Τι θεωρείται/ε τιμωρία;

Την παραπομπή την έκανα ήδη..
Δεν έχω κάτι να προσθέσω φοβάμαι.

 

Σεβαστή η άποψή σας.
Η δική μου πάλι είναι ότι όλες οι σχέσεις ξεκινούν από κάπου, δεν εγκαθιδρύονται αυτόματα. Ο χρόνος που χρειάζεται και μεσολαβεί δεν κάνει τη σχέση vanilla, ούτε λιγότερο Κ/υ από μια εγκαθιδρυμένη.

 

Η παραπομπή που είχατε κάνει δεν με βοήθησε να καταλάβω την βάση του σχολίου σας, ωστόσο εφόσον δεν έχετε να προσθέσετε κάτι, ευχαριστώ για το χρόνο σας.

 

Πάλι του Κ είναι η ευθύνη, τα χτένια πάνε με τα γένια. Αν το υ δεν μπορεί να ακολουθήσει είναι ευθύνη του Κ να το κάνει να μπορέσει ή αλλιώς να το στείλει στην ευχή του Θεού.

 

Έχετε κάνει επιλεκτική απομόνωση που προφανώς στερείται της ολοκληρωμένης άποψής μου.
Αν κάνετε τον κόπο να διαβάσετε ξανά τις τοποθετήσεις μου, συνολικά, μάλλον θα διαπιστώσετε πως δεν διαφωνούμε επί της ουσίας.
Δεν καταλαβαίνω λοιπόν τον λόγο της επιλεκτική απομόνωσης και του σχολίου σας.
Δεν προσδοκώ σε απάντηση, είναι ρητορική η απορία μου. Άλλωστε νομίζω πως έχω καταθέσει πλήρως και ολοκληρωμένα την προσωπική μου άποψη θεωρώντας, όπως έχω αναφέρει ξανά, πως αυτός είναι ο αυτοτελής σκοπός του παρόντος χώρου και παρά τα σχόλια που έχει προκαλέσει δεν κατάφερα να διαπιστώσω κάποια απόκλιση, παρά μόνο την απόκλιση της συζήτησης(  επί της ερώτησης που έχει θέσει ο νηματοθέτης.

 

Βρίσκετε; Έκανα quote το παρακάτω απαντώντας σε αυτό που ο *ίδιος* θεωρήσατε ως ουσία. Η υπογράμμιση δική μου.

Η ουσία της δικής μου κοσμοθεώρησης είναι αυτή που σας απάντησα: Όποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ουσία της δική σας, ή τουλάχιστον αυτή που εσείς αναφέρατε ως τέτοια.

 

Φυσικά και είναι και με βρίσκετε απόλυτα σύμφωνη.  Και λάθη μπορεί να κάνει, και τη δουλειά του να χάσει, και να αρρωστήσει και η Κυριαρχία μέσα σε όλα αυτά να μην ταράξει ρούπι!
Είμαι σίγουρη ότι γνωρίζετε το κλασικό: μπορεί να μην έχει πάντα δίκιο αλλά έχει το Δικαιο. Βάσει του οποίου -αν το κρίνει σκόπιμο- τιμωρεί.

Ενδιαφέρουσα κρίση για την κρίση.... Θα μπορούσε να αποτελέσει το έναυσμα μιας ενδιαφέρουσας συζήτησης, εάν το επιθυμείτε.

Ένας από τους λόγους που σας προσκάλεσα σε διάλογο είναι ακριβώς αυτό που είπατε "η αρχαιότητα σας εδώ μέσα". Όχι την αυθεντία. Σέβομαι και ακούω την εμπειρία. Και τη δυνατότητα αυτής να φωτίζει άλλες οπτικές, καλή ώρα.

Όλα αυτά που αναφέρετε, τα είχα κάτω από την ομπρέλα "υπηρεσία".

Αξίωμα? Δεν το γνώριζα, ομολογώ.

Και όλη αυτή την παρατήρηση τι να την κάνει?

Καμία ένσταση και αν μου επιτρέπετε, θα έλεγα, ότι η τιμωρία δεν είναι καν δρόμος για την υποταγή.

Ένα υ το οποίο κατισχυθηκε, δεν μπορεί να κάνει λάθη τα οποία να επιφέρουν τιμωρίες?! (όταν μιλάω για τιμωρία δεν εννοώ να το σπάσει στο ξύλο, μπορεί κάλλιστα να είναι "για μισή ώρα μη μιλάς, σκέψου τι έκανες " ή οτιδήποτε άλλο.

 

Από πότε η κατάθεση προσωπικής άποψης θεωρείται ερώτημα το οποίο πρέπει να απαντηθεί; Το να εκφράσει κάποιος άλλος, με επιχειρήματα, την δική του προσωπική άποψη είναι θεμιτό, αποδεκτό και καλοδεχούμενο. Η άσκηση κριτικής σε κατ' επιλογή αποσπάσματα πάλι δεν είναι.
Η ουσία της δικής σας κοσμοθεωρίας, την οποία ποτέ δεν ρώτησα, ούτε ενδιαφέρθηκα να μάθω, ωστόσο έχετε κάθε δικαίωμα να καταθέσετε, δεν έχει διαφορά με τη δική μου με την προϋπόθεση πως θα διαβάσετε όσα έχω γράψει και απαντήσει έως τώρα.
Καθώς δεν διακρίνω παραγωγικό διάλογο με επιχειρήματα αλλά προσπάθεια επιβολής της κοσμοθεωρίας σας που επαναλαμβάνω είναι και δική μου, αρνούμενος να επαναλάβω τα όσα έχω γράψει/απαντήσει έως τώρα και κυρίως σεβούμενος τον χώρο, τα μέλη, το αρχικό ερώτημα και τον νηματοθέτη, δεν θα ακολουθήσω αυτή την άσκοπη πλέον αντιπαράθεση.

 

Από τη στιγμή που κατατίθεται σε δημόσιο χώρο και όχι σε προσωπικό ημερολόγιο.

Τα αποσπάσματα είναι σε κομμάτι το οποίος εσείς ο ίδιος αναφέρατε ως ουσία.

Απάντησα στη θέση σας με τη δική μου θέση, όχι γιατί νιώθω ότι έχω κάποια εσωτερική ανάγκη να σας πείσω, αλλά γιατί μας διαβάζουν και άλλοι, και όπως έχετε εσείς δικαίωμα κατάθεσης της θέσης σας, το ίδιο έχουν και οι υπόλοιποι.

 

Αναλυτική απάντηση, ευχαριστώ  
Θα ξεχωρίσω το παρακάτω για να πάω τη συζήτηση ενδεχομένως λίγο παραπέρα

Αν δεν κάνω λάθος και θυμάμαι καλά, η αναφορά έγινε ως σκιές μετά την τιμωρία ή κάποια συναφής διατύπωση.
Και σκέφτομαι: Σκιές σε τι; Αν ο Κ καλώς επέβαλε τιμωρία; Αν ήταν δίκαιο(ς); Αν πράγματι η τιμωρία λειτούργησε λυτρωτικά για το υ;
Αναγνώριση της Ισχύος (σε οποιαδήποτε φάση της αλληλεπίδρασης) γεννά - μεταξύ άλλων - την αίσθηση ότι ο Ισχυρός έχει κάθε δικαίωμα να τιμωρήσει τον επί του οποίου επικρατεί. Κάτι που σε οποιαδήποτε άλλη αλληλεπίδραση στον κόσμο των ενηλίκων φαντάζει γελοίο.
Αυτή η αίσθηση αρκεί για να υπάρχει ασυμμετρία, δεν χρειάζεται καν να υπάρξει η οποιαδήποτε τιμωρία. Παρεκτός σαν τελετουργική υπόμνηση της ασυμμετρίας.
Αν υπάρχει σκιά, αυτό υποδηλώνει αμφισβήτηση. Ουσιαστικά αμφισβήτηση της ασυμμετρίας.
Αν υπάρχει αμφισβήτηση της ασυμμετρίας, και αναφέρομαι σε αμφισβήτηση όχι αντιστάσεις (οι αντιστάσεις κάμπτονται στην παραμικρή υπόμνηση εφόσον όντως υπάρχει ασυμμετρία, το υπογράφω με το αίμα και το δάκρυ μου αυτό  ), τότε το βάρος πέφτει κυρίως σε αυτόν που αποπειράται να πλασαριστεί ως Ισχυρός ενώ δεν είναι.

 

Προσαρμογή, επιβίωση, απόλαυση, εμπειρία ζωής, μάθηση.

Υποσημείωση: Μια χαρακτηριστική μορφή έμβιας ιδιοκτησίας είναι ο canis lupus familiaris (για να μην πω σκέτο "σκύλος" και σοκαριστεί κάποιος από τους - κατά Εμπειρίκο - νοικοκυραίους που διαβάζουν το νήμα). Ο canis lupus familiaris έχει συνειρμική μνήμη, που σημαίνει ότι θυμάται γεγονότα και από αυτά παράγει εμπειρικούς κανόνες που το βοηθούν στην επιβίωση. Υποθέτω έχετε δει πόσο προσεκτικά μπορεί να παρατηρεί ένας σκύλος.

Ένα υ το οποίο κατισχύθηκε έχει για την τιμωρία την άποψη που έχει ο Κ που το κατίσχυσε, αν ο Κ δεν έχει την τιμωρία ως κάτι λίγο - πολύ αναμενόμενο και αναπόσπαστο μέρος της εκπαίδευσης τότε αυτό το υ βάζει μεγάλη φροντίδα στο να μην κάνει λάθη, δεν αναγνωρίζει στον εαυτό του τέτοιο "δικαίωμα".

Αν και εφόσον ανοιχτεί νήμα στο off topic, ευχαρίστως.

 

Αυτό δεν είναι ούτε κλασικό ούτε σωστό.
Είναι μια φράση προσαρμοσμένη στα μέτρα αυτού που σας την είπε.
Την έχω ακούσει και την έχω πει εκατοντάδες φορές με διάφορες μικρό παραλλαγές, αλλά με την προσθήκη «Βάσει του οποίου -αν το κρίνει σκόπιμο- τιμωρεί» πρώτη φορά την διαβάζω.
Και αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να έχει δίκιο ή δίκαιο (άλλο και αυτό) για να τιμωρήσει; Αφού δικιά του είναι ότι θέλει την κάνει.