Τι θα πιάσει η απόχη?

Τους φόβους και τις επιθυμίες σου, τις αρέσκειες και απαρέσκειες. Τον κόσμο σε κουτάκια...

 

Με οποιοδήποτε προσοδοφόρο μέσο μας παρέχεται την στιγμή της άντλησης πληροφοριών που θα κάνει ο εγκέφαλος μας. Η γνώση δεν έχει αρχή και τέλος. Μέχρι να πεθάνουμε αντλούμε στοιχεία στη ζωή μας. Αυτή είναι η ομορφιά της ζωής. Να μπορούμε να ανακαλύψουμε νέα πράγματα που δεν γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Έτσι εξελισσόμαστε. Και φυσικά δεν αρνούμαστε πως υπάρχει κάτι που μας ξεπερνά, αυτός είναι και ο στόχος της ανθρωπότητας. Όσο του παρέχεται η δυνατότητα να επιδιώκει να το πλησιάσει. Ποιος είπε πως η ανθρωπότητα περιορίζεται στο 4% ? Κάποτε η ανθρωπότητα δεν είχε ανακαλύψει ούτε το 4% ,με τα χρόνια και την άντληση του κατάφερε να το κάνει κτήμα του και προσπαθεί μέρα με την ημέρα να μεγαλώσει αυτό το ποσοστό. Αυτός είναι και ο σκοπός της ζωής. Χωρίς αυτό το σκοπό δεν υπάρχει ζωή....

Υ.Γ Εφόσον υπάρχει το +οο μάλλον δεν υπάρχει και το 100%

 

Άφησα να περάσουν μερικά λεπτά για να σκεφτώ με παραδείγματα, τι πήρα προσωπικά όταν έβαλα τη διαίσθησή μου σε κουτάκια. Τα αρνητικά τα πήρα σίγουρα. Φόβους, ανασφάλειες, κακίες, υπεροψίες, δεν κάνει να κυκλοφορούν ελεύθερα γι' αυτό και ενστικτωδώς τα βάζουμε σε κουτάκια, για να τα ελέγχουμε.

Για τα θετικά όμως....επιθυμίες, αρέσκειες κτλ, δεν είμαι και τόσο σίγουρη.
Θέλω να πω, κοιτώντας πίσω, όσες φορές έβαλα φίλτρα στη διαίσθησή μου, και έβαλα τη φιλία, ή την αγάπη, ή την καύλα, ή τον έρωτα, ή το βδσμ ακόμα, σε κουτάκι πήρα -μην πω τι πήρα.

Γενικώς το φίλτρο με κάνει να αισθάνομαι ότι χάνω την ουσία. Και η διαίσθηση εμπεριέχει μπόλικη. Μερικοί προτιμούν τον καφέ φίλτρου, εγώ γουστάρω τον εσπρέσσο.

 

Όταν η διαίσθηση περάσει από φίλτρα, τότε παίρνεις αυτό που είπες πιο πάνω, για μένα προσωπικά παίρνεις το τρίτο το μακρύτερο και δεν σου αρέσει εν προκειμένω...
Το θεωρητικά δύσκολο είναι να την αφήσεις ελεύθερη να σε πάει όπου θέλει αυτή....
Αυτό όμως σημαίνει ότι αντιλαμβάνεσαι το πόσο βαθύ είναι αυτό....
Τα φαινόμενα απατούν...
Αν αφήσεις στην άκρη όλα τα ρούχα της λογικής και μείνουν οι αισθήσεις γυμνές, όπως και η ψυχή, τότε μπορεί το αποτέλεσμα να είναι εκπληκτικό ή ολέθριο, ή ό,τι να΄ναι...
Πάντως όποιος το βιώσει αυτό, μετά ζορίζεται πολύ να επανέλθει στον κόσμο της στεγνής λογικής...
Ψυχοβατεί ασυνείδητα πλέον....

 

Τελικά, πιάστηκε τίποτα στην απόχη να το "μαγειρέψουμε" - τώρα που πήραμε φόρα - ή να παραγγείλουμε απ'έξω;  

 

Δεν είμαστε Βουλκάνιοι (live long and prosper).
Είμαστε άνθρωποι, οπότε εκ κατασκευής ελλατωματικά όντα. Η διαίσθηση λειτουργεί ακριβώς γι'αυτό τον λόγο.
Ας μην αρνούμαστε την φύση μας...

 

Η δικη μου κατι χανους εχει, παρε κ κατι ετοιμο για συμπληρωμα  

 

Λίγο το κάνουν όλοι, πιστεύω, να δουν με πιο γλυκό μάτι τα γραπτά κάποιου που φλερτάρουν και με πιο άγριο τα γραπτά κάποιου που μπορεί να θέλει και αυτός αυτόν που φλερτάρουν. Μερικοί το κάνουν πολύ ή και αποκλειστικά, αυτοί χάνουν. Σε όλες τις συναθροίσεις υπάρχουν αυτοί που δεν βλέπουν αυτό που προσεγγίζουν ολοκληρωμένα αλλά μόνο στο "βαθμό που τους αφορά". Εφόσον ήδη βρίσκονται εδώ και γράφουν όπως περιγράφει ο Σείριος θα έλεγα ότι πρόκειται για μια μικροαστική προσέγγιση, μεταφορά της αντίληψης "ο κήπος μου να είναι καλά, του γείτονα ας καεί, εγώ θα σώσω την κατάσταση;" Αν δεν έρθουν διόλου κατά δω ή έρθουν και φύγουν αλλά φύγουν πραγματικά… τους βγάζω το καπέλο  

Πέραν τούτου, όλα τα φόρουμ έχουν κάποιες βασικές κατηγορίες μελών, αυτούς που αγαπούν το αντικείμενο, αυτούς που αγαπούν το αντικείμενο και να διαβάζουν, αυτούς που αγαπούν το αντικείμενο, να διαβάζουν και να επικοινωνούν ηλεκτρονικά, troll απολαυστικά μέχρι troll απελπιστικά, τους εαυτούληδες που ήδη είπαμε, αυτούς που θέλουν να μοιραστούν τον καημό / πρόβλημά τους, αυτούς που θέλουν αυτό αλλά χωρίς να φαίνεται, καβγατζήδες και lurkers. Και φυσικά καμάκια όλων των status, φύλων και ποιοτήτων   Όλοι είμαστε όσοι γράφουμε άλλος πολύ λίγο άλλος πολύ πολύ.

Επειδή αυτή την εποχή έχω ξαναβρει παρέες των πρώτων φοιτητικών χρόνων και ανατέμνουμε όλες τις κοινωνικές σχέσεις που ζήσαμε γύρω μας εκείνα τα χρόνια, δυσκολεύομαι να δεχτώ ότι υπάρχει οτιδήποτε στην ανθρώπινη επικοινωνία που είναι ίδιον της ηλεκτρονικής και μόνον. Παρά την ορολογία, τα πάντα όλα υπάρχουν και στην πραγματική ζωή. Απλά η ηλεκτρονική είναι πολύ πιο θερμή και όπως είπε ο @MasterJp παραπάνω, τα γραπτά μένουν. Το πολύ ενδιαφέρον για μένα είναι πως όταν τα γραπτά διαβάζονται τότε που γράφτηκαν είναι σα να περιέχουν στάση σώματος, γκριμάτσες και ακόμα διάφανο το σώψυχο του άλλου που έγραφε. Όταν περάσει πολύς καιρός, ξεθυμαίνουν σα να είχαν ανθρακικό και τότε μένει αυτό που πραγματικά ήταν από την αρχή. Που ποτέ δεν είναι ψεύτικο ή λάθος…  

 

@MasterJp Πριν την έλευση του διαδικτύου για παράδειγμα τέλη δεκαετίας '80 ή αρχές δεκαετίας '90 πως μπορούσε κάποιος που ανακάλυπτε και ένιωθε πως αυτός ήταν ο χώρος του να έρθει σε επαφή με άλλα μέλη; Που θα μπορούσε για παράδειγμα να πάει κάποιος στην Αθήνα; Πρέπει να ήταν φοβερά δύσκολα τα πράγματα τότε, γιατί δεν είχες που να το πεις, δεν είχες που να το εκφράσεις παρά θα έπρεπε να το πνίξεις μέσα σου και να συνεχίσεις με τον όχλο... ή κάνω λάθος;

P.S Δεν θυμάμαι αν το club 4 στην Ομόνοια ακούμπαγε τον χώρο μας... Τον ακούμπαγε καθόλου τον χώρο μας το 4;

 

Πείτε μου κάτι σας παρακαλώ πολύ.... γιατί τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο και βίντεο και τσόντες.... πότε ανακαλύψατε τις τάσεις σας προς το BDSM τι ερωτήματα είχατε; Θυμάστε περίπου την ηλικία σας όταν ανακαλύψατε κάτι που σήμερα το ονομάζετε BDSM. Είναι προσωπικά ερωτήματα και δεν θα έθετα αυτές τις ερωτήσεις, αλλά έχω λόγο που σας ρωτάω.

 

εχεις σκεφτει ποτε, οτι αρκετοι απο μας, θυμουνται με ποιαν ειχαν βγει, την ημερα που πολλοι/πολλες απο σας πρωτοειδαν το φως του (ματαιου) κοσμου τουτου ?