. Και τ’ άλλο έχει το χρώμα της πανσελήνου, του ματωμένου ολόγιομου φεγγαριού, αυτό που σε κάνει να ονειρεύεσαι. Κι όταν ενώσεις τα νοήματα των κόκκινων λέξεων μου, θα δεις μέσα μου. Ναι, είναι μαγικό.

Γι’ αυτό γράφω σε σένα, άγνωστε μου έρωτα. Γιατί ξέρω πως εσύ θα δεις μες την ψυχή μου. Γιατί κι εσύ ονειρεύεσαι τη μέρα, χωρίς να κοιμάσαι φτιάχνεις όνειρα, σαν κι εμένα. Δεν χρειάζεσαι εξηγήσεις κι οδηγίες. Ούτε συγγνώμη χρειάζεσαι. Με εμάς δεν υπάρχει λάθος ή σωστό, πρέπει και μπορεί, ούτε δεν ξέρω. Γιατί ξέρεις ποια είμαι, βλέπεις μέσα μου και μ’ ακουμπάς. Κι όταν ακουμπάς μέσα μου εγώ είμαι ευτυχισμένη. Με μένα, με σένα, με τη ζωή, με τους ανθρώπους.

Δεν είσαι τ’ άλλο μου μισό, άγνωστε μου έρωτα. Έμαθες ν’ αναγνωρίζεις αυτά τα νοήματα τα ψεύτικα. Το άλλο μισό δεν υπάρχει, ούτε το κομμάτι που λείπει υπάρχει. Γιατί είμαι εδώ, ολόκληρη, μια ψυχή, ένα σώμα, ένα μυαλό, μια καρδιά. Κι εσύ είσαι δίπλα μου, απέναντι μου, γύρω μου, μέσα μου. Δεν μου λείπουν κομμάτια, μου λείπεις εσύ. Το βλέπεις, το ξέρεις. Ούτε συμβουλές θέλουμε εμείς οι δυο, για το πώς να διατηρήσουμε το πάθος, για το πώς να μη μαλώνουμε, για το πώς να ενώνουμε τα κορμιά. Δεν έχει οδηγίες χρήσεως η αγάπη, ούτε ημερομηνία παραγωγής ή λήξης.

Έρωτά μου άγνωστε, γελάς. Μ’ αρέσει που γελάς μ’ αυτά που λέω. Ναι, είναι πολύ αστεία τα νοήματα των ανθρώπων, έρωτά μου. Γι’ αυτό κι εσύ μου μιλάς με τα μάτια. Γι’ αυτό κι εμείς μοιραζόμαστε το κόκκινο, ναι αυτό που έχει δυο όψεις, το δικό μας κόκκινο. Κι είμαστε πάντα αγκαλιά, το πρωί αγγίζουμε την ανατολή και το βράδυ αγναντεύουμε το φεγγάρι. Εσύ, έρωτά μου άγνωστε, είσαι εδώ κι εγώ για σένα απόψε ανέβασα επίσημη πρεμιέρα.
Πφι. Π 24/6/2015 πηγη enfo.gr