Τι είναι για εσάς ο έρωτας;

 

Νομίζω ότι κάποια στιγμή πρέπει να εμπεδώσω ότι επειδή εγώ αισθάνομαι κάτι, δεν είναι απαραίτητα και αμοιβαίο!!!

 

..Τι συμβαίνει, διηρωτάτο με σπαραγμόν η νεανίς, και δεν ημπορεί κανείς να απολαμβάνη πάντοτε τον έρωτα σαν μίαν ωραίαν οπώραν {…}, σαν ένα ωραίο τοπείον, σαν ένα ωραίο ξένοιστο πρωί, πασίχαρο, αυροφίλητο, γιομάτο ευφροσύνη, σαν ένα μυροβόλο περιβόλι, ή σαν μια καθαρή αμμουδιά, λουσμένη από γαλάζιο πέλαγος ευδαιμονίας;

Μήπως δεν φταίει καθόλου, μα καθόλου ο έρως – εξηκολούθησε να σκέπτεται μα αιμάσσουσαν καρδίαν η Υβόννη.
Μήπως φταίει ο τρόπος με τον οποίον αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τον έρωτα, τόσον εις το ατομικόν, όσον και εις το κοινωνικόν επίπεδον;
Μήπως, αν δεν έμπαινε στη μέση το λεγόμενον «αίσθημα» και η λεγομένη «ηθική», θα ημπορούσε τότε μόνον να είναι ο έρως τέλειος και απλός και εύκολος, επ’ άπειρον πανήδονος και απολύτως παντοδύναμος – όλο χαρά (μόνο χαρά), όλο γλύκα (μόνο γλύκα), χωρίς απαγορεύσεις, στερήσεις, πικρίες, διάφορα «μούπες-σούπα» και άλλα αηδή και ακατανόητα, όπως η αποκλειστικότης, η εντός του γάμου αγνότης και όλη η σχετική με αυτόν απέραντη όσον και μάταια ηθικολογία και φιλολογία;
Με τας τελευταίας σκέψεις, η Υβόννη έπαυσε να κλαίη. Της εφάνη ωσάν να είχε λάμψει αιφνιδίως εις το σκότος ένα φως λαμπρόν, μια δέσμη φωτεινή μεγάλου φάρου τηλαυγούς.

Ο Μέγας Ανατολικός, τόμος 1ος, Κεφάλαιο 6ο
Ανδρέας Εμπειρίκος

 

 

Στα 1882 ο κόσμος συνταράσσεται. Κάποιος τρελός , μέρα μεσημέρι , ανάβει το φανάρι του και αλλόφρων τρέχει στους δρόμους, ρωτώντας πού ειναι ο Θεος ?

Αίφνης σταματά κ με όψη προσηνή , γαλήνια , μα έμπλεη θλίψης , απαντά : Ο Θεός είνα νεκρός ! Εσείς κ εγώ τον σκοτώσαμε !

Στα 2018 ο κόσμος κλονίζεται ξανά . Κάποιος άλλος τρελός, μέρα μεσημέρι, ανάβει το φανάρι του και αλλόφρων τρέχει τους δρόμους, ρωτώντας πού είναι ο Θεός Έρως ?

Εξαπίνης σταματά κ με όψη μειλίχια, μα προδήλως αποσαγηνευμένη , αποφαίνεται πως : Ο Θεός Έρως είναι νεκρός ! Εσείς κ εγώ τον σκοτώσαμε ! Από επιθυμία για έρωτα πολύ , τον σκοτώσαμε , προσθέτει ο Θεοκτόνος αυτόχειρας !

Είναι κάποιες αλήθειες, που μαστιγώνουν την ύπαρξη !

 

Έρωτας είναι... όταν υπάρχει μία φυσική και αδιαμεσολάβητη ταύτιση γούστων και προτεραιοτήτων... ανάμεσα σε πολλά άλλα!!




 

 

ο ΕΡΩΤΑΣ ειναι μια εμπειρια που μαs παρασυρει, μαs μεταμορφωνει, μαs συγκινει, μαs επαναπροσδιοριζει, μαs αποπροσανατολιζει. ο ΦΡΟΙΝΤ υποστηριζε οτι ο ερωταs γεννιεται μεσα απο την αναγκη να ικανοποιησουμε την ερωτικη μαs επιθυμια. ο ΕΡΩΤΑΣ αντιμετωπιζεται σαν μια αισθηση που ''γεννιεται'' οταν εμφανιστει το ''τελειο'' εστω και αν το τελειο απεχει πολυ απο την τελειοτητα! η υποκειμενικοτητα του ερωτα το καθιστα μοναδικο και ανυπερβλητο! ξερει κανειs πωs ειναι ερωτευμενοs oταν δυο πραγματα τον συντριβουν η παρουσια του- τηs και η απουσια του- τηs. o EΡΩΤΑΣ ειναι ελξη, παθοs, αναγκη για αγαπη! η ακομη και αυτοκαταστροφη! και τι... τεραστια ΜΑΓΕΙΑ που εχει! ο ΕΡΩΤΑΣ! 

 

..Ακόμη θυμόμαστε την αγνότητα
που την είχαμε βρει τόσο αινιγματική,
πλυμένη σε μιαν αυγή που αγαπούσαμε, γιατί δεν ξέραμε πως μέσα μας,
ακόμη πιο βαθιά,
ετοιμάζαμε άλλα όνειρα
πιο μεγάλα
που θα ‘πρεπε να σφίξουν στην αγκαλιά τους
ακόμη περισσότερο χώμα,
περισσότερο αίμα,
περισσότερο νερό,
περισσότερη φωτιά,
περισσοτέρον Έρωτα!

Οδ.Ελύτης

 

 

Οι μέρες που νομίζω ότι θα πεθάνω από υπερβολική δόση αυτοϊκανοποίησης.
SD

 

Έρωτας είναι να σε περιμένει στο μπαλκόνι μόνο για να σε δει. Χωρίς να έχετε δώσει ραντεβού. Χωρίς να ξέρει αν θα αργήσεις ή όχι. Χωρίς λόγια. Μόνο ένα χαμόγελο και ένα νεύμα του χεριού. Και μετά να χάνεται μέσα στο σπίτι.

Έρωτας είναι να περνάς έξω από το μπαλκόνι της γνωρίζοντας ότι δεν είναι εκεί πια και πάντα να κοιτάς μήπως και βγει. Και ποτέ να μην βγαίνει. Και πάντα να χαμογελάς.

 

Κάθε φορά που θα ερωτεύεστε , κάντε ένα ταττου. Σας βλέπω γιακουζα lovers...

 

Ο έρωτας κρατεί τόξο και όχι ασπίδα
Δε φοράει παπούτσια γιατί δεν αγγίζει τη γη
Είναι μικρός και δε σκέφτεται
Δεν έχει τσέπες
Και φοράει φτερά για να έρχεται αλλά κυρίως να
Φεύγει όποτε εκείνος θελήσει

Λουδοβίκος των Ανωγείων