Τι θα κάνατε άν..

Εκτιμώ πως μια πρόταση που ξεκινά με το "φυσικά..." είναι άμεση απάντηση, εκτός κι αν μιλάμε για ερώτηση κλειστού τύπου.

Νομίζω, όμως, πως το gap στο διάλογο μας προκύπτει από τον ορισμό που έχει ο καθένας εξ ημών για το "ερωτικό"  

 

Αν θέλετε την προσωπική μου εμπειρία, το αρχικό ερώτημα δεν αφορά παρά μόνον την προοπτική ενός πηδήματος. Και προφανώς δεν υποτιμώ ένα καλό πήδημα. Αλλά δεν θεωρώ ότι είναι και άξιο εκτενούς δημόσιου διαλόγου.  
Ωστόσο, επειδή μπήκα στην διαδικασία του δημόσιου διαλόγου, οφείλω να δω και άλλες οπτικές. Αυτό προσπάθησα να κάνω στην παραπάνω απάντηση μου.

Θα έλεγα απωθημένη ή εν υπνώσει ή συνειδητά όχι στην κορυφή της συγκεκριμένης ιεραρχίας επιλογών.

Σε αναστολή ίσως...
Ή καλύτερα αυτό που γράφετε:

 

Και μόνο που το νήμα είναι σε ένα section "...στο χώρο του bdsm", θεωρώ ότι τίθεται σε αυτό το πλαίσιο. Αλλιώς θα ήταν ίσως στο σεξ& σχέσεις ή στο off topic.
Αλλά ίσως παραειμαι κολλημένη στο πώς θα το διαχειριζόμουν εγώ  

Κρίνοντας εξ ιδίων, θα έθετα το ερώτημα όπως εσείς.
Ωστόσο δεν είμαι βέβαιη πόσο "φύση" είναι σε όλους αυτό το είδος των σχέσεων, ούτε πόσο βασική ανάγκη τους είναι.
Προσωπικά χωρίς Κυριαρχία (εφόσον έχω αναγνωρίσει έστω και μονομερώς την ύπαρξη τέτοιου Ανθρώπου και μόνον στο αντιληπτικό μου πεδίο) νιώθω ότι ζω σε έναν shuttered world. Αλλά δεν είμαι βέβαιη ότι είναι γενικός κανόνας αυτό. Από την δική μου ή την "συμπληρωματική" θέση.
Οπότε θα προτιμούσα να θέσω την πιο γενική ερώτηση που έθεσα στο προηγούμενο ποστ μου και αναλόγως απάντησης να περάσω ή όχι στο δικό σας.

 

Δεν έχω τελική γνώμη επί του θέματος.
Η σκέψη μου, πάντως, είναι ότι δεν έχει σημασία παρά σε ένα κρίσιμο σημείο: αν μπλέκουν οι "χομπίστες" (όχι καλή επιλογή λέξης μάλλον αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ δυστυχώς άλλη αυτή την στιγμή) με αυτούς που "δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς" (κατά την γνωστή φράση του DreamMaster).
Και αυτό γιατί οι προτεραιότητες και ο βαθμός εμπλοκής πιθανότατα θα διαφέρουν πολύ και μεσο-μακροπρόθεσμα αυτό μπορεί να γίνει έξοχα δυσλειτουργικό.

 

τς τς .....ο έχων και κατέχων γνώσεις βοηθάει τους καημένους τους πρωτάριδές...μας.... 

 

Tι εννοεις; Λιγο αινιγματικα μιλας!

 

Όποιος έχει κάτι πραγματικά ανάγκη τότε ποτέ δεν το παρατάει εκτός και αν βρίσκει κάτι άλλο που του καλύπτει βαθύτερη ανάγκη. Ευχής έργο είναι αυτά τα δύο να μην αλληλοαποκλείονται αλλά αν αυτό συμβαίνει εκεί αναγκαστικά πας σε επιλογή.

Η ερώτηση είναι έχοντας καλυμμένη τη μία ανάγκη μπορείς να ζήσεις χωρίς την άλλη ακόμα και αν σε τρώει; Εξαρτάται από το άτομο και την ανάγκη.

Ταμείο γίνεται στο τέλος... αν το ταμείον βρεθεί μείον, well... ας πρόσεχες.

 

Aν με τρώει , εγώ προσωπικά όχι δεν μπορώ. Και για να είμαι ακόμη πιο σαφής δεν θέλω.
Υπάρχει όμως περίπτωση να νιώθω τόσο γεμάτη, σε τομεις όπως αυτός της επικοινωνίας, της συντροφικότητας, των κοινών ενδιαφερόντων, της κατανόησης, του συναισθήματος που η ανάγκη μου για το bdsm να υπάρχει μεν χωρίς να μου τρώει τα σωθικά.
Καταλαβαίνω όμως και συμφωνώ εν μέρει με αυτό που είπε η @Θρυαλλίς πως κάποια στιγμή αυτό ξυπνάει μέσα σου. Ναι όμως για να ξυπνήσει σε τέτοιο βαθμό κάτι θα έχει αλλάξει προς το χειρότερο στην υπάρχουσα κατάσταση. Η μήπως μέσα σε D/M/s δεν μπορεί κάποια στιγμή να πνίγεσαι, να θες να φύγεις, να μην είσαι καλά;
Με την ίδια λογική της περί καταπίεσης των αναγκών κανείς δεν μου εγγυάται πως στην εν τω bdsm ζωή θα καλύπτονται όλες. Κάτι χάνω κάτι κερδίζω και θα επιλέξω την κατάσταση εκείνη κατά την οποία η ζυγαριά γέρνει περισσότερο προς το "κερδίζω * " τη δεδομένη χρονική στιγμή. Η ζωή είναι μικρή.  

Όπου κερδίζω = ευτυχία και πληρότητα