Τι θέλει και τι δεν θέλει;

εκείνα τα πρωινά που δεν πηγαίναμε ακόμη σχολείο και μας κρατούσε η μεγάλη γιαγιά,ήταν τα πιο ξέγνοιαστα..ερχόταν και η μικρή γιαγια απο τον επάνω όροφο και παίζαμε μέχρι το μεσημέρι..μέχρι να ξεκινήσει "το Ουράνιο Τόξο" στην κρατική τηλεόραση και να γυρίσει η μαμα στο σπίτι..
τα παιχνίδια δεν έλειπαν..τα μεσημέρια στο κλαβινόβα με τα ακουστικά και η μαμα να με μαλώνει πάντα για την ένταση.."να μη δίνουμε δικαιώματα.." κι εγώ αυτοσχεδίαζα πάνω στη στιγμή που θα ζούσα σ ένα αγρόκτημα στην εξοχή,μακριά απ τις ώρες κενής ησυχίας της πολυκατοικίας..οι τιμωρίες έλειπαν μονάχα..η καλή μαμα πρώτα μας συμβούλευε και μετά μας μάλωνε μ εκείνο το γκρίζο βλέμμα της απογοήτευσης που μόνο σ εμένα έφερνε τύψεις για καιρό..
κι ούτε αναρωτήθηκα τότε,για την μυστηριακή έλξη που μου ασκούσε το παράξενο και το απαγορευμένο..διψούσα για περιπέτειες και γνώση..μόνο που το φορτίο της ευαισθησίας και της φαντασίας μου,συνήθως έβγαζε αρνητικό το πρόσημο στην περιέργειά μου..
και οι ενοχές αναμιγνύονταν μαζι με την αγάπη..τη γλυκύτητα..τους επαίνους και τα αριστεία..ενω αισθανόμουν όλο και περισσότερο την τάση για φυγή στο όνειρο που με λύτρωνε,πριν σβήσει απ το "χάρτη" επιμελώς η θύμησή του..

 

θέλω ότι Θέλει Εκείνος...
αρκεί αυτό που Θέλει να μην προσβάλει την αισθητική μου...

 

Σκάλωσα και το σκέφτηκα αρκετά. Νομίζω φοβάμαι τα "θέλω" παραπάνω, αρχικά μου παρουσιάστηκαν πρώτα τα "δεν θέλω" ίσως επειδή είναι "πιο σημαντικό" να τα κατανοήσω , ίσως γιατί είναι "πιο ισχυρά" απο τα θέλω του άρα θα μου έδιναν μια πιο ξεκαθαρη εικόνα του ποιος είναι ώστε να δω και εγώ αν θέλω και μπορώ να σχετιστώ;
Τελικά εχω καταλήξει στο οτι τα "δεν θέλω" Του είναι απλα πιο συγκεκριμένα και πάντα ίδια, δύσκολα εώς ποτέ θα αλλάξουν. Είναι και ήταν εκεί απο την πρώτη μέρα, τα είδα, τα αντιλήφθηκα, τα επέξεργάστηκα και επέλεξα να τα σεβαστώ πανω απο όλα. Αυτή είναι η λέξη "μου", γιατί ακομη και σε φάσεις που ζορίστηκα, ή έκανα καμιά πατάτα...πάντα φρόντιζα να τα σέβομαι και να προσπαθώ με πολύ ψυχική δύναμη, κάποιες φορές, να μην τα παραβιάσω και μαζί με αυτά το ίδιο το d/s μας.

Σε γενικές γραμμες λοιπόν, τα "φοβάμαι" λιγότερο, τουλάχιστον με τον συγκεκριμένο, γιατί είναι "δεν θέλω" που μπορώ και εγώ σαν υ να αντιληφθώ και να κατανοήσω και σαν άνθρωπος δεν απέχουν πολύ απο μένα, με δυσκολέυουν καμια φορά αλλά δεν υποφέρω συνεχώς στο να με ελέγχω η να με περιορίζω ..παει μόνο του.


Σκέφτηκα και άλλη μια εκδοχή του "δεν θέλω" , δεν είμαι σίγουρη ποια απο τις δύο εννοείτε γράφοντας το ερώτημα. Αν με τα " δεν θέλω" του Κ μέλους, εννοείτε τα "ξαφνικά" δεν θέλω, που αλλάζουν τα δεδομένα που ενώ έχετε τον κώδικα σας σαν ζευγάρι ξαφνικά δεν θέλει, δεν θέλει τοσο ενθουσιασμό, δεν θέλει τόσο γενικά...τότε αυτά τα τρέμω!!!! Τα τρέμω και δεν υπάρχουν χειρότερα" δεν θέλω" απο τα "ξαφνικά" τα της " αλλαγης" ακόμη και αν αλλαγή είναι για το καλύτερο, ή μπορεί να σημαίνει οτι η σχέση πάει σε άλλο επίπεδο κτλ κτλ εμένα τα καινούρια " δεν θέλω" μου προκαλούν φόβο και ανασφάλεια και μια περίοδο αναταραχής. Το κλειδί είναι για ακόμη μια φορά να θες και να αφεθείς στο Κ σου, να σας κάνει ο,τι θέλει, σαν σχέση σαν σύνολο..απλά καθαρά προσωπικά λέω πως θα ήταν απο τα λίγα πράγματα που με ζορίζουμ τοσο, χωρίς να ξέρω ακριβώς απο ποια ανασφάλεια πηγάζει αυτό.


Πάμε στα "θέλω" , φυσικά έχουν και αυτά μια σταθερότητα αλλα είναι ρευστή, θεωρώ εγώ, η ένταση τους. Αυτο με κάνει να τα φοβάμαι λίγο παραπανω απο τα "δεν θελω"
Επίσης στο γεγονός πως πραγματικά κάποιες φορές ενα θέλω του Κ μπορεί απλά να μην μπορώ να το δώσω, και εδώ δεν μιλώ για προσπαθεια και θέληση..καμια σχέση απο αυτά άλλο τίποτα.. μιλώ για πρακτικά πράγματα.
Θα δώσω ένα τέρμα απλό παράδειγμα, θελει πχ το Κ μέλος μαζί με όλα τα άλλα θέλω του ένα υ με ανοιχτόχρωμα μάτια, διαλέγει το υ που δεν έχει ανοιχτόχρωμα ματια γιατί του καλύπτει ενα σωρο αλλα "θελω " και "δεν θελω" , δεν παύει όμως να μην εχει αυτο το θέλω, οτι και να γίνει το υ αυτο, το συγκεκριμενο "θέλω" δεν θα το καλύψει ποτε. Μικρό μεγάλο, ασήμαντο...ο,τι πρόσημο και να έχει για το Κ είναι ένα απο τα θέλω του που το συγκεκριμένο υ δεν καλύπτει. Αυτό εμένα με φοβίζει, και μου δημιουργεί ένα αρνητικό τσίμπημα γι αυτο διαλέγω τα θέλω του ως πιο "δύσκολα", γι αυτό και γιατί, τα θεωρώ πιο "απρόβλεπτα" σε σχέση με τα " δεν θέλω"

Ευτυχώς ένας απο τους λόγους που μου ήταν σχετικά έυκολη η επιλογή του να είμαι υ είναι ακριβώς αυτός ο "μετασχηματισμος" που πάντα με τραβούσε. Σαν άνθρωπος έχω έντονο χαρακτήρα, προσωπικότητα κτλ κτλ δεν έιχα όμως ποτέ μου κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα και δυσκολία στο να παίζω με αυτά, να δανείζομαι χαρακτηριστικά να αλλάζω, βαριόμουν τόσο εύκολα που ήταν μια περίοδος στη ζωή μου που ξυπνούσα και έλεγα " τι θες να είσαι σήμερα; θα είσαι!" Και κάθε φορά διάλεγα όλο και κατι πιο αντίθετο απο τα μέχρι τότε, πιο δύσκολο, πιο τρελό και το εκανα! Μπορεί να μου έπαιρνε μήνες ή εβδομάδες αλλα γινόμουν αυτό.
Ο λογος που αναφέρω το παραπάνω, άσχετο κατά τα άλλα με το νήμα , ειναι για να εξηγήσω πως βρίσκω εναν τρελό εθισμό στο να γίνομαι τα θέλω του, γουστάρω σε βαθμό που ξεπερνάει το " τον θελω πολυ" και φτανει το " με θελω πολυ μαζι του". Γουσταρω, λιώνω να μου ορίζει το τι είμαι, και το ορίζει μην το πάρετε απαραίτητα με κανόνες και εντολές, ορίζει με το να θέλει, αλλάζω με το να είμαι συνειδητά υ Του και να θέλω να δώσω αυτα που θέλει. Απο αυτή την οπτικη, λοιπόν, τα θέλω του τα λατρευω παραπάνω απο οσο μπορεί να (έρθει μια στιγμη που θα) τα φοβηθω, στην ουσία δεν φοβάμαι τα θέλω Του αλλα την τυχόν ανικανότητα μου να είμαι αυτά.

 

@kinsha no onna, αυτή η καταθεσή σου είναι εξαιρετική. Είναι ειλικρινής, αληθηνή, σκληρή.
Δείχνει πόση δύναμη και θέληση χρειάζεται για να είσαι η υποτακτική που ΕΣΥ θέλεις να είσαι, με τον τρόπο που ΕΣΥ επέλεξες. Και όπως λες, όχι απαραίτητα "με κανόνες και εντολές". Αυτό θέλεις, αυτό επιδιώκεις.
Δεν ξέρω πολλούς που και να θέλανε να το κάνουν, θα μπορούσαν στ' αλήθεια. Εγώ πρώτη.
Και προφανώς πολλοί, πάρα πολλοί, θα διαφωνήσουν. Αλλά ξέρεις τι, αυτή είναι η αλήθεια σου. Χέστηκες για τους άλλους.

Σε θαυμάζω. Είσαι παλικάρι.

 

Αρχικά .. ******************* ευχαριστώ που διαβάζεις την ουσία, και ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να γράψεις σχόλιο.

Για τη συνέχεια..



#κλαίω

 

Α ρε @kinsha no onna. Δεν έχω και άλλα λάικ να σου δώσω για αυτό. Να είσαι καλά  

 

Και εσύ!! κάτσε να σου κάνω και εσένα καμάκι, παλικαρίσιο

>> εψαχνα βίντεο δεν βρήκα κάτι κατάλληλο, πήγαινε στο 3 κατι του πάνω βίντεο, τα λέει όλα!

 

Μπάστα συνάνθρωπε, second hand καμάκι? You have just hurt all two of my feelings  

 

Τι θέλεις ένα "υποτακτικό" άτομο:

Να αράξει και να βολευτεί.  

Όιχ πρωτοβουλίες, όχι ευθύνες.  

Δεν είναι κακό αραιά και πού πάντως, για όλους εννοώ. Οικονομία δυνάμεων και περιθώριο επαναπροσδιορισμών.  


Τι θέλεις ένα κυρίαρχο άτομο:

Να γίνεται το δικό του.  

Και μετά το ίδιο κινδυνεύει να γίνει "υποτακτικό" του χαρακτηριστικού του να θέλει "να γίνεται πάντα το δικό του".  

Αλλά τουλάχιστον νοιώθει ότι ελέγχει τα πράγματα. Έτσι νοιώθει το ίδιο τέλος πάντων.  

 

Θα μπορούσα να ρωτήσω ίσως από που προκύπτει κάτι τέτοιο?