Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Μου δημιούργησε πολλές απορίες αυτό το νήμα. Πόσο εύκολο είναι να κλονίσει την εμπιστοσύνη ο εξευτελισμός; Δηλαδή και προς το Κ μέρος και προς τον εαυτό του. Πόσες φορές διάβασα για τις ενοχές του υ όποτε δεν κατάφερε/άντεξε κάτι. Αν προσθέσω και ξεφτίλισμα, θα του κάνει καλό; ή θα ταράξει την εμπιστοσύνη στην σχέση τους; στις υπηρεσίες που προσφέρει σαν υ;;; Γενικότερα δεν ταράζει την αποδοχή του Κ στο υ;

 

Ο Δημόκριτος αποκάλεσε "άτομο" το ελάχιστο φυσικό στοιχείο επειδή θεώρησε ότι αυτό ήταν άτμητο, δηλαδή δεν μπορούσε να διασπαστεί. Αν ήταν ορισμός και όχι ονοματοδοσία θα ήταν ένας κυκλικός ορισμός. Αποδείχτηκε ότι το άτομο διασπάται και ότι η τεράστια έκλυση ενέργειας από αυτή τη διάσπαση έχει κατακλυσμιαίες συνέπειες. Κατά κάποιο τρόπο, λέω εγώ, η διάσπαση του ατόμου, που επιτεύχτηκε κατά τον εικοστό αιώνα, ήρθε να ενισχύσει την έννοια του "άτμητου" που επικρατούσε τους προηγουμενους εικοσιτρεις, διότι, σκέπτομαι, η διάσπαση δημιούργησε ένα τέτοιο ασυνεχές που πλέον είχε νόημα η αναφορά σε άλλο πλαίσιο ορισμών, άλλη δέσμη αξιωμάτων. Αυτών της πυρηνικής φυσικής.

Το ίδιο ισχύει για τα πρόσωπα, δεν διασπώνται σε φυσικό και ψυχοδιανοητικό τμήμα, [ούτε σε προσωπικότητα και άποψη,] κατά συνέπεια ούτε σε σαδομαζοχιστικό και μη σαδομαζοχιστικό και αν συμβεί μια τέτοια διχοτόμηση πάλι οι συνέπειες είναι φοβερές, για τον ψυχισμό, για το σώμα, για τα δύο.

Το ίδιο σε μια σαδομαζοχιστική σχέση, δεν ξεχωρίζουν οι - ιδρυτικές - σαδομαζοχιστικές παραδοχές από την σχέση, ούτε οι άνθρωποι που την απαρτίζουν είναι κάτι ξέχωρο και ξεκομένο από αυτήν. Είναι ιδρυτική σαδομαζοχιστική παραδοχή, από την πλευρά και των δύο, να γνωρίζουν ότι η σκλάβα θα είναι πάντα μηδαμινής αξίας, ταπεινή και εξευτελισμένη σε σχέση με τον Αφέντη και σε σχέση με οτιδήποτε αφορά τον Αφέντη.

Το αποτέλεσμα είναι ότι σε μια σχέση όπου υπάρχει συνείδηση των σαδομαζοχιστικών της συντεταγμένων και αλληλοαποδοχή των προσώπων που την απαρτίζουν δεν μπαίνει θέμα εμπιστοσύνης μετά από ένα περιστατικό εξευτελισμού. Πιθανό να μπει θέμα οδύνης, αυτό όμως διορθώνεται. Αν τυχόν κλονιστεί η εμπιστοσύνη, είναι πρόβλημα προσώπων εντός της σχέσης και όχι του ενδεχόμενου ή του συντελεσμένου εξευτελισμού. Ίσως δεν υπήρχε αρκετή αποδοχή απο πριν.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος για ενοχές και δεν κρίνει ο σκλάβος αν κατάφερε ή δεν κατάφερε και αν άντεξε ή δεν άντεξε. Είναι μόνον θέμα του Αφέντη και αυτός κρίνει αν θα τον κάνει να νιώσει την ταπείνωση ή όχι.

Ο Σίσυφος τιμωρήθηκε να μην καταφέρνει ποτέ αυτό που του ανατέθηκε για αναίδεια προς τους Θεούς και δη τον Θάνατο  

Συμφωνώ. Μια φορά το έκανα. Ο λόγος που βρέθηκα να αποστρέφομαι κάτι εξευτελιστικό που ως τότε μου άρεσε πολύ - ήταν από τους βασικούς μου τρόπους που ξέφευγα από κάβλα- και να το αποστρέφομαι σε βαθμό που να γίνομαι δυσλειτουργική σε όλα τα επίπεδα της ζωής μου εξαιτίας του, ήταν ότι μου είχε τεθεί με τρόπο που για μένα έβγαζε απόρριψη εμού από τον Κ. Ή υπό - τρομερές και απρόσιτες - προϋποθέσεις αποδοχή. Δεν μπόρεσα να τα δεχτώ αυτά τα δύο ούτε στην πράξη ούτε σε επίπεδο αξιακό και διέλυσα τα πάντα.

 

@gaby_m σ ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου. Η αλήθεια είναι ότι η χημεία μου είναι πολύ πιο απλή και κατανοητή!   θα κρατήσω από το υπόλοιπο το:

Πολλές φορές όμως έχουμε διαβάσει για την απογοήτευση και τις ενοχές των υ που δεν ικανοποίησαν το Κ μέρος, δεν κρύβω οτι το ένιωσα κι εγώ, στις αρχές του νήματος είναι το παράδειγμα της κοπέλας που δεν το είχε με τον κώλο και στο πάρτυ κυκλοφορούσε γραμμένη, " άχρηστη απο αυτή τη πλευρά" πόσο τη βοήθησε αυτό;;;;;

 

Iσως να εκρινε ο Κ της οτι σε εκεινη να βοηθαει το:
Ποναει δαχτυλο , κοψει δαχτυλο...
ή τρακαρει μυαλο με κωλο, κερδισει μυαλο... απολαυσει κωλο

 

Μερικές έννοιες μπορούμε να τις κάνουμε σημεία...
Πώς κάνουμε την έννοια πατρίδα, φερειπείν, σημείο? Δείχνοντας την σημαία της όποιας πατρίδας...
(Βεβαίως και το ίδιο σημείο μπορεί να αποτυπώσει και κάποιες άλλες "κοντινές" έννοιες, όπως εθνικισμό, πατριδοκαπηλία, πατριδολαγνεία, πατριωτισμό, προέλευση)...

Ο εξευτελισμός ως έννοια μπορεί να συμπυκνωθεί/κρυσταλλωθεί/συμποσωθεί σε κάποιο σημείο...
Το σημείο αποτελεί αιτία και αφορμή παρέμβασης.

Το τι, πότε, πού, γιατί και πώς θα είναι το σημείο αυτό, μεταξύ άλλων, είναι συνάρτηση του τι αντιλαμβάνονται τα μέλη μιας "ασύμμετρης" σχέσης (δηλ. το ηγούμενο μέλος και το ακόλουθο).
Η ευθύνη των τι, πότε, πού, γιατί και πώς είναι θέμα του ηγούμενου μέλους, δηλ. αποτυπώνει την αντίληψή του για το ακόλουθο μέλος, σύμφωνα με αυτά που εκπέμπει το ακόλουθο μέλος και αυτά που μπορεί να αποκωδικοποιήσει το ίδιο το ηγούμενο μέλος.

Τις πιο πολλές φορές λοιπόν η υλοποίηση της ερμηνείας γίνεται, ας πούμε, λίγο στο έτσι-κάπως-κάπου-κάποτε κλπ, με αποτέλεσμα ή ολίγον από κουλουβάχατα, συνήθως, ή μια μικρή αποκάλυψη, σπανιότερα...

Αφορά σε κανονικούς ενηλίκους, όχι στο τι γράφει η ταυτότητα, (συνήθως το διπλάσιο, τουλάχιστον από την μεριά του ηγούμενου μέλους)...
Ισχύει και αλλού...
Καλές βόλτες...

 

Πολύ σωστά. Όπως έλεγε η αγαπητή Syrah, το μόνο που απαιτείται είναι ένας ωκεανός τρυφερότητας.

 

Εφόσον όλα έχουν πάει καλά,

μια σταλαγματιά τρυφερότητας, θα ήταν ίσως πιο κοντά στην πραγματικότητα. Την συγκατάθεση του Κ ώστε αυτή η σταλαγματιά να συμβολίζει τον ωκεανό για το υ. Εποπτεία και φροντίδα, με τον χαρακτηριστικό Κ τρόπο.

Αν τα πράγματα δεν πήγαν καλά για κάποιον λόγο εκτός ελέγχου του Κ και δυνατοτήτων του υ,

βλ. "when things go wrong or the Master's responsibilities".